هر کسی صبح کند و چهار نعمت خدا را یاد نکند، می‌ترسم که این نعمت‌های خدا از او زایل گردد؛
🔻 آن چهار نعمت و سپاس بر آن، چنین است:
🔸 «الْحَمْدُ للهِ الَّذی عَرَّفنی نَفْسَهُ، وَ لَمْ یَتْرُکْنی عَمْیانَ الْقَلْبِ،
📍سپاس مخصوص خداوندی است که خود را به من شناساند، و مرا کوردل به حال خود رها نکرد.
🔸 الْحَمْدُ للهِ الَّذی جَعَلَنی مِنْ امَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ،
📍سپاس مخصوص خداوندی است که مرا از پیروان محمّد (که درود خدا بر او و خاندان پاکش باد) قرار داد.
🔸الْحَمْدُ للهِ الَّذی جَعَل رِزْقی فی یَدَیْهِ وَ لَمْ یَجْعَلْ رِزْقی فی ایْدی النَّاسِ،
📍سپاس مخصوص خداوندی است که روزیم را در اختیار خویش قرار داد و آن‌را به دست مردم نسپرد.
🔸 الْحَمْدُ للهِ الَّذی سَتَر ذُنُوبی وَ عُیُوبی، وَ لَمْ یَفْضَحْنی بَیْنَ الناس.
📍 سپاس مخصوص خداوندی است که گناهان و عیب‌هایم را پوشاند و در میان مردم رسوایم نساخت.
📚بحار الانوار، ج۸۳، ص۲۸۲.
🆔 @pelepeletakhoda
پله پله تا ملاقات خدا
تفسير سوره حمد از: استاد شهيد مرتضی مطهرى (۱) بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ الْحَمْدُ لِلَّه
تفسير سوره حمد از: استاد شهيد مرتضی مطهرى(۲)
ادامه تفسیر آیه: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
چرا آغاز كارها به نام خدا؟
انسان كه احساس فطرى از خداوند دارد و او را به عنوان يك موجود قدّوس و منبع خيرات مى شناسد، وقتى كارش را به نام او ناميد معنايش اين است كه در سايه قدس و شرافت و كرامت او، اين عمل نيز مقدس گردد.
و چون آغاز كردن به نام كسى مفهومش اين است كه او را موجودى قدّوس و منزّه از جميع نقصها و سرچشمه كمالات دانسته و مى خواهد عملش را با انتساب به او بركت بخشد، لذا كارها را به نام هيچ كس، حتى نام پيغمبر نمى توان آغاز كرد و اين است معنى تسبيح نام اللَّه كه در اول سوره اعلى به آن دستور داده شده است.
تعبير «يُسَبِّحُ لِلَّهِ» و يا «سَبَّحَ لِلَّهِ» و يا «سُبْحانَ اللَّه» (تسبيح براى خداوند و يا تسبيح خداوند) مكرر در قرآن آمده است ولى تسبيح نام اللَّه در قرآن تنها در اول سوره اعلى است كه مى فرمايد: سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْاعْلى تسبيح كن نام پروردگار بزرگت را.
به نظر مى رسد كه بهترين نظريه در اينجا نظر صاحب الميزان است كه مى فرمايد معنى تسبيح نام خدا اين است كه آنجا كه مقام تقديس و تكريم است نام مخلوق در رديف نام اللَّه قرار نگيرد و يا در جايى كه نام اللَّه بايد برده شود، نام موجود ديگرى به ميان نيايد؛ يعنى نه با نام خدا نام ديگرى را و نه به جاى نام خدا نام ديگرى را به كار نبريم كه هر دو شرك است.
اخيراً در ميان گروهى كه دم از مبارزه با شرك مى زنند عملى رايج شده كه خود از مظاهر شرك است. به جاى اينكه كارها را به نام خدا بنامند و به نام او آغاز كنند، مى گويند: به نام خلق!
اگر قرار شود كه نام پيغمبر را در كنار نام خدا قرار دادن شرك باشد، پس اگر به نام خلق هم آغاز كنيم جانشين براى خدا ساختن است و اين دستور قرآن است كه نام خدا همواره تسبيح گردد و كارهاى بشر به نام او ناميده شود و نه به نام ديگرى، و بدين وسيله اعمال او قداست يابد و در سايه او تبرك جويد.
🆔 @pelepeletakhoda
✍️خبرنگاران زیادی از نقاط مختلف دنیا به نوفل لوشاتو آمده بودند امام خمینی(ره) با آرامش و وقار خاصی نشسته بود تا آنها سئوالاتشان را بپرسند. من خیلی خوشحال بودم چون با این برنامه ، انقلاب مردم ایران در سطح جهانی مطرح میشد و صدای انقلاب به گوش مردم کشورهای دیگر نيز میرسید. یکی دو خبرنگار که سوالشان را پرسیدند نوبت خبرنگار دیگری شد. قبل از اینکه خبرنگار سئوالش را بپرسد ، امام از جایش بلند شد و شروع به حرکت کرد. با عجله خودم را به امام خمینی(ره) رساندم و گفتم: آقا کجا تشریف میبرید؟ امام خمینی(ره) با آرامش جواب داد: وقت نماز است.
گفتم: آقا دیگر این فرصت نصیب ما نمیشود که انقلاب را معرفی کنیم ، خواهش میکنم چند دقیقه دیگر بنشینید تا سه چهار نفر دیگر سؤالاتشان را بپرسند. امام خمینی با ناراحتی فرمودند: وقت نماز است و به سمت اتاق دیگري حرکت کرد. من هاج و واج مانده بودم و خبرنگارانی که از من علت رفتن امام خمینی را می پرسیدند ...
📚 کتاب پر پرواز ؛ اصغر آیتی و حسن محمودی