سوال ۲۱۰ ❓متن پیام: سلام چرا زنان باید هنگام نماز حجاب داشته باشند حتی اگر نامحرم نباشد ولی مردان با پوشش حداقلی هم می‌توانند نماز بخوانند شاید شما بگویید موضوع حجاب نیست موضوع احترام است اگر پوشش حداقلی برای مرد کافی است چرا با همین پوشش در اجتماع ظاهر نمی‌شود ✅ پاسخ : بی‌گمان خداوند از همه چیز در همه حال با خبر است و پوشیده و پنهان براى او مفهومى نـدارد. بـا بـنـدگـان خـود نیز نامحرم نیست، ولى انسان در حال عبادت خود را در حضور خدا می‌بیند و با او سخن می‌گوید، در چنین حالى باید مناسب‌ترین لباس را در حـضـور او بپوشد. روشن است که مناسب‌ترین لباس براى زن، همان لباس کامل است؛ یعنى لباسى که نشانۀ عفت و پاک‌دامنى او است و بهترین حالات او را منعکس می‌کند. تنها چنین لباسى شایسته‌ی حال عبادت است. حـتـى در مـورد مـردان نیز نـه تنها نماز خواندن با بدن عریان باطل است و با روح خضوع و احترام به ساحت مقدس پروردگار سازگاری ندارد، بلکه بهتر آن است که علاوه بر پوشش مقدار واجب، با لباسى نماز بخوانند که نشانۀ نهایت احترام باشد. علاوه بر این، رعایت حجاب در نماز آثار و مصالح زیر را در پی‌دارد: ۱ . نوعی تمرین مستمر و روزانه برای حفظ حجاب در همه‌ی موارد واجب است. ۲ . نماز خواندن در منظر مردم و در اماکن عمومی و مساجد، حجاب کامل را می‌طلبد و این مصون ماندن زنان از نگاه دیگران و حفظ آرامش روحی نمازگزار را در پی‌دارد. 🌐 منبع و مطالعه بیشتر 💡@p_eteghaadi

سوال ۲۱۱ ❓متن پیام: سلام علیکم نقل است که بهشت و جهنم ابدی و پایانی ندارد و انسان‌هایی که به واسطه اعمالشان وارد آنجا می‌شوند همیشگی و دائم هستن این دائم بودن حالا بیشتر در بهشت تا به کی ادامه پیدا خواهد کرد وقتی انسان تصور می‌کند که تا ابد در بهشت خواهد ماند دیوانه می‌شود آخه تا به کی البته از جهنم اطلاعی ندارم آیا آنهایی که وارد جهنم می‌شوند در آنجا هم ابدیت وجود دارد یا بعد از مدتی جهنمیان هم به بهشت در خواهند آمد ✅ پاسخ ۱ : هرچند شاید نتوان برای کم و کیف آن زندگی جاودان بر اساس تصورات دنیایی توضیح روشن و دقیقی داد اما این حقیقت عقلی غیر قابل انکار است که ادامه زندگی انسان در آخرت، لازمه حکیمانه بودن داستان آفرینش است؛ زیرا بهشت و دوزخ ،نتیجه و پاداش انتخاب های درست و یا نادرست انسان ها در زندگی دنیا است که انگیزه انسان ها را برای رسیدن به کمال و سعادت بالا می برند. اگر قرار باشد با رسیدن به این جایگاه یا پس از زندگی محدودی در بهشت دیگر انتهای داستان فرا برسد و فنا و نابودی در انتظار انسان باشد، برای وی چه انگیزه ای برای رسیدن به این نتایج باقی می ماند⁉️ انسان دارای روح جاودانه است، بر این اساس چون هستی و وجود یافت ، دلیلی برای نابودی او وجود ندارد. جاودانگی جزئی از ذات وجود آدمی است و به همین خاطر جاودانگی عالم آخرت و بهشت، پدیده ای است که خواسته فطری و درونی انسان است که همیشه آن را می خواهد ؛ بنابراین عالم آخرت و بهشت، پاسخی به خواستة درونی آدمی است. 