عرضه‌ی اعتقادات: اگر از من سوال شود در دنیا چه آموختی؟ خواهم گفت: همیشه هنگام عبور از مقابل مدرسه‌ی قدس جمله‌ای که بر دیوار آن نوشته شده بود نظرم را به خود جلب می‌کرد: "انتهای علم همان ابتدای آن است" با وجودی که مفهوم آن را در ظاهر فهم نمی‌کردم اما گوئی فطرتم آن را تائید می‌کرد‌. امروز احساس می‌کنم به معنای حقیقی آن واقف شده‌ام ابتدا و انتهای علم همان نغمه‌ی زیبای توحید یعنی لا‌اله‌الا‌الله است همان شعاری که تمام انبیاء سر دادند و نبی مکرم اسلام نیز فرمودند: قولوا لااله‌الاالله تفلحوا وقتی تمام سطر سطر کتاب‌ها، تک تک واژگان و کلام بزرگان را کنار هم قراردهی، وقتی پای درس اساتید زانوی تواضع بزنی، همه به تو می‌خواهند بیاموزند "لا‌اله‌الا‌الله" را. فحوی و محتوای کلامِ همه یکسان است فقط هر کدام این پیام را در قالب و پک خاصی قرار داده و تقدیمت می‌کنند، هسته‌ی اصلی و مرکزی همه‌ی پیام‌ها یکسان است فقط مقدمه‌ و موخره‌ها متفاوت هستند؛ آری حسن مطلع‌ها و حسن ختام‌ها متغیرند اما همه حاوی و حامل یک پیام هستند. شنیده بودم کلام آخرمان لا‌اله‌لاالله است و عوام دعای‌شان این بود لال از دنیا نروی صلوات؛ یعنی ای کاش کلام آخرمان که لااله‌الاالله است را بتوانیم زمزمه کنیم و جان دهیم، تا اینکه بالاخره به چشم خویش نیز آن را دیدم. همان‌هنگام که جان در حال مفارقت از جسم مادر بزرگ بود دیدم مادر بزرگ، همو که چند روز آخر هیچ‌گونه قدرت تکلمی نداشت در لحظات وداع گویا تمام قدرت و توان خود را در زبان جمع کرده بود تا حقِّ اُستادی را با گفتن کلمه‌ی توحید (لا‌اله‌الا‌الله) بر من تمام کند. احساس می‌کنم همه‌ی ما دو حرفِ علم را فراگرفته‌ایم و حسابی تکرار، تمرین، تثبیت و حتی برای یکدیگر فوروارد کرده‌ایم، عالم دیگر نیاز به ۲۵ حرفِ دیگرِ علم دارد. باید استاد به همراه ۲۵ حرف دیگر از راه برسد تا عقول را کامل کند. معمولا وقتی فرزندی از نعمت پدر بی نصیب می‌گردد و یا پدرش به مسافرت می‌رود به محض اینکه کودک بهانه‌ی پدر بگیرد حواس او را با اسباب‌بازی و خوراکی و‌... پرت می‌کنند. من همچون کودکی هستیم که پدرش به سفری طولانی رفته و به محض اینکه دلتنگ ایشان می‌شود حواس خودش را پرتِ دنیائی می‌کند که مرغوب‌ترین لباسش آب دهان کرم و بهترین خوراکی حد اعلای آن محصول زنبور عسل است؛ آری من به این طريق خود را به حواس پرتی می‌زنم. اما دیگر اسباب‌بازی‌های دنیا نمی‌توانند حواسم را پرت کنند گوئی به بلوغ عقلی رسیده‌ام. مولای من دیگر نوبت آن رسیده که دست بر سرِ حیران و سرگردانِ این سر به هوا بکشید چرا که بیش از این طاقت فراق ندارد بیائید و شام تارش را سحر کنید یابن الزهراء. مگر نه این است که اعمالم بر شما عرضه می‌شود، پس صادقانه و بی‌تعارف می‌گویم من نه جزءِ مومنان کامل هستم و نه جزء کافران محض تا برایم رجعتی حاصل گردد، پس تا جان از تن این مُحب