🔴وزیر آموزشوپرورش: در ایام اعتکاف امتحان نداریم
🔹اعلام کردیم در ایام یازدهم تا هفدهم دی امتحانی برگزار نشود تا دانشآموزان از این فرصت ارزشمند محروم نشوند.
هدایت شده از خبرگزاری تسنیم
تحلیلهای آبگوشتی علیه ضرورت انسجام
🔹 برخی افراد اخیراً از نقد انسجام در شرایط فعلی سخن گفتهاند؛ اما آنچه توصیف میکنند، بیش از آنکه انسجام باشد، نوعی خلط مفهومی است. گویی انسجام را با «تحمل گرانی» یکی گرفتهاند و از مردم میخواهند حول فشار اقتصادی جمع شوند! این همان نقطهای است که باید ایستاد و پرسید: اصلاً چه کسی گفته انسجام یعنی انکار گرانی یا کنار آمدن با آن؟
🔹 انسجام، اگر مفهومی جدی در سیاست باشد، حول مسئله شکل میگیرد، نه حول مصیبت! انسجام یعنی هم صدایی برای حل بحران؛ نه همنوایی با بحران و مشکلات. مردم در جنگ ۱۲روزه نشان دادند که میتوانند منسجم باشند؛ نه حول فیش حقوقی، نه حول نرخ ارز، بلکه حول ایران، امنیت، مقاومت و رهبری. این انسجام، انسجام علیه دشمن بود؛ نه انسجام برای توجیه ضعفها.
🔹 برخی آقایان میپرسند: «لبنیات {را از سر سفره} حذف کردی، {برای}آموزش باید برم پول بدم؛ {برای}درمان اگر پول نداشته باشم باید برم بمیرم؛ خب من حول چی جمع بشم؟... الان فیش طرف تو پتروشیمی در اومده ۵۰۰ میلیون تومن داره فیش رسمی میشه خب من باید چه جوری با این منسجم بشم»
🔹 پاسخ روشن است: حول حل مسئله و حول محورهایی که میتوانند ایرانیان را علیرغم همه اختلافنظرها و تفاوتها، یکپارچه کنند و از این یکپارچگی نیرویی بزرگ برای حل مشکلات بسازند. آیا غیر از آن بود که اتحاد حول رهبر معظم انقلاب، ایران و اهمیت مقاومت، نه جمهوری اسلامی، بلکه ایران را از یکی از بزرگترین خطرهای تاریخی خود برای تجزیه (نبرد 12 روزه) نجات داد؟ پس میتوان علیرغم همه مشکلات منسجم بود؛ انسجام حول اصلاح سیاستهای غلط. حول بستن راه رانت. حول عدالت در توزیع منابع. نه حول این گزاره خطرناک که «چون گرانی هست، پس انسجام معنا ندارد». اگر این منطق پذیرفته شود، هر بحران اقتصادی مجوز فروپاشی اجتماعی میشود؛ و این دقیقاً همان چیزی است که دشمن میخواهد.
🔹 نکته مهمتر آنجاست که اگر انسجام نباشد، بدیلش چیست؟ خیابان؟ آشوب؟ تخلیه خشم؟ سیاستورزی بالغ دقیقاً از همینجا شروع میشود: از جایی که میفهمد آشوب، جایگزین راهحل نیست و هیجان، جانشین حکمرانی نمیشود. نقد اقتصادی حق است؛ فریاد عدالت لازم است؛ اما بریدن رشته انسجام، نه شجاعت است و نه دلسوزی.
🔹 مسئله این است که سیاستورزی، با پخت آبگوشت تفاوت میکند؛ آبگوشت را میشود با احساس پخت؛ اما سیاست را نه. آبگوشت اگر شور شد، با کمی اضافه کردن آب میتوان آن را تلطیف کرد، اما سیاست اگر شور شد، جامعه میسوزد.
🔹 آبگوشت را میشود دور یک دیگ جمع شد و خورد، اما سیاست را باید در میدان واقعیت، با تضاد منافع، ساختار قدرت و پیامدهای بلندمدت فهمید. این نوع تفسیر از انسجام، یعنی انسجام منفعل، انسجام ناشی از فشار و انسجام به معنی «تحمل کن و ساکت باش» و یا انسجامی درکار نیست، با هرچیز که متناسب باشد، با سیاستورزی هوشمندانه تناسبی ندارد؛ سیاست، نه سفرهداری است و نه مرثیهخوانی؛ سیاست یعنی ساختن راه و نه صرفاً شمردن زخمها.
🔹 نقد گرانی و افشای رانت، اگر به نفی انسجام برسد، خود به رانت بزرگتری خدمت میکند: رانت ناامیدسازی و پوپولیسم علیه انسجام. انسجام واقعی، انسجامی است که مطالبهگر است، نه تخریبگر؛ اصلاحخواه است، نه گسلساز و میداند که بدون انسجام، نه گرانی حل میشود و نه عدالت.
