‌علی؛ در هیبت عباس دوباره تجلی کرده... چشمان امام،هر لحظه از دیدن عباس روشن می‌شود و کمر راست می‌کند. صولتش،صلابت‌حیدر است و امیداهل حرم؛ هر بار حسین چهره‌اش را نظاره می‌کند رب اشرح لی صدری می‌خواند. عباس فانی در حسین است..... سرحد‌ ادب و غایت‌بندگی همین‌جاست. جز او‌ کسی را نخواهی و نبینی؛اصلا جز او‌ نباشی! وجودت در او معناشود. بی‌حسین اصلاً عباسی نیست. عباس خود حسین است. و‌ اینک آخرین بازمانده برای حسین، مشک‌ را بر دوش کشیده و قصد فرات دارد... ‏تصویر آن شب که ؛ علی ؛ فزت و رب الکعبه می‌خواند، دربرابر دیده‌ها جان می‌گیرد و امام زیر لب و ان یکاد می‌خواند... ‏سپاه دشمن از عباس می‌هراسد و عباس می‌تواند از خیمه گاه تا نوامیس را بتازد و به سادگی وارد شریعه شود. دستانش خنکای آب روان را لمس می‌کنند « یا عباس! نحن بحماک ...» حاضر نمی‌شود تا حسین‌ و کودکانش تشنه‌اند، قطره‌ای آب بنوشد. عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیر لکم... ‏«آب اگر به خیمه برسد حسین و عباس جان می‌گیرند و ما بازنده‌ میدان غاضریه‌ایم»! این را شمر میگوید و جنگ تن‌به‌تن که نه،جنگ یک تن به ده‌ها تن،شکل می‌گیرد.اما باز هم هراس‌نبرد دارند و با هر اشاره‌ای از سمت عباس به‌‌ عقب می‌جهند. اول نوبت دست راست و بعد دست چپ... الان انکسر ظهری و قلت حیلتی مشک هم ناله می‌کند و‌ اشک می‌ریزد. ‏ السلام علی ولدی العباس... السلام علی ولدی العباس... حسین که صدای مادرش زهرا را می‌شنود، درنگ نمی‌کند.... ‏ادرکنی یا اخی، ادرکنی یا اخی ‏جانم برادرم... ‏بانگ جرس، الرحیل ساز می‌کند و زمان وداع فرا رسیده است.... حسین دست بر کمر دارد و به آسمان نگاه می‌کند. هَوَّنَ عَلَىَّ ما نَزَلَ بي أَنَّهُ بِعَيْنِ اللّهِ «ای اهل حرم میر و علمدار نیامد...» #قمرالعشيرة

شمشیرها در کنار فرات؛ از خون سیراب می‌شوند و پهلوانان بر زمین می‌افتند؛ زیرا خداوند در کنار فرات ذبحی دارد! - تورات؛ سفر ارمیا؛ فصل۴۶؛ بند۱۰ -

عباس(ع)، اَشِّداءُ عَلَی الکُفاری بود که هرگز به باطل، رویِ‌خوش نشان نمی‌داد. #استکبار‌ستیزی

‌ وقتی هالیوود به میدان می آید! تا چهره ی شمر و ابن سعد و زیادهای زمانه را بزک کند. و ذهن ها را از مرگ ده‌ها هزار مظلوم عاشورای زمان دور کند. اگر این شبها هنوز از شمر کربلا عصبانی هستی این همان است که هالیوود می‌خواهد! امروز تمام خشم و برائتت را صرف کربلای زمانه خویش کن... کربلا تو را میخواند و صدای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی» امام زمانت بلندتر از همیشه به گوش می رسد.... مبادا بعد از عمری؛ فریاد «یا لَیتَنا کنّا مَعَک» بازی هالیوود را بخوریم. #غزه #شمرزمانه‌ات‌رابشناس کل‌یوم‌عاشورا‌ءوکل‌أرض‌کربلاء