خاکستری مفارقت ننموده یا ظهور فردی برایش حاصل کنید و یا ظهور اجتماعی. دیگر تمام عالم خلقت بزرگ شده‌اند و چونان مادربزرگم لااله‌الاالله گویانند. دیگر هیچ ترس و هراسی از مرگ ندارم. کریم، کریم است دنیا و برزخ برایش فرقی ندارد‌. دلم می‌خواهد از دیوار عالم دنیا بالا روم تا ورود کنم به عالم برزخ، پشت دیوار دنیا دریائی وسیع است و قایقی در انتظار من تا مرا به لقاء رب نائل کند. لا‌اله‌الا‌الله دنیا ضیافت‌خانه‌ است و کربلا جنت دنیاست همانجایی که هنگام خروج از آن، چشمهای‌مان همانند چشمان پدرمان آدم از فراقش گریان می‌شود، اما چه خوب که بعد از کربلا راهی نجف شوی و پس از سلام و عرض ارادت به آستان پدر قدم در وادی‌السلام بگذاری همانجا که نمی‌شنوی جز زمزمه‌ی و قالوا سلاما سلاما و سوغات این سفر سلام است و آن را با خود برای اهالی شهر و دیارت می‌بری. 🖊نویسنده: مرضیه‌ رمضان‌قاسم #دنیا #برزخ #رجعت #قیامت #کربلا_نجف ⏰زنگ بیداری👇 https://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef

🕸🕷 "اختلال وابستگی به دنیا" ما اهل اين شهر و دیار نیستم، خانه‌‌مان نیز اینجا نیست. اين جسم نیز رفیق راهمان نیست اما اگر آگاه باشیم که جسم رفیق نیمه راه است، مرکب راهواری می‌شود و الاّ چموشی می‌کند. ای کاش که بر رویِ مزارم مگذارند سنگی که گلِ لاله بر آن نقش نبَسته🌷 🪄مرضیه رمضان‌قاسم نوشت #دنیا #معاد #برزخ #شهادت 🦋🐛@ramezan_ghasem110

🌌🌌🌌🌌🌌🌌 🌌 🌌 گفتگوی نجوا‌گونه‌ی خداوند با حضرت موسی فِيمَا نَاجَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ مُوسَى ع يَا مُوسَى لَا تَرْكَنْ إِلَى الدُّنْيَا رُكُونَ الظَّالِمِينَ وَ رُكُونَ مَنِ اتَّخَذَهَا أَباً وَ أُمّاً يَا مُوسَى لَوْ وَكَلْتُكَ إِلَى نَفْسِكَ لِتَنْظُرَ لَهَا إِذاً لَغَلَبَ عَلَيْكَ حُبُّ الدُّنْيَا وَ زَهْرَتُهَا يَا مُوسَى نَافِسْ فِی الْخَيْرِ أَهْلَهُ وَ اسْتَبِقْهُمْ إِلَيْهِ فَإِنَّ الْخَيْرَ كَاسْمِهِ وَ اتْرُكْ مِنَ الدُّنْيَا مَا بِكَ الْغِنَى عَنْهُ وَ لَا تَنْظُرْ عَيْنُكَ إِلَى كُلِّ مَفْتُونٍ بِهَا وَ مُوكَلٍ إِلَى نَفْسِهِ وَ اعْلَمْ أَنَّ كُلَّ فِتْنَةٍ بَدْؤُهَا حُبُّ الدُّنْيَا وَ لَا تَغْبِطْ أَحَداً بِكَثْرَةِ الْمَالِ فَإِنَّ مَعَ كَثْرَةِ الْمَالِ تَكْثُرُ الذُّنُوبُ لِوَاجِبِ الْحُقُوقِ وَ لَا تَغْبِطَنَّ أَحَداً بِرِضَى النَّاسِ عَنْهُ حَتَّى تَعْلَمَ أَنَّ اللَّهَ رَاضٍ عَنْهُ وَ لَا تَغْبِطَنَّ مَخْلُوقاً بِطَاعَةِ النَّاسِ لَهُ فَإِنَّ طَاعَةَ النَّاسِ لَهُ وَ اتِّبَاعَهُمْ إِيَّاهُ عَلَى غَيْرِ الْحَقِّ هَلَاكٌ لَهُ وَ لِمَنِ اتَّبَعَهُ ترجمه: از مناجاتهاى خداى عزوجل با حضرت موسى عليه السّلام اين بود كه اى موسى هرگز به دنيا تكيه و اعتماد مكن، مانند تكيه كردن ستمگران و تكيه كردن كسى كه آن را پدر و مادر خود دانسته، اى موسى: اگر ترا