بسم‌رب‌علمداࢪ‌کربلا...💔

عطش‌توی‌خیمہ‌ها‌دیگه‌ بیداد‌کردھ‌بود...💔 ز‌خیمہ‌کودکان‌بیرون‌دویدند...

سکینه‌مشک‌را‌بہ‌عمو‌داد‌و‌گفت‌: عمو‌جان‌خیلی‌تشنمه‌‌ لبام‌خشک‌شده...💔 میشه‌آب‌بیارید..؟! اقا‌ابوالفضل‌العباس گفتن‌چشم‌عزیز‌عمو...😔 آقا‌رفتن‌و‌مشک‌رو‌‌ا‌ز‌ خیمه‌برداشتن‌...

همہ‌ی‌بچہ‌ها‌گفتن‌: عمو‌داره‌میره‌با‌،آب‌برمیگرده.. خیلی‌بده‌... خیلی‌بده‌مردی‌قولےبده‌‌‌و‌ بہ‌هر‌دلیلے‌نتونه‌اون‌قول‌رو‌ برآورده‌کنه...💔

آقا‌آمد‌خدمت‌امام‌حسین‌و‌گفت: یا‌اخاه!! آیـا‌،رخصت‌جهاد‌بہ‌من‌میدهی..؟! امام‌حسین‌فرمود: ای‌برادر..! تو‌،پرچمداࢪ‌منے‌.. اگہ‌تو‌شهید‌بشی‌‌لشکر‌من‌ا‌ز هم‌میپاشھ...💔

آقا‌حضرت‌ابوالفضل‌بہ‌ ارباب‌عرضه‌داشت: آقا‌سینہ‌ام‌تنگ‌آمده‌و‌از‌ زندگی‌خسته‌شده‌ام‌...😔 امام‌حسین‌‌بہ‌شدت‌ بہ‌گریه‌افتادن...😭

گفتن‌آخه‌برادرم‌...💔😭 بعـد‌آقا‌رفتن‌ا‌ز‌‌حضرت‌زینب‌و بچہ‌ها‌خداحافظی‌کنند... برای‌حضرت‌رقیہ‌خیلی‌‌ سخت‌بود‌آخه‌خیلے‌‌عموشو‌ دوست‌داشت...💔😔

حضرت‌رقیہ‌فرمودند‌عمو‌جون‌ اگه‌آبم‌نیوردی‌ولے‌برگردیا... راستے‌عمو‌جون‌میدونی‌ چقدࢪ‌دوستت‌دارم‌دیگہ..؟! بخاطر‌منم‌شده‌بیای‌ها‌..💔

خیلی‌دل‌کندن‌برای‌خو‌د حضرت‌ابوالفضل‌‌هم‌با‌رقیه‌خاتون‌ دردناک‌بود... ولے‌رسید‌به‌حضرت‌ام‌البنین...😔 حضرت‌ام‌البنین‌گفتن: پسرم‌... جلوی‌من‌راه‌برو‌قد‌و‌بالا‌تو‌ برای‌آخرین‌بار‌ببینم...💔

ولے‌مادࢪ‌اینو‌بدون‌کہ اگه‌نمیرفتی‌برای‌‌اصحاب‌ امام‌حسین‌آب‌بیارے‌شیرم‌رو‌حلالت‌ نمیکردم...😭 اینو‌کہ‌خانم‌ا‌م‌البنین‌گفتن‌‌ آقا‌ابوالفضل‌یہ‌دلگرمے‌گرفتن... خلاصه‌با‌مشک‌،عباس‌ راه‌افتاد...

عباس‌رفت‌سمت‌ِ‌فرآت رقیہ‌سلام‌اللہ‌علیہانگران‌بود💔 زینب‌‌سلام‌اللہ‌علیہادلواپس‌بود💔

وارد‌آب‌فرات‌شدن آدم‌زخمی ... جنگاورم‌باشہ ... بیشتر‌تشنہ‌میشہ ... دستاشو‌پر‌از‌آب‌ڪرد یاد‌تشنگے‌برادر‌افتادآب‌نخورد💔