🌐 منبع و مطالعه بیشتر ✅ پاسخ ۲ : آخرین منزلگاه بشر در سیر عالم وجود، بهشت یا جهنم است. آنان که وارد بهشت می‌شوند، همیشه و جاودان در آن جا زندگی می کنند و در ناز و نعمت به سر می برند. اما آنان که به جهنم می روند، دو دسته هستند: 1⃣یک دسته مدتی در آن جا مجازات می شوند و وقتی حسابشان پاک شد، از جهنم بیرون می آیند و وارد بهشت می شوند. 2⃣دستة دیگر از جهنمیان برای همیشه در آن جا می مانند و جایگاه ابدی آنان دوزخ است. درمنابع اسلامی گفته می شود که عموم افراد پاک و با ایمان، در بهشت جاودانه خواهند بود و برخی از گناهکاران (که وجود آن‌ها غرق در کفر و انکار و گناه و تجاوز است) برای همیشه در مجازات و عذاب دوزخ می مانند. 🔆 به تعبیر قرآن کریم «بلی من کسب سیئةًً و احاطتْ به خطیئتُه فإولئک اصحاب النّارهم فیها خالدون» «آری کسی که مرتکب گناهی گردد و آثار آن تمام وجود او را احاطه کند، چنین کسی اهل دوزخ است و جاودانه در آن خواهد ماند». از دیدگاه شیعه، خلود در جهنم فقط برای کفّار و مشرکان و منکران خدا و قیامت و انبیا است و مسلمان و مؤمن، گرچه مرتکب گناهان کبیره شده باشد، دائماً در جهنم نمیماند، بلکه پس از چشیدن عذاب به مقدار لازم بالاخره نجات پیدا میکند واهل بهشت میشود. 🌐 منبع و مطالعه بیشتر 💡@p_eteghaadi

سوال ۲۱۲ ❓متن پیام: سلام وقت بخیر یه چیزی که من جدیدا خیلی از زبون جون ها میشنوم اینکه میگن چرا تو دین اسلام اگه یکی بخواد مذهبش رو از اسلام به مسیحیت یا مذهب دیگه ای تغییر بده بهش حکم اعدام میدن یا اینکه اگه یه بابایی یکی از بچهاش مذهبشو از اسلام به مسیحیت تغییر بده ارث بهش تعلق نمیگیره آیا همچین گفته هایی صحت داره ✅ برای مشاهده پاسخ روی شماره سوال کلیک کنید: سوال ۶ 💡@p_eteghaadi

سوال ۲۱۳ ❓متن پیام: وقتتون بخیر من یک سوال داشتم راجع به قران اینکه میگن کتابی مثل قران نداریم و قرآان بقیه رو به مبارزه تلبیده و اینکه میگن کسی نمیتونه همچین کتابی رو بنویسه یک اعتقاده?اگر خیر پس برای مثال شاید همچین کتابی وجود داشته باشه . چه کسی اینو میسنجه?شایدم همچین کتابی وجود داشته باشه ولی با قران مقایسه نشده باشه لطفا اگه میشه پاسخگو باشید واقعا ذهنمو درگیر کرده.🙏 ✅ پاسخ : #قرآن كتابي است كه هم آورنده آن مشخص و هم هدف آن معين است و هم اعلام شده كه، آورنده فقط مامور ابلاغ است و كلام از جانب او نيست. 👌🏻 بلكه از جانب رب العالمين است و فرستنده كه رب العالمين است اعلام كرده، ❗️اگر قبول نداريد كه اين كتاب از جانب من است، حداقل يك سوره مانند آن بياوريد و به سخن دانان منصف كه خودتان به سخن داني آنان اعتراف داريد، ارائه دهيد؛ اگر قبول كردند كه مثل قرآن است. پس اين ادعا دروغ است و اگر نتوانستيد چنين كلامي حداقل به اندازه يك سوره بياوريد كه اهل سخن مورد قبول خودتان بر همانندي آن با قرآن شهادت دهند، (كه نمي توانيد حتي اگر جن و انس پشت به پشت هم دهيد) پس باور كنيد كه اين كتاب از آسمان و از جانب خداست. ⭕️ آيه به شرح زير است: «وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُم مِّن دُونِ اللهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ» «اگر در آنچه بر بنده مان نازل كرده ايم شك داريد، پس سوره اي مانند آن بياوريد و شاهدان خودتان را به قضاوت و تاييد همانندي آن با قرآن فرابخوانيد اگر راست مي گوييد.» 