آيا «بسم الله الرحمن الرحيم» 114 بار نازل شده است؟ اگر خير، چرا شيعه آن را جزء سوره مي‌داند. اگر، بلي، از آنجا كه آيات يك سوره به ترتيب نازل نشده، احتمالا در برخي موارد بايد متن سوره نازل شده باشد و سپس «بسم الله الرحمن الرحيم» متعلق به آن سوره نازل شده باشد كه به نظر مي‌رسد با تفسيري كه بزرگان از «بسم الله الرحمن الرحيم» متعلق به آن سوره نموده‌اند جور در نمي‌آيد؛ چون ظاهرا مي‌فرمايند؛ مثلا در سوره بقره داريم: «بسم الله الرحمن الرحيم الم» يا در سوره توحيد داريم: «بسم الله الرحمن الرحيم قل هو الله احد» يعني «بسم الله الرحمن الرحيم» به آيه بعد مرتبط است! 👇👇👇👇👇👇👇👇

بجز سوره توبه كه بدون «بسم الله الرحمن الرحيم» نازل شده ابتدای سایر سوره ها با این آیه شروع شده و تمام شیعیان و عده ای از دانشمندان اهل تسنن معتقدند كه این عبارت نیز آیه ای از آیات قرآن كریم و جزء سوره ها می باشد و لذا همراه با آیات قرآن نازل شده و اینكه شما گفته اید كه «آیات یك سوره به ترتیب نزول نازل نشده» مطلب نادرستی است. زیرا گرچه ترتیب خود سوره ها در قرآن فعلی طبق ترتیب نزول نیست. اما ترتیب آیات در سوره ها در اكثر موارد طبق ترتیب نزول است و نگارش آنها توسط كاتبان وحی به اين صورت بود كه سوره ها را با نزول «بسم الله الرحمن الرحیم» آغاز می نمودند و تا «بسم الله الرحمن الرحیم» بعدی، جزء همان سوره محسوب می نمودند و تنها در موارد نادری است كه به تصریح و دستور پیامبر (ص) آیه ای را بر خلاف ترتیب نزول در سوره ای دیگر قرار می دادند و لذا مقدار عدد آيات هر سوره و ترتيبي كه ميان آيه‏هاي هر سوره وجود دارد، تماما توقيفي است و با دست وحي و دستور پيامبر انجام گرفته است.(1) از سوی دیگر باید بگوییم كه جزء قرآن دانستن «بسم الله الرحمن الرحيم» اختصاصی به شیعیان ندارد و عده ای از اهل سنت نیز در این نظریه با شیعیان هم عقیده هستند چنانكه سیوطی كه از استوانه های علوم قرآنی اهل سنت است در كتاب الاتقان بعد از ذكر أحادیثی كه دلالت بر قرائت «بسم الله الرحمن الرحيم» توسط رسول خدا (ص) در آغاز سوره ها دارد می نویسد كه : « فهذه الأحاديث تعطي التواتر المعنويّ بكونها قرآنا منزّلا في أوائل السّور» (2) « اين احاديث تواتر معنوي را در مورد آيه قرآن بودن بسم اللّه در اول هر سوره مي‏رساند». فخر رازی نیز در تفسیر كبیر خود می نویسد: « و الذي عندي فيه أن النقل المتواتر ثابت بأن بسم اللّه الرحمن الرحيم كلام أنزله اللّه علي محمد صلي اللّه عليه و سلم، ...». (3) « به نظر من طبق روایات متواتر «بسم اللّه الرحمن الرحيم» بر پیامبر (ص) نازل شده و ...». 📚پی نوشت ها: 1. آيت الله معرفت، علوم قرآني، قم، مؤسسه فرهنگي التمهيد، 1381، ص 406. 2. سيوطي، جلال الدين، الإتقان في علوم القرآن ، بیروت، دار الكتاب العربي‏، 1421ق، ج‏1، ص 268. 3. فخرالدين رازي، مفاتيح الغيب، بيروت، دار احياء التراث العربي،‌1420ق، ج‏1، ص 173. 🔰 @p_eteghadi 🔰

﷽ 🔸آغاز پذیرش مدرسه علمیه امام زین‌العابدین(علیه السلام) در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ 🔸تحت اشراف آیت الله اراکی(دامت برکاته) 💢اساتید محترم، دوستان بزرگوار لطفاً دانش آموزان عزیزی که مستعد و علاقمند به تحصیل در حوزه هستند را معرفی بفرمائید. 🔹مدرسه علمیه امام‌ زین‌العابدین(علیه‌السلام) @izaa_ir https://eitaa.com/mj_eskandarifar

پرسش و پاسخ اعتقادی 🔹حجه الاسلام #محمدی جلسه 118 - کیفیت عدالت پروردگار 🔰 @p_eteghadi 🔰

سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین سیدآبادی با موضوع " ترک گناه" 🔰 @p_eteghadi 🔰

