💠معرفی کتاب "خرقه می ‌آلود" در نقد تصوف 🔸یکی از آثار فاخری که در نقد صوفیه به رشته تحریر درآمده است، کتاب "خرقه می آلود" اثر "حسن یوسفیان" است. 🔻این کتاب در حوزه نقد شریعت‌گریزی صوفیان نوشته شده است و شامل پنج فصل و ده پیوست است. 🔻مولف در فصل اول با عنوان "کلیات" به تفاوت عارف و صوفی و کج‌روی و کج‌اندیشی در آیین تصوف و مبناسازی برای انحراف از شریعت و ... اشاره کرده است. 🔻فصل دوم کتاب با عنوان "دستیابی به حقیقت"، درباره اعتقادات صوفیه که منجر به شریعت‌گریزی شده، مطالبی آمده است. 🔻او تقسیم‌بندی "شریعت، طریقت، حقیقت" را متذکر شده و اعتقاداتی که صوفیان از این تقسیم‌بندی استخراج نموده‌اند را نام برده است. 🔻وی فصل سوم را با عنوان "ولایت در برابر نبوت" نام‌گذاری کرده و اعتقاد صوفیان در این مورد را به باد انتقاد گرفته است. 🔻در فصل چهارم با عنوان "هدف، توجیه‌گر وسیله" در صدد بیان توجیه سلوک صوفیانه از راه‌های غیر شرعی برای رسیدن به هدف بوده است. فصل پنجم کتاب عنوان "سکر و خروج از دایره تکلیف" را به خود اختصاص داده است. در این فصل اشاراتی به مکاتب صحو و سکر در تصوف اشاره شده، سپس آفات این عقیده و عواقب آن را تذکر داده است. 🔻در انتها هم ده پیوست کاربردی در نقد صوفیه از عقاید، آداب و رسوم صوفیان را تشریح و نقد کرده است.[1] پی‌نوشت: [1].یوسفیان حسن، خرقه می آلود، طه، قم، 1390. #نقد_تصوف #خرقه_می_آلود #شریعت_گریز #طریقت #حقیقت عضویت در کانال👇 🔰 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰

دیدگاه محققین درباره ارزش شریعت نزد صوفیه 🔸در تصوف، نقشی که شریعت برای مرید دارد، برای پیر و مراد او ندارد. زیرا مرید در ابتدا شریعت را وسیله و راه وصالی می‌داند که باید همیشه به آن ملتزم باشد. 🔹ولی شریعت برای پیر دیگر رنگ و بویی ندارد و خود را معاف از آن می‌دانند. 🔰محققین صوفی و غیر صوفی علت این‌همه تفاوت، در عیار شریعت نزد مرید و مراد را در چند چیز می‌دانند. 🔻نخست اینکه برخی از بزرگان صوفیه، شریعت را فقط یک عادت فرض کرده‌اند. چنانچه دکتر غنی محقق شهیر صوفی، در کتب خود به این مسئله اشاره می‌کند که: «صوفی پخته میل ندارد خود را به زنجیرهای قوانین شرع و آداب و عادات مصنوعی اجتماع و اخلاق مصنوعی عرفی مقید سازد.» [1] 🔻دیدگاه دیگر این است که صوفیه شریعت را عملی ظاهری و صوری می‌دانند که راه اصلی برای رسیدن به حقیقت نیست. دکتر غنی در مورد این دیدگاه صوفیانه می‌نویسد: « وقتی می‌توان از مسلکی پیروی کرد که مستقیماً از خدا کسب فیض می‌کند، چرا باید وقت خود را به ظاهر و صورت و توسل به راه‌های غیرمستقیم هدر داد.» [2] 🔻برخی دیگر از بزرگان صوفیه فنای در خدا و یکی شدن با خداوند متعال را سبب ترک شریعت می‌دانند. ♻️چطور می‌توان گفت انجام شریعت هدر دادن وقت است، آن‌هم شریعتی که تمام انبیاء و اوصیاء و ائمه اطهار (علیهم السلام) به دنبال تحقق آن در بین امت خود بوده‌اند. 📚پی نوشت [1]. دکتر غنی، قاسم، تاریخ تصوف در اسلام، نشر زوار، تهران، 1386، ج 1، ص 186 [2]. همان، ص 177 و 178. #نقد_تصوف #شریعت #شریعت_گریز عضویت در کانال👇 🔰 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