💢 با توجه به اين آيه معلوم مي شود قرآن معيار و ملاك مشخص براي ارزيابي معرفي كرده و آن جمع سخندانان و سخن شناساني است كه صلاحيت اين قضاوت را دارند، حتي اگر مومن به قرآن هم نباشند 🔆 قرآن كتاب داستان نيست تا با نوشتن داستاني با آن معارضه شود. كتاب تاريخ نيست، كتاب علمي نيست، كتاب سخنوري و ادبيات نيست تا با نوشتن شعر و نثري زيبا با آن معارضه شود. 🔺قرآن در عين كه همه اينها هست، هيچ كدام از اينها هم نيست. بلكه همه اينها را به خدمت هدف خودش كه هدايتگري است، به كار گرفته است. قرآن كتاب معرفت به مبدا و معاد و كتاب هدايت به كمال و كتاب ارائه كننده برنامه عملي سعادت و فلاح است و بايد با ارائه كتابي در اين زمينه كه خدا و معاد و فلاح را غير اين و بهتر از اين و ... معرفي كند با آن معارضه كرد. 🌐 منبع و مطالعه بیشتر 💡@p_eteghaadi

#داستان 🖤 چشماني كه بينا شد 💚يكي از اطبّا اصفهان مي گفت: من به هيچ ديني معتقد نبودم. به خدا ايمان نداشتم. با اين كه بچه مسلمان هم بودم ، يك روز به عمرم نماز نخوانده بودم، روزه نگرفته بودم. خارج آمدم و تحصيل كردم، دكترايم را گرفتم. به ايران برگشتم. مطب باز كردم و متخصّص چشم بودم. ازدواج كردم. خدا به من دختري داد، روز به روز كه اين دختر بزرگتر مي شد، علاقه من به او بيشتر مي شد، دختر به سنّ 6-7 سالگي رسيد، يك روز صبح آمدم صدايش كردم، از خواب بيدار شد، چشمهايش را هم باز كرد. ولي به من گفت: بابا، هيچ جا را نمي بينم، هر چه دستم را جلو چشمش تكان تكان دادم، ديدم نمي بيند. وحشت زده لباسهايم را پوشيدم. او را به مطب آوردم معاينه اش كردم، ديدم نابينا شده. صددرصد ، و بينايي اش را كاملاً از دست داده، تلفن كردم، بعضي ديگر از رفقاي همكارم آمدند؛ كميسيون كردند، گفتند: هيچ اميدي به او نيست. از ايران به كشورهاي خارجي آمديم، همه جا جواب رد دادند. دوباره به ايران برگشتيم. ديگر نه غذا مي توانستيم بخوريم، نه خواب داشتيم، نه آسايش داشتيم، يك روز زنم آمد با اشك جاري، گفت فلاني، چند سالي است كه ما با هم زندگي مي كنيم، هنوز يك همچنين خواهشي از تو نكرده بودم. امروز مي خواهم يك خواهش از تو بكنم، كه به خاطر من انجام بدهي . گفتم: چه هست كه بگويي انجام بدهم؟ گفت: نه تو اعتقاد نداري. چكار كنم؟ گفت: انگليس، آمريكا، آلمان بردي خوب نشد، اطبّاي ايران جواب كردند. مي خواهم از تو يك خواهش كنم، مي دانم تو خدا را قبول نداري، دين و امام رضا (ع) را قبول نداري، ولي ما اصفهان هستيم و تا مشهد راهي نيست. همه جا بچّه يمان را برديم.