خدای متعال فرمود: «فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ"الْجَوارِ الْكُنَّسِ» (1) گر چه سوگند به ستارگان كه در روز پنهان مى‏‌شوند. و آن‌ها كه سيارند و در مغرب خود غروب مى‏‌كنند. باید گفت از این نوع تعابیر در قرآن کم نیست که بیشتر متناسب با فهم و وضع و حال مردمی است که در زمان رسول خدا (صلوات الله علیه) و هنگام نزول آیات زندگی می‌کردند. و مثل امروز نبود که فهم درک بشر در اوج باشد تا مطابق با فهم مردم این روزگار آیات نازل شود. به این آیه شریفه توجه کنیم. «وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ بِلِسانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ فَيُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدي مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيم» (2) ما هيچ پيامبرى را جز به زبان قومش نفرستاديم تا (حقايق را) براى آن‌ها آشكار کند. سپس خدا هر كسی را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه، و هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) هدايت مى‏‌كند و او توانا و حكيم است. این زبان قوم که به «لسان» تعبیر شده است، تفاسیر متعددی دارد. زبان قوم شامل همه زمان‌ها،فهم‌ها و همه نوع مردمی می‌شود که در زمان پیامبران شان می‌زیستند. بنا بر این، استفاده از تعابیر و تماثیل ساده مطابق فهم عرب عصر پیامبر صلوات الله علیه،تنها راهی بود تا مقصود ظاهری از آیات الهی معلوم شود.در ضمن استفاده ادبی از تمثیل های خاص زبان عرب،از نقاط قوت قرآن است که موجب شگفتی و تاثیر آیات بر دل ها و جان های شان می شد. جدای از این مطالب،معنایی که آیات به ما ارائه کردند، امری غریب و سخن متناقضی نیست. ستارگان یا سیارگان، به ظاهر هم طلوع و هم غروب دارند. طلوع‌شان با فرا رسیدن شب آغاز و غروب شان با فرا رسیدن روز پایان می‌یابد. قرآن دارای ظاهر و باطن است. بیان این نکته ضروری است، قرآن کلام خدا است. کلامی که به ظاهر متناسب به همه نوع مردم و همه نوع فهم اما در باطن اقیانوسی است ژرف که حتی عالم‌ ترین انسان هم نمی‌تواند به اعماقش نفوذ کند. روایاتی از معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) به دست ما رسیده مبنی بر این که قرآن دارای ظاهر و باطن است و حتی بیان شده است که این کتاب دارای بطون تو در تویی است که فهم هر بطنی مستلزم داشتن معلومات خاص به خود است. این روایت منسوب به امام باقر (سلام الله علیه) است که فرمود: «مَا مِنْ آيَةٍ إِلَّا وَ لَهَا ظَهْرٌ وَ بَطْنٌ وَ مَا فِيهِ حَرْفٌ إِلَّا وَ لَهُ حَدٌّ وَ مَطْلَعٌ مَا ...» (3) یعنی هيچ آيه‌ای نازل نشد، مگر اين كه برای آن «ظهر و بطنی» هست، هر حرفي حدّي است و هر حدّي، مطلعي است. در یکی از تفاسیر، مطالبی در این باره بیان شده که قابل توجه است: توجه به اين نكته لازم است كه علماى هيئت اين ستارگان را «نجوم متحيره" ناميده‌اند. زيرا حركات آن‌ها روى خط مستقيم نيست، و به نظر مى‏‌رسد كه مدتى سير مى‏‌كنند بعد كمى بر مى‏‌گردند، دو مرتبه به سير خود ادامه مى‏دهند كه درباره علل آن در علم «هيئت» بحث هاى فراوانى شده است. آيات فوق ممكن است اشاره به همين باشد كه اين ستارگان داراى حركت هستند (الجوار) و در سير خود رجوع و باز گشت دارند (الخنس) و سرانجام به هنگام طلوع سپيده صبح و آفتاب مخفى و پنهان مى‌‏شوند، شبيه آهوانى كه شب‌ها در بيابان‌ها براى به دست آوردن طعمه مى‏‌گردند، و به هنگام روز از ترس صياد و حيوانات وحشى در «كناس» خود مخفى مى‏‌شوند (الكنّس) اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور از «كنّس» پنهان شدن آن‌ها در شعاع خورشيد است، به اين معنى كه به هنگام گردش در اطراف خورشيد گاه به نقطه‏‌اى مى‏‌رسند كه در كنار خورشيد قرار مى‌‏گيرند و مطلقا پيدا نيستند كه علمای نجوم از آن تعبير به «احتراق» مى‏‌كنند، و اين نكته لطيفى است كه با توجه و دقت در وضع اين ستارگان روشن مى‌‏شود. بعضى نيز «كنّس» را اشاره به قرار گرفتن اين ستارگان در برج‌هاى آسمانى مى‏‌دانند كه شباهت به پنهان شدن آهوان در لانه‌هاي‌شان دارد. البته معلوم است كه سيارات منظومه شمسى منحصر به اين پنج ستاره نيستند، و سه ستاره ديگر به نام‌هاى «اورانوس» «پلوتون» «و نپتون» وجود دارد كه تنها با دوربين هاى نجومى قابل مشاهده‏‌اند و با كره زمين مجموعا نه سياره منظومه شمسى را تشكيل مى‏‌دهند. (البته بسيارى از اين سيارات نه گانه «قمر» يا «قمرهايى» دارند كه حساب آن‌ها از اين جمع جدا است). ضمنا تعبير به «جوارى» جمع «جاريه» كه يكى از معانى آن كشتي‌هاى در حال حركت است، تعبير لطيفى است كه شباهت حركت اين ستارگان را در اقيانوس آسمان به حركت كشتی‌ها بر صفحه درياها نشان مى‏‌دهد. به هر حال گويا قرآن مجيد مى‏‌خواهد با اين سوگندهاى پر معنى و آميخته با نوعى ابهام انديشه‌ها را به حركت در‌آورد و متوجه وضع خاص و استثنايى اين سيارات در ميان خيل عظيم ستارگان آسمان كند، تا بيشتر در آن فكر كنند و به عظمت پديدآورنده اين دستگاه عظيم آشناتر شوند. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🕌 💗 حرم‌خانه‌ی دل 🌙 رهبر انقلاب اسلامی: «در غیاب جلسات عمومی ماه رمضان، از عبادت و تضرّع و خشوع در تنهایی غفلت نشود؛ ما می‌توانیم در اتاق خودمان، در خلوت خودمان، در میان خانواده و فرزندان خودمان، همین توجّه را به وجود بیاوریم.» ۱۳۹۹/۰۱/۲۱ ‌ ‌#ماه_رمضان 🔰 @p_eteghadi 🔰

