ده سال ابی عبدالله،عبدالله رو بزرگ كرد... ده سال كم نیست...

هم پدری كرد و هم عمو بود...

از همون روز اولم به خواهرش زینب گفت:زینب جان مواظب این بچه باش...

اینقده كه سفارش این رو می كرد سفارش بچه های خودش رو نمی كرد...

چرا؟؟؟

چون این امانت بود...

کوچکترین دلیر پس از شیرخواره بود... طفلی که در سپهر شجاعت ستاره بود...

ابی عبدالله به خواهر فرمود:

خواهر از این غفلت كنی وسط میدانه...

من خودم بزرگش كردم،این خون داداشم تو رگ هاشه،این بچه عاشق شهادته... حواست بهش باشه...

هر چند که اجازه ی جنگ آوری نداشت... آماده باش، منتظر یک اشاره بود...

آی رفیق...

امام زمان سرباز آماده می خواد...

از عبدالله بن حسن یاد بگیریم سرباز گوش به فرمان بودن رو...

فقط یه اشاره... از تو به یك اشاره از ما به سر دویدن...

منتظر یه اشاره بود... دستش تو دست عمه ست... اما چشمش دور عمو می چرخه...

همه رفتند... حتی علی اصغرم رفته...

می دونستین عبدالله آخرین شهیدیه كه تو بغل ابی عبدالله جون داده...

این چه معنایی داره؟

یعنی عبدالله تو گودال قتلگاه كشته شد...

همه رفتند...

عمو رفته...😔 پسر عمو ها رفتند...💔 داداش قاسم رفته...😢 حتی علی اصغر شیرخواره رفته...😭

هی می رفت تو خیمه ی دارالحرب به جنازه ها نگاه می كرد... هی دستش رو به هم فشار می داد... همه رفتند داری جا می مونی عبدالله...💔😭

دستش رو عمه رها نمیكنه...

آخه امام حسین گفته مراقب عبدالله باش‌...