بله این آیات در مقام ذم منافقینه ولی خود تمسخر مومن از گناهان کبیره است و بمجرد استغفار بخشیده نمیشود و باید حق الناس جبران بشود اگر چه خود خدا یا اهل بیت میتوانند از کرمشان به ذی الحق خیر برسانند لکن گفته اند که حق الناس بگردن خودتان

خق الناس

رندان تشنه لب را وافی نمیدهد آب گویا که رفته وافی از هوش در بر خواب برخیز یاسر من دستی درون خم بر گر نبودت دهی آب ده خمر سرخ نایاب 😁😁😁😁😁😁😁اشعار وافیه

حق الناس ارتباطی ب گناه کبیره و صغیره نداره و از جمله احکام وضعی است

ولش کن استاد وافی شما ک بی اخلاقیتان هم عین اخلاق و اعتبار فسقتان بیشتر از عدالت برخی جهاله

🙏🙏🙏

👏👏👏

شاخه گلی از صائب تبریزی تقدیم به استاد وافی که از حرفها وسخنان ملامتگران ترسی به خود راه ندهد: ●ز حرف سرد ملامتگران نیندیشد ●سری که گرم شد از باده محبت تو ●درازتر ز شب هجر، نامه ای باید ●که خامه شرح دهد شوق بی نهایت تو ●من آن زمان چو قلم سر ز سجده بردارم ●که طی چو نامه شود روزگار فرقت تو با توجه به ملازمتِ عشق و ملامت گوید: سری که از شراب عشق تو سرمست باشد، اعتنایی به سخنان نا امید کنندهٔ ملامتگران نمی کند و سرزنش آنان در وی اثری ندارد. در شکوه از درازی شب هجران و شرح شوقِ بی نهایت خود گوید: برای شرح شوقِ بی نهایت تو، نامه ای دراز تر از شب هجران لازم است تا بتوان شمه ای از این شوق را به قلم در آورد؛ چرا که شرح این شوق در نامه ای کوتاه نمی گنجد. عاشق برای تمام شدنِ روزگار هجران، همواره در حال سجده و استغاثه است. و دست از این کار برنمی دارد؛ مگر اینکه ایّام هجران همچون طوماری در نور دیده شود.