اگر پدر و مادر در جلو چشم فرزندانشان همدیگر را ببوسند و یا در آغوش بگیرند و… کار اشتباهی است؟ چه نوع مراقبت هائی بر پدر و مادر لازم است؟ ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️

والدینی که خواستار داشتن نسلی سالم و شریف هستند، به خاطر سلامت جسم و روان و ادای حق تربیت و اخلاق فرزندان شایسته است مراقبت‌هایی را در روابط خود لحاظ کنند. از جمله موضوعاتی که مرتبط به این بحث است این سؤال می باشد که با توجه به الگوگیری فرزندان از رفتارهای والدین، آیا پدر و مادر می توانند همدیگر را در مقابل فرزندان ببوسند؟ پاسخ این سؤال را پس از بیان مقدماتی بررسی می کنیم: 1. اهمیت محفوظ بودن مناسبات جنسی و آمیزشی: والدین لازم است این گونه مناسبات خود از دید فرزندان اگر چه خردسال باشند دور و محفوظ دارند. رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمودند: «سوگند به آن که کسی که جانم در دست اوست، اگر مردی با زنش نزدیکی کند، درحالی که در خانه بچه‌ای بیدار باشد که آنها را ببیند و سخن آنها و حتی صدای نَفَس آنها را بشنود؛ او هرگز رستگار نخواهد شد و اگر پسر باشد زنا کار می شود و اگر دختر باشد آلوده دامن می گردد.»[1] 2. جدایی فرزندان از والدین در محل خواب و استراحت: به خاطر رعایت جنبه های اخلاقی و تقویت احساس استقلال روانی و عزت نفس کودکان و تمرین دادن آنها به این کار، ضروری است محل خواب آنها را از همان دوران کودکی یعنی از سن تمییز (حدود 6 سالگی)، جدای از پدر و مادر باشد. ولی نه به گونه ای که به دور از دسترسی والدین باشد و باید به صورتی باشد که والدین با شنیدن صدای آنها بتوانند فوراً خود را بالای سرشان حاضر سازند. ولی بچه ها حق ندارند سرزده وارد اطاق خواب والدین شوند. از همان خردسالی باید آنان را عادت داد که در ورود به اطاق پدر و مادر در بزنند و اجازه بگیرند. شاید برای برخی از خانواده های کم در آمد میسر نباشد که برای فرزندان اطاق های جداگانه ای در نظر بگیرند. که در این صورت باید سعی کنند در حین خواب پرده حیایی در اطاق بکشند و در روابط خود کاملاً بیدار و مراقب باشند. 3. حفظ حریم فرزندان در مزاحها و مطایبات: زنان و شوهران حق دارند برای زیبایی زندگی و لذت بخشی آن و انس و صفای بیشتر، با یکدیگر مطالیباتی داشته باشند. اما آن چه مهم است رعایت ضوابط و نکات اخلاقی آن در حضور فرزندان است. پدران و مادران نباید فراموش کنند که گاهی چشم های گشاده ای شاهد و نگران رفتار آنها است و گوشهای بازی آماده شنیدن سخنان معنی دار آنهاست. بد نیست متذکر شویم که والدین این اندیشه را باید از سر خود بیرون کنند که کودکان، خردسال، بی تجربه و خامند و از نوع روابط و مفاهیم سر در نمی آورند. نسل خردسال امروز بسی هوشیارتر و آگاهتر از نسل دیروز است. «چشم ها و گوش ها دروازه ذهن و درون انسانند. چیزهایی را در معرض آن قرار دهید که بعد ها مساله آفرین نباشد.» 4. رعایت حریم فرزندان در آرایش ها و پوشش ها: این که زوجین باید خود را برای یکدیگر بیارایند مستحب است و مورد توصیه اسلام است. و ما می دانیم که والدین محرم کودکند و کودک هم محرم آنهاست؛ ولی این محرمیت ما را مجاز نمی سازد که به هر گونه ای که بخواهیم در حضور فرزندان خود آمد و شد داشته باشیم. اگر زنی عادت داشته باشد که همه روز و همه گاه در حال آرایش باشد، طوری که کودک از روزی که چشم به زندگی گشوده مادرش را در چنان وضع و حالی دیده است، در این صورت مشکل آفرین نخواهد بود. دشواری به هنگامی است که مثلاً خانمی در شبی خاص و ساعتی خاص خود را بیاراید، در این صورت است که سوال در ذهن کودک ایجاد می شود. و این خطای بزرگی برای پدر و مادر است که با لباس های نامناسبی همچون شلوار کوتاه و ….. در حضور دختران و پسران خود ظاهر شوند. و این خطا از حدود سنین پس از 8 سالگی کودک فوق العاده بزرگتر است. چرا که برای برخی از کودکان در این سنین تماشای بدن برهنه و و پای لخت تا حدودی لذت آور می شود. بهتر است از همان دوران خردسالی عادتی در کودکان پدید آوریم که ساعتی زودتر از پدر و مادر بخوابند و این ضروری رشد وسلامت آنهاست و در این مدت زن و شوهر، فرصتی برای بیان مسائل خاص زندگی و انجام رفتارهای جنسی خود خواهند داشت.

