مرا دردیست اندر دل که گر گویم زبان سوزد ، وگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد .

_

_ناگفته که بسیار است ، گوشِ شنوا دریاب .

_

— آن‌گاه که دیـگر من از دنیا رفـته‌ام ، مـاه زیبای آوریـل موهای خیـس از بـاران‌اش را پریشـان می‌کـند و تو دل‌شـکسته بر روی پیکـر بی‌جان من خـم می‌شوی و من اهمیتـی نمی‌دهـم . چرا که می‌خواهـم در آرامـش به‌سـر برم . به‌سان درختـان سرسـبز ، هنگامی که قطـرات بـاران شـاخه‌های نازک‌شـان را خـم می‌کنـد و من ساکـت‌تر و سـنگ‌دل‌تر از اکنونِ تـو خواهـم بود ...

زندگى رو خيلى جدى نگير ، تهش‌هيچ كس ازش زنده بيرون نمياد .

چشمان تو زیباتر از آن است كه روزی ؛ چشم دگری خیره كند ديده‌ی ما را .

_

بمان برای کسی که میداند معنی ماندن را .