eitaa logo
راه رستگاری
366 دنبال‌کننده
517 عکس
409 ویدیو
8 فایل
با عرض سلام در این کانال به یاری خداوند به مسائل اعتقادی و برنامه زندگی می پردازیم و در بیان آن‌ها از ظرفیت داستان،شعر ، طنز و تصویر هم کمک خواهیم گرفت مدیر کانال: @rahmatnia_j
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
قسمت سی‌ام رمز این مسئله‌ 💁‍♂رمزی که برای این کار هست، هم از اشاره خود آیه قرآن استفاده می‌شود و هم در روایات ائمه ما به همین مطلب اشاره شده است و آن این است که در میان تمام دستورات اسلامی هیچ دستوری نبوده است مثل امامت امیرالمؤمنین و خصوصیت خاندان پیغمبر که این همه کم شانس اجرا داشته باشد، به این معنا که به دلیل تعصّباتی که در عمق روح مردم عرب وجود داشت، آمادگی بسیار کمی برای این مطلب به چشم می‌خورد. 🔹با اینکه به پیغمبر اکرم راجع به امیرالمؤمنین دستور می‌رسید، حضرت همیشه این بیم و نگرانی را داشت که اگر بگوید، منافقینی که قرآن پیوسته از آنها نام می‌برد می‌گویند ببینید!- به اصطلاح معروف- دارد برای خانواده خودش نان می‌‏پزد. در صورتی که رسم و شیوه پیغمبر صلی الله علیه و آله در زندگی این بود که در هیچ موردی برای خودش اختصاص قائل نمی‌شد و اخلاقش این بود و دستور اسلام هم همین بود که فوق‌العاده اجتناب داشت از اینکه میان خودش و دیگران امتیاز قائل بشود و همین جهت عامل بسیار بزرگی بود برای موفقیت پیغمبر اکرم. 🌱 این مسئله‌، امر و دستور خدا بود اما پیغمبر صلی الله علیه و آله می‌دانست که اگر آن را بیان کند عده‌ای ضعیف ‏الایمان که همیشه بوده‌اند خواهند گفت ببینید! دارد برای خودش امتیاز درست می‌کند. ☀️ در آیه‏ الْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دِینَکمْ‏ دیدیم که قبلش این بود: الْیوْمَ یئِسَ الَّذِینَ کفَرُوا مِنْ دِینِکمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ‏ می‌گوید دیگر کافران امیدی به این دین ندارند یعنی آنها دیگر از اینکه از آن راهی که بر علیه اسلام مبارزه می‌کردند بتوانند بر این دین پیروز شوند مأیوسند، فهمیدند که دیگر کارشان پیش نمی‌رود فَلا تَخْشَوْهُمْ‏ دیگر از ناحیه کافران نگرانی نداشته باشید وَ اخْشَوْنِ‏ ولی از من بیم داشته باشید، که عرض کردم مقصود این است که بیم داشته باشید زیرا اگر در داخلتان خراب بشوید، به حکم سنتی که من دارم که هر قومی چنانچه [در جهت فساد] تغییر کند من هم نعمت خویش را از آنها سلب می‌کنم، [نعمت اسلام را از شما سلب می‏‌نمایم.] 🔺در اینجا وَ اخْشَوْنِ‏ کنایه است از اینکه از خودتان بترسید؛ از من بترسید از باب اینکه از خودتان بترسید؛ یعنی بیم از داخل است، دیگر از خارج بیمی نیست. از طرفی هم می‌دانیم که این آیه در سوره مائده است و سوره مائده آخرین سوره‏ای است که بر پیغمبر نازل شده یعنی این آیه در همان دو سه ماه آخر عمر پیغمبر در وقتی که اسلام قدرتش بسط یافته بود نازل گردیده است. 🌴 در آیه‌ای که قبلًا عرض کردم نیز همین مطلب را که از داخله مسلمین بیم هست ولی از خارج بیم نیست می‌بینیم. می‌گوید: 🌻یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللهُ یعْصِمُک مِنَ النَّاسِ. 