─┅═༅🕊🕋🕊༅═┅─
🌖◁امام چهارم علی بن الحسین ملقب به «زین العابدین» و «سید السجادین» در پنجم شعبان سال سی و هشت هجری در مدینه به دنیا آمد. مادر گرامی ایشان شهربانو دختر یزدْگِرد °آخرین پادشاه ساسانی° است. امام سجاد علیه السلام دوران رشد خود را در عهد امامت امام مجتبی علیه السلام و پدر خود حسین بن علی علیه السلام سپری کرد. در کربلا حاضر شد، اما به دلیل بیماری نتوانست در جنگ شرکت کند.
─┅═༅𖣔2⃣𖣔༅═┅─
─┅═༅🕊🕋🕊༅═┅─
🌖◁امام سجاد علیه السلام در عین آن که زینت عبادت کنندگان، بزرگمرد عبادت، عرفان وسجده بود، مجاهد بزرگ فی سبیل الله بود، او در عین آن که کانون علم و اندیشه ومعرفت بود، تواضع ویژه ای داشت، و در عین آن که شکوه و جلال و ابهت خاصی داشت، دارای حلم و بردباری و سعه صدر مخصوصی بود، و در یک کلمه کانون همه کمالات انسانی و ارزش های والای معنوی بود.
─┅═༅𖣔3⃣𖣔༅═┅─
─┅═༅🕊🕋🕊༅═┅─
🌖◁امام در شرایط خفقان اموی و مروانی باید شیوه ای نوین برای مبارزه در پیش گیرد تا بتواند آن محیط تاریک و ظلمانی و آن مردم غافل و بی خبر را از چنگ شهوات و نیز ازتسلّط دستگاه های اهریمنی خلاص کند؛ شیوه ای که هم بتواند مردم را با حقایق و معارف دین آشنا سازد و انقلابی در دنیای اسلام ایجاد کند و هم بهانه دست دشمن ندهد.
👤امام برای بیان مفاهیم مورد نظرشان از دو شیوه استفاده کرد که عبارت اند از:
🌀(1)شیوه دعا که در صحیفه سجّادیه متجلی است.
🌀(2)شیوه موعظه که در قالب سخنان و روایات آن حضرت تبلور یافته است.
─┅═༅𖣔4⃣𖣔༅═┅─
─┅═༅🕊🕋🕊༅═┅─
🌖◁از میان این دو شیوه حکیمانه، بهره گیری از شیوه دعا طرحی نو در تبیین عقاید و معارف ناب اسلام و مبارزه ای نامرئی ضد دستگاه حاکم بود. با این شیوه مردم آرام آرام به بهترین شکل با اندیشه های ناب دینی آشنا شدند و یک مجموعه مؤمن، علاقه مند و صالح برای کارهای آینده به وجود آمد. دعاهای امام در عین اینکه حرکتی اخلاقی بود، مبارزه ای آرام در برابر قدرتهای اهریمنی، ولی ریشه کن کننده بود. او با این عمل و برنامه خود نشان داد که راه مبارزه در شمشیر منحصر نمی شود؛ زیرا در بعضی شرایط، شمشیر کارایی خود را به کلّی از دست می دهد و حتی نتیجه عکس می دهد.
─┅═༅𖣔5⃣𖣔༅═┅─
─┅═༅🕊🕋🕊༅═┅─
🌖◁نقش دعا و ارتباط با معبود وخدامحوری در زندگی انسان، باعث پایبندی به تکالیف الهی چون نماز، روزه، حج، خمس، زکات، جهاد، توبه و مانند آن دارند. خداباوران هماره خداوند را در رفتارهای شخصی و اجتماعی خویش در نظر می‌گیرند و در دایره بایدها و نبایدهای الهی با کمال دقت راه رشد و بالندگی را می‌پیمایند. مقصد آنها رضا و رضوان الهی است و خداوند، قطب‌نمای تنظیم کارها و رفتار آنها است.
─┅═༅𖣔6⃣𖣔༅═┅─
─┅═༅🕊🕋🕊༅═┅─
🌖◁ البته خداباوری به معنی دوری گزیدن از نعمت‌های الهی و رهبانیت و گوشه‌گیری نیست. همان‌گونه که اباحه‌گری و بی‌قیدی نیز از جلوه‌های دین‌داری و خدا‌محوری نیست و این هر دو، راه به بی‌راهه خواهند برد.
🌖◁خدا باوران در عمل، بندگی را از دل و جان می‌پذیرند و تکالیف الهی را به انجام می‌رسانند و نیک می‌دانند که:تلک حدود الله و من یطع الله و رسوله یدخله جنات تجری من تحتها الانهارخالدین فیها و ذلک الفوز العظیم. اینها حدود الهی است و هر کس از خدا و پیامبر او اطاعت کند، وی را به باغ‌هایی در‌آورد که از زیر °درختان° آن، نهرها روان است. در آن جاودانند و این، همان کام‌یابی بزرگ است.
