روزگارانی دور شهری بنا شد.
همین جمله ساده آغازگر داستان هایی بی شمار شد ، آنقدر که ستارگان نیز از تعجب ماتشان برد. شهر لورانس جایی بود میان زمین و... خیال کردید خواهم گفت آسمان؟ نه ، نه! فراتر از اینها. شهر جایی بود میان زمین و نیرس ، دورترین ستارهی کهکشانمان.
لورانس شهری معمولی نبود ، از آنهایی که خودتان در آن به سر می برید و درحالی که میان دود و دم و جریانات ملال آورش غرق شده اید ، به سخنانم گوش فرا می دهید. لورانس شهر علم و رونق و افسون بود. آنجا معدن صنعتگران ، جادوپیشگان ، هنرمندان و دانشمندان بود. هر کنجش دری جدید بود به سوی رویاهای بعید.
اما حتی در چنین شهری نیز از بلایا در امان نبودند. بیماری ،جنگ ، قتل ، غارت و تبعیض همه مانند انگل هایی کشنده راه خود را به آنجا باز کرده بودند.
درست است که داستان ما در لورانس پیش می رود ، اما راجب خود آن نیست. کنجکاوید ؟باید صبر را پیشه خود کنید ! من به قدر کافی انسان های عجول و بی صبر را در لورانس تحمل کرده ام ، اگر شما هم مانند آنها بخواهید چنین رفتار هایی از خود نشان دهید که دیگر نمی شود نقل داستان کرد!
#بعدا_واسش_اسم_میذارم
