معانی کلمات آیه «أَللهِ»: عطف بیان (الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ) یا موصوف مؤخّر آن است. «وَیْلٌ»: وای. هلاک و نابودی.

🎇💫🎇💫🎇💫 (آیه 2)- ابراهیم در این آیه به عنوان معرفی خداوند، درسی از توحید بیان کرده، می‌گوید: «همان خداوندی که آنچه در آسمان و زمین است از آن اوست» (اللَّهِ الَّذِی لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ) .و در پایان آیه توجه به مسأله معاد- بعد از توجه به مبدأ- داده، می‌گوید: «وای بر کافران از عذاب شدید» رستاخیز (وَ وَیْلٌ لِلْکافِرِینَ مِنْ عَذابٍ شَدِیدٍ). خلاصه تفسیر نمونه 🎇💫🎇💫🎇💫 eitaa.com/joinchat/113967215C6d37c5af28 #قرآن_پژوهان

💫🎇۰۰۰﷽۰۰۰🎇 💫 اعوذ بالله من الشیطان الرجیم الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا ۚ أُولَٰئِكَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ { #۳ـابراهیم } الَّذِينَ = همانا کسانی که يَسْتَحِبُّونَ(حُبّ) = ترجیح می‌دهند. الْحَيَاةَ = زندگی (پست) الدُّنْيَا = دنیا را عَلَى = در مقابل الْآخِرَةِ = آخرت وَيَصُدُّونَ (صَدّ) = و باز می‌دارند عَنْ = از سَبِيلِ = راه اللَّهِ = خدا. وَيَبْغُونَهَا = و می‌خواهند آن را عِوَجًا = منحرف. أُولَٰئِكَ = آنها فِي = در ضَلَالٍ = گمراهی بَعِيدٍ = دور هستند. 🎇💫🎇💫🎇💫

معانی کلمات آیه يستحبون: حب: دوست داشتن و نيز استحباب «استحبه: احبه». به علّت تعدى با «على» ، معناى اختيار بر آن اشراب شده است . «يستحبون»: اختيار مى‏كنند . به نظر راغب و طبرسى ، طلب در آن ملحوظ است. يصدون: صدّ و صدود ، هم به معنى اعراض آيد و هم به معنى منع و بر- گرداندن. در آيه ظاهرا، اعراض منظور است. عوجا: بر وزن عنب، كج و بر وزن شرف، كجى و انحراف. يَبْغُونَها عِوَجاً يعنى: يطلبونها و يسلكونها منحرفا.

🎇💫🎇💫🎇💫 (آیه 3)- ابراهیم و در این آیه بلافاصله کافران را معرفی می‌کند و با ذکر، سه قسمت از صفات آنها وضعشان را کاملا مشخص می‌سازد بطوری که هر کس در اولین برخورد بتواند آنها را بشناسد. نخست می‌گوید: «آنها کسانی هستند که زندگی پست این جهان را بر زندگی آخرت مقدم می‌شمرند» (الَّذِینَ یَسْتَحِبُّونَ الْحَیاةَ الدُّنْیا عَلَی الْآخِرَةِ). و همه چیز حتی ایمان و حق را فدای منافع پست و شهوات و هوسهای خود می‌سازند. سپس می‌گوید: آنها به این مقدار هم قانع نیستند بلکه علاوه بر گمراهی خودشان سعی در گمراه ساختن دیگران هم دارند: «آنها (مردم را) از راه خدا باز می‌دارند» (وَ یَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ). بلکه علاوه بر آن «سعی می‌کنند آن را دگرگون نشان دهند» (وَ یَبْغُونَها عِوَجاً). در حقیقت آنها هوسها را زینت می‌دهند، مردم را تشویق به گناه می‌نمایند، و از درستی و پاکی می‌ترسانند. و با تمام قوا می‌کوشند دیگران را همرنگ خود سازند و با افزودن خرافات، و انواع تحریفها، و ابداع سنتهای زشت و کثیف به این هدف برسند. روشن است «این افراد (با داشتن این صفات و اعمال) در گمراهی بسیار دوری هستند» (أُولئِکَ فِی ضَلالٍ بَعِیدٍ). همان گمراهی که بازگشتشان به راه حق بر اثر بعد و دوری مسافت به آسانی امکان پذیر نیست ولی اینها همه محصول اعمال خود آنهاست! خلاصه تفسیر نمونه 🎇💫🎇💫🎇💫 eitaa.com/joinchat/113967215C6d37c5af28 #قرآن_پژوهان