🌳اصلًا ما غیر از این آیه، دیگر آیه‌ای در قرآن نداریم که بخواهد پیغمبر را [به انجام کاری‏] تشویق کند. مثل این است که شما می‌خواهید کسی را به کاری تشویق کنید، او یک قدم جلو می‌گذارد و یک قدم عقب، بیم دارد. در این آیه پیغمبر را دعوت می‌کند که ابلاغ کن، از یک طرف تهدیدش می‌کند و از طرف دیگر تشویق می‏‌نماید یعنی تسلّی‌‏اش می‌دهد. 🔺 تهدیدش می‌کند که اگر این موضوع ابلاغ نشود تمام رسالت تو بیهوده است، و تسلّی‏‌اش می‌دهد که نترس! خدا تو را از این مردم نگهداری می‌کند (وَ اللهُ یعْصِمُک مِنَ النَّاسِ). 🍀 در آیه‏ الْیوْمَ یئِسَ الَّذِینَ کفَرُوا مِنْ دِینِکمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ‏ فرمود دیگر از کافران نترسید. مسلّماً پیغمبر صلی الله علیه و آله در درجه اول نباید از کافران بترسد ولی آیه‏ یا أَیهَا الرَّسُولُ... نشان می‌دهد که پیغمبر نگرانی دارد. پس این نگرانی از داخل مسلمین است. 💁 حالا من کار ندارم که آنهایی که از داخل مسلمین [پذیرای امامت و خلافت علی علیه السلام نبودند] کافر باطنی بودند یا نبودند، بالاخره این موضوع به گونه‌ای بود که آمادگی آن را نداشتند و حاضر به پذیرش آن نبودند. ادامه دارد . . . 📚شهید مرتضی مطهری، امامت و رهبری ┄┅═✧✺🕌✺✧═┅┄ https://eitaa.com/raherastgari
┄┅═✧✺🕌✺✧═┅┄ https://eitaa.com/raherastgari
قسمت سی و یکم شواهد تاریخی‏ 💁‍♂ اتفاقاً جریان‌های تاریخی هم همین را حکایت می‌کند، یعنی جامعه‏‌شناسی مسلمین را همین‌طور نشان می‌دهد. لهذا عمر گفت: ما که علی را به خلافت انتخاب نکردیم «حیطَةً عَلَی الْاسْلام» بود یعنی برای اسلام احتیاط کردیم، زیر بارش نمی‌رفتند، قبول نمی‌کردند. 🔹 یا در جای دیگر که با ابن عباس صحبت می‌کرد به او گفت: قریش این کار را صحیح نمی‌‏دید که امامت در همان خاندانی باشد که نبوت هم در همان خاندان بوده؛ یعنی گفت نبوت که در خاندان بنی‏ هاشم پیدا شد طبعاً برای بنی‏ هاشم امتیاز شد؛ قریش حساب کرد که اگر خلافت هم در این خاندان باشد همه امتیازات از آنِ بنی ‏هاشم می‌شود. از این جهت بود که قریش نسبت به این مطلب کراهت داشت. ابن عباس هم جواب‌های خیلی پخته‌ای به او داد. آیاتی را از قرآن در این زمینه خواند که جواب‌های بسیار پخته‌‏ای است. 🔸 بنابراین در جامعه مسلمین یک وضعی بوده است که به عبارت‌ها و زبان‌های مختلف بیان شده است. قرآن به آن صورت می‌گوید، عمر همان را به بیان و صورت دیگری می‌گوید. یا مثلًا می‌گفتند علی علیه السلام از باب اینکه در جنگ‌های اسلامی خیلی از افراد و سران عرب را کشته است و مردم عرب هم مردم کینه‏ جویی هستند و بعد از آنکه مسلمان شدند نیز کینه پدرکشی و برادرکشی آنها نسبت به علی محفوظ بود، [برای خلافت مناسب نیست.] عده‌ای از اهل تسنن هم می‌خواهند همین‌ها را عذر درست کنند، می‌گویند درست است که افضلیت و مقام و ارجحیت علی علیه السلام روشن بود ولی این جهت هم بود که خیلی دشمن‌دار بود. 