#فرزندآوری
هدف پژوهش حاضر بررسي دلايل نظري و معرفتي فرزندآوري و فرزندپروري در آموزه هاي ديني است.
اين پژوهش کيفي است و با روش توصيفي تحليلي ضمن تبيين نگاه اسلام درباره ي فرزندآوري و فرزندپروري، به تبيين آثار اجتماعي، اخلاقي، خانوادگي و معنوي آن نيز مي پردازد و مباحث معرفتي را با رويکردي روان شناختي تحليل مي کند.
نتيجه هاي اين پژوهش نشان مي دهد که فرزندآوري و فرزندپروري در نگاه ديني جايگاه والايي دارد و در آموزه هاي ديني نگرش مثبتي به آن ها وجود دارد و يکي از هدف هاي اساسي تشکيل خانواده، فرزندآوري و افزايش نسل صالح است.
در بسياري از آيات و روايات از فرزند با تعابيري زيبا ياد شده است؛ مانند مايه ي اميد و خوشبختي، نور چشم، نعمت الهي، هديه ي الهي، ميوه ي دل، ياري کننده، علت ثواب و پاداش اخروي و رحمت و غفران الهي، باعث خير و برکت، باعث قوّت قلب و شکفتگي. همچنين، محروم بودن و دوربودن از فرزند، باعث غم، اندوه، نااميدي و اضطراب معرفي شده است.
فرزندآوري و فرزندپروري باعث استحکام خانواده، رضايتمندي از زندگي، تأمين بهداشت روان، توسعه ي رزق، رشد اجتماعي، افزايش مهارت، شکوفايي استعدادها، کسب معنويت، رضايت الهي، تقويت روابط اجتماعي و. . . مي شود.
