ﮔﺎه‌گاهی که ﺩﻟﻢ می‌گیرد ، به ﺧﻮﺩﻡ می‌گوﯾﻢ: بشکن قُفلی که ﺩﺭﻭنت ﺩﺍﺭی؛ ﺗﻮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺍﺭی 👀💘 ‌𝗝𝗼𝗶𝗻🫀↷ 『 @pezeshk313 』

زخم خاطرات از جراحت گلوله بدترن ‌𝗝𝗼𝗶𝗻🫀↷ 『 @pezeshk313 』

نصيحة العمر: لا تدع الناس يعرفون عنك الكثير.» ‏پندی برای یک عمر: نگذار مردم درباره‌ات زیاد بدانند ‌𝗝𝗼𝗶𝗻🫀↷ 『 @pezeshk313 』

:)💔

جون میده ایرپاد توی گوشت در مسیر مشایه اینو گوش بدی #نیازمندی هام ‌𝗝𝗼𝗶𝗻🫀↷ 『 @pezeshk313 』

میگه که : حتی‌ اگر میدونی‌ کربلات جور نمیشه‌ بازم تمام ِتلاشتو بکن یک دفعه‌ دیدی‌ وسط‌ این همه‌ تلاش دل ِارباب رو بردی😢❤️‍🩹

بزار‌ که‌ امسال‌ حرمُ‌ ببینم‌ اربعین‌ حسین دق‌ میکنم‌ اگه‌ نرم‌‌ اشک‌ منو‌ببین‌ حسین🥺

+من خیلی دوست دارم -خیلی یعنی چقدر؟! +یعنی یدونه. -همش همین! +آره،چیزایی ک خیلی قشنگ یدونن. -مثلا؟ +مثل ماه🌙♥️: ) #مخاطب‌دار 𝗝𝗼𝗶𝗻🫀↷ 『 @pezeshk313 』

- کسی رو داری ك به‌خاطرت بجنگه؟ + بله ، گلبول های سفید خونم . #دلی🤌

نماز شب ، تَنهیٰ عَنِ الفَحشاءِ وَ المُنکر ؛ بسم اللّٰه . . . ! #مخاطب‌خاص ‌𝗝𝗼𝗶𝗻🫀↷ 『 @pezeshk313 』

سلام.. صبح قشنگتون بخیر دخترای ماه💓

طُ را از خاطر بردم کشیدم خیس عرق بود! تازه نیم خیز شده بودم تا برم حوله رو از تنم در بیارم که چشمم به نیما افتاد، هنوز روی زمین نشسته بود و با چشمایی گشاد شده که شیطنت رو راحت توش می خوندی، با لبخندی پت و پهن به سر و سینه من نگاه میکرد! همون جورکه داشت با چشم از باال تا پایین منو دید می زد، یهو ثابت موند و با یک جیغ ریز زنونه مخصوص به خودش، روشو برگردوند با تعجب نگاش کردم! نگاهش بین من و پارکت در رفت و آمد بود؛ در حالی که گوشه لبش رو گاز می گرفت با صدای زنونه ای گفت: -وای خدا مرگم بده! مردم چقدر بی حیا شدن! می گن دوره آخر زمونه، راسته واال. از جام بلند شدم و به سمتش رفتم؛ یکدفعه از جاش یک متر پرید عقب، عقبکی رفت. رو به روش ایستادم، با اخم گفتم: -چته تو؟! چرا همچین میکنی؟ مگه جن دیدی؟ همینجورکه عقب عقب میرفت، دستش رو جلوی من گرفت و با تنی زنانه و جیغ جیغویی گفت: -جلو نیا، وگرنه به جون مامیم جیغ میکشم؛ دوباره یه نگاه به سر تا پام انداخت و سریع روشو برگردوند. یواش یکی زد به صورتش ریز گفت: -وای خدا، آدم چه چیزایی که نمی بینه؛ دسته کمی از جن نداره! یهو ظاهر می شه آدم هول می کنه، نفس کشیدن یادش میره! با اخم بهش توپیدم: -این چرت و پرتا چیه بلغور می کنی؟ باز خل شدی؟ نیما مثل همیشه که بهش شوک وارد می کردی، صداش عوض می شد، تن صداشو تغییر داد و در حالی که به پایین تنه من اشاره می کرد با صدای کلفت و مردونه ای گفت: -جمع کن خودتو! بابا عفتتو بر باد دادی رفت؛ باز که منو نگا نگا میکنی، خجالتم خوب چیزیه! تازه دوزاری کجم افتاد! یه نگاه سریع به خودم انداختم و به سرعت حوله رو که کنار رفته و کمربندش شل شده بود از دو طرف گرفتم و دور خودم پوشوندم. خندم گرفته بود. به سمت اتاق خواب رفتم. حوله رو در آوردم. صدای نیما از سالن می یومد که بلند می گفت: -چه خوش خوشانشم می شه؛ بی حیا! یه تیشرت جذب مشکی پوشیدم، با یک شلوار مشکی آدیداس، موهامو رو با دست شونه زدم، تقریبا بیشتر وقتا با دست بهشون حالت میدادم. از شونه در مواقع ضروری استفاده میکردم

طُ را از خاطر بردم نیما رفته بود لباسشو عوض کنه و دوش بگیره. چایی رو دم کردم و اومدم توی سالن تی وی رو روشن کردم، زدم شبکه پی ام سی، داشت یکی از موزیک ویدیو های مهسا رو پخش میکرد؛ آدم خشک و مقدسی نبودم، اعتقادات خودمو داشتم. نماز و روزم سرجاش بود، تفریحات و آهنگ گوش دادنم سر جاش. یک لیوان بزرگ چایی خوش رنگ با طعم دارچین برای خودم ریختم و روی کاناپه نشستم، لیوان چایی داغ و روی میز گذاشتم. سرمو به پشتی مبل تکیه دادم و چشمام رو بستم، توی حال و هوای آهنگ بودم. دو تا کار از بهترین خواننده های مورد عالقمو پخش کرد. همراه با خواننده آروم داشتم زمزمه میکردم که صدای زنگ موبایلم از توی اتاق خواب بلند شد. از جا برخواستم تا قطع نشده جواب بدم. صدای گوشیم از اتاق نیما می اومد! هنوز در اتاق رو باز نکرده بودم که صدای نیما از توی اتاق بلندشد. -سالم از بنده، بابا مشتاق صدات! چطوری شیرین خانوم؟ خانوم خانوما دیگه یادی از ما فقیر بیچاره ها نمیکنی؟ پشت در اتاق ایستادم تا به مکالمش گوش بدم. نیما صحبت نمیکرد، مثل اینکه داشت به مکالمه گوش میداد. بعد از کمی ادامه داد: -شهاب از اولشم بی معرفت و بی وفا بود. این که چیز تازه ای نیست! تا دید اسم شما رو گوشی افتاده، تلفن رو گرفت سمت من، گفت خودت جواب بده، من حوصلشو ندارم؛ منم که فرهـــاد! مشتاق صدای شیرینم بودم، سریع گوشی رو گرفتم. دیگه داشت شورشو در می آورد. آروم در اتاق رو باز کردم، نیما پشتش به من بود و روی صندلی کامپیوتر نشسته بود. سرمو کمی خم کردم. صفحه چت رومش باز بود و درحالی که داشت با تلفن صحبت می کرد با شخصی به اسم ترانه دو صفر هم مشغول چت کردن بود. خیر سرش میخواست بره حمام، فقط لباسشو درآورده بود و با باال تنه برهنه روی صندلی نشسته بود. نیما: اگه ببینیش به هیچ وجه نمیشناسیش، بس که الغر و ضعیف شده! دوباره مکث کرد. -آره، تازه غلط نکنم معتادی چیزی شده باشه! آره به جون خودش؛ بابا دروغم چیه؟! با چشمای خودم دیدم داشت یه چی تزریق می... یکدفعه جوش آوردمو با عصبانیت گوشی رو از دستش چنگ زدم. نیما از ترس حرف تو دهنش موند و با صندلی چرخ دار عقبکی رفت و چسبید به تخت. با اخم نگاش کردم، به حالت نمایشی آب دهنشو قورت داد. صدای شیرین توی گوشی پیچید که با دلواپسی از نیما می پرسید: _جدی میگی؟! الــــو نیما، گوشی دستته؟ یه چشم غرهی جانانه نثارش کردم. نیما مظلومانه روی صندلی نشسته بود و مثل بچه های کتک خورده به من زل زده بود. گوشی رو به گوشم نزدیک کردم گقتم: -سالم آبجی شیرین، باز این پسرهی احمق، چشم منو دور دیده هر چرت و پرتی دلش خواسته به تو