نتیجه گیری: با توجه به نکات بیان شده، در پاسخ به این سؤال می توان گفت که سبک رفتاری والدین در تأثیرات منفی رفتارهایی از قبیل در آغوش گرفتن و بوسیدن همدیگر، دخالت دارد. به این صورت که این رفتار ها با رنگ و بوی جنسی و لذتبخش برای کودکان مفهوم دارد و بنابراین در تربیت جنسی آنان اثرات نامطلوبی را به دنبال خواهد داشت. زوجین برای رفتارهای جنسی خود وقت کافی دارند و ترجیح دارد که این کارها را در غیاب کودکان انجام دهند تا سبب انحراف کودکان فراهم نشود. اما در صورتی که در آغوش گرفتن یا بوسیدن همسر در مقابل فرزندان، جزء سبک رفتاری پدر یا مادر باشد و کودکان از همان کودکی با این رفتار تنها به عنوان ابراز محبت و احترام، آشنا باشند؛ به نظر می رسد با حفظ شرایط آن تأثیر منفی در تربیت جنسی آنان نداشته باشد. مثلاً پدر با همان حالت که دختر 12 ساله خود را پس از سفری طولانی می بوسد مادرش را نیز ببوسد. 📚پی نوشت: [1] . کلینی، اصول کافی،‌ تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1365، ج 5، ص 500؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت ـ علیهم السلام ـ ، 1409 هـ . ق، ج 20، ص 133. 🔰 @p_eteghadi 🔰

یک کانال متفاوت آرایشی بهداشتی کرم و صابون گیاهی و طبیعی انواع کرم و صابون اینجا موجوده،متناسب با پوست شما کرم بوتاکس🌞 کرم دورچشم😉 لوسیون بعد حمام🤩 صابون زغال صابون شیرالاغ صابون ابرو بالم لب💄 همگی سالم و طبیعی http://eitaa.com/joinchat/868417586Ccf613ff8a9 تولید عمده بدون بازگشت تضمینی ایرانی،از ایرانی حمایت کن🇮🇷🇮🇷 سلامتی پوست شما،هدیه ما به شماست.

در دعای ابوحمزه ثمالی عبارت «وَ لَوْ دَعَوْتُ غَیْرَهُ لَمْ‏ یَسْتَجِبْ‏ لِی‏ دُعَائِی»، به چه معنا است؟ ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️

جمله «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا أَدْعُو غَیْرَهُ وَ لَوْ دَعَوْتُ غَیْرَهُ لَمْ‏ یَسْتَجِبْ‏ لِی‏ دُعَائِی»؛‏ حمد و سپاس خدایی را که نمی‌خوانم غیر از او را و اگر غیر او را بخوانم، دعایم را اجابت نمی‌کند. معنایش این است که هیچ فردی به غیر از خداوند استقلالا نمی‌تواند استجابت کننده دعاها باشد. به عبارت دیگر، این فراز از دعا، ناظر به عبارت قرآنی است که می‌فرماید: «لَهُ دَعْوَهُ الْحَقِّ وَ الَّذینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا یَسْتَجیبُونَ لَهُمْ بِشَیْ‏ءٍ إِلاَّ کَباسِطِ کَفَّیْهِ إِلَى الْماءِ لِیَبْلُغَ فاهُ وَ ما هُوَ بِبالِغِهِ وَ ما دُعاءُ الْکافِرینَ إِلاَّ فی‏ ضَلال‏»؛[1] دعوت حق از آن او است! و کسانى را که (مشرکان) غیر از خدا مى‌‏خوانند، (هرگز) به دعوت آنها پاسخ نمى‌‏گویند! آنها همچون کسى هستند که کف‌هاى (دست) خود را به سوى آب مى‏‌گشاید تا آب به دهانش برسد، و هرگز نخواهد رسید! و دعاى کافران، جز در ضلال (و گمراهى) نیست. 🔰 @p_eteghadi 🔰