ای سید مظلومان؛ داد از غم سقایی...(:' #کربلایی‌حمیدرضامقصودی

تکیه‌گاهم همین علمِ...(:' #کربلایی‌علی‌زمانیان

‌ و امام علیه‌السلام؛ در آن غروب غمگین به برادرش فرمود: أنت صاحب لوائي یا أخي تو پرچم‌دار منی برادر اگر بروی سپاه از هم می‌پاشد؛ رفافت با عباس‌‌بن‌علی‌علیه‌السلام یعنی مانند او پای پرچم حسین؛ تا لحظه‌ی آخر بمانی...

لبیک بقلبی و دمعی و روحی ونفسی...

تمامِ حرف‌های حسابِ عالَم را حسین‌‹ع› در همین یک جمله جمع کرده. فَكَأَنَّ‌الدُّنيا لَم‌ تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل. قله‌ عرفان است این جمله، انتهای بندگی.... امامِ مظلومِ ما هر چه می‌خواسته به تاریخ بگوید را در همین یک جمله گفته؛ جمله‌ای که اگر به عمق جانِ بنشیند، جهانِ متفاوتی می‌سازد، بنیان‌ها را از بیخ‌وبُن عوض می‌کند، رنگِ دیگری به حیات می‌دهد. آدم می‌تواند جان بدهد... برای این جمله، برای این منطق، برای این معرفت. .. آخرش همین است. تَهِ تَهِ ماجرای دنیا جوری‌ست که انگار اصلا نبوده و آخرت، طوری رخ می‌نماید که انگار هیچ‌وقت تزلزل نداشته.... آخرِ همه‌ی دست‌وپازدن‌ها، دویدن‌ها، زندگی‌کردن‌ها همین است: دنیایی که نیست و سرای‌ باقی که هست، الی‌الابد... با این جهان‌بینی‌ست که آدم در برابر ظلم سر خم نمی‌کند، حق را به خاطر دنیا تنها نمی‌گذارد، زیر بارِ ریا و نفاق و تزویر و نیرنگ نمی‌رود، و فقط و فقط بندگیِ او را می‌کند؛ اویی که دنیا را فانی آفرید و سرای باقی را ابدی.... نسبتِ ما با امام‌حسین و راهش را می‌شود با همین جمله سنجید، با فاصله‌ای که از این باورِ عارفانه‌ی اباعبدالله داریم. این یک جمله نیست. میزان است. عُصاره‌ی مکتبِ حسین‹ع› است. راه‌نماست. چراغِ هدایت است. رزقِ ما آوارگانِ هیات‌های دهه‌ی محرم است... حسیـن ‹ع› تمام حرف‌‌های حساب عالَم را جمع کرد درهمین یک جمله و نوشت نه فقط برای برادرش، بلکه برای آینده؛ برای نسل‌های بعدی که می‌آیند و داستانِ او را می‌خوانند و در روز حسیـن اشک می‌ریزند و به سینه میزنند. این عارفانه‌ترین کلمه‌های جهان، این جمله‌ی شگفت‌انگیزِ مبهوت‌کننده؛ انگار همه‌ آن‌چیزی‌‌ست که انسان برای عاقبت‌بخیری نیازش دارد‌.همه‌چیز آن بالاست. ما ابد در پیش داریم وخوش‌ به‌سعادتِ هرکس‌که در صحرای‌محشر نام مبارکِ حسیـن از زبانش نمی‌افتد. #عاشوراء

‌‌ أَلسَّلامُ عَلَى الْمُجَرَّعِ بِکَأْساتِ الرِّماحِ سلام بر آنکه از جام‌هاى نیزه‌ها جرعه نوشید.

عاشوراء به غیر از درس یک صحنه عبرت است ؛ باید انسان‌ در این‌ صحنه نگاه کند تا عبرت بگیرد. - رهبرجآن -