🔶 اوج معنویت در کودکان #عکس_نوشت @panahiian

🔶 دنیا اینگونه شروع شد! #تصویری @panahiian

🔶 رنج بکش! اگر از رنج‌های زندگی عبور کنیم، زندگی بین رنج و لذت همیشه در رفت و آمد است؛ رنج که نباشد حتماً باید جای آن لذت باشد، و الا خود آن می‌شود یک رنج! بیماری افسردگی گاهی از اوقات-یا حتی اکثر اوقات- ناشی از رنج نیست، ناشی از نبودن رنج است؛ البته در خلأیی از لذت. بیماری افسردگی خیلی وقت‌ها این‌جوری پیش می‌آید و الا کسانی که با مشکلات درگیر هستند خود آن درگیری اینها را فعال می‌کند و نمی‌گذارد افسرده بشوند. بله؛ برخی درگیری‌ها هم افسردگی می‌آورد ولی بعضی وقت‌ها هم خلأ بین رنج و لذت است که افسردگی می‌آورد که این هم خودش یک بیماری‌ است. لذا آن‌هم باید یک نوع رنج محسوب شود؛ وقتی می‌گویید «رنج نباشد» به‌جای آن باید شادیِ تمام باشد، شوق و هیجان مدام باشد، نشاط عمیق باشد و انسان از زندگی‌اش لذت ببرد. این هر دو، برای انسان ضروری هستند؛ هم اینکه رنج نباشد(یا بتوانی از رنج عبور کنی) هم اینکه لذت باشد و از لذت استفاده کنی؛ البته لذتِ بدون ضرر! چون برخی از لذت‌ها هستند که بعداً ضرر خودشان را در جان انسان مثل زهری باقی می‌گذارند. منظور ما لذتی است که واقعاً آدم را از نظر روحی فربه و قوی کند و مقوّم روح انسان باشد برای درگیری با رنج‌های دیگر. @panahiian

🔶 راه رسیدن به خدا #عکس_نوشت @panahiian

🔶 غصه نخور! اینجا همه چی دست گرمیه! #تصویری @panahiian

🔶 طعم بلا امام صادق(ع) می‌فرماید: کسی که طعم بلا را تحت عنایت الهی بچشد، لذتی از بلا می‌برد بیشتر از لذتی که از نعمت می‌برد وقتی که بلا نباشد اشتیاق بلا دارد، چون نعمت‌ها در زیر آتش بلا و محنت است» (لَهُ تَلَذَّذَ بِهِ أَکْثَرَ مِنْ تَلَذُّذِهِ بِالنِّعْمَةِ ؛ مصباح‌الشریعه/۱۸۳) اینها چه انسان‌های قوی‌ای می‌شوند! خوشا به سعادت کسانی که رنج و بلا را-از هر نوعی- تحمل می‌کنند؛ چون خدا به آنها ظرفیت رنج داده است. اگر این حرف‌ها در روح ما جاری شود خودبه‌خود کلی از گرفتاری‌های ما کاسته می‌شود. خیلی سخت است که آدم در اوج سختی‌ها هم از رنج استقبال کند. انسان‌های بزرگ هستند که می‌توانند در اوج گرفتاری هم خود را برای عبادت به رنج و سختی بیاندازند؛ مثل حضرت زینب(س) که بعد از آن‌همه مصیبت در روز عاشورا نماز شب را رها نمی‌کند! ایشان در کربلا آرامش‌بخشِ دو امام بود! تا عاشورا مانند پروانه دور امام حسین(ع) می‌گشت و مواظبش بود، بعد از عاشورا هم مواظب امام سجاد(ع) بود. @panahiian

🔶 نگرانی آرامش بخش #عکس_نوشت @panahiian

🔶 داستان پیامبر و جوان خمره به دوش #تصویری @panahiian

🔶 محبت راه افزایش راحتی! در میان راه‌هایی که برای رسیدن به آسودگی هست؛ یکی از شاه‌راه‌ها و راه‌های باعظمت «محبت» است. با محبت نه‌تنها راحتی‌ها افزایش می‌یابد، بلکه سختی‌ها هم بهتر تحمل می‌شود. محبت خدا، محبت اولیاء خدا و محبت خلق خدا درهم‌تنیده و افزایندۀ یکدیگرند. محبت خدا و اولیائش سختیِ راه خدا را آسان می‌کند، محبت خلق خدا نیز سختی‌هایی را که از جانب مردم می‌رسد، آسان می‌کند. محبت امام حسین(ع) و شرکت در عزای او محبت ما را به دیگران هم بیشتر می‌کند. ما نتوانسته‌ایم مکتب امام حسین(ع) را معرفی کنیم و محبتش را به جهانیان بچشانیم. خود امام حسین(ع) محبتش را به ما چشانده و همه را با محبت در مجالس روضه جمع می‌کند و می‌خواهد ما هم با خدا و خلق او بامحبت باشیم، تا معنویت و زندگی مادی و اجتماعی‌مان درست شود. محبت، اولین و آخرین و مؤثرترین راه آدم‌شدن است. محبت به امام حسین(ع) عالی‌ترین نوع محبت است، بیشتر غرق محبتش بشویم تا به همۀ خیر دنیا و آخرت برسیم؛ هم محبت‌مان به مردم بالا می‌رود، هم سختی‌ها کم می‌شود. @panahiian

🔶 معجزه حسن ظن به خدا #عکس_نوشت @panahiian

🔶 یادت نرود که هنوز غریبیم... #تصویری @panahiian

🔶 عالی ترین مرتبه ایمان سخت‌ترین قسمت ایمان به خدا «ایمان به نصرت الهی» است؛ نه ایمان به خودِ خدا و اولیاء خدا و معاد! عالی‌ترین مرتبۀ ایمان، ایمان به نصرت الهی است. البته رسیدن به این مرتبه و این مصداق از ایمان، خیلی سخت است، به‌حدّی که گاهی انبیاء الهی نیز همراه مؤمنین می‌پرسیدند نصرت خدا کِی می‌رسد؟ «مَتى نَصْرُ اللَّه» (بقره/۲۱۴) شاید برجسته‌ترین ویژگی امام(ره) در آغاز جریان انقلاب، ایمان به نصرت الهی بود. شجاعت امام(ره) هم با اتکاء به خدا و نصرت الهی بود. دربارۀ یأس و امید به خدا، دو بحث وجود دارد: اول شیوۀ درست محاسبه است که نیاز به ایمان هم ندارد، فقط اگر درست محاسبه کنیم، یأس ما از بین می‌رود. دوم، ایمان به خداست؛ ایمان برای وقتی است که هرطوری محاسبه می‌کنیم، به بن‌بست می‌رسیم و راهی پیدا نمی‌کنیم. از هر دو طریق باید استفاده کنیم. @panahiian