﴾﷽﴿ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 💠 #پارت_26 با نگرانے گفت:من ڪہ از نگرانے مُردم آیہ! دستش را محڪم گرفتم و بوسیدم:خدانڪنہ مامان! قطرہ اشڪے از گوشہ ے چشمش چڪید:بابات و یاسین منتظرن! دستش را رها ڪردم و گفتم:لباسامو میدے؟ از روے تخت بلند شد و گفت:الان. سپس با لحن تهدید آمیز ادامہ داد:باید بسازمت اصلا هم بہ اداهات ڪار ندارم! آرام خندیدم. حداقل او دلش بہ من و نوہ اش خوش باشد... از پنجرہ ے ماشین بیرون را نگاہ ڪردم،ماشین ها با سرعت از ڪنار هم عبور میڪردند. پدر و مادرم و یاسین ساڪت بودند،دہ دقیقہ پیش از بیمارستان خارج شدیم. باید بیشتر مراقب پسرم مے بودم. شیشہ را ڪمے پایین دادم،هواے بهمن ماہ بہ صورتم خورد. ڪمے از تبم ڪاست! این روزها یا بدنم سرد بود یا تب دار! تڪلیف دماے بدنم هم روشن نبود. نگاهم را از خیابان گرفتم و بہ رو بہ رو زل زدم. پدرم با شڪ از آینہ نگاهم ڪرد،آرام رو بہ مادرم گفتم:مامان میخوام برم یہ جایے ڪہ آروم شم. مادرم سرش را برگرداند و گفت:ڪجا؟! سپس رو بہ پدرم گفت:بریم یہ جاے باصفا دلمون وا شہ! سریع گفتم:میخوام برم بهشت زهرا! مادرم و یاسین با تعجب نگاهم ڪردند،معنے نگاهشان را فهمیدم! آب دهانم را قورت دادم و گفتم:اونجا ڪہ فڪ میڪنید نہ! میخوام برم همونجایے ڪہ هر هفتہ پنجشنبہ میرم! مادرم ناامید گفت:با این حالت؟! لبخند تصنعے زدم و پاسخ دادم:من خوبم،اونجا آرومم میڪنہ! پدرم آرام گفت:بذار راحت باشہ! پوزخندے زدم،بالاخرہ یڪ بار این حرف را شنیدم. چند دقیقہ بعد جلوے بهشت زهرا نگہ داشت،خواستم در را باز ڪنم و پیادہ شوم ڪہ ڪسے را دیدم! چهرہ اش خیلے آشنا بود! آنقدر آشنا ڪہ... خودش بود! صداے تپش قلبم بلند شد،زودتر از این ها باید منتظر آمدنش مے بودم! ڪاش بہ سراغم نیاید! براے این چندسال چہ دارم جز سر پایین انداختن،جز اینڪہ او پیروز شدہ و من همہ چیز را باختہ ام! آب دهانم را با شدت قورت دادم،مادرم متوجہ حالم شد و آرام گفت:برگشتہ! او حواسش بہ ما نبود،ڪت و شلوار مشڪے رنگے بہ تن داشت؛مثل همیشہ مرتب و سر بہ زیر بود و البتہ جدے! بے توجہ بہ اطرافش وارد بهشت زهرا شد. نفس راحتے ڪشیدم،خدا را شڪر ما را ندید! زیر لب زمزمہ ڪردم:بعدِ چهار سال برگشتہ بدبختیاے منو ببینہ دلش خنڪ شہ! مردد شدم،اگر مے رفتم و مرا میدید چہ؟! توان رو بہ رو شدن با او را داشتم؟! صداے مادرم را شنیدم:بریم یہ جاے دیگہ؟ تصمیمم را گرفتم و گفتم:نہ! من میرم سر خاڪ یڪے دوساعت دیگہ برمیگردم خونہ! مادرم خواست از ماشین پیدا شود ڪہ گفتم:میخوام تنها باشم. از ماشین پیادہ شدم،مادرم با نگرانے گفت:آیہ آخہ تنها... یاسین سریع میان حرفش پرید و گفت:منم همراهت میام آبجے! ڪنار پنجرہ سمت مادرم ایستادم و گفتم:مامان موبایلتو بدہ خواستم برگردم زنگ میزنم بیاید دنبالم‌. سرش را پایین انداخت و زیپ ڪیفش را باز ڪرد،همانطور ڪہ دنبال موبایلش میگشت گفت:میڪشے منو! موبایلش را درآورد و بہ سمتم گرفت. ازشان