کسی که لب زد بر جام، تویی ناکام، منم..

#قصه ها فقط برای خفتن نیستند. برخی قصه ها برای بیداری اند و بالاتر از آن برخی قصه ها برای هشیاری اند و برای #حرکت ..

«وقتی شرایط نامساعدی پیش می آید، عکس العمل نشان نده، آن را قبول کن و سپس با آرامش اقدام کن. اگر نمی دانی چه بکنی، هیچ کاری نکن! صبور و معقول باش!» #کتاب «#راستی_دردهایم_کو؟» + کتابیست که این روزها می‌خوانم. :) روایت زندگی شهید عباس دانشگر به زبان خود شهید

حاج حمید، مهرداد را انداخته بود توی دریا، بی آنکه شنا بلد باشد و وسط دست و پازدن ها به مهرداد یاد داده بود که دست هایش را و پاهایش را چطور وسط غرق شدن با هم هماهنگ کند و بعد هم به مهرداد گفته بود که من به تو شنا یاد ندادم، این ترس بود که به تو شنا یاد داد. گاهی ترس هم می تواند