🔺 بنابراین یک نوع نگرانی در زمان پیغمبر وجود داشته است برای تمرد از این یک دستور. شاید سرّ اینکه قرآن این آیات را با قرائن و دلایل ذکر کرده این است که هر آدم بی‏‌غرضی مطلب را بفهمد ولی نخواسته مطلب را به صورتی درآورد که آنهایی که می‌خواهند تمرد کنند، تمردشان به صورت تمرد در مقابل قرآن و اسلام درآید. کأنه می‌خواهد بگوید: آنها که به هر حال تمرد می‌کنند پس تمردشان به شکلی در نیاید که به معنی طرد قرآن در کمال صراحت باشد؛ اقلًا یک پرده‌ای بتوانند برایش درست کنند. 🔻این است که ما می‌بینیم آیه تطهیر را در وسط آن آیات قرار می‌دهد ولی هر آدم فهیم و عاقل و مدبّر و متدبّری می‌فهمد که این، چیز دیگری است. آیه‏ الْیوْمَ أَکمَلْتُ‏ را آن طور قرار می‌دهد و آیه‏ یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک را این طور. آیه «انَّما وَلِیکمُ اللهُ...» ☀️آیات دیگر در این زمینه نیز به گونه‌ای هستند که فکر و اندیشه را برمی‌‏انگیزد برای اینکه انسان بفهمد که در اینجا چیزی هست، و بعد هم به کمک نقل‌های متواتر قضیه ثابت می‌شود؛ مثل آیه‏ إِنَّما وَلِیکمُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکعُونَ‏ [۱]. 🤷‍♂ تعبیر عجیبی است: ولی امر شما خداست و پیغمبر و کسانی که ایمان آورده‌اند، آنها که نماز را بپا می‏‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند. زکات دادن در حال رکوع یک کار عمومی نیست که بشود آن را به صورت یک اصل کلی ذکر کرد، بلکه این مطلب نشان می‌دهد که اشاره به یک واقعه معین است. 🌱هم تصریح نکرده است تصریحی که تمرد از آن نزد دوست و دشمن تمرد از قرآن شمرده شود، و هم تفصیح کرده است یعنی طوری بیان نموده که هر آدم بی‏‌غرضی می‌فهمد که در اینجا یک چیزی هست و اشاره به یک قضیه‌‏ای است. الَّذِینَ... یؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکعُونَ‏ (در حال رکوع زکات می‌دهند) یک امر معمولی نیست، یک قضیه استثنایی است که اتفاقاً رخ می‌دهد. این قضیه چه بوده‏ است؟ می‌بینیم همه اعم از شیعه و سنی گفته‌اند که این آیه درباره علی بن ابیطالب است. ادامه در صفحه‌ی دوم 👇👇👇👇👇
👆👆👆👆👆 سخن عرفا آیات دیگری نیز هست که تدبّر عمیق مطلب را روشن می‌کند. این است که عرفا از قدیم سخنی گفته‌اند و البته این سخن در خود شیعه هست و عرفا آن را خوب بیان کرده‌اند. می‌گویند مسئله‌ امامت و ولایت باطن شریعت است؛ یعنی کسی به این مطلب می‌رسد که اندکی از قشر عبور کرده باشد و به مغز و لُبّ پی برده باشد؛ و اساساً مسئله‌ امامت و ولایت در اسلام یک مسئله‌ لُبّی بوده یعنی افراد عمیق آن را درک می‌کرده و می‌فهمیده‏ اند، دیگران دعوت شده‌اند که به این عمق برسند، حال برخی می‌رسند و برخی نمی‌رسند. 💐 اکنون می‌رویم سراغ بعضی آیات دیگر. ما می‌خواهیم با استدلال‌هایی که شیعیان می‌کنند آشنا شویم و منطق آنها را درک کنیم. ادامه دارد . . . 〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰 ۱.مائده/۵۵ 📚شهید مرتضی مطهری، امامت و رهبری ┄┅═✧✺🕌✺✧═┅┄ https://eitaa.com/raherastgari
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
☀️ لاتَقنَطُوا مِن رَحمَه اللهِ اِنَّ اللهَ یَغفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعا اِنَّهُ هُوَ الغَفُورُ الرَّحِیمُ الزُّمَر/۵۳ 📗از رحمت الهی ناامید مشوید،خداوند بزرگ تمامی گناهان را می‌ بخشد زیرا او آمرزنده و باگذشت است. ┄┅═✧✺🕌✺✧═┅┄ https://eitaa.com/raherastgari
