#اینستاگرام امروز...

روز ها همه جمعه لحظه ها همه دلتنگی آه ای محبوب زمین و زمان آمدنت را آنقدر نزدیک می پندارم که هر صبح و شام منتظر شنیدن صدایت هستم.. _اَنَا الْمَهدي اَنَا قائِمُ الزَمان اَنَا الَّذي اَمَلاءُ هاعدلاً کَما مُلِأَت جَوراً اَنَا بَقيةُّ الله في اَرضه اَنَا خاتَمُ الاَصِياء وَبي يَدفَعُ الله عَزَّوجَلَّ البَلاءَ عَن اَهلي وَ شيعَتي وَ اِنّي لَاَمانٌ لِاَهلِ الاَرض.. منم مهدی منم قائم زمانه منم که زمين را از عدالت پر کنم همان گونه که از ستم آکنده باشد منم بازمانده ی حجت های خدا در زمين منم انتقام جو از دشمنان خدا منم فرجام اوصياء پيغمبر و خدا به سبب من از خاندان و شيعيانم بلا را دور می گرداند و همانا من برای مردم گيتی امان از عذابم..

📪 پیام جدید 💬سلام من امروز این گروهی ک زده بودید رو پیامشو دیدم امکان اد شدن دیگه وجود نداره؟ #دایگو سلام به آیدیم پیام بدید @nurieh_sadat

ظهور یک مرحله از لقاءالله هست 🤍✨️ أَيْنَ وَجْهُ الله الَّذِيْ إِلَيْهِ يَتَوجَّهُ الأَوْلِيَاء @maae_maein

ای کاش بنت الصابر یک کانال کوچیک بود و میشد حرف زد.. حرف ها زد.. ای کاش گمنامی محض بود و میشد دهان باز کرد..

روزی می رسه که دیگه بین شما نیستم هم نشین این صوت بوده ام لطفا اگر خواستید یادم کنید، در هم نشینی با این چند دقیقه به یادم باشید..

وصیت دیگر آنکه شما فرزندان آقای صابرید نور چشمی های بابا هرکجا اسم بابایمان موسی بن جعفر آمد، اگر شد دختر را فراموش نکنید..

هرچند این ها همه اش به رزم در میدان بستگی دارد.. آخرش معلوم می شود که واقعا چه کسی چه کاره بود اما رقصی چنین میانه میدانم آرزوست...

شاید باور تون نشه اما مدتی سکوتم.. با حرف زدن چیزی عایدم نشد شاید با کمتر حرف زدن و سکوت چیزی حاصل شد مدتی سکوتم از این بابت که مبهوتم که چطور میشه چشمها کور بشه و گوش ها کر چطور اتفاقات رو نمی بینیم؟ چطور پاییز جلوی چشم مون و دل های ما مدت هاست پاییزه و خزون.. که چطور یک نفر هست که هر لحظه مشرف برماست و با ماست و همراه که با هر اشتباه و خطای ما درد می کشه و ما به روی خودمون هم نمیاریم.. که چطور میشه هنوز تو برنامه های خود سازی نماز اول وقت نوشته میشه.. چطور بعد از عمری که گذشت هنوز یک نماز درست نشده باشه که لاقل اول وقت خونده بشه.. من این روزا بدهکار ترین طلبکارم.. بدهکارم به او و طلبکارم از خودم اما چیزی که استقامت منه دونده ی خسته بودنمه! شما رو نمی دونم..

می دونید سکوتم.. سکوت! نا امید نه ها ساکت! دیگه حتی متنی رو نمی تونم بنویسم براتون نگفتنی جدیدی رو نمی تونم بگم.. این همه بقیه گفتن چه سود؟ حاصلش چی بود؟ نه نا امید هستم، نه بی رغبت، نه بی انگیزه نه.. فقط ساکتم و به جهان و تحولات و آدم هاش نگاه می کنم.. کمی هم دلگیرم.. یکساله همه سعی ما جوابگو بودن بوده که اگر چیزی از برکت آقای صبر همراهمه، به بقیه هم برسه.. الان با کسانی رو به رو شدم که وابسته شدن به پرسیدن بدون فکر کردن! و نمی دونم این جواب دادن ها موجب وابستگی بوده از بابت عدم به کار انداختن عقل یا اینکه جماعت همه این طور هستند...