من رفتار بسیار نامناسبی با والدین دارم و گاهی از این موضوع ناراحت می شوم. چه کار کنم تا رفتارم به مرور اصلاح گردد؟ گاهی خیلی صبر می کنم ولی آنها اصلاً ملاحظه مرا نمی کنند گاهی بی مورد بر سر کاری که برعهده دیگران بوده، با من دعوا می کنند و حرف زور می زنند و جلوی دیگران مرا خراب می کنند، رفتار من چگونه باید باشد؟ ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️

پدر و مادر زحمت های زیادی برای ما متحمل شده اند، قرآن مجید در مورد احترام به آنها خیلی سفارش کرده و حتی سپاسگزاری از آنها را بعد از دستور به شکرگزاری به درگاه خداوند بزرگ قرار داده است.[1] شما اهمیت احترام به پدر و مادر را می دانید و از سوی دیگر به عنوان عضوی از خانواده نیازها، توقعات و انتظاراتی داریدکه ممکن است به دلایلی برآورده نشود و موجبات عصبانیت شما را فراهم سازد و رفتارهایی را انجام دهید که با وظایف و تکالیفتان منافات داشته باشد. این دو مطلب شما را در یک موقعیت سخت قرار می دهد. اما توجه داشته باشید همین که مسأله را یافته اید و به فکر حل آن برآمده اید یعنی اینکه قدمی به موفقیت در این موضوع نزدیک شده اید. اما سؤال مهمی در این جا مطرح است که در این وضعیت چگونه در کنار والدین زندگی کنیم به شکلی که زندگی بر ما زهرآگین نباشد؛ در عین حال به وظایف خود نیز عمل کرده باشیم؟ الگویی که در زیر آمده یاریگر شما خواهد بود: 1- به هر مقدار که می توانید با روشهای مناسب تغییر رفتار و مطابق با قواعد اخلاقی، رفتار خود و اطرافیان خود را تغییر دهید. معطل نمانید زیرا تغییر منجر به خوب شدن حال شما می شود. البته ممکن است به دلایل زیادی تغییر رفتارهای والدین شما امکان پذیر نباشد، اما با صبر و حوصله و به کاربردن راهکارهایی مانند راهکارهای زیر در بلند مدت احتمالاً تغییر می کنند: الف- با امتیاز دادن به آنها (مثل احترام قابل توجه، انجام کارهای آنان) اصطلاحاً خود را در دلشان جا کنید؛ ب- در برابر توهین ها سکوت اختیار کنید و هیچ عکس العملی نشان ندهید، اما به محض دیدن برخوردی مناسب امتیاز دهی را شروع کنید؛ یعنی از روی خوش آنها قدردانی نمایید. و راهکارهایی از این قبیل. اما اگر این ها مؤثر واقع نشدند چه؟ 2- از موقعیتهایی که آنها برای شما رنج آور می شوند اجتناب کنید. زیرا شما در مرحله قبل به طور کامل نتوانستید آنها را تغییر دهید و طبیعی است که چنین اتفاقی هم نیفتد، اما می خواهید آرامش داشته باشید. بنابراین زمانی که شروع به پرخاشگری می کنند صحنه را ترک کنید. اما می دانیم که همه چیز با رعایت این نکته نیز درست نمی شود. بنابراین به مرحله سوم توجه عمیقی داشته باشید: 3- در این مرحله یاد می گیریم که نقطه دیدمان را کمی دورتر ببریم. به امثال این مفاهیم دقیقاً بیندیشید: آیا همه چیز و همه جا باید مطابق میل من باشد؟ آیا این وضعیت تا آخر عمرم ادامه دارد و یا اینکه «و این نیز میگذرد»؟ بنابراین شما موقعیتهای جدیدی را در زندگیتان تجربه خواهید کرد که با امروزتان متفاوت خواهد بود، مستقل می شوید و افقهای جدید زندگی را می بینید. رفتارهای ناخوشایند دیگران به چه میزان می توانند آینده ای روشن را برای شما تیره و تار سازند؟ با این دیدگاه در برابر برخوردهای نامطلوب والدین، رفتارحاکی از احترام خواهید داشت و از سر مهر با آنان برخورد می کنید تا علاوه بر اینکه به وظیفه خود عمل کرده باشید و زمینه را برای تغییر در رفتار آنها و تغییر در حال خودتان فراهم سازید. حال به نظر می رسد در این مرحله بتوانید با این داستان واقعی ارتباط برقرار کنید: مردی در زمان پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ مادری بسیار پیر داشت و او را به حج برد. یکی از عبادت های حج این است که 7 دور، دورِ کعبه (خانه خدا) طواف نمائید. او مادرش ­ـ که قدرت راه رفتن نداشت ـ را به دوش گرفت و طواف می کرد در همان میان پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ را دید. او که خیال می کرد، محبت بزرگی به مادرش نموده با خرسندی از حضرت ـ صلّی الله علیه و آله ـ پرسید که آیا حق مادرم را بجا آوردم؟ حضرت ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمودند: نه حتی یکی از ناله های او را هنگام تولدت جبران نکرده ای.[2] از آنجا که سوال شما شامل این مطلب بود که چگونه رفتار نامناسب خود را اصلاح کنید، در ابتدا روش هائی برای اصلاح و تغییر رفتار بیان می نمائیم و سپس رفتارهای مناسب و پسندیده با پدر و مادر را بر می شماریم.