بيا سه تا بليط بگيريم و سه تايي، براي سه شب مشهد برويم و برگرديم گفتم: اين حرف ها چيست؟ مزخرفات مي بافي. گفت: من كه گفتم: فقط به خاطر من اين كار انجام بده. گفتم باشد. ولي من خودم نمي آيم. من به امام رضا (ع) و اين حرف ها اعتقاد ندارم. گفت :« بسيار خوب» شما داخل حرم نياييد. من را ببر دمِ درِ حرم، من به حرم مي روم. شما دو ساعت ديگر دنبالم بيا. بليط گرفتم، براي سه شب آمديم مشهد، وارد شديم، در هتل اثاثيه را گذاشتيم. حرم آمديم. چشمم به گنبد علي بن موسي الرضا افتاد، برگشتم. زن در حرم رفت. دو ساعت بعد برگشت. شب دوّم، شب سوّم گذشت، خبري نشد. به زنم گفتم : ديدي گفتم اين ها همه اش كشك است. علی بن موسی الرضا يعني چه؟ حالا ديگر بيا برويم. امشب ديگر پروازمان هست، زن باز هم زد زير گريه. گفت: امشب كه شب سوّم هست، شب جمعه هست، من شب جمعه حرم امام رضا (ع) را ترك نمي كنم. برو بليطمان را تمديد كن. سه روز ديگر بيشتر بمانيم. بليط را تمديد كردم. #شب_جمعه هم گذشت، خبري نشد. روز جمعه هم گذشت خبري نشد. شنبه صبح بود زنم گفت: ما را حرم نمي بري؟ گفتم چرا مي برم. ساعت 8 ما را حرم برد. خودش رفت كه ساعت 10 دنبالمان بيايد، دم صحن قرار گذاشتيم. من رفتم و ساعت 10 آمدم دم قرار، ايستادم . دم صحن ديدم خبر نيست. ترسيدم « خدا» تا الآن تخلّف نكرده بودند. هر روز سر ساعت همين جا بودند. كجا رفتند؟ گم شدند؟ نگاه كردم در حرم تا آن لحظه حاضر نبودم از تعصّبي كه داشتم، داخل صحن را نگاه كنم. يك وقت ديدم حرم قيامت شده. مردم بر سرشان مي زنند. هر كسي هر كجا هست رو به حرم ايستاده، مي گويد: یا علی بن موسی الرضا خدا، چه خبر شده، چه شده، چه اتّفاقي افتاده؟ يك نفر آن نزديكي بود. صدا كردم. گفتم بيا جلو. نمي خواستم داخل حرم بروم. جلو آمد، گفتم: چه خبر است. حرم اين قدر قلقله است. گفت: مگر نمي داني امام رضا يك دختر بچه كور 6-7 ساله را شفا داده، الآن روي دست مردم است. گفت: ديگر نفهميدم چه شد، گفتم: واي بر من، نكند دختر خودم باشد، داخل صحن دويدم، جمعيّت را شكافتم. يك وقت ديدم دخترم روي دست مردم است، از آن دور من را ديد، مي گويد: بابا ديگر مي بينم. گفت: جلو رفتم. دخترم را بغل كردم. دستم را جلوي چشمهايش حركت دادم ديدم چشم حركت مي كند. فهميدم بينا شده. دختر را رها كردم، داخل حرم دويدم، شبكه هاي ضريح را گرفتم. گفتم: آقا به خدا ديگر نوكرت هستم. اين قدر كريمي كه من به تو اعتقاد نداشتم، من را هم دست خالي برنگرداندي، به من هم عنايت كردي 💡@p_eteghaadi

🖤حدیثِ روز 🖤امام حسین (علیه‌السلام) : اگر کسی در گوش راستم مرا دشنام دهد و در گوش چپم عذرخواهی کند ، گذشت می‌کنم ؛ به این دلیل که پدرم علی (ع) از جدم رسول خدا (ص) روایت کرده که : کسی که عذرخواهی دیگران را نپذیرد ، چه عذرش موجّه باشد چه ناموجّه ، بر حوض کوثر وارد نخواهد شد ، و به شفاعت من نمی‌رسد . ادرس احقاق الحق ، ج ۱۱ ، ص ۴۳۱ . 💡@p_eteghaadi