@TasnimNews
🔴🔴🔴
مرز انتقاد با تخریب از دیدگاه رهبری معظم حفظه الله:
حضرت آقا حفظه الله فرمودند:
مرز انتقاد و تخریب چیست؟
انتقاد با تخریب فرق دارد... مرز انتقاد و تخریب چیست؟ تخریب بکنند و اسمش را بگذارند انتقاد؛ یا از ما انتقاد بشود و ما تلقىِ تخریب از آن داشته باشیم. خب، باید مشخص بشود تخریب کدام است و انتقاد کدام است. معنای انتقاد آن ارزشیابىِ منصفانهای است که یک آدم کارشناس میکند ؛ نقادی همین است دیگر... انسانها ضعف دارند دیگر؛ ضعفها را بگویند، قوّتها را بگویند... نه اینکه بیایند یکسره بنا کنند به بدگویی کردن و انکار کردن همهی خصوصیات... انتقاد خوب است، تخریب بد است؛ انتقاد خدمت است، تخریب خیانت است؛ نه خیانت به دولت، بلکه خیانت به نظام و خیانت به کشور است. ۱۳۸۷/۰۶/۰۲
علامتِ دلسوزانه بودن انتقاد
انتقاد دو گونه است. علامتِ دلسوزانه بودن انتقاد این است که وقتی انسان انتقاد را بیان میکند، نقطهی قوّت را هم در کنار او بیان کند تا معلوم بشود که بنای نظر شخصی، بنای انتقامگیری و بنای اذیت کردن ندارد؛ والّا اگر ما یک مجموعهای داشته باشیم که نقاط قوّت و نقاط ضعفی هم دارد، آن وقت در بیان انتقاد، نقاط قوّتش را اصلاً در نظر نگیریم و به زبان نیاوریم، بعد یک یا دو یا دهتا از نقاط ضعف را همین طور بنا کنیم گفتن؛ معلوم است که تضعیف خواهد شد. علامت این که نمیخواهیم تضعیف کنیم، این است که نقاط قوت را هم بیان کنیم. ۱۳۸۶/۰۳/۰۸
کل یک مجموعه را نفی نکنید
از افراط و تفریط در بیان بپرهیزید. شما ملاحظه کنید در قرآن وقتی دربارهی مثلاً فرض کنید کفّار و مخالفین پیغمبر یک مطلبی را بیان میکند، بعد میگوید: وَلٰکِنَّ اَکثَرَهُم یَجهَلون؛ نمیگوید «و لٰکنّهم یجهلون»، میگوید: اَکثَرَهُم یَجهَلون، یعنی یک عدّهای هم در بینشان هستند که محکوم به این حکم نیستند. این جور نباشد که شما به طور قاطع یک مجموعه را نفی کنید یا اِشکالی بر آنها وارد کنید؛ در حالی که ممکن است بعضی از اینها مشمول این اِشکال شماها نباشند. ۱۳۹۸/۰۳/۰۱
سیاهنمایی هنر نیست
سیاهنمایی هنر نیست؛ اینکه برداریم همینطوری بیهوا، این دستگاه را، آن دستگاه را، این قوّه را، آن قوّه را بدون هیچ تمییزی محکوم کنیم؛ خب هر کسی، هر بچّهای هم میتواند سنگ دستش بگیرد شیشهها را بشکند، اینکه هنر نیست. هنر این است که انسان، منطقی حرف بزند، منصفانه حرف بزند، برای خاطر هوای نفْس حرف نزند، برای خاطر جهات شخصی حرف نزند، برای خاطر قدرتیابی حرف نزند، خدا را در نظر داشته باشد. ۱۳۹۶/۱۰/۰۶
منهایِ تخریب
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=46724
#پاسخبهشبهه
سلام و عرض ادب خدمت شما
چند نکته در باب نقد و کنش گری حقیر و امثال بنده در فضای مجازی :
حضور ما در مجازی برای اذعان برخی خبرهای مستند و تبیین خدمات مسئولان محترم و پیشرفتهای کشور عزیزمان و در ضمن گهگاهی و درحد توان تبیین شبهات است و بردن بحثها به سمت آرامش و انسجام ملی،
هرچند قطعا بر کار بنده هم بسیارنقد وارد است که ان شاءالله رو به بهتر شدن پیش روم، اماسعی بنده براین بوده تا برطبق تکالیف راهبردی حضرت آقاحفظه الله حرکت کنم،
ایشان از ما کاربران مجازی چند مطلب عمده خواستند، به صورت خلاصه سخن گفتن در جهت انسجام ملی و اتحاد مقدس ، بر مبنای افزایش آبرو و عزت کشور و ملت و ویژه طلاب معظم در جهت افزایش سکینه و آرامش در قلوب مردم
ضمن اینکه حضرت آقا از همه ما خواستند راوی قدرتها و خدمات باشیم، قدردان زحمات دولت باشیم ،
آنچه که بنده در فضای غالب ایتا شاهد هستم، سخن گفتن از نقص ها، و ایرادات هست که البته ما هم منکر مشکلات نیستیم، اما بسیار دیده شده این به اصطلاح نقدها به سمت تخریب و اتهام میرود، گاهی به نظر می رسد حالت مچ گیری دارد، گاهی به طرز عجیبی یأس آفرینی دارد ، به هر شکل امام جامعه حفظه الله با این نحو کنشگری موافق نیست و اصولاً اسم این ها تبیین مدنظر ایشان هم نیست،