شیوه های اصلاح رفتار نامناسب: 1. کسب آگاهی: برای تغییر هر رفتاری باید آگاهی بیشتری نسبت به رفتار نامناسب و زشتی های رفتار نامناسب، پیدا کنیم. این کار کمک بزرگی به ما خواهد کرد. اینکه بدانیم احترام به والدین چه جایگاهی دارد و موجب برکات مهمی در زندگی انسان است. 2. اصل تدریج در تغییر رفتار: کارشناسان می گویند برای تغییر یک رفتار و یک عادت، همانطور که تشکیل آن رفتار تدریجی بود، اصلاح آن هم باید به مرور زمان باشد.[3] یعنی نباید انتظار داشت که با خواندن یک کتاب یا با گوش کردن یک سخنرانی، رفتارتان یک شبه عوض شود، باید مواظب رفتارهایمان باشیم تا اشتباهات گذشته را مرتکب نشویم. 3. استفاده از مهارتهای رفتاری مانند عذرخواهی: اگر خدای ناکرده مرتکب رفتاری نامناسب در برابر والدین شدیم فوراً برای جبران اقدام نماییم. بسیاری از اوقات یک عذرخواهی ساده جبران کننده خوبی است. 4. رفع سوء تفاهم: گاهی، کشمکش‌های بین ما و والدین فقط یک سوء تفاهم است مثلاً مادر صدایمان می کند برای صرف چای، ولی ما خیال می کنیم که «بازهم کار بر ایمان تراشیده» و عصبانی می شویم و یا اینکه جارو کشیدن بر عهده خواهرتان بوده ولی مادر، سر شما داد می کشد که چرا جارو نکشیدی؟ شما می توانید در فرصت مناسب با کلماتی مؤدبانه و محبت آمیز این سوء تفاهم ها را برطرف سازید. 5. شفاف سازی انتظارات: در فضای آرام و با محبت از والدین خود خواهش کنید که به شما بگویند «که چه انتظاراتی از شما دارند» و یا توضیح دهند که «یک دختر خوب باید چگونه باشد»، «اگر من چکار کنم؟! از من راضی هستید»، «دختر دلخواه شما چه جوری است؟ …». و… متأسفانه ما در زندگی امروزی خود جای گفتگوهای صمیمانه را به اشتغالات فراوان و برنامه های تلویزیون و … داده ایم به همین خاطر، افراد خانواده از روحیات، نیازها و انتظارات هم مطلع نیستند بنابراین توصیه می شود در شبانه روز ساعاتی را به گفتگو های صمیمانه بگذارنید. 5. جلب اعتماد: گاهی در ذهن پدر و مادر رفتار بدی از فرزندشان شکل می گیرد یعنی ممکن است فرد لجاجت و شیطنت هایی داشته که پدر و مادر او را با آن رفتار ها شناخته اند و طبق معمول گمان می کنند هر جا دچار خللی و اشکالی می شود از آن فرزند بوده است، بنابراین اگر والدین شما به خاطر رفتار قبلی شما برداشت هایی دارند می توانید عملاً به آنها نشان دهید که با قبل فرق دارید و دنبال تغییر هستید و دوست دارید با آنها مهربان تر باشید و از تجارب آنها استفاده کنید و نیز می توانید از آنها به خاطر گذشته معذرت خواهی کنید. از آنها بخواهید (در جلسه ای صمیمانه) انتظارات خود را از شما بیان دارند و شما قول دهید آنان را راضی نگه دارید و از آنها بخواهید فلان رفتار نامناسب را در مقابل دیگران اصلاح کنند. در آخر برای رسیدن به منظور خود دعا کنید. و بدانید که صبر شما جهت حفظ ادب و احترام به والدین چون با زحمت است قطعاً از اجر و پاداش زیادتری برخوردار است.

