خطبه 23 نهج البلاغه؛ بخش اول: رضا به قضای خدا
1. تناسب نعمت ها با استعدادهاى گوناگون:
پس از ستايش پروردگار، بدانيد كه تقديرهاى الهى چون قطرات باران از آسمان به سوى انسانها فرود مى آيد، و بهره هر كسى، كم يا زياد به او مى رسد پس اگر يكى از شما براى برادر خود، برترى در مال و همسر و نيروى بدنى مشاهده كند، مبادا فريب خورد و حسادت كند، زيرا مسلمان (تا زمانى كه دست به عمل پستى نزده كه از آشكار شدنش شرمنده باشد و مورد سرزنش مردم پست قرار گيرد) به مسابقه دهنده اى(1) مى ماند كه دوست دارد در همان آغاز مسابقه پيروز گردد تا سودى به دست آورد و ضررى متوجّه او نگردد.
هم چنين مسلمانى كه از خيانت پاك است انتظار دارد يكى از دو خوبى نصيب او گردد: يا دعوت حق را لبيك گفته عمر او پايان پذيرد «كه آنچه در نزد خداست براى او بهتر است»، و يا خداوند روزى فراوان به او دهد و صاحب همسر و فرزند و ثروت گردد، و هم چنان دين و شخصيّت خود را نگاه دارد. همانا ثروت و فرزندان، محصول دنيا و فانى شدنى، و عمل صالح زراعت آخرت است، گر چه گاهى خداوند، هر دوى آن را به ملّت هايى خواهد بخشيد.
___________________________
(1). فالج ياسر: در دوران جاهليّت شترى را مى كشتند و براى تقسيم گوشت آن به مسابقه تير اندازى متوسّل مى شدند، ده تير بود كه هفت عدد آن علامتى مخصوص داشت و سه تاى آن بدون نشان بود هر كس كه تير او به هدف مى خورد سهم بيشترى از گوشت شتر داشت. از اين رو هر كسى دوست داشت كه همان آغازين تيرى را كه رها مى كند به هدف زده برنده مسابقه باشد.
◇◇◇◇◇◇◇
@Qassed
www.qassed.ir