خداحافظے ڪردم،با نگرانے پدرم حرڪت ڪرد و رفتند. نفسے ڪشیدم،بہ سمت بهشت زهرا چرخیدم. احساس میڪردم اگر وارد شوم با او رو بہ رو خواهم شد. رو بہ رویم خواهد ایستاد و با نگاهے نافذ بہ چشمانم چشم خواهد دوخت و خواهد گفت:دیدے گفتم! همہ چیو باختے! و سپس قهقهہ خواهد زد بہ روزگارم! با تردید وارد شدم،اطرافم را نگاہ ڪردم؛راہ او بہ من نمیخورد! از پشت دیدمش! ضربان قلبم بالا رفت،ڪاش نمے آمدم! چهار سال پیش گفت راهے ڪہ او الان براے دیدنش داشت میرفت بہ من نمیخورد! راست میگفت! فاصلہ اش با من زیاد بود،اما مطمئن بودم خودش است! مثل همیشہ محڪم قدم برمیداشت. سرش را ڪمب برگرداند،قلبم ایستاد! سریع چادرم را روے صورتم گرفتم تا مرا نبیند؛از رو بہ رو شدن با او میترسیدم! احساس میڪردم نگاهم میڪند،با قدم هاے بلند بہ سمت مقصدم رفتم. قلبم تند تند مے تپید،پسرم لگد زد. دستم را روے شڪمم گذاشتم و زیر لب آخے گفتم‌. آرام گفتم:الان وقتش نیس! نفسم را بیرون دادم،نزدیڪ محل مورد نظرم بود. آرام گرفتم. #ادامہ_دارد... نویسنده : #لیلی_سلطانی💕 #من_ماسک_میزنم #افسران_جنگ_نرم_خادمین_پیروان_شهدای_بجنورد__دلتنگ_شهادت https://eitaa.com/piyroo

🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻 🌼🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻 🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻 🌼🌻🌼🌻🌼🌻 🌻🌼🌻🌼🌻 🌼🌻🌼🌻 🌻🌼🌻 🌼🌻 🌻 #رمان_مذهبی🌟 #نسیم‌عشق #پارت_26 پوزخند زدم. برای سر درد مامان بیشتر نگران بود تا حال الان من. ارشیا طبق معمول مثل آدمای کر و لال از در بیرون رفت. مهربان کمکم کرد و لباسمو پوشیدم. ماکان به بابا گفت -من یه قرار کاری دارم. باید برم. -خودم می برمش. تو برو به کارت برس. ماکان از پله بالا دوید و من و بابا در حالی که مهربان قربان صدقه ام می رفت از در خارج شدیم. ارشیا دستاشو کرده بود تو جیبشو تو حیاط قدم میزد.ما رو که دید جلو اومد اصلا به من نگاه نمی کرد گفت: -کاری از دست من بر میاد؟ -نه عمو جان شما با ماکان به کارت برس. -خلاصه اگه کاری بود من هستم. اینقدر لجم گرفته بود که دلم می خواست خفش کنم. اصلا انگار من وجود خارجی ندارم حالاکه به صداش که کنارم نشسته بود فکر میکردم. می دیدم هیچ نگرانی یا اضطرابی تو صداش نبود. انگار که من مثلا یه گونی سیب زمینی بودم که از پله پرت شده بودم اونم داشت درباره همون گونی سیب زمینی صحبت میکرد و می گفت: -ببین سیب زمنیا له نشده باشن. آروم آروم راه می رفتم تا دستم درد نگیره. واقعا حرکات ارشیا رو درک نمی کردم.چرا اینقدر منو ندید می گرفت. باز طبق معمول اومدم شونه هامو بالا بندازم که درد پیچید تو دستم و بلند گفتم:آی. https://eitaa.com/piyroo 🌻 🌼🌻 🌻🌼🌻 🌼🌻🌼🌻 🌻🌼🌻🌼🌻 🌼🌻🌼🌻🌼🌻 🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻 🌼🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻 🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