در مسیر بندگی 933
هرچه بر نفس خویش نپسندی
نیز بر نفس دیگران مپسند
امام علی علیه السلام:
فَأَحْبِبْ لِغَیْرِکَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ وَ اکْرَهْ لَهُ مَا تَکْرَهُ لَهَا
آنچه را که برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند و آنچه را که برای خود ناپسند میدانی برای دیگران هم ناپسند بدان !
( نامه ی 31 نهج البلاغه)
(شاعر: سعدی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 934
ما وارث ولایت عشقیم کز ازل
با عشق اهل‌بیت گره خورده، هستِ ما
امام صادق علیه السلام:
...لِأَنَّ سَيِّئَاتِ اَلْإِمَامِ اَلْجَائِرِ تَغْمِرُ حَسَنَاتِ أَوْلِيَائِهِ، وَ حَسَنَاتِ اَلْإِمَامِ اَلْعَادِلِ تَغْمِرُ سَيِّئَاتِ أَوْلِيَائِهِ
زيرا گناهان پيشواى ستمكار،نيكى‌هاى ياورانش را مى‌پوشاند و نيكى‌هاى پيشواى عادل گناهان دوستانش را
(الأمالي (للطوسی) , جلد 1 , صفحه 634)
(شاعر: قادر طهماسبی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 935
دیریست که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد
إِنَّ فِى السَّماءِ مَلَكَينِ مُوَكَّلَينِ بِالعِبادِ، فَمَن تَواضَعَ لِلّهِ رَفَعاهُ وَمَن تَكَبَّرَ وَضَعاهُ
در آسمان دو فرشته بر بندگان گماشته شده اند پس هر كس براى خدا تواضع كند، او را بالا برند و هر كس تكبر ورزد او را پَست گردانند
(كافى(ط-الاسلامیه)، ج2، ص122)
(شاعر: حافظ)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 936
امام صادق عليه السّلام:
حُمَّى لَيْلَةٍ كَفَّارَةٌ لِمَا قَبْلَهَا وَ لِمَا بَعْدَهَا
تب يك شب، كفّارۀ گناهان پيشين و بعد از آن است
( الکافي , جلد 3 , صفحه 115)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 937
نی به آتش گفت: کاین آشوب چیست؟
مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟
گفت آتش بی‌سبب نفروختم
دعوی بی حاصل‌ات را سوختم
امام باقر علیه السلام:
إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِذَا أَحَبَّ عَبْداً غَتَّهُ بِالْبَلاَءِ غَتّاً وَ ثَجَّهُ بِالْبَلاَءِ ثَجّاً
هر گاه خداى تبارك و تعالى بنده‌ئى را دوست دارد، او را در بلا غوطه‌ور سازد و باران بلا را بر سر او ريزد
(الکافي , جلد 2 , صفحه 253)
(شاعر: مجذوب تبریزی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 938
گر قبول عشق خواهی بیخ وصل از دل بکن
ملک چین داری ز حسرت ابروان پر چین مکن
عشق بازی و ز خود تربیت جویی شرط نیست
نرگس اندر گرد خار خشک وز پرچین مکن
رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله:
لَوْ لَا ثَلَاثَةٌ فِي ابْنِ آدَمَ مَا طَأْطَأَ رَأْسَهُ شَيْءٌ الْمَرَضُ وَ الْمَوْتُ وَ الْفَقْرُ وَ كُلُّهُنَّ فِيهِ وَ إِنَّهُ لَمَعَهُنَّ لَوَثَّابٌ
اگر سه چيز در فرزند آدم نبود، هرگز درمقابل چیزی سر فرود نمىآورد، بيمارى، مرگ، و فقر و همه اينها در انسان هست ولى با همه اينها او متجاوز مىباشد
(بحارالانوار ج69 ص53)
(شاعر: سنایی)
@ostad_aali