#حرف_دوم ※ از آینده بسیار شنیدیم و بقدر قدرت وهم و خیال‌مان تصورش کردیم، غافل از اینکه، #آینده حقیقی‌ترین، ملموس‌ترین و دیدنی‌ترین قسمتِ تاریخ است که با عقل و فوق‌عقل لمس می‌شود، و اگر کسی به درکِ درست آینده برسد، عملاً از بند تمام تلخی‌های گذشته و آرزوهای دور و دراز اما بی‌مقدار آینده رها می‌شود. ※ تنها یک مکتب در عالَم است که آینده را درست تفسیر و تبیین می‌کند! مکتبِ الله،  خالق همه‌ی آنچه در تاریخ جریان دارد! و مکتب الله وقتی به بلوغ خویش و رونمایی آخرین پیامبر می‌رسد، در آخرین کتاب کلمات خداوند، از حقیقت آینده، پرده برمی‌دارد!

#حرف_سوم ※ آینده، یک بازه‌ی زمانی در پیشِ روی تاریخ نیست، که قرار است روزی فرا برسد، و ما در آن اهل سعادت باشیم یا نه! ما قرار نیست روزی به آینده برسیم، ما هم‌اکنون در بخشی از آینده، در حالِ ایفایِ نقش خویشیم و نمی‌دانیم! آینده، زمان نیست! یک "جریان" است که در بستر زمان تکمیل می‌شود و در نهایت به یک خروجیِ کامل شده می‌انجامد!

#حرف_چهارم ※ خداوند در قرآن، جریان آینده‌ زمین را اینگونه  معرفی می‌کند: وَ لَقَدْ کتَبْنَا فی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُهَا عِبَادِی الصَّلِحُون.  انبیاء/۱۰۵ در «زبور» بعد از ذکر (تورات) حکم کردیم: «بندگان شایسته ام وارث حکومت زمین خواهند شد!» ※ جریان مبارزه‌ی صالحان (آینده سازی) از اولین انسان شروع شد و تا به امروز ادامه دارد! این جریان، در تمام تاریخ در حال تکمیل بوده است که خروجیِ آن " دولت کریمه‌ی صالحان" خواهد بود. پس تکلیف آنان که از دنیا رفتند و به این آینده نرسیدند، چه می‌شود؟

#حرف_پنجم ※ شناخت حقیقت آینده‌ و علم آینده‌پژوهی، یکی از ابزارهای رشدِ نَفْسِ انسان در کوتاهترین زمان، به وسیع‌ترین مقدار ممکن است. کسی که حقیقت آینده را از تعاریف کوچک و بی‌ارزشی که مکاتب گوناگون از آینده ارائه می‌دهند، تمییز می‌دهد، قادر است خود را بر این جریان همراه ساخته، و نقشِ آینده‌ی خود را در #حال ایفا کند. شاید عمرش به حکومت صالحان نرسد، اما در زمان حال، سهم خود را در چینش و ساخت آن، ایفا کرده است.

#حرف_آخر ※ شاید بتوان به یقین گفت که کاملترین مفهوم از آینده، که بر اساس آیات و روایات با دقیق‌ترین و منطقی‌ترین استدلال ارائه شده، در کتاب انقلاب اسلامی و آینده جهان به قلم #استاد_شجاعی مطرح شده باشد. زمان‌شناسی که بخشی از درونمایه‌ی قدرتمند این کتاب را تشکیل می‌دهد، انسان را در هر عصری که باشد، به آینده و ایفای نقش در آن، بمنظور طی مسیر جاودانگی و تکامل انسانی، پیوند می‌دهد. شاید این روزها، ضرورت خوانش و فهم این کتاب بیش از همه‌ی زمانها احساس می‌شود. ※ لینک نسخه فیزیکی کتاب. لازم به ذکر است که مفاهیم این کتاب بی‌نظیر بصورت #مستند_صوتی با همین هشتگ و در همین صفحه قابل دریافت است. @ostad_shojae

※  بِسْــمِ اللهِ الرَّحْــمٰنِ الرَّحیـــمْ ※

#شروع_تازه √ خدا قول داده نعمت هاتو زیاد میکنه اگر شاکر باشی ! @ostad_shojae | montazer.ir

