فیلودرام برگزار می‌کند (سلسله جلسات خوانشِ نمایشی) فیلودرام محلی است برای گفت‌وگو و اندیشیدن، جایی که فلسفه و درام هم‌افق می‌شوند. جلسه‌ی اول: نمایشنامه‌ی «مرگ در می‌زند»، اثر وودی آلن. کارگردان: سیدصدرالدین فردوسی نقش‌خوانان: احمد اسدیان، صادق آتش‌زر زمان: چهارشنبه، ۲۶ خرداد، ساعت ۱۸ مکان: مدرسه‌ی اسلامی هنر، طبقه‌ی شش، سالن جلسات برای حضورِ آنلاین در این جلسه، به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://lms.itaihe.ac.ir/course/view.php?id=315

فیلودرام برگزار کرد... جلسه‌ی اول: نمایشنامه‌ی «مرگ در می‌زند»، اثر وودی آلن. کارگردان: سیدصدرالدین فردوسی نقش‌خوانان: احمد اسدیان، صادق آتش‌زر در زمان: چهارشنبه، ۲۶ خرداد، ساعت ۱۸ در مکان: مدرسه‌ی اسلامی هنر، طبقه‌ی شش، سالن جلسات برگزار گردید... برای دیدن کل جلسه خوانش به علاوه تحلیل پایانی به آدرس زیر مراجعه فرمایید: https://lms.itaihe.ac.ir/course/view.php?id=315

https://www.instagram.com/p/CQOcUfJDFYr/?utm_medium=copy_link 👆برای اطلاع رسانی از فعالیت های گروه می توانید به آدرس اینستاگرام فیلودرام هم سر بزنید...👆

گزارشی از جلسه‌ی اول فیلودرام (خوانش نمایشیِ نمایشنامه‌ی «مرگ در می‌زند»، اثر وودی آلن) چند سالی می‌شود که نسبتِ فلسفه و درام از جمله دل‌مشغولی‌های اصلی‌ام شده. پس از خواندن کتاب «تئاتر ایده‌ها»، اثر مارتین پوشنر بود که انگیزه‌ام برای برگزاری خوانشِ نمایشنامه‌های فلسفی دوچندان شد. در طول تاریخ، فیلسوفان؛ تئاتر را بانیِ تنزّل مفاهیم فلسفی دانسته‌اند. نیز از سوی دیگر، اهالی نمایش، با تعریف صحنه‌ی اجرا به کُنش، وظیفه‌ی فلسفه را به صرف تبیین ایده‌ها تقلیل داده‌اند. در این میان، متفکرانی سر برآوردند که در پی آشتی میانِ فلسفه و درام بودند. در جلسه‌ی اول، پس از بیان این مقدمات، خوانش نمایشنامه‌ی تک‌پرده‌ای «مرگ در می‌زند» توسط دوستانم (صادق آتش زر و احمد اسدیان) انجام شد و در انتها با حضّار به گفت‌وگو پرداختیم. در گفتگوی‌مان به این مسئله اشاره شد که آلن، چگونه در آثارش به نقد فلسفه‌ی سیستماتیک می‌پردازد و زندگی را از هرگونه جدّیت تهی می‌کند؛ و چگونه ایده‌های آسمانی را در زمین جست‌وجو کرده و شخصیت‌های شوالیه و مرگ را در «مُهرِ هفتم»، از برگمان ستانده و در دنیای کمیکِ خود با ظاهری متفاوت بازسازی کرده است. و در آخر، از همکاریِ مدرسه‌ی اسلامی هنر، و همچنین از کسانی که به‌صورت آنلاین این جلسه را دنبال کردند، به‌خصوص دکتر حسین سرانجام، که با پیشنهاداتی ارزنده، مرا یاری کرده‌اند تشکر می‌کنم. سید صدرالدین فردوسی #وودی_آلن #مرگ_در_می_زند #خوانش_نمایشی

فیلودرام برگزار می‌کند (سلسله‌جلساتِ خوانشِ نمایشی) جلسه‌ی دوم: نمایش‌نامه‌ی «خانه‌روشنی» اثرِ غلامحسین ساعدی در این جلسه‌ی فیلودرام، با هم‌راهیِ دکتر سیدرضی موسوی گیلانی، درباره‌ی نسبتِ اگزیستانسیالیسمِ فرانسوی و آثار نمایشیِ غلامحسین ساعدی به گفت‌وگو می‌نشینیم. کارگردان: احمد اسدیان نقش‌خوانان: صادق آتش‌زر، احمد اسدیان، محمد مومیوند مشاورِ پروژه: سیدصدرالدین فردوسی زمان: سه‌شنبه، ۸ تیرِ ۱۴۰۰، ساعتِ ۱۸ مکان: مدرسه‌ی اسلامیِ هنر، طبقه‌ی شش، سالنِ جلسات (با حفظِ پروتکل‌های بهداشتی) برای حضورِ آنلاین در این جلسه به عنوان میهمان، به لینکِ زیر مراجعه فرمایید: b2n.ir/j53122

خوانش نمایشیِ نمایش‌نامه‌ی «خانه‌روشنی» اثرِ غلامحسین ساعدی فیلم کامل این جلسه را می توانید از دو لینک زیر تماشا کنید: https://www.instagram.com/tv/CQtVs7alGY4/?utm_medium=share_sheet b2n.ir/j53122 #نمایش #خوانش #نمایشنامه #نمایشنامه_خوانی #غلامحسین_ساعدی #مدرسه_اسلامی_هنر

تصاویر و گزارش جلسه دوم فیلودرام...