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
قسمت سی و دوم امامت در شیعه مفهومی است نظیر نبوت‏ 💁‍♂ آیه‌ای است در قرآن که این هم جزء همین سلسله آیات است و آیه عجیبی است. البته این آیه راجع به شخص امیرالمؤمنین نیست، راجع به خود مسئله‌ امامت است به همان معنایی که عرض کردم و اکنون اشارتاً تکرار می‌کنم. 🌱 گفتیم که این بسیار اشتباه بوده از قدیم در میان متکلمین اسلامی که مسئله‌ را به این صورت طرح کرده‌اند: شرایط امامت چیست؟ مسئله‌ را طوری فرض کردند که امامت را، هم ما قبول داریم و هم اهل تسنن ولی در شرایطش با همدیگر اختلاف داریم؛ ما می‌گوییم شرط امام این است که معصوم و منصوص باشد، آنها می‌گویند نه؛ در صورتی که آن امامتی که شیعه به آن اعتقاد دارد، اصلًا سنی معتقد به آن نیست. 🌴 آنچه اهل تسنن به نام امامت معتقدند، یک شأن دنیایی امامت است که یکی از شؤون آن است؛ مثل اینکه در باب نبوت، یکی از شؤون پیغمبر این بود که حاکم مسلمین بود، اما نبوت که مساوی با حکومت نیست. نبوت خودش یک حقیقتی است که هزاران مطلب در آن هست. از شؤون پیغمبر این است که با بودن او مسلمین حاکم دیگری ندارند و وی حاکم مسلمین هم هست. 🌳اهل تسنن می‌گویند امامت یعنی حکومت، و امام یعنی همان حاکم میان مسلمین، فردی از افراد مسلمین که باید او را برای حکومت انتخاب کنند. آنها بیش از حکومت بالا نرفتند. ولی امامت در شیعه مسئله‌ای است تالی تِلْوِ نبوت و بلکه از بعضی از درجاتِ نبوت بالاتر است یعنی انبیای اولوالعزم آنهایی هستند که امام هم می‌باشند. خیلی از انبیا اصلًا امام نبوده‏‌اند. انبیای اولوالعزم در آخر کار به امامت رسیده‌اند. 🌲غرض اینکه وقتی چنین حقیقتی را قبول کردیم، همان طور که تا پیغمبر هست صحبتِ این نیست که چه کسی حاکم باشد زیرا او یک جنبه فوق بشری دارد، تا امام هست نیز صحبت کس دیگری برای حکومت مطرح نیست. وقتی او نیست (حالا یا اصلًا بگوییم موجود نیست و یا بگوییم مثل عصر ما غایب است) آنگاه صحبت حکومت به میان می‌آید که حاکم کیست. 🎄 ما نباید مسئله‌ امامت را با مسئله‌ حکومت مخلوط کنیم و بعد بگوییم اهل تسنن چه می‌گویند و ما چه می‌گوییم. این، مسئله‌ دیگری است. در شیعه امامت پدیده و مفهومی است درست نظیر نبوت آن هم عالی‌ترین درجات نبوت. بنابراین ما شیعه قائل به امامت هستیم و آنها اصلًا قائل نیستند نه اینکه قائل هستند و برای امام شرایط دیگری قائلند. امامت در ذرّیه ابراهیم علیه السلام‏ 🌵 آیه‌ای که می‌خواهم بخوانم، راجع به مفهوم امامت به همین معنی است که شیعیان می‌گویند. شیعه می‌گوید از این آیه استفاده می‌شود که یک حقیقت دیگری وجود دارد به نام امامت که نه فقط بعد از پیغمبر اسلام بلکه از زمانی که پیامبران ظهور کردند وجود داشته است و این حقیقت در ذرّیه ابراهیم باقی است الی‏ یوم القیامه. آن آیه در سوره بقره است: 🍃 وَ إِذِ ابْتَلی‏ إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُک لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیتِی قالَ لا ینالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ‏ [۱] 🎋و آنگاه که خدا ابراهیم را با فرمان‌هایی آزمایش کرد و او این آزمایش‌ها را به حد کمال و اتمام رساند... ابراهیم علیه السلام در معرض آزمایش‌ها دستور مهاجرت به حجاز خود قرآن راجع به آزمایش‌های ابراهیم مطالبی ذکر کرده است؛ از مقاومتش در مقابل نمرود و نمرودی‌ها که حاضر شد در آتش برود و به آتشش افکندند، تا جریان‌های دیگری که بعدها برایش رخ داد. یکی از آنها این بود که یک فرمان عجیبی که اجرای آن جز برای کسی که در مقابل امر خدا تعبّد مطلق داشته باشد و بی‏‌چون و چرا تسلیم باشد برای احدی ممکن نیست به او می‌رسد. 🪴 پیرمردی که اولاد نداشته، برای اولین بار همسرش هاجر در سن هفتاد هشتاد سالگی می‏‌زاید. به او دستور می‌رسد که از شام و سوریه باید بروی به منطقه حجاز و در همین محل فعلی مسجدالحرام این زن و بچه را بگذاری و خودت هم از آنجا بروی. این اصلًا با هیچ منطقی جز منطق تسلیم مطلق و اینکه چون امر خداست (این را حس می‌کرده زیرا وحی بوده) من اطاعت می‌کنم، جور در نمی‌آید. 🎍 رَبَّنا إِنِّی أَسْکنْتُ مِنْ ذُرِّیتِی بِوادٍ غَیرِ ذِی زَرْعٍ عِنْدَ بَیتِک الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِیقِیمُوا الصَّلاةَ [۲]. البته او خودش به وحی الهی می‌داند که نهایت امر چیست ولی از عهده امتحان به خوبی برآمد. ادامه در صفحه‌ی دوم👇👇👇👇👇
👆👆👆👆👆 فرمان ذبح فرزند 💁 از اینها بالاتر قضیه ذبح فرزند است. به او می‌گویند باید با دست خودت سر فرزندت را ببُری در همین منی‏ که امروز ما به یادگار آن تسلیم فوق‌العاده‌ای که ابراهیم نشان داد گوسفند قربانی می‌کنیم. (چون خدا گفته انجام می‌دهیم، چون و چرا هم ندارد.) بعد از دو سه بار که در عالم رؤیا به او وحی می‌شود و یقین می‌کند که این، وحی الهی است، مطلب را با فرزندش در میان می‌گذارد. 🍀 فرزند هم بدون چون و چرا می‌گوید: یا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ هرچه به تو فرمان رسیده است انجام بده‏ سَتَجِدُنِی إِنْ شاءَ اللهُ مِنَ الصَّابِرِینَ‏ [۳] ان‏شاءالله خواهی دید که من هم خویشتنداری خواهم کرد. قرآن چه عجیب تابلو را مجسم می‌کند: 🌷 فَلَمَّا أَسْلَما چون این دو تسلیم شدند یعنی در مقابل امر ما تسلیم نشان دادند وَ تَلَّهُ لِلْجَبِینِ‏ و او را به پیشانی خواباند (یعنی وقتی آخرین مرحله رسید که نه ابراهیم شک داشت که باید سر بچه‌اش را ببرد و نه اسماعیل شک داشت که سرش بریده می‌شود، پدر با طمأنینه کامل و پسر با طمأنینه کامل) وَ نادَیناهُ أَنْ یا إِبْراهِیمُ. قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیا [۴] فریاد کردیم، وحی کردیم که ابراهیم! تو رؤیا را به حقیقت رساندی، انجام دادی؛ یعنی هدف ما سر بریدن نبود، ما نمی‌خواستیم که سر بریده شود. ☘ نگفت لازم نیست که این کار را عملی کنی، گفت عملی کردی، تمام شد، چون آن چیزی که ما خواستیم این نبود که سر اسماعیل بریده شود بلکه ظهور اسلام و تسلیم شما پدر و فرزند بود که انجام شد. 