یادت باشد.... #پارت_دوازدهم * 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ • 。* 。° 。* 。 • ˚ حمیدی که به خاستگاری من اومده بود همون پسر شلوغ کاری بود که بابام اسم حمید و داداش دوقلوش رو انتخاب کرده بود. همون پسر عمه ایی که همیشه با سعید لباس ست میپوشید؛ بیشتر هم شلوار آبی با لباس برزیلی بلند با شماره های قرمز! موهاش هم از ته میزد؛ یک پسر بچه ی کچل فوق العاده شلوغ و بینهایت مهربون که از بچگی هوای منو داشت. نمیذاشت با پسر ها قاطی شم. دعوا که میشد همیشه طرف منو میگرفت، مکبر مسجد بود و با باباش همیشه به پایگاه بسیج محل میرفت. این ها چیزی بود که از حمید میدونستم. زیر اینه که دیدش تو حیاط بود که خلوت بود نشستم. حمید هم کنار من به دیوار تکیه داد. هنوز شروع به صحبت نکرده بودیم که مامانم خواست درو ببنده تا راحت صحبت کنیم. جلوی در رو گرفتم و گفتم:ما حرف خاصی نداریم. دوتا نامحرم که داخل اتاق در رو نمی بندن! سر تا پای حمید رو وراندازکردم. شلوار طوسی و پیرهن معمولی؛ اونم طوسی رنگ که روی شلوارش انداخته بود.بعدت متوجه شدم که تازه از ماموریت برگشته بود، برای همین ریش هاش بلند بود. به جز چشم هاش که از اون ها نجابت میبارید. مونده بودم کدوممون باید شروع کنیم. نمکدون ظرف میوه به داد حمید رسیده بود؛ از این دست به اون دست با نمکدون بازی میکرد. من هم سرم پایین بود و چشمم به گره های فرش شیش متری صورتی رنگی که وسط اتاق پهن کرده بودم بود؛ خون به مغزم نمیرسید. چند دقیقه اتاق ساکت بود که حمید پرسید:معیارت برای ازدواج چیه؟ ‌𝗝𝗼𝗶𝗻🫀↷ 『 @pezeshk313 』