بقائی: ایران رویکرد تحمیلی آمریکا در مذاکره را رد می‌کند سخنگوی وزارت امور خارجه: 🔹موضوع اصلی نه میانجی‌گری است و نه نقش واسطه‌ها؛ مسئله به رویکرد و سیاست‌های آمریکا بازمی‌گردد.ایالات متحده در موضوع مذاکره جدیت لازم را ندارد و نگاه آن به مذاکرات، به‌جای آنکه بر پایه اصول متعارف دیپلماتیک و مبادله متقابل باشد، بر مبنای تحمیل و دیکته‌کردن شکل می‌گیرد. 🔹تا زمانی که آمریکا بر چنین رویکردی اصرار داشته باشد، مذاکره‌ای معنادار نیز شکل نخواهد گرفت. بحث میانجی و میانجی‌گری موضوعی ثانویه است. ما با عربستان روابط خوبی داریم و برای این روابط ارزش قائل هستیم. 🔹از تلاش‌های عربستان و سایر کشورهایی که با هدف ایجاد صلح و ثبات در منطقه برای کاهش تنش‌ها تلاش می‌کنند، قدردانی می‌کنیم. با این حال، همان‌گونه که اشاره شد، در این موضوع اساساً بحث میانجی‌گری یا مذاکره مطرح نیست. @TasnimNews

🎥رابطه جمهوری اسلامی ایران با دولت عراق رابطه بسیار خوب و مبتنی بر اعتماد و احترام متقابل است اسماعیل بقایی، سخنگوی وزارت امور خارجه در نشست خبری: 🔹دیدار محسن الحکیم به عنوان یک چهره سیاسی و غیر رسمی با وزیر امور خارجه ایران طی دیدارهای معمول چهره‌های شاخص کشورهای همسایه و خاصه عراق با وزیر امور خارجه است. این دیدار هم در ادامه دیدارهایی بوده که از قبل صورت می‌گرفته و مقام‌ها و شخصیت‌های عراقی همیشه بری ما محترم هستند و طی هر سفری که به تهران داشتند، دیدار با وزارت خارجه بنا به درخواست خودشان صورت می‌گرفته و این دیدارها در راستای تقویت تعاملات بین ایران و عراق همیشه موثر بوده است. @PadDolat

دیدار چهره به چهره استاندار مرکزی با مردم/ مدیریت ارشد استان پای درد دل شهروندان نشست 🔹نشست ملاقات مردمی دکتر مهدی زندیه‌وکیلی، ظهر امروز در استانداری‌ مرکزی برگزار شد. 🔹در این ملاقات‌ها تعدادی از شهروندان استان در دیدار چهره به چهره و بی واسطه با استاندار به بیان مسائل و مشکلات خود پرداختند. 🔹دکتر زندیه‌وکیلی، استاندار مرکزی نیز در این دیدارها با توجه به درخواست‌های مردمی، دستورات لازم جهت پیگیری امور و حل مشکلات مراجعان را صادر کرد. 🔹ملاقات‌های چهره به چهره مردمی و پاسخگویی تلفنی در مرکز سامد ازجمله برنامه‌های مورد تأکید استاندار مرکزی است که علاوه سایر برنامه‌های دیدار مردمی مقام عالی دولت در استان، به صورت مستمر و به منظور شنیدن دغدغه‌ها و مسائل شهروندان انجام می‌شود. 🗓یکشنبه ۲ آذر ۱۴۰۴ 🇮🇷 استانداری مرکزی @ostandari_markazi

🔺سفر وزیر امور خارجه به عمان 🔹سید عباس عراقچی وزیر امور خارجه عصر امروز یکشنبه در راس یک هیات دیپلماتیک وارد مسقط پایتخت عمان شد. 🔹وزیر امور خارجه در این سفر علاوه بر دیدار و رایزنی با همتای عمانی درباره روابط دوجانبه و تحولات منطقه‌ای، در نشست سالانه مجمع مسقط نیز شرکت کرده و مواضع و دیدگاه‌های کشورمان را تبیین خواهد نمود. @iribnews

✨ایام شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها تسلیت باد✨ #نماهنگ #کودکانه

✍️ به مناسبت شب شهادت حضرت زهرا سلام‌الله علیها 👈 می‌رسد با چادر دردی كه پيچيده‌ست دورش... 🎙 سارا حیدری؛ ۱۳۸۸/۰۶/۱۴ | متن شعر #حقیقت_عظیم 📲 @khamenei_poems

