⚠️ مغالطه ای که در زمان ما از سوی مخالفان روش تحصیل سنتی، بسیار شنیده می شود آن است که ما دنبال تخصص در ادبیات و فقه و اصول و ...نیستیم، لذا نیازی نیست کتاب های عمیق بخوانیم. ما می خواهیم کار تبلیغی کنیم! جواب این مغالطه مرد افکن آن است که کتاب هایی که در روش سنتی، توصیه به خواندن آنها می شود، هرگز برای طلبه تخصص ایجاد نمی کنند، بلکه دلیل خواندن این کتاب ها، آن است که طلبه، اساسی ترین و لازم ترین اطلاعات علوم مختلف را نزد خود داشته باشد، توانایی رجوع به کتب مختلف را تا حد خوبی پیدا کند، و با اندک شبهه ای فرو نریزد و تبلیغش بر اساس علم متقنی صورت بگیرد. 🔺مثال ساده: نقش واژه "السماوات" در آیه: خَلَقَ اللَّهُ السَّماوات ... (عنکبوت/44) ‏مفعولٌ به است. اما جالب اینجاست که بسیاری از نحویون، نقش "السماوات" را مفعول مطلق می دانند! دلیل شان هم این است که مفعول به، یعنی چیزی که حدثی بر او واقع شود، یعنی قبل از حدث، موجود است، مثلا وقتی شما می گویید: قرأتُ الکتابَ؛ یعنی کتابی قبلا وجود دارد، لذا حدثِ قرائت بر او واقع می شود. اما آیا سماوات، قبل از وقوع حدثِ خلقت، موجود است؟ پس افراد شاخصی مانند ابن هشام، فخر الدین رازی، زمخشری، جرجانی، ابن حاجب و ... آن را مفعول مطلق می دانند. حال کدام درست می گویند و تحلیل کدام درست است؟ آیا با امثال کتب ضعیف شده، می توان جواب چنین سوالات بسیار پیش پا افتاده ای را داد؟ (تا چه رسد به مسائلی بس پیچیده تر) #تحول_چیست؟ #تحول_کجاست؟ ————————————- ⚠️نشر مطالب بدون ذکر آدرس کانال، جایز نیست. 🔺راه ارتباطی: @hm1370 🔹کانال #میراث_علمی_سلف /عضویت: ↘️http://eitaa.com/joinchat/702283798C36acb3a525 🌐mirath.blog.ir