و اما تأثیر رفتار های مناسب: 1. اطاعت پذیری: قران حیطه اطاعت پذیری در برابر پدر و مادر را وسیع می داند مگر اینکه در مورد شرک به خداوند باشد.[4] اهمیت حرف پدر و مادر آنقدر زیاد است که برخی از فقها می فرمایند که مسافرت بدون رضایت والدین در صورتی که موجب آزار آنان شود، حرام است.[5] 2. احترام: احترام، هم می تواند با زبان و کلمات باشد و به قول قرآن، با الفاظی کریمانه و محترمانه[6] و هم با رفتار. به طور مثال، وقتی پدر یا مادر از سرکار بر می گردد، با لبخندی دلنشین به استقبال او رفتن، همه خستگی های او را می ریزد. پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ برای احترام به مؤمنان، کارهائی می کردند که طرف مقابل غافلگیر می شد. مثلاً از جا بلند می شدند، برایش زیرانداز و بالشت می آوردند یا کسی که از دور می آمد، چند قدم به استقبال می رفتند و او را در آغوش می کشیدند.[7] اما رضا ـ علیه السّلام ـ به ما توصیه فرمودند که نباید پدر و مادر را به اسم صدا بزنیم و جلوتر از آنها راه برویم و قبل از آنها بنشینیم.[8] هرچند این کارها کوچک اند ولی آنها شایسته این احترام هستند. 3. ابراز محبت: پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمودند: اگر کسی از شما برادر خود را دوست دارد باید بگوید «دوستت دارم».[9] برق نگاه محبت آمیز فرزند، قلب پدر و مادر را روشن می کند و حتی اسلام می فرماید که این نگاه محبت آمیز عبادت محسوب می شود.[10] 4. قدردانی: سپاسگذاری 5. هدیه دادن: مثل هدیه روز پدر، روز مادر یا سالروز تولد. 6. کمک در کار منزل و انجام وظایف درسی. 📚پی نوشت ها: [1] . لقمان/14. [2] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیست و دو، ج12 ص80. [3] . شرفی، محمدرضا، جوان و نیروی چهارم (اراده خودساز شخصیت)؛ انتشارات سروش، 1383، ص51. [4] . عنکبوت/8. [5] . الیزدی، محمد کاظم، عروه الوثقی؛ بیروت؛ موسسه الاعلمی، چاپ سوم، 1419ق، ج2، صلاه المسافر، الخامس. [6] . اسراء/23. [7] . الحر العاملی؛ محمد بن حسن، وسائل شیعه، تحقیق؛ عبدالرحیم ربانی الشیرازی؛ بیروت: دارالاحیاء التراث العربی، ج8 ص559. [8] . محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، ج10 حدیث 22425. [9] . فیض کاشانی، محسن، محجه البیضاء، تعلیق و تصحیح؛ علی اکبر الغفاری؛ انتشارات اسلام، چاپ چهارم، ج3 ص 331. [10] . مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت: موسسه الوفاء، چاپ دوم، ج3 ص196، حدیث 2. 🔰 @p_eteghadi 🔰

با آنکه در قرآن گفته شده که این خود مردم هستند که مختارانه سرنوشت خود را مشخص می‌کنند، اما در مواردی می‌بینیم که خدا مستقیماً دخالت می‌کند؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