eitaa.com/joinchat/113967215C6d37c5af28 #قرآن_پژوهان

🚨یک کانال #سلوکی و #عرفانی و #اخلاقی #سخرانی ها... سلسله #جلسات درسی... #دستورات سلوکی و اذکار مجرب طهارت قوه خیال 🚨ورود به👇👇👇👇👇 کانال اختصاصی حضرت علامه ذوالفنون حسن زاده آملی رحمت الله علیه https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

معانی کلمات آیه «بِلِسَانِ قَوْمِهِ»: به زبان قوم خود. «لِیُبَیِّنَ لَهُمْ ...»: مراد این است که تبلیغ کار پیغمبران، و هدایت کار خدا است.

🎇💫🎇💫🎇💫 (آیه 4)- ابراهیم در آیات گذشته سخن از قرآن مجید و اثرات حیاتبخش آن بود، در این آیه همین موضوع در بعد خاصی تعقیب شده و آن وحدت لسان پیامبران و کتب آسمانی آنها با زبان نخستین قومی است که به سوی آنها مبعوث شده‌اند. می‌فرماید: «و ما هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر به زبان قوم خودش» (وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسانِ قَوْمِهِ). زیرا پیامبران در درجه اول با قوم خود، همان ملتی که از میان آنها برخاسته‌اند، تماس داشتند و نخستین شعاع وحی به وسیله پیامبران بر آنها می‌تابید، و نخستین یاران و یاوران آنها از میان آنان برگزیده می‌شدند، بنابراین پیامبر باید به زبان آنها و لغت آنها سخن بگوید «تا حقایق را به روشنی برای آنان آشکار سازد» (لِیُبَیِّنَ لَهُمْ). لذا دعوت پیامبران از طریق تبیین و روشنگری و تعلیم و تربیت با همان زبان معمولی و رایج صورت می‌گرفته است، نه از طریق یک اثر مرموز و ناشناخته در قلبها. سپس اضافه می‌کند: «بعد (از تبیین دعوت الهی برای آنها) خداوند هر کس را بخواهد گمراه می‌کند و هر کس را بخواهد هدایت می‌نماید» (فَیُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدِی مَنْ یَشاءُ). اشاره به این که هدایت و ضلالت در نهایت امر، کار پیامبران نیست، کار آنها ابلاغ و تبیین است، این خداست که راهنمایی و هدایت واقعی بندگانش را در دست دارد. ولی برای این که تصور نشود معنی این سخن جبر و الزام و سلب آزادی بشر است، بلافاصله اضافه می‌کند: «و او عزیز حکیم است» (وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ). به مقتضای عزت و قدرتش، بر هر چیز تواناست، اما به مقتضای حکمتش بی‌جهت و بی‌دلیل کسی را هدایت و یا کسی را گمراه نمی‌سازد، بلکه گامهای نخستین با نهایت آزادی اراده در راه سیر الی اللّه از ناحیه بندگان برداشته می‌شود و سپس نور هدایت و فیض حق بر قلب آنها می‌تابد. همچنین آنها که با لجاجت و تعصب و دشمنی با حق و غوطه‌ور شدن در شهوات و آلوده شدن به ظلم و ستم، شایستگی هدایت را از خود سلب کرده‌اند، از فیض هدایت محروم، و در وادی ضلالت، گمراه می‌شوند. و به این ترتیب سر چشمه هدایت و ضلالت به دست خود ماست. خلاصه تفسیر نمونه 🎇💫🎇💫🎇💫 eitaa.com/joinchat/113967215C6d37c5af28 #قرآن_پژوهان