در کافی شریف است، نقل می‌کند رسیدم خدمت امام صادق. گهواره‌ای خدمت حضرت بود، فرزندشان امام کاظم. حضرت به من فرمود نزدیک بیا و به مولایت سلام کن. نزدیک شدم و سلام کردم. حضرت در مهد زبان گشودند و جواب دادند. سپس فرمودند برو و اسم فرزندی که دیروز برایش نام گذاشتی را تغییر بده، چراکه آن اسمی است که خدا آن را دوست ندارد. راوی می‌گوید برای من فرزندی متولد شده بود و نامش را حمیراء گذاشته بودم...

الغرض، خدا حتی از اسم آن شترسوارِ جمل بغض دارد. همین هم هست که شب هلاکتش شیرین است...

خدا کند همه‌ی عشق‌ها به هم برسد...

دوم

همین یه کلمه برام مونده...

قربون باب القبله‌ی خوشگل حرمت که پشت زمینه این صدا باشه سه روز دیگه از این خواب شیرین سی روزه مونده

مه‌وشِ نقش بازِ شورانگیز پادشاهِ بلادِ عاشق خیز با تغافل مَکُش چنینم زار بلکه می‌کُش مرا به عشوه‌ی ریز پای کش لااقل به پوزه سگ ننوازم به دست و کن پرهیز یا که پامال ذوالجناحم کن یا ز یالِ عقاب* حلق آویز اسیر قزوینی *عقاب: نام مرکب جناب شاهزاده علی اکبر علیه السلام

برای دل خودم انا لله میخونم. تموم شد. الناس نیام، اذا ماتوا انتبهوا.