eitaa logo
یادداشت‌های امید پیشگر
234 دنبال‌کننده
0 عکس
0 ویدیو
0 فایل
دانش‌آموختۀ حوزه علمیه کارشناس ارشد حدیث و نهج البلاغه دکترای تفسیر قرآن کریم علاقه‌مند به تاریخ و فرهنگ اسلامی برخی از آن چه را که می‌خوانم، می‌بینم، به آن می‌اندیشم و یا به آن می‌رسم در اینجا روایت می‌کنم. شاید به کار کسی آمد. بیشتر تلگرام pishgar_ir@
مشاهده در ایتا
دانلود
از مشهورات نامعتبر 17. مرگ عُمَر بن خَطّاب، در روز نُهم ربیع الاول. عُمَر که با نصبِ ابوبکر، قدرت را در دست گرفت با استناد به منابع، در روزهای پایانی ذی‌حجۀ سال 23 هجری زخم خورد و از دنیا رفت. بیشتر 18. روایت نُهم ربیع یا همان رُفِعَ القلم مرحوم مجلسی روایتِ درازدامنی را در بزرگداشت روز نهم ربیع‌الاول، از کتاب زوائد الفوائد فرزند ابن طاوس آورده که از ظاهرش پیداست اصل روایت را احمدبن‌اسحاق از امام هادی (ع) نقل کرده است (بحار، ج95، ص351، نیز ج31، ص120). این روایت، مهم‌ترین دستاویز کسانی است که جشن‌های خاص نهم ربیع را برپا می‌کنند و با استناد به عبارت يومُ رَفعِ القلم‏ که در آن آمده است، به قصد قربت(!) دست به برخی کارهای نامشروع و زشت و زننده می‌زنند یا بر زبان جاری می‌کنند و بر آن پافشاری دارند. دربارۀ بی‌اعتباری این روایت این مقاله را بخوانید. 19. بودن قبر ابولؤلؤ (قاتل عُمَر) در کاشان اینکه برخی می‌گویند: ابولؤلؤ پس از کشتن عُمَر، فرار کرد و به امام علی(ع) پناه بُرد و ایشان فرمود: من تو را با طیّ الارض به کاشان می‌برم که مردمانش شیعه هستند و تو در امان خواهی ماند؛ سخنی بی‌پایه است؛ زیرا مردم کاشان در آن زمان، شیعه نبودند. آنها به تبعیت از قم شیعه شدند و چون رواج تشیع در قم به سالهای 83 هجری به بعد برمی‌گردد (ر.ک به تاریخ تشیع، جعفریان، ص173) پس در زمان مرگ عُمَر (23 هجری)، قم شیعه نبوده تا چه رسد به کاشان. بیشتر 🆔 @pishgar
هشتم ربیع الاول سالروز شهادت امام حسن عسکری(ع) و همزمان آغاز امامت حضرت مهدی(ع) است. در این روز که غم و شادی برای شیعیان به هم آمیخته است برای گروهی دیگر از امامی‌مذهب‌ها معنای دیگری دارد. آنها که زیر پرچم نادیدۀ انگیس خبیث گرد هم آمده با تَوّهم رضای خدا و شادی دل حضرت فاطمه(س) با زشت‌گویی و بدرفتاری، آبروی مذهب می‌برند و با تحریک عامی‌مذهبان، شیعیان را به مسلخ می‌فرستند و برای خود جهنم می‌خرند. سیره امامان معصوم(ع) به هیچ رو چنین نبود و نخواهد بود؛ چرا که در ستیز با قرآن(طه:94) است. عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) كَيْفَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَصْنَعَ فِيمَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَ قَوْمِنَا وَ فِيمَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَ خُلَطَائِنَا مِنَ النَّاسِ قَالَ فَقَالَ تُؤَدُّونَ الْأَمَانَةَ إِلَيْهِمْ وَ تُقِيمُونَ الشَّهَادَةَ لَهُمْ وَ عَلَيْهِمْ وَ تَعُودُونَ مَرْضَاهُمْ وَ تَشْهَدُونَ جَنَائِزَهُمْ (کافی، ج2، ص635). بيان‏: سأل عن الحقوق المشتركة فيما بين الخاصة المعبر عنهم بالقوم و العامة المعبر عنهم بالخلطاء من الناس كما يظهر من الحديث الآتي‏ (الوافی، ج5، ص523). 🆔 @pishgar