به چه امید کنم خواهش وصلش بیدل؟ من که آغوشِ وداعِ خودم از قامتِ خَم⚘️ { بیدل دهلوی }

این راه ها بیراه ها بن بست ها دیوارها... آموختم هر درد هم راهی به آغوشِ تو بود⚘️ { معصومه صابر }

وقتی چشم امیدتان به خدا باشد: هیچ چیز آنقدر عجیب نیست که راست نباشد! هیچ چیز آنقدر عجیب نیست که پیش نیاید! هیچ چیز آنقدر عجیب نیست که دیر نپاید! 🌱{ فلورانس‌اسکاول‌شین}

نشسته‌ایم و به یادت کشیم خط به زمین زنیم شانه به گیسوی انتظارکشی⚘️ { اشرف مازندرانی }

طراحی با مداد ⚘️ { معصومه صابر }

بعد از تو که در چشم من آید که به چشمم گویی همه عالم ظلمات است و تو نوری ⚘️ { سعدی }

روشن روان عاشق از تیره شب ننالد داند که روز گردد روزی شب شبانان⚘️ { سعدی }

از تو تنها دلتنگی ات مانده. از من اگر بماند ... چه دارم جز دلتنگی ات؟؟⚘️ { معصومه صابر }

من بودم و دلی و هزاران شکستگی آن هم به زلف پرشکنت رفته رفته رفت گفتی که رفته رفته چو عمر آیمت به سر عمرم ز دیر آمدنت رفته رفته رفت⚘️ { محتشم کاشانی }

زل زد به چشم هام و مرا از خودم رُبود یک گوشه از خیالِ مرا تا ابد گرفت...⚘️ { معصومه صابر }

بعدها، یکروز یاد ِمن می اُفتی برمیگردی به سمتِ صدایی که نیست به سمتِ گلدانِ کوچکی که برگ برگش لای کتاب حافظ، خشک شد... { معصومه صابر } Years after this, Once you remember me; Toward a voice, turn Which's not anymore; And, Toward a vase, tiny; Leaf by leaf of which Dried, Amid Hafiz book sheets.. { masoomesaber }⚘️

تو فراموشیِ دل از همه غمهایِ جهانی تو بمانی همه غم هایِ جهان خواب و خیالند...⚘️ { معصومه صابر }

تویی در دیده ام چون نور و محرومم ز دیدارت نمی دانم ز نزدیکی کنم فریاد یا دوری...⚘️ { صائب تبریزی }

در بین غریب و دوست آدم دارند هر گوشه ی این شهر جهنم دارند دلگیرم ازاین جماعت تنها و از آینه هایی که تو را کم دارند...⚘️ { معصومه صابر }

آن هنگام که همه در شتابند، تو آرام باش آن هنگام که همه در سخن اند، تو خاموش باش...⚘️

گفت: «مرا یادت هست؟» دویدم و در راه فکر کردم که من چه یادی دارم، چرا یادم به وسعت همه تاریخ است؟ و چرا آدم ها در یاد من زندگی میکنند و من در یاد هیچکس نیستم؟⚘️ { عباس معروفی }

طراحی چهره / سیاه قلم⚘️ { معصومه صابر }

گفتنی ها را نهادم در حریری از سکوت کآنچه می دانم نمی آید به فهم ِ واژه ها { معصومه صابر }⚘️

نقاشی / آبرنگ ⚘️ { معصومه صابر }