پهپاد قائم @Projectmeshkat

@Projectmeshkat

از تلفیق باور-373 و S-300 تا تحویل باور به یگان‌های نیروی پدافند هوایی ارتش براساس اطلاعات منتشر شده توسط روابط عمومی ارتش، در جریان رزمایش پدافندی اقتدار-1403 سامانه‌های بردبلند و ارتفاع بالای باور-373 و S-300PMU-2 با یک‌دیگر تلفیق شده‌اند؛ همچنین در گزارش فوق عنوان می‌شود «سامانه پدافندی S-300 طی ارتقای فنی با باور-373 تلفیق شده و به این ترتیب باور-373 موشک و رادارهای S-300 را هماهنگ با رادار جستجوی خود به‌عنوان پشتیبان دارد». باتوجه به تصاویر منتشر شده از رزمایش، تلار باور-373 به‌همراه اجزای آتشبار خود در کنار لانچر S-300، رادار کشف و مدیریت میدان نبرد 64N6E2 و مراکز کنترل و فرماندهی S-300 مشاهده می‌شود. با درنظر گرفتن این موارد و عدم مشاهده رادار درگیری و کنترل آتش 30N6E2 مورد استفاده در آتشبارهای S-300PMU-2 در تصاویر منتشر شده، می‌توان به‌عنوان یک احتمال بیان کرد با ایجاد لینک ارتباطی مابین باور-373 و S-300، این امکان فراهم شده تا بتوان پس از کشف هدف توسط رادارهای کشف 96L6E و 64N6E2 سامانه پدافندی S-300 و یا به‌صورت بالعکس، هدایت موشک‌های 48N6E2 شلیک شده توسط سامانه S-300 تا هدف مدنظر نه به وسیله رادار درگیری 30N6E2، بلکه به وسیله رادار درگیری و کنترل آتش باور-373 صورت بپذیرد. به این ترتیب با ایجاد لینک ارتباطی این امکان فراهم می‌شود تا درصورت عدم حضور رادار کشف هدف 96L6E و رادار درگیری 30N6E2 و با استفاده از رادارهای کشف و درگیری باور-373، همچنان از سامانه پدافندی S-300 به‌عنوان یک سامانه برد و ارتفاع بالا برای درگیری با اهداف متخاصم استفاده نمود و آن را در رینگ پدافند کشور در وضعیت فعال نگه داشت. پی‌نوشت اول: ایران در سال 1395 در استعداد چهار باتری (هر یک متشکل از چهار لانچر)، سامانه پدافندی S-300 نسخه PMU-2 را از روسیه تحویل گرفت. باتوجه به نسخه انتخاب شده ایران، برخی اجزای این سامانه شامل واحدهای فرماندهی 55K6E و UNIVERSAL-E1، رادار کشف و رهگیری 96L6E و کشنده‌های Baz-64022 برای حمل لانچرهای 5P85TE2 با سامانه S-400 مشترک هستند اما با وجود این شباهت‌ها، S-300های ایرانی طبق استاندارد از رادار مدیریت میدان نبرد 64N6E2 در سطح گردان و رادار درگیری و کنترل آتش 30N6E2 در سطح آتشبار استفاده می‌کند که با نسخه مورد استفاده در ساختار استاندارد S-300 یکسان بود و به این ترتیب با وجود شباهت‌هایی مابین S-300PMU-2 ایران با S-400، این سامانه همچنان به‌عنوان نسخه‌ای از سامانه S-300PMU-2 دسته‌بندی می‌شود. پی‌نوشت دوم: باتری به کوچک‌ترین واحدی اطلاق می‌شود که می‌تواند با استفاده از اجزای حاضر در ساختار خود، به‌صورت مستقل به انجام مأموریت بپردازد. ساختار هر باتری S-300 در ایران از چهار لانچر، یک رادار کشف و رهگیری 96L6E، یک رادار درگیری و کنترل آتش 30N6E2، واحدهای کنترل و فرماندهی و رله ارتباطی تشکیل شده که توسط دو رادار کشف هدفدو مدیریت میدان نبرد 64N6E2 پشتیبانی می‌شوند. @Projectmeshkat

تصاویری از پهپادهای قائم بر روی ناو پهپادبر شهید بهمن باقری @Projectmeshkat

قاهر؛ پس از 13 سال همچنان در ابهام پس گذشت چندین ماه از اظهارات مختلف درباره ساخت نسخه بدون سرنشین قاهر و به‌کارگیری آن در شناور پهپادبر شهید باقری، سرانجام صبح امروز این پهپاد در نازل‌ترین حالت ممکن و با بدترین پوشش رسانه‌ای، به عرصه نمایش درآمد. اگر از صحبت درباره عملکرد فاجعه‌بار رسانه‌های رسمی کشور که برای انجام مسئولیت خود بودجه دریافت کرده و درنهایت در انجام وظایف اصلی خود به نحوی عمل می‌کنند که طبق نظرسنجی انجام شده توسط مشکات، بیش از ۵۰ درصد از مخاطب‌ها پوشش رسانه‌ای این رونمایی با محوریت صدا و سیما را بد یا فاجعه دانسته‌اند عبور کنیم، به بررسی پهپاد قاهر می‌رسیم که اکنون با نام قائم شناخته می‌شود. پس از رونمایی نسخه سرنشین‌دار بود که ایرادات وسیعی به نحوه طراحی بدنه، سطوح آیرودینامیک، چگونگی حمل سلاح و... توسط قاهر مطرح شد؛ اشکالاتی که با درنظر گرفتن تحقیقاتی بودن و روند توسعه قاهر در آن زمان، می‌شد انتظار داشت در آینده اصلاح و یا دچار تغییر اساسی شود؛ اما اکنون با مشاهده نسخه بی‌سرنشین قاهر همچنان موضوعاتی وجود دارد که در ادامه صرفا به برخی از این موارد اشاره می‌شود: نسبت ضخامت به وتر بالا: این نسبت یک معیار کلیدی برای پیکربندی بالِ هواگردها محسوب می‌شود؛ اهمیت این نسبت در اینجاست که پس از نزدیک شدن به سرعت صوت، اثر برنولی می‌تواند جریان سیال عبوری از روی بال و بدنه را به سرعت مافوق‌صوت برساند و باعث ایجاد موج شوک و افزایش درگ شود. به این ترتیب تلاش می‌شود تا در ساخت پرنده‌هایی با وظیفه پرواز در سرعت نزدیک و فراتر از صوت، از طراحی بال با نسبت ضخامت به وتر پایین استفاده شود. با جمیع این توصیفات و براساس تصاویر منتشر شده از پهپاد قاهر و مشاهده ضخامت بالای بال، با قطعیت بالایی می‌توان بیان کرد این پهپاد امکان پرواز در نزدیک سرعت صوت را نداشته (همانند پهپادهای وینگ‌من هم‌رده) و احتمالا برای پرواز در سرعت‌های پایین به‌کار گرفته خواهد شد. اثر سطحی در طراحی بال: از جمله موارد مطرح درباره قاهر، شکستگی‌ موجود در بخش انتهایی بال آن بود که به استفاده از اثر سطحی (Ground effect) مربوط می‌شد. مسئله استفاده از اثر سطحی در پرنده‌ها عمدتا در وسائل‌نقلیه اثر سطحی (GEV یا اکرانوپلان) مطرح بوده و در طراحی یک پرنده جت، به این شکل و با طراحی قاهر، اهمیت بالایی ندارد. طرح بال Swept wing : همچنین در طراحی بال پهپاد از طراحی Swept wing (رو به عقب) بهره گرفته شده که در پرنده‌هایی با وظیفه پرواز فراصوت (Transonic) دیده می‌شود. به این ترتیب با وجود نسبت ضخامت به وتر بالا که بیانگر سرعت پرواز زیرصوت برای پرنده است، طراحی بال مشابه با پرنده‌های فراصوت انجام گرفته! موضوعی که همچنان باید دید در نسخه پروازی این پهپاد اصلاح شده و یا نسخه نهایی پرنده با این موارد به ارگان به‌کارگیرنده تحویل داده شده است . 1/2 @Projectmeshkat

در انتها پس از بیان نکاتی که در اولین نگاه به این پرنده قابل مشاهده است، صرفا به ذکر چند پیشنهاد بسنده می‌شود: مهم‌ترین نکته در ساخت هر محصولی به‌خصوص تجهیزات و تسلیحات نظامی، انجام نیازسنجی درست برای طراحی و تولید است؛ چراکه تولید سلاح بدون نیازسنجی صحیح پس از صرف زمان و هزینه درنهایت می‌تواند به تولید محصولی همانند نسخه باسرنشین قاهر منجر شود که ارگانی برای به‌کارگیری آن تمایل نشان نداد و نیازسنجی غلط باعث شد تا درنهایت سرنوشت پروژه در هاله‌ای از ابهام قرار بگیرد و پس گذشت زمان به پهپاد تبدیل شود. به این ترتیب باید دید در ابتدا هدف اصلی از تولید نسخه باسرنشین قاهر چه بوده که با گذر زمان به پروژه‌ای تحقیقاتی و سپس به پرنده بی‌سرنشین تبدیل شد و در وهله دوم نیروهای مسلح با چه نیازی به سمت سفارش نسخه بی‌سرنشین قاهر حرکت کرده‌اند. اگر بنا بوده تا پهپاد قاهر پرنده‌ای با سرعت پرواز پایین باشد، می‌شد به جای صرف زمان و هزینه برای توسعه نسخه بی‌سرنشین قاهر، پهپادی با قابلیت بالاتر برای انجام مأموریت‌های دریایی، توانایی حمل سیستم‌های نظارتی و کشف با قدرت بالاتر و با توان حمل تسلیحات بالاتر نسبت به پهپادهای موتور پیستونی موجود در ناوگان رزمی کشور طراحی و تولید کرد و اگر بنا بوده پهپادی با قابلیت پرواز بالا و نزدیک به سرعت صوت ساخته شود، بازنگری جدی در طرح اولیه پرنده قاهر لازم است. 2/2 @Projectmeshkat

«بلند آسمان جایگاه من است» ۱۹ بهمن؛ روز نیروی هوایی ارتش گرامی باد @Projectmeshkat

«۴۹ سال خدمت در لباس نیروی هوایی ایران» اولین دسته از جنگنده‌های رهگیر F-14A تامکت نیروی هوایی ایران در 20 بهمن 1354 وارد کشور شدند تا پس از ورود به ایران و گذر کردن از ماجراهای پر فراز و نشیب پس از انقلاب و ثبت عملکردی درخشان در دوران محدودیت‌های شدید و سنگین جنگ تحمیلی، اکنون وارد چهل و نهمین سال خدمت خود در لباس نیروی هوایی شوند. به‌مناسبت این روز، گرامی می‌داریم یاد و خاطره تمامی خلبانان جان‌برکف و بی‌بدیل نیروی هوایی ارتش و تیزپروازان جنگنده رهگیر F-14A تامکت مستقر در گردان تاکتیکی سابق شیراز و اصفهان را که اگر نبود حماسه‌آفرینی آنان در هشت سال جنگ تحمیلی، تاریخی این چنین درخشان نیز وجود نداشت. @Projectmeshkat