#مقالات_مناسبتی موضوع: سیری موشکافانه به باطن خطبه حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) در شام ✍️ خطبه‌ی دخت حیدر در شام، خطبه‌ای دقیق و نقطه‌زن برای شکست و افشای ظلم و فساد بنی‌امیه بود. مجموعه‌ای از آرایه‌های ادبی و فنون کلامی و سخن‌وری بود، که به شکلی هنرمندانه به ترکیب منظم و مدون مفاهیم پرداخته بود. محتوای خطبه کاملاً منطبق با قرآن بود. بطوریکه حضرت به تفسیر زندۀ قرآن پرداختند. • ایشان که فصاحت و بلاغت را به ارث برده بودند، کوبنده‌ترین کلام را در قدرت‌مندانه‌ترین حالت به زبان آوردند؛ قدرتی باطنی که هیچ بلا و مصیبتی نمی‌توانست به آن خدشه وارد کند. این کلماتِ انسان‌ساز در وضعیت روحی خاصی ارائه شدند، که هر انسانی از گفتن جملات معمولی هم ناتوان است. ※ مقاله زیر در بلاگ تخصصی منتظر این خطبه را از چند بُعد مختلف مورد بررسی قرار داده است. آنرا در لینک زیر مطالعه بفرمایید👇 blog.montazer.ir/hazrat-zainabs-sermon-in-sham/ @ostad_shojae

#یاد_خدا۱۷ ✘ رفاقت با خدا، هر چه بیشتر می‌شود، تداوم یاد او نیز در انسان بیشتر می‌شود! یعنی: • تعداد لحظه‌هایی که انسان در شلوغی روز به یاد خدا هست و از او غافل نمی‌شود هم ذره ذره زیاد می‌شود. • و این رشد آنقدر ادامه می‌یابد تا رویِ قلب انسان، کاملاً و بی‌هیچ انقطاعی متوجه خدا می‌گردد: «و إلیٰ ربّک فَارْغَب» @ostad_shojae | montaze.ir

فایل مناسب استوری / پوستر جهت چاپ #یاد_خدا ۱۷ @ostad_shojae

مجموعه #یاد_خدا ۱۷ #استاد_انصاریان | #استاد_شجاعی √ همه‌ی رفیق‌های صمیمیِ خدا، از «دو تا مرحله» عبور می‌کنند، تا به رفاقت می‌رسند! ✘ این دو مرحله برای همه یکسانه، اول باید بشناسیش، بعد با اراده جدی، شروع کنی! @ostad_shojae | montaze.ir

#گپ_روز #موضوع_روز : «باطن زیبا و نورانی، در ظاهر زیبا و نورانی جا می‌شود!» ✍️ پیرمردی است شاید حدود هشتاد ساله! هر روز نیم ساعت قبل از اذان صبح عصا زنان می‌آید حرم حضرت عبدالعظیم علیه‌السلام و بعد از نماز جماعت زیارت می‌کند و عصا زنان هم می‌رود. • همیشه پیراهن سفید به تن دارد و پیراهنش لک ندارد! آنقدر نور به دست و صورتش نشسته که انگار جز لباس سفید چیزی به او نمی‌آید اصلاً. از کنارت که می‌گذرد، رد بوی عطرش می‌‎ماند و اگر بشناسی عطرش را، می‌فهمی قبلاً از آنجا عبور کرده. • یک ماهی بود ندیده بودمش! هر روز می‌ایستادم در حیاط، همانجا که خودش همیشه می‌‌ایستاد و یکی یکی با صدای بلند بچه ها و دامادها و عروسهایش را به اسم دعا می‌کرد، می‌ایستادم و برای اینکه سالم باشد و باز سحرها بیاید حرم دعا می‌کردم. می‌توانستم حدس بزنم که نیامدنش به هر علّتی هم باشد، این ساعت دلش حتماً هوایی اینجاست. • بعد از یک ماه دیدم لاغرتر از قبل و آهسته‌تر از همیشه دارد از درب بازارچه وارد می‌شود. رفتم جلو و از خوشحالی سلامش کردم. • ایستاد و انگار که نفس نداشته باشد دیگر ... کمی نگاهم کرد و مرا به جا آورد، لبخند زد و گفت: سلام باباجان، خوبی؟! گفتم: تمام این حدود یکماهی که نبودید مثل شما همانجا ایستادم و دعایتان کردم. من میتوانستم حالتان را در آن لحظات بفهمم. خدا رو شکر که امروز اینجایید. گفت : قبلاً که برایت گفته بودم، من از جوانی‌ با همسرم سحرها مهمان سیدالکریم بودیم. هر سحر بیدار می‌شدیم و شبیه یک عروس و داماد لباسهای سفیدمان را می‌پوشیدیم و باهم قدم‌زنان می‌آمدیم خدمت آقایمان. من هر سحر موهایش را می‌بافتم و او برایم عطر می‌زد! این آدابِ زیبنده شدن‌مان برای مولایمان بود. آفتاب که طلوع می‎‌کرد من میرفتم بازار، و او می‌رفت سراغ خانه و ضبط و ربط اُمورش. همسرم تقریباً بیست سال است که به رحمت خدا رفته و فرزندان من هم جابجا شده ‌اند. اما من هنوز سحرها لباس سفیدم را می‌پوشم و عطر می‌زنم و به سمت حرم می‎‌آیم، با این تفاوت که او هنوز هم در کنار من است و با من قدم برمی‌دارد. تازه من برایش شعر هم می‌خوانم در راهِ آمدن. • حرفهایش، اصلاً عجیب نبود! این مرد نورانی اگر جز این بود، باید تعجب می‌کردم. • رو کرد به گنبد و گفت؛ بابا جان، خوب کسی را برای رفاقت برگزیدید! او اگر شما را در رفاقت، ثابت و استوار ببیند، حتی اگر روزی هم نشد اینجا حاضر شوید، خودش می‌آید سراغتان. یکماه است که نگذاشته من در بستر بیماری غم دوری‌اش آزارم دهد. گفتم بابا: این آقا خودش که هیچ، رفقایش هم همه‌چیز تمامند. افتخار می‌کنم روبروی شما ایستاده‌ام و از حکمتهای جان شما می‌نوشم. • گفت : خدا ما را همنشین این آقا گرداند در بهشتِ او، إن‌شاءالله. @ostad_shojae

