شیخ جعفر شوشتری در خصائص الحسینیه نوشته : هرکسی شب جمعه دلش هوایِ کربلا کنه ؛ وقتی که مادرسادات مُشرف میشن به حرمِ سیدالشهدا ، جای خالی جا مونده مارو پر می‌کنن ((: 💔

اگر مجال بیابَم میانِ آغوشت ، گِلایه‌ ها چه زیاد است و گریه‌ ها بسیار ! ¹²⁸

منِ بدونِ حسینُ خدا نیامرزه .

_

با حالِ مناسب بخونید لطفا ؛

دید گاهی اکبرش میخنده ، گاهی گریه میکنه .. فرمود چرا اینطور میکنی عَلی جان ؟ گاهی خندانی و گاهی مَحزون ؟ آقام علی اکــ³³³ـبر جواب داد : - خندم به این خاطره که دارم پیامبر و پدربزرگم علی رو می بینم ، اما اشکم به این خاطره که دارم مآدَرم زهرا رو می بینم (: گریه میکنه و به صورتش از شدتِ حزن لطمه میزنه !

از امام‌صادِق‌علیه السلام پرسیدند : بهترین لذت برای یك پدر ؟ فرمودند : وقتی ببینه بچه اش خوش قد و بالا شده ، جلوش راه می ره . پِسرم ! می رَوی اما پدری هم داری ؛ نظری گاه بیندار به پشت سرها (: عبارت مقتل عجیبه ؛ میگه وقتی ، علی اكبر اومد اجازهٔ میدان بگیره ، اِستأذن ، بلافاصله آورده : اباعبدالله فأذن ، تا گفت : بابا برم ؟ فرمود : برو ، اما قبلش .. سر راهت دم آن خیمه كمی راه برو . چرا ؟! تا كه آرام بگیرند کمی خواهرها ((: 💔 پسرم ، پسرم مادرت نیست اگر ، مادر سقا هم نیست .. عمه ات هست به جای همهٔ مادرها (:

اینکه گفتم تا که آرام بگیرند کمی خواهرها یاد این افتادم که خودش ی دهه نه تا صبح قیامت روضه‌س : اکبر اگر رسید بگویید که خواهرت خیلی نشست بر در خیمه ، نیامدی ! #سکینه‌بنت‌الرباب

علی اکبر که بر زمین افتاد آسمان آفتاب را گم کرد . پدر آمد به یاریَش برود من بمیرم رکاب را گم کرد 💔

ولی من یه شب تا صبح کنار مقام گریه کردن رو می‌خوام :)))

شبیه ترینِ برادرزاده ها در سفره داری به حسن بن علی ، علی بن الحسین بود . میگه علی اکبر شب ها بر بالایِ پشتِ بامِ منزلِ خودش در شهرِ مدینه ، آتیش روشن میکرد تا هر کسی راهش رو گم کرده یا نیازمندِ سرپناه هست ، دنباله یِ نورِ آتیش رو بگیره و به منزلِ او برسه ؛ آقا هم از او پذیرایی میکرد و او در منزلِ خودش مهمان میکرد .

_