به نام خدا گزارش جلسه‌ی دوم فیلودرام (خوانش نمایشیِ خانه روشنی اثر غلامحسین ساعدی) یکی از کارهایی که در فیلودرام علاقه‌مندیم که به آن بپردازیم پرسش از ریشه‌هاست، ریشه‌هایی که تغییرهایی بنیادین ایجاد می‌کنند. بر این اساس، پرسشی که در این جلسه مطرح کردیم از نسبت اگزیستانسیالیسمِ فرانسوی و آثار نمایشی ساعدی بود. در این نشست، ابتدا نسبت ادبیات و فرهنگ ایرانی، با فلسفه‌ی روشنگری تبیین شد. این‌که ایرانیان در مواجه با تمدن جدید از بین سه روشنگریِ فرانسوی، آلمانی و انگلیسی، نوعِ فرانسوی آن بیش‌ترین تأثیر را بر آنان گذاشت و روشنگری فرانسوی با انقلابِ کبیرش، الهام‌بخش تحولات اجتماعی عظیمی در ایران شد. اما محل بحث ما قرنِ بیستم است که از تاریک‌ترین قرون بشری به حساب می‌آید. جنگ‌های جهانی چالش‌های فلسفیِ سترگی را مطرح کرد که یکی از جریانات جدی در فرانسه اگزیستانسیالیسم نامیده شد. از این سو غلامحسین ساعدی که یکی از نمایش‌نامه‌نویسانِ نامدار تاریخ معاصر ایران است، در دهه چهل به اوج شهرت رسید. معمولاً او را با «عزاداران بَیل» و فیلم‌نامه‌ی «گاو» می‌شناسند، اما نمایش‌نامه‌های او نظیر «چوب به دست‌های ورزیل»، «ماه‌عسل»، «آی با کلاه و آی بی‌کلا»، «پرواربندان» و… تأثیر زیادی بر فضای اجتماعی سیاسی ایران گذاشتند تا حدی که پس از انتشار برخی از آن‌ها، ضرب‌المثل‌های سیاسی با الهام از آثار او در میان مردم رواج می‌یافت. بدین جهت سمبلیسمی بسیار نیرومند در برخی از آثار او موجود است که در آن زمان باعث مصونیت او از محدودیت‌های سیاسی می‌شد. نمایش‌نامه‌ی «خانه‌روشنی» یکی از این آثار است که در این جلسه با کارگردانی احمد اسدیان و بازی صادق آتش زر، محمد مومیوند و احمد اسدیان خوانده شد. پس از خوانش، دکتر سید رضی موسوی گیلانی به معرفی فیلسوفان اگزیستانسیالیست نظیر سارتر، کامو، مارسل و... پرداختند و از چگونگی شکل‌گیری مفاهیمی نظیر مرگ، انتخاب، تفرّد و شکل گرفتن اگزیستانسِ آدمی از منظر این فیلسوفان گفتند. از جمله ویژگی‌های این متفکران، خلق آثار نمایشی‌ای است که ایده‌های فلسفی را به نحو انضمامی در عینیّت زندگی مطرح کردند. همین مسئله روی نویسندگان و روشنفکرانی که یا در فرانسه تحصیل کرده بودند یا زبان فرانسه می‌دانستند، تأثیر شگرفی گذاشت. ساعدی که خود روان‌پزشک بود و با تفکرات جدید نیز آشنا بود به خوبی برای کاهش رنج انسانِ شهری که دچار گسستِ فرهنگی شده، دست به قلم برده و از دردهای وجودی او پرده برمی‌دارد. یأس و ناامیدی، خودکشی و مرگ‌اندیشی از جمله مفاهیمی است که در آثارش به خصوص «خانه‌روشنی» دیده می‌شود. تیمسارِ در حال احتضارِ نمایش‌نامه‌ی «خانه‌روشنی»، به توصیه‌ی دکتر اراده می‌کند که به دوران اوج فرماندهی برگردد، اما در آخر مرگ او را در کام می‌کشد. به قول کامو، انسان شور و شوقی بیهوده است. هرچند تیمسار در حال احتضار کنایه‌ی سیاسی نیز در درون خود دارد، اما بیهودگیِ تلاش انسان از جمله نکات قابل توجه متفکران جریان اگزیستانسیالیستِ الحادی است که در «خانه‌روشنی» قابل رهگیری است. در پایان از دکتر سید رضی موسوی که با همراهی‌شان در این جلسه و هم‌چنین پژوهشگرانی که با پرسش و حضورشان بر غنای این جلسه افزودند تشکر می‌کنم. سید صدرالدین فردوسی