آیه ی حسادت که خیلی کلی هست و نسبتش با حرف من، عموم و خصوص من وجه هست... ممکنه هم بخاطر حسادت و هم بخاطر قیام، به قتل رسیده باشند... یا یکی از این دو. قاعدتا مامون از قیام امام رضا در مدینه میترسید که احضارش کرد به خراسان... نه صرف حسادت ...

چجور و چرا شارع میتونه راضی باشه که ریاست جامعه ی مسلمین بر عهده ی طاغوتهایی مثل یزید، معاویه، صدام، رضاشاه و... باشه تا مفاسد عقیدتی و اخلاقی رو ترویج کنند؟؟؟

مضافاً اینکه ذکر اقوال شاذ به نحو اِخبار -صرف اینکه بزرگی آن را مطرح کرده باشد - می تواند موجب مفاسدی در باور ها باشد ... از شهید صدر قدس الله نفسه در کتاب سنوات المحنۀ و ایام الحصار نقل شده که ایشان فرموده بودند : من می توانم سست بودن پایه های فلسفه ارسطویی را اثبات کنم ولی چه کنم که باور افراد زیادی روی این مبانی چیده شده و ممکن است تضعیف این بنیان را بپذیرند ولی اتقان مبنای دیگر را متوجه نشوند یا نپذیرند که در این صورت نتیجه اش سستی باور هاست و من نمی توانم این گونه لوازم را تحمل نمایم (قریب به مضمون). لذا در نشر و نقل بعضی مطالب خیلی باید عالمانه (علم همراه به حلم) رفتار نمود. (مرادم از آن مطلب کبرای بحث است نه اینکه مبانی فلسفه ارسطویی سست و قابل نقض است یا نیست)

عبارتِ بخاری در این باره خیلی جانسوز و قابل تأمّل است: وَكَانَ لِعَلِيٍّ مِنَ النَّاسِ وَجْهٌ حَيَاةَ فَاطِمَةَ، فَلَمَّا تُوُفِّيَتِ اسْتَنْكَرَ عَلِيٌّ وُجُوهَ النَّاسِ، فَالْتَمَسَ مُصَالَحَةَ أَبِي بَكْرٍ وَمُبَايَعَتَهُ، وَلَمْ يَكُنْ يُبَايِعُ تِلْكَ الأَشْهُرَ، فَأَرْسَلَ إِلَى أَبِي بَكْرٍ: أَنِ ائْتِنَا وَلاَ يَأْتِنَا أَحَدٌ مَعَكَ، كَرَاهِيَةً لِمَحْضَرِ عُمَرَ، فَقَالَ عُمَرُ: لاَ وَاللَّهِ لاَ تَدْخُلُ عَلَيْهِمْ وَحْدَكَ، فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ: وَمَا عَسَيْتَهُمْ أَنْ يَفْعَلُوا بِي، وَاللَّهِ لآتِيَنَّهُمْ، فَدَخَلَ عَلَيْهِمْ أَبُو بَكْرٍ، فَتَشَهَّدَ عَلِيٌّ، فَقَالَ: إِنَّا قَدْ عَرَفْنَا فَضْلَكَ وَمَا أَعْطَاكَ اللَّهُ -[140]-، وَلَمْ نَنْفَسْ عَلَيْكَ خَيْرًا سَاقَهُ اللَّهُ إِلَيْكَ، وَلَكِنَّكَ اسْتَبْدَدْتَ عَلَيْنَا بِالأَمْرِ، وَكُنَّا نَرَى لِقَرَابَتِنَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَصِيبًا، حَتَّى فَاضَتْ عَيْنَا أَبِي بَكْرٍ، فَلَمَّا تَكَلَّمَ أَبُو بَكْرٍ قَالَ: وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَقَرَابَةُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَحَبُّ إِلَيَّ أَنْ أَصِلَ مِنْ قَرَابَتِي، وَأَمَّا الَّذِي شَجَرَ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ مِنْ هَذِهِ الأَمْوَالِ، فَلَمْ آلُ فِيهَا عَنِ الخَيْرِ، وَلَمْ أَتْرُكْ أَمْرًا رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَصْنَعُهُ فِيهَا إِلَّا صَنَعْتُهُ، فَقَالَ عَلِيٌّ لِأَبِي بَكْرٍ: مَوْعِدُكَ العَشِيَّةَ لِلْبَيْعَةِ، فَلَمَّا صَلَّى أَبُو بَكْرٍ الظُّهْرَ رَقِيَ عَلَى المِنْبَرِ، فَتَشَهَّدَ، وَذَكَرَ شَأْنَ عَلِيٍّ وَتَخَلُّفَهُ عَنِ البَيْعَةِ، وَعُذْرَهُ بِالَّذِي اعْتَذَرَ إِلَيْهِ، ثُمَّ اسْتَغْفَرَ وَتَشَهَّدَ عَلِيٌّ، فَعَظَّمَ حَقَّ أَبِي بَكْرٍ، وَحَدَّثَ: أَنَّهُ لَمْ يَحْمِلْهُ عَلَى الَّذِي صَنَعَ نَفَاسَةً عَلَى أَبِي بَكْرٍ، وَلاَ إِنْكَارًا لِلَّذِي فَضَّلَهُ اللَّهُ بِهِ، وَلَكِنَّا نَرَى لَنَا فِي هَذَا الأَمْرِ نَصِيبًا، فَاسْتَبَدَّ عَلَيْنَا، فَوَجَدْنَا فِي أَنْفُسِنَا، فَسُرَّ بِذَلِكَ المُسْلِمُونَ، وَقَالُوا: أَصَبْتَ، وَكَانَ المُسْلِمُونَ إِلَى عَلِيٍّ قَرِيبًا، حِينَ رَاجَعَ الأَمْرَ المَعْرُوفَ https://lib.efatwa.ir/42174/5/139/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A8%D8%AF%D8%AF%D8%AA

اصلاً یک سوال مبنایی تر اگر حضرت اینجا تصمیم به بیعت گرفته؛ خب همان اول کار وقتی در مدینه بود یزید گفت بیعت کن چرا حضرت آنجا ابا کردند از بیعت؟ خب همانجا بیعت میکردند قال قضیه کنده می شد

این صحبت ها می تونه ناشی از کافی نبودن مطالعه کلمات خود حضرت به عنوان اصلی ترین منبع تحلیل باشه. انتزاعی که نمی تونیم بگیم این تحلیل از قیام عاشورا این اثر را داره پس بهتره یا بد تره. باید کلمات خود حضرت از قبل از قیام تا زمان شهادت رو بخونیم و ببینیم هدف حضرت از قیام چه بوده؟ آیا امکان تقیه وجود داشته برای حضرت یا طبق کلام خود امام علیه السلام ( لو ترک القطا لنام) و حضرت را هیچ کجای از زمین رها نمی کردند... باب تحلیل های انتزاعی مثل جمع تبرعیه که هر کسی می تونه از دریچه نظر خودش امام معصوم رو تحلیل کنه و اون رو هم مطابق واقع بدونه و اینگونه اگر شد اون چیزی که بدست نمیاد و گم میشه #حقیقت خواهد بود.