چهار واقعیت در موضوع جمعیت و تشویق به فرزندآوری 1. با وجود این که هر سال حدود ۴۵۰ هزار مرگ ثبت می‌شود تعداد تولدها به زحمت به یک میلیون نفر می‌رسد و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۱۴۸۰ جمعیت ایران به حدود ۴۲ میلیون نفر کاهش یابد(1). 2. نداشتن شغل با درآمد کافی، عدم توانایی در تأمین مسکن، هزینه‌های اصلی و جانبی آموزش و پرورش، سخت و پیچیده بودن تربیت فرزند در دنیای امروز، تنها بخشی از عواملی است که انگیزه‌ها را برای فرزندآوری سست کرده و گاه از بین می‌برد (2). 3. با این تأکیدهای بی‌در و پیکر بر کنش‌گری اجتماعی و سیاسی و اقتصادی بانوان که لازمه‌اش حضور چندین ساعته آنها در بیرون خانه و درگیرشدن ذهن آنها با موضوعات گوناگون و در یک کلمه، زیست مردانه است؛ دم از فرزندآوری و رسیدن به نسل توحیدی، تلاشی بیهوده است. نخست، باید سبک زندگی‌ها را اسلامی کرد (3). 4.در جای خود ثابت کرده‌ام (4) که هدف اصلی و نهایی از تشکیل خانواده و ازدواج، از نگاه قرآن و روایات، فرزند‌آوری است. دقیق‌تر آن می‌شود: گسترش نسل توحیدی که بر دو پایه استوار است: آوردن فرزند و تربیت درست او. کوتاه سخن: اگر ما خواهان رهایی از خطر کاهش جمعیت هستیم (بند 1) نخست باید موانع (بند 2 و 3) را برطرف سازیم سپس مردم را برای رسیدن به هدف نهایی از ازدواج (بند 4) به فرزندآوری تشویق کنیم وگرنه این که مدام شعار فرزندآوری بدهیم و با تحریک احساسات دینی و توسل به مقدسات و هشدارهای اجتماعی، مردم را به فرزندآوری تشویق کنیم راه به جایی نخواهیم برد چه این که تا کنون نبرده‌ایم. 🆔 @pishgar