وجود مشکلات یک جهت کار است که کسی منکر آن نیست و بفرموده رهبر عزیزمان مگر جایی از دنیا هست که مشکل نداشته باشد؟
مدتهاست حضرت آقا حفظه الله به عنوان فرمانده و امام جامعه و پدر جامعه از ابتدا و در همه دولتها در جلسات خصوصی و علنی با دولتی ها و مجلسی ها، آنها را پدرانه مطرح می کند و با توجه به اشرافی که بر قضایا دارد، راهکارهایی می دهند، تذکراتی می فرمایند و در جلسات بعد هم دنبال می کنند، که برای رفع بهتر مشکلات کشور ، مسئولان را امیدوار و ترغیب می کند مطلب دیگر اینکه
آنچه که از متن فرمایشات معظم له بر می آید، در این دولت هم همانند دولت قبل ، انسجام بین سران قوا و لایه های بالایی نظام مثل سرداران سپاه و...فوق العاده عالی است و در این جلسات نقصها بیان و برای رفع آنها چاره اندیشی می شود
در این میان ریاست محترم مجلس هم بیشتر در جلسات خصوصی و گاهی هم علنی ، راهکارهای خود را برای بهبود اوضاع و رفع مشکلات کشور به دولت ارائه میدهند (مانند جلسه روزهای قبل با کارآفرینان و بخش خصوصی ) و لذا این رفتارهای مورد پسند رهبر معظم انقلاب از سوی بزرگان نظام و دولت ، خیال ما را راحتتر می کند که بسیاری از مشکلات عیان و بسیاری مشکلات که از دید ما پنهان است توسط این بزرگواران بررسی میشود و نیاز به قیل و قال ما نیست که نه متخصص هستیم نه اشراف کامل به اوضاع داریم و...در این میان وظیفه ما چیست ؟وظیفه ما در وهله اول عمل به تکالیف راهبردی است که حضرت از ما خواستند
اما نقد دستور رهبر به همه افراد و فعالان مجازی و حقیقی نیست، تنها مجوزی است در صورت نیاز و نکته مهم این هست که در فرمایشات بسیاری هست از ایشان نقد عمومی را معمولا به مصلحت نمی دانند، چه رسد به مچ گیری ها و غیر مستند حرف زدنها و تخریبها و...یا یک مطلب را که مثلا مسئولی جایی خطایی کرده که ما هنوز دقیق زوایای آن را نمی دانیم و شاید حقیقتا خطا به معنای عمومی نبوده و هنوز ما از کل موضوع خبر نداریم
و در کل این خطا در دید اول به هرحال برای افراد بسیاری ممکن است ،
این را بگیریم دست, همپای رسانه های معاند، بزرگ کنیم ، منتشر کنیم ، دستاوردهای او ، خدمات او را نبینیم، خب رهبری عزیز، این روشها را نمی پسندند، در جایی می فرمایند گویا عده ای دنبال این هستند که دائم عیوب را ببینند و مانند مگس ، روی آن بنشینند این گونه نباشیم.
ایشان چندین سخنرانی در باب نقد عمومی دارند، که نشان می دهد این مطالبه گری ها و نقدها نیاز به تسلط کافی به موضوعات و مشکلات سر راه مجریان دارد و صرف دیدن معضلات، اجازه نداریم اتهام کوتاهی به مسئول محترم بزنیم به فرموده ایشان در صحبت با دانشجویان مملکت داری سخت است، شما هم اگر در کار اجرا باشید می بینید به این سادگی که شما از دور فکر می کنید نیست،
بنابراین در حد امکان بایستی اول علم پیدا کنیم که آیا نقد وارد است یا خیر ، بعد سعی کنیم از راه اداری و قانونی خودش اقدام کنیم و فوری به دنبال انتشار ابهامات ثابت نشده خود نباشیم.
به عنوان مثال عرض می کنم اتفاقا بنده هم اهل نقد هستم در فضای حقیقی، از جمله زمستان سال قبل که در حوزه ناترازی سوال داشتم و به استانداری مراجعه کردم و پاسخ ابهامات خودرا گرفتم،یادرمدارس و دانشگاهها که با آن سروکار داریم مراجعه و بحث و نقد را گاهی تا ریاست مجموعه پیش می بریم والحمدلله درموارد بسیاری بوده معمولا متوجه شدیم این کم اطلاعی ما از اوضاع پیش روی مسئول بودهو ما زود قضاوت و مراجعه داشته ایم، برخی موارد هم آنها بررسی کرده اندو نقدما به جابوده و مشکل حل شده است.
م.صابریانصاری
#پاسخبهشبهه