برای تبیین رابطه خدا با انسان و دخالت خداوند در زندگی انسان، بهتر است ابتدا رابطه خداوند را با کل عالم و جهان مخلوق مورد بررسی قرار دهیم؛ زیرا انسان عضو و بخشی از جهان هستی است. درک و فهم رابطه خداوند با عالم مخلوقات نیازمند دقت و تأمل لازم و کافی است؛[i] چراکه رابطه خداوند نه مانند رابطه بنا با ساختمان است که از نظر وجودی کاملاً بی‌گانه نسبت به هم هستند که حتی با از بین رفتن بنا کوچک‌ترین خللی در موجودیت ساختمان به وجود نمی‌آید. چنان‌که رابطه خداوند با اجزای عالم مانند ارتباط برخی از اجزای عالم نسبت به برخی دیگر نیست -که رابطه به صورت مستقیم و بدون واسطه باشد و خداوند بدون به کارگیری ابزار و وسایل در تمام جزئیات عالم دخالت کند- بلکه دخالت خداوند در جهان آفرینش و زندگی انسان‌ها از طریق واسطه‌ها و در اختیار گرفتن عوامل مخصوص و به صورت تسخیر نیروها است. یکی از حکیمان در این زمینه می‌گوید: «ذات متعالی خداوند برتر از آن است که بی‌واسطه، فاعلِ فعلِ جزئیِ متغیر، باشد و هر کس چنین نسبتی به خداوند دهد، یا حقیقت ربوبیت و معنای الاهیت را نشناخته: «وما قدروا الله حق قدره» و یا به معنای فاعلیت و تأثیر، آگاهی پیدا نکرده است و نمی‌داند که وجود هر معلولی نسبت به فاعل قریب او مانند وجود اشعه و روشنائی نسبت به روشنائی بخش، و کلام نسبت به متکلم است، نه مثل وجود ساختمان نسبت به بَنّا است. هر کس که در علم و حکمت الاهی که برتر از علوم طبیعی است ثابت قدم و استوار باشد شکی ندارد که همۀ موجودات ـ بدون دخالت زمان و مکان ــ فعل خداوند هستند، ولی با تسخیر نیروها و نفوس و طبایع، خداوند زنده کننده و میراننده و روزی دهنده و هدایت‌گر و گمراه کننده است، ولی مباشر و واسطه‌ی برای زنده کردن، فرشته‌ای است که اسم او اسرافیل است؛ برای میراندن فرشته‌ای است که اسم او عزرائیل است که ارواح را از بدن‌ها و بدن‌ها را از غذاها، و غذاها را از خاک می‌ستاند؛ برای روزی فرشته‌ای است که اسم او میکائیل است که مقدار و وزن غذاها را می‌داند؛ برای هدایت فرشته‌ای است که اسم او جبرئیل است؛ و … برای هر یک از این فرشتگان یاران و لشکریانی است از نیروهایی که مسخر دستورات خداوند هستند؛ همچنین نسبت به بقیه‌ی افعال خداوند سبحان. اگر خداوند خود فاعل مستقیم و مباشر برای هر کار پست می‌بود، باید ایجاد و خلقت این واسطه‌هایی که به دستور او به سوی خلق نازل می‌شوند، بیهوده و عبث باشد؛ خداوند برتر از آن است که در مملکت خود موجودی بیهوده و بیکار بیافریند.[ii] به بیان دیگر فاعلیت خداوند در عرض فاعلیت موجودات دیگر نیست؛ بلکه در طول آنها است. به بیان دقیق‌تر باید گفت: بر اساس حکمت متعالیه، فاعلیت و علیت به تجلی و تشأن بر می‌گردد.[iii] بر این اساس در حالی‌که فاعلیت و نقش همه موجودات پذیرفته شده است، در عین حال خداوند فاعل همه افعال است. آیات متعددی از قرآن کریم در عین پذیرش نقش و فاعلیت موجودات، همه افعال را به خدا نسبت می‌دهد و می‌فرماید: «آن هنگام که تیر انداختی تو تیر نینداختی، خداوند بود که تیر انداخت».[iv] در این آیه شریفه در حالی‌که تیر انداختن را به پیامبر اکرم(ص) نسبت می‌دهد، در عین حال تیر انداختن را از پیامبر(ص) سلب می‌کند و به خداوند نسبت می‌دهد. و در جای دیگر می‌فرماید: «شما چیزی را اراده نمی‌کنید، مگر این‌که خداوند اراده کرده باشد».[v] این‌گونه تعبیر که از یک سو فاعلیت و نقش مخلوقات را اثبات، و از سوی دیگر آن‌را نفی می‌کند، برای بیان این حقیقت است که انسان‌ها و دیگر موجودات در فاعلیت خود مستقل نیستند. بنابراین توحید حقیقی این است که در عین پذیرش نقش و فاعلیت مخلوقات، خداوند را همه کاره بدانیم. بهترین نمونه عینی برای تبیین رابطه فاعلیت خداوند و فاعلیت دیگر مخلوقات، فاعلیت نفس و فاعلیت بدن است که در عین پذیرش نقش بدن، فاعل همه حرکات و افعال بدن، نفس است و در حقیقت بدن و افعال بدن، تجلی نفس است؛ یعنی نفس در مرتبه بدن تجلی کرده است. نکته اساسی که باید به آن توجه داشت؛ این است که خداوند متعال جهان آفرینش و زندگی انسان را به گونه‌ای مستحکم و دقیق آفرید که در نظر ابتدایی چنین می‌نماید که گویا مخلوقات این جهان و انسان در افعال و اموری که به آنها واگذار شده است، مستقل و بی‌نیاز از دیگری هستند؛ به همین جهت از نظر قرآن کریم، انسان‌هایی خداشناس و خدابین هستند که دارای خرد و اندیشه‌ای باشند که از پوسته ظاهری جهان هستی عبور کنند و به حقیقت و واقعیت جهان آفرینش که همان عین نیاز به حضرت حق است برسند.[vi]

📚منابع: [i]. برای اطلاع بیشتر رجوع شود به: پاسخ 43540(رابطه خداوند با جهان هستی). [ii]. صدر المتألهین، الحکمه المتعالیه فی الاسفار العقلیه الاربعه، ج 8، ص 118 – 119، بیروت، دار احیاء التراث، چاپ سوم، 1981م. [iii]. ر. ک: جوادی آملی، عبدالله، تحریر تمهید القواعد، ص767 – 769، قم، ازهراء، ۱۳۷۲ش. [iv]. «وَ مَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَ لَاکِنَّ اللَّهَ رَمَى». انفال، 17. [v]. «وَ ما تَشاؤُنَ إِلاَّ أَنْ یَشاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلیماً حَکیما». انسان، 30. [vi]. «إِنَّ فی‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْبابِ». آل عمران، 190. 🔰 @p_eteghadi 🔰

پرسش و پاسخ اعتقادی 🔹حجه الاسلام #محمدی جلسه 119 - آیا مرد نسبت به زن برتری دارد؟ 🔰 @p_eteghadi 🔰

😳 چادر هدیه؟؟؟ 😳 🎁 هدیه یک موسسه خیریه و نذورات در ماه مبارک رمضان به همه شما همراهان تولیدی چادر کربلا 🎁 💰💰💰 فقط پول پارچه و دوخت رو میدی بقیش رو اون موسسه پرداخت میکنه میده 💰💰💰 🤑🤑 فرصت از این بهتر نمیشه، پول پست و سود فروشگاه رو نمیخواد بدی 🤑🤑 سفارش مستقیم: @karbala_admin2 آدرس ما در پیام‌رسان ایتا 😍👇😍 https://eitaa.com/joinchat/3547398199Cf7e1bfc230