هر نیروی نظامی به منظور تنظیف اسلحه و رفع گیرهای احتمالی و به دلایل دیگر، باید بتواند اسلحه‌ی خود را باز کند و سپس ببندد.
یکی از درخشان‌ترین سکانس‌های سریال شب‌های برره، جایی بود که شیرفرهاد، اسلحه را باز کرد و وقتی که بست، اسلحه به شکل یک سماور درآمده بود!
این روزها دور و برم آدم‌های زیادی هستند که جسارت پیدا کرده‌اند تا دستگاه فکری‌شان را باز و بست کنند. عقایدی که احتمالا زنگ خوره‌اند، سفت شده‌اند، نیاز به تمیزکاری و روغن‌کاری دارند. اصلا چه بسا وقتی افکارمان را باز و بست می‌کنیم، شکل دیگری بشود. هیچ عیب ندارد. نباید از این ترسید. من آدم‌هایی را که شجاعانه تصمیم می‌گیرند تا در افکارشان تجدید نظر کنند خیلی می‌پسندم.
اما خیلی صریح و ساده بگویم: اولا هیچ الزامی ندارد که حتما افکارمان پس از بازنگری، تغییر بکنند. کاملا محتمل است که آنچه اکنون می‌اندیشیم هم درست باشد. ثانیا اینکه تغییر دستگاه فکری زمان می‌طلبد. واقعا خنده‌دار است وقتی کسی را می‌بینم که با یکی دو تا کتاب یا کلاس، فکر می‌کند که پاسخ همه‌ی سوالات را دریافته و به سرعت شروع به تغییر می‌کند.
باید شجاعت بازنگری در عقایدمان را داشته باشیم، در عین حال بدانیم که بازنگری در افکار، الزاما مساوی با تغییر در افکار نیست و حتی اگر نیاز به تغییر باشد، این تغییر مستلزم گذشت زمان و پختگی‌ست و نه جوگیری!
https://t.me/haghayeghi