💐 ابراهیم علیه السلام به نصّ قرآن در پیری، خداوند به او فرزند داد. نصّ قرآن است که وقتی فرشتگان آمدند و به او خبر دادند که خداوند به تو فرزند خواهد داد، زنش گفت: أَ أَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ وَ هذا بَعْلِی شَیخاً منِ پیرزن بزایم با این شوهر پیرمردم؟! 🌼 (یک آقا شیخ مهدی بود مازندرانی، به شوخی می‌گفت بیشتر روی‏ هذا بَعْلِی شَیخاً تکیه داشت!) أَ تَعْجَبِینَ مِنْ أَمْرِ اللهِ رَحْمَتُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ عَلَیکمْ أَهْلَ الْبَیتِ‏ [۵] فرشتگان به او گفتند نه، رحمت خدا و برکات اوست بر شما اهل بیت. بنابراین خداوند به ابراهیم در پیری فرزند داده است. 🌸 پس تا جوان بود بچه نداشت. او هنگامی فرزنددار شد که پیغمبر شده بود چون آیات قرآن درباره ابراهیم علیه السلام- که خیلی زیاد است- نشان می‌دهد که‏ ابراهیم پس از سال‌ها که پیغمبر بود، در اواخر عمر و در سنین هفتاد هشتاد سالگی، خداوند به او فرزند می‌دهد و ده بیست سال بعد از آن هم زنده بوده است تا وقتی که اسحاق و اسماعیل هردو بزرگ می‌شوند و اسماعیل آن قدر بزرگ می‌شود که با کمک ابراهیم علیه السلام خانه کعبه را می‌سازند. 🌺 آیه‏ وَ إِذِ ابْتَلی‏ إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُک لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیتِی قالَ لا ینالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ‏ می‌گوید خدا ابراهیم را مورد آزمایش‌ها قرار داد و او آن آزمایش‌ها را به نهایت و اکمال رساند. آنگاه خدا به او گفت: من تو را امام قرار می‌دهم. ابراهیم گفت: آیا از ذرّیه من هم؟ 🥀 جواب دادند که ستمگرانشان نه. این آیات مربوط به چه زمانی است؟ آیا مربوط به اوایل عمر ابراهیم است؟ مسلماً مربوط به دوره قبل از نبوت نیست چون صحبت وحی است. مربوط به دوران نبوت است. آیا اوایل دوره نبوت است؟ نه، اواخر است 2⃣ به دو دلیل؛ یکی اینکه می‌گوید بعد از آزمایش‌ها بود. آزمایش‌های ابراهیم همه در طول دوره نبوت بوده و مهم‌ترین آنها در اواخر عمر ابراهیم بوده است؛ و دیگر آنکه در همین آیه صحبت از ذرّیه اوست. از اینکه گفته است: وَ مِنْ ذُرِّیتِی‏ معلوم می‌شود که بچه داشته است. 🌹 این آیه به ابراهیمِ رسول نبی تازه در آخر عمر می‌گوید ما می‌خواهیم به تو یک شأن دیگر و یک منصب علی حده بدهیم: إِنِّی جاعِلُک لِلنَّاسِ إِماماً. معلوم می‌شود که ابراهیم پیغمبر بوده است، رسول بوده است، این مراحل را طی کرده بوده است ولی یک مرحله دیگر بوده که هنوز ابراهیم به آن نرسیده بوده است، و نرسید مگر بعد از پایان دادن تمام آزمایش‌ها. آیا این نشان نمی‌دهد که در منطق قرآن یک حقیقت دیگری هست که نامش امامت است؟ حال معنای امامت چیست؟ ادامه دارد . . . 〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰 ۱.بقره/۱۲۴ ۲.ابراهیم/۳۷ ۳.صافّات/۱۰۲ ۴.صافّات/۱۰۳و۱۰۵ ۵.هود/۷۲و۷۳ 📚شهید مرتضی مطهری، امامت و رهبری ┄┅═✧✺🕌✺✧═┅┄ https://eitaa.com/raherastgari
┄┅═✧✺🕌✺✧═┅┄ https://eitaa.com/raherastgari
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
سلاااام🙋‍♂ صبح دل‌انگیز پاییزی‌تون بخیر و شادی باد🍁🍂 💁‍♂سپاس از همراهی و حمایت‌تون 🔹ارتباط با مدیر کانال 👇 @rahmatnia_j لینک دعوت👇 https://eitaa.com/raherastgari