#پرسش؛ به عنوان يك دختر دانشجو، ما چگونه مى توانيم از زندگانى حضرت زهرا عليهاسلام الگو بگيريم؟ الگوهاى خود شما در دوره جوانى چه كسانى بوده اند؟ #پاسخ‌رهبرمعظم‌انقلاب‌حفظه‌الله: سؤال خوبى است. اولاً من به شما بگويم كه الگو را نبايد براى ما معرفى كنند و بگويند كه اين الگوى شماست. اين الگوى قراردادى و تحميلى، الگوى جالبى نمى شود. الگو را بايد خودمان پيدا كنيم؛ يعنى در افق ديدمان نگاه كنيم و ببينيم از اين همه چهره اى كه در جلوِ چشممان مى آيد، كدام را بيشتر مى پسنديم؛ طبعاً اين الگوى ما مى شود. من معتقدم كه براى جوان مسلمان، بخصوص مسلمانى كه با زندگى ائمّه و خاندان پيامبر و مسلمانان صدر اسلام آشنايى داشته باشد، پيدا كردن الگو مشكل نيست و الگو هم كم نيست. حالا خود شما خوشبختانه از حضرت زهرا سلام اللَّه عليها اسم آورديد. من در خصوص وجود مقدّس فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها چند جمله بگويم؛ شايد اين سررشته اى در زمينه بقيه ائمّه و بزرگان شود و بتوانيد فكر كنيد. شما خانمى كه در دوره پيشرفت علمى و صنعتى و فنآورى و دنياى بزرگ و تمدّن مادّى و اين همه پديده هاى جديد زندگى مى كنيد، از الگوى خودتان در مثلاً هزاروچهارصد سال پيش توقّع داريد كه در كدام بخش، مشابه وضع كنونى شما را داشته باشد، تا از آن بهره بگيريد. مثلاً فرض كنيد مى خواهيد ببينيد چگونه دانشگاه مى رفته است؟ يا وقتى كه مثلاً در مسائل سياست جهانى فكر مى كرده، چگونه فكر مى كرده است؟ اينها كه نيست. يك خصوصيات اصلى در شخصيت هر انسانى هست؛ آنها را بايستى مشخّص كنيد و الگو را در آنها جستجو نماييد. مثلاً فرض بفرماييد در برخورد با مسائل مربوط به حوادث پيرامونى، انسان چگونه بايد برخورد كند؟ حالا حوادث پيرامونى، يك وقت مربوط به دوره اى است كه مترو هست و قطار هست و جت هست و رايانه هست؛ يك وقت مربوط به دوره اى است كه نه، اين چيزها نيست؛ اما حوادث پيرامونى بالاخره چيزى است كه انسان را هميشه احاطه مى كند. انسان دوگونه مى تواند با اين قضيه برخورد كند: يكى مسؤولانه، يكى بى تفاوت. مسؤولانه هم انواع و اقسام دارد؛ با چه روحيه اى، با چه نوع نگرشى به آينده. آدم بايد اين خطوط اصلى را در آن شخصى كه فكر مى كند الگوى او مى تواند باشد، جستجو كند و از آنها پيروى نمايد. من اين موضوع را يك وقت در سخنرانى هم گفته ام. در اين سخنرانيهاى ما هم گاهى حرفهاى خوبى در گوشه كنار هست؛ منتها غالباً دقّت نمى شود و همين طور ناپديد مى گردد! ببينيد؛ مثلاً حضرت زهرا سلام اللَّه عليها در سنين شش، هفت سالگى بودند - اختلاف وجود دارد؛ چون در تاريخ ولادت آن حضرت، روايات مختلف است - كه قضيه شعب ابى طالب پيش آمد. شعب ابى طالب، دوران بسيار سختى در تاريخ صدر اسلام است؛ يعنى دعوت پيامبر شروع شده بود، دعوت را علنى كرده بود، بتدريج مردم مكه - بخصوص جوانان، بخصوص برده ها - به حضرت مى گرويدند و بزرگان طاغوت - مثل همان ابولهب و ابوجهل و ديگران - ديدند كه هيچ چاره اى ندارند، جز اين كه پيامبر و همه مجموعه دوروبرش را از مدينه اخراج كنند؛ همين كار را هم كردند. تعداد زيادى از اينها را كه دهها خانوار مى شدند و شامل پيامبر و خويشاوندان پيامبر و خود ابى طالب - با اين كه ابى طالب هم جزو بزرگان بود - و بچه و بزرگ و كوچك مى شدند، همه را از مكه بيرون كردند. اينها از مكه بيرون رفتند؛ اما كجا بروند؟ تصادفاً جناب ابى طالب، در گوشه اى از نزديكى مكه - فرضاً چند كيلومترى مكه - در شكاف كوهى ملكى داشت؛ اسمش «شعب ابى طالب» بود. شعب، يعنى همين شكاف كوه؛ يك درّه كوچك. ما مشهديها به چنين جايى «بازه» مى گوييم. اتفاقاً اين از آن لغتهاى صحيحِ دقيقِ فارسىِ سره هم هست كه به لهجه محلى، روستاييها به آن «بَزَه» مى گويند؛ اما همان اصلش «بازه» است. جناب ابى طالب يك بازه يا يك شعب داشت؛ گفتند به آن جا برويم. حالا شما فكرش را بكنيد! در مكه، روزها هوا گرم و شبها بى نهايت سرد بود؛ يعنى وضعيتى غيرقابل تحمّل. اينها سه سال در اين بيابانها زندگى كردند. چقدر گرسنگى كشيدند، چقدر سختى كشيدند، چقدر محنت بردند، خدا مى داند. يكى از دوره هاى سخت پيامبر، آن جا بود. پيامبر اكرم در اين دوران، مسؤوليتش فقط مسؤوليت رهبرى به معناى اداره يك جمعيت نبود؛ بايد مى توانست از كار خودش پيش اينهايى كه دچار محنت شده اند، دفاع كند. مى دانيد وقتى كه اوضاع خوب است، كسانى كه دور محور يك رهبرى جمع شده اند، همه از اوضاع راضيند؛ مى گويند خدا پدرش را بيامرزد، ما را به اين وضع خوب آورد. وقتى سختى پيدا مى شود، همه دچار ترديد مى شوند، مى گويند ايشان ما را آورد؛ ما كه نمى خواستيم به اين وضع دچار شويم! ادامه👇.