#کلیپ | #استاد_شجاعی شیعیان شلخته و ناآراسته، آبروی اهل بیت علیهم‌السلام رو می‌برن! (اینو امام باقر علیه‌السلام گفتنا) منبع: جلسه ۳۶۶ از مبحث خانواده آسمانی @ostad_shojae | montazer.ir

#استوری | #استاد_شجاعی آقایون هم باید خودشون و برا خانوماشون زینت بدن! این فقط برا خانوما واجب نیست. منبع: جلسه ۳۶۶ از مبحث خانواده آسمانی @ostad_shojae | montazer.ir

#پادکست_روز #استاد_شجاعی | #استاد_عالی باطن پاکیزه‌ حتماً خروجی‌اش یه ظاهر آراسته و زیبنده اس! اصلاً باطن زیبا در ظاهر ناآراسته امکان نداره رشد کنه. منبع : جلسه ۴۲ از مبحث تنبلی و بی حوصلگی @ostad_shojae | montazer.ir

🌐 #تیزر کارگاه #مجازی «مهندسی فرهنگی ۲» √ ویژه اساتید، نویسندگان، مترجمان، معلمان و مربیان علوم انسانی/ روحانیون و مبلغین/ فعالان فرهنگی / فعالان رسانه و هنر • کارگاه «مهندسی فرهنگی ۱» در سال ۱۳۹۲ برگزار شده و به بررسی علت نافرجام ماندن فعالیت‌های فرهنگی پرداخته و سپس راهکارهای صحیح و اثبات شده را برای انجام فعالیتهای مؤثر به تمام مراکز فرهنگی داخلی و بین‌المللی ارائه داده است. • این کارگاه هم اکنون در وب سایت منتظر در لینک زیر بصورت رایگان قابل دریافت می باشد: media.montazer.ir/?p=22665 ※ برای دریافت اطلاعات بیشتر و نیز ثبت‌نام دوره «مهندسی فرهنگی ۲» به وب‌سایت منتظر و صفحه ثبت‌نام کارگاه در لینک زیر مراجعه فرمایید: 💻 abblink.com/HQJNm Montazer.ir | @ostad_shojae

#مثبت_شما #استوری دیروز اینستاگرام، از شروع کلاسهای آموزش استدیو انسان تمام در ترم دوم (شروع از ۶ بهمن). با این تفاوت که دوره‌های ترم دوم در دفتر واحد رسانه و هنر بصورت «تئوری + کارورزیِ همزمان» برگزار می‌شود. @ostad_shojae

※  بِسْــمِ اللهِ الرَّحْــمٰنِ الرَّحیـــمْ ※ #حرف_اول ✍ این نکته کلیدی را قرآن بارها تذکر داده است که : محال است پیامبری برانگیخته شود، و شیطان برای بستن راه او و ممانعت از موفقیتش در نبوت تمام تلاش خویش را بکار نبندد. √ منظور از پیامبر، صرفاً پیامبران برگزیده خدا نیستند، حتی بعثت هر انسان در درون خودش برای پذیرفتن حاکمیت خدا در جهانِ درونش نیز با هجوم شیاطین روبرو خواهد بود، چه برسد به اینکه کسی بعد از ایمان آوردن بخواهد راه روشن را به دیگران هم نشان داده و طی این مسیر را برایشان آسان کند.