─┅═༅𖣔7⃣𖣔༅═┅─
─┅═༅🕊🕋🕊༅═┅─
🌖◁ایمان و یقین به خدا، در جان خدامحوران حالتی پدید می‌آورد که رفتارشان را کنترل می‌کند و آنان را از لغزش و گناه باز می‌دارد، آنان در حقیقت الحافظون لحدود الله؛ کسانی هستند که حدود الهی را رعایت می‌کنند ایشان بر این باورند که خدا همواره بر کارهای آنان حاضر و ناظر و از ظاهر و باطن آنان آگاه است که: الم یعلموا ان الله یعلم سرهم و نجواهم؛ آیا نمی‌دانند خداوند از باطن آنها و سخنان سری ایشان آگاه است.
🌖◁از این‌رو، با دقت و وسواس به کارهای خود می‌پردازند که: والتنظر نفس ما قدمت لغد؛ و هر نفس بنگرد برای فردا °قیامت° چه عملی پیش می‌فرستد. خدامحوران جسم و جان را از ناپاکی‌ها می‌آلایند و هرگونه اقدامی را با توجه به پی‌آمدهای اخروی آن به انجام می‌رسانند.
─┅═༅🕊🕋🕊༅═┅─
🌖◁سعادت‌مندی و عاقبت
به‌خیری، هشیاری و برنامه‌ریزی می‌طلبد. خدا‌محور می‌داند که زندگی دنیا، مرحله دیگری از حیات آدمی است که باید روزی از این مرحله نیز گذر کند. از این رو، دلبستگی به آن را تباه کننده ارزش‌ها و فضیلت‌ها می‌داند و این آیه نورانی را فرا روی خود می‌نهد که:ان الذین لایرجون لقاءنا رضوا بالحیاه الدنیا و اطمانو بها والذین هم عن آیاتنا غافلون، اولئک ماواهم النار بما کانوا یکسبون. آنان‌که به دیدار ما •بازگشت به خداوند° امید و باور ندارند و به زندگی این جهان خشنود شدند و به آن رضایت دادند و کسانی که از نشانه‌های ما غافلند، اینان جایگاهشان، به سزای آنچه می‌کردند، آتش دوزخ است.
─┅═༅𖣔9⃣𖣔༅═┅─
─┅═༅🕊🕋🕊༅═┅─
🌖◁خدامحوران هماره با مردم با گشاده‌رویی و تبسم سخن می‌گویند و به فرمان الهی گوش فرا می‌دهند. که: «وقولوا للناس حسنا؛ و با مردم به زبان خوش سخن بگویید.» جبرئیل امین نزد رسول‌الله آمد و گفت: «خدای سلامت می‌رساند و می‌فرماید: با خلق من °مردم° مدارا کن.»
─┅═༅𖣔🔟𖣔༅═┅─
─┅═༅🕊🕋🕊༅═┅─
🌖◁از دیگر کارهای خداپسندانه خداباوران، تلاش در راه برآوردن نیازهای برادران دینی است. آنان در این راه از هیچ کوششی فروگذار نیستند. امام صادق علیه‌السّلام می‌فرماید: «کسی‌که یکی از نیازهای برادر دینی‌اش را برآورد، خدای عزوجل صد هزار حاجت‌های او را برآورده می‌سازد که نخستین از آنها، بهشت است.»خداباوران، اهل مداراورزی با مردم هستند و با گشاده‌رویی با آنان برخورد می‌کنند و همواره می‌کوشند نیازهای برادران دینی خود را برآورده سازند.
─┅═༅𖣔1⃣1⃣𖣔༅═┅─
─┅═༅🕊🕋🕊༅═┅─
🌖◁بر پایه آیات قرآن، گروهی از مردم که از عشق خدا بی‌نصیبند، کسانی هستند که اموال، کسب‌و‌کار، فرزند و اقوام و دوستان را در عرض خدا قرار داده‌اند و در مقابل، مؤمنان و خدامحوران لبریز از عشق پروردگارند و هیچ محبتی را بر محبت خداوند مقدم نمی‌دارند. خداوند در قرآن مجید از آنان چنین یاد می‌کند: «الذین آمنوا اشد حبالله؛ دوستی آنان که ایمان آورده‌اند به خداوند شدیدتر است.»
─┅═༅𖣔1⃣2⃣𖣔༅═┅─
─┅═༅🕊🕋🕊༅═┅─
🌖◁امام سجاد علیه‌السّلام نیز در «مناجات‌المحبین» می‌فرماید: «الهی من ذاالذی ذاق حلاوه محبتک فرام منک بدلا؛ خدایا کیست که شهد شیرین محبت تو را چشید و غیر تو را به دوستی گرفت؟ ایشان در مناجاتی دیگر می‌فرماید: خدایا، مرا از آنان قرار ده که ژرفای جانشان را از محبت خود لبریز و آنان را از زلال گوارایت سیراب ساختی. پس در پرتو لطفت به مناجات‌های لذت‌بخش دست یافتند. در دل خدامحوران، محبت غیر خدا جا ندارد و بیگانگان را در حریم دل که منزل‌گاه خداست، راه نمی‌دهند.
─┅═༅𖣔1⃣3⃣𖣔༅═┅─