به خودت واگذارم كه به آن بنگرى، محبت و رونق دنيا بر تو چيره شود، اى موسى در كار خير با اهلش مسابقه گذار و بر آنها پيشى گير، زيرا كار خير مانند اسمش (نيكو و پسنديده) است، و آنچه از دنيا را كه بدان احتياج ندارى رها كن. و به فريب خورندگان به دنيا و كسى كه به خود واگذار شده است منگر، و بدان كه آغاز هر فتنه اى محبت دنياست، و به كسی به خاطر ثروت زياد غبطه مبر، زيرا ثروت بسيار بسبب حقوق واجب مايه گناه بسيار است، و به حال كسى كه مردم از او خشنودند غبطه مبر تا زمانی كه بدانى خدا هم از او خشنود است و نيز به حال مخلوقى كه مردم از او اطاعت كنند غبطه مبر، زيرا اطاعت و پيروى ناحق مردم از او باعث هلاكت او و پيروانش باشد». 1⃣منع دلدادگی به دنیا لَا تَرْكَنْ إِلَى الدُّنْيَا رُكُونَ الظَّالِمِينَ «به دنیا دل مده، آن چنان که ستمگران به دنیا دل داده‌اند.» زیرا اگر دلدادگی به دنیا نباشد، انسان ستم نمی‌کند و بندگان خدا را مورد آزار قرار نمی‌دهد. ظلم کردن نهایت میل و رغبت به دنیا را می‌رساند. 2⃣نگاه کودکانه به دنیا ممنوع «و رکون من اتّخذها اباً و اما» کسانی که دنیا را پدر و مادر خود اتّخاذ کرده‌اند یعنی همه‌ی فکر و ذکرشان دنیاست و جز به دنیا به چیز دیگری نمی‌اندیشند و تمایل و رغبتی نشان نمی‌دهند مثل کودکی هستند که به پدر و مادرش پناه می‌برد و جز به آنها به چیز دیگری نمی‌اندیشد. 3⃣تفاوت «لتنظرلها» با «لتنظر الیه» «یا موسی لو وکلتک الی نفسک لتنظرلها اذن لغلب علیک حب الدنیا و زهرتها» نگاه کردن به دنیا کار مذمومی نیست، بلکه به دنیا اندیشیدن مذموم است. ای موسی! اگر من تو را به حال خود می‌گذاشتم که به دنیا بیندیشی، آنگاه دوستی و زیباییهای دنیا بر تو غلبه پیدا می‌کرد. 4⃣مراد از دنیا در این حدیث و احادیث مشابه، مراد از دنیا زمین و متعلّقات آن و آبادانی و پرداختن به امور مردم و امثال این کارها نیست؛ بلکه جلوه‌هایی از دنیا (مال و جاه و مقام) مورد نظر است که انسان آنها را برای خود می‌خواهد. بنابراین هر آنچه از نعم الهی در روی زمین و زیباییها و لذّتها و تعیّشها که به نفس انسان برمی‌گردد و برای خود می‌خواهد، در تعبیرات حدیثی «دنیا» تلقّی می‌شود و مذموم است. پیداست که هر چه انسان بیشتر به دنیا بیندیشد و بپردازد، رغبت و شوق او بیشتر می‌شود و وقتی که از دنیا رو برگرداند، بتدریج محبّت دنیا هم از دل او کاسته می‌شود. 5⃣مرادِ این روایت و امثال آن مرادشان این نیست که انسان فعّالیت و تلاش در زندگی را رها کند و برود گوشه‌ی خانه بنشیند. برخی این گونه خیال کردند و سالها - بلکه بعضیها قرنها - رویّه‌ی غلطی را که منجر به انعزال و انزوا و دوری از فعّالیتها و تلاشهای زندگی شده است، در پیش گرفتند و آن را به اسلام نسبت دادند. بنابراین مراد از دنیا، این برداشت غلط نیست. 📚اصول‌کافی‌جلد۴،حدیث۲۱باب‌ذمّ‌الدنیا والزهدفیها 🖊نکاتی برگرفته از: بیانات آغاز درس خارج امام خامنه‌ای #دنیا 🌍 ╰┈➤Ⓜ️@ramezan_ghasem110

🍄🌾🍄 🌾🍄 🍄 ⁉️چرا در دنیا بعد از چند صباحی تلاش و دویدن، به محض اینکه می‌خواهیم زیر سایه‌ی دسترنج‌مان بنشینیم و لذت ببریم باید برویم؟ ⬇️ پاسخ امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرمایند: فِي صِفَةِ الدُّنْيَا: تَغُرُّ وَ تَضُرُّ وَ تَمُرُّ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ‏ تَعَالَى لَمْ يَرْضَهَا ثَوَاباً لِأَوْلِيَائِهِ وَلَا عِقَاباً لِأَعْدَائِهِ وَ إِنَّ أَهْلَ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ بَيْنَا هُمْ حَلُّوا إِذْ صَاحَ بِهِمْ سَائِقُهُمْ فَارْتَحَلُوا 📚(حکمت 415) دنیا اینگونه است که: می‌فریبد، ضرر می‌رساند و می‌رود، بنابراین خداوند راضی نشده که ثواب اولیائش در دنیا باشد؛ چون دنیا برای پذیرایی از اولیای خدا کوچک است و حتی اگر خداوند بخواهد دشمنانش را عقاب کند، دنیا برای عذاب نیز گنجایش ندارد؛ زیرا نهایت عذابی که می‌توان در دنیا به یک نفر داد، این است که او کشته شود؛ اهل دنیا همانند قافله‌ای هستند که وقتی آرام نشسته‌اند و بساط‌شان را باز کرده‌اند، ندا می‌رسد که وقت حرکت است و تازه همان موقع که او می‌خواهد قرار بگیرد، باید جمع کند و برود. 🔰ترجمه‌ی مختصر روح مؤمن چون مراتب بالاتر را درک می‌کند، دل به دنیا نمیبندد. ما در این دنیا مهمان خداوند هستیم، چطور وقتی یک میهمان عزیز و گرانقدر برایمان می‌آید با وجودی که از دم انباری عبور می‌کند و در انباری پر از لوازم است؛ اما او را به انباری نمی‌بریم؛ چون وسایل بهتر و لوکس‌تر از آنچه در انباری هست در اتاق پذیرایی برای او قرار داده‌ شده است، خدا نیز می‌خواهد ما را از دنیا عبور دهد و به سمت ضیافت‌خانه‌ی ابدی آخرت با بهترین پذیرایی سوق دهد؛ دنیا در مقایسه با آخرت انباری هم نیست؛ بلکه طبق فرمایش معصوم: الدنیا سِجن‌ المؤمن: دنیا‌ زندان‌ِ مؤمن‌ است. 🔻مثال فرض کنید رفته‌‌‌‌اید‌ گردش به یک جای باصفا، عالی، غذا‌ی آماده نیز از رستوران تهیه کرده‌اید و همه دور هم در فضای باز طبیعت نشسته‌اید، به خیال اینکه یک روز را آنجا طی می‌کنید؛ ناگهان ابرهای تیره و تار می‌آید و باران شدیدی شروع به بارش‌ می‌کند و چاره‌ای نیست جز اینکه وسایل را جمع کنید و سوار ماشین‌تان شوید و برگردید؛ هرکه دیرتر بلند شود از زیر باران سیل‌آسا که ضرر می‌زند، ضرر می‌کند؛ حالِ دنیا همین‌گونه است. دنیا هتل و استراحتگاه نیست بلکه بازار و تجارتخانه‌ای است که باید در آن توشه برگیریم نه اینکه در آن توشه بگسترانیم؛ ان‌شاءالله خداوند بهترین بهره‌هایی را که می‌توانیم از دنیا برای آخرت با خود ببریم را تفضلا به همه‌ی ما کرامت فرماید. 🖊مرضیه رمضان‌قاسم #خطبه‌خوانی #اعتقادی #آخرت #دنیا #رنج ╔   ☕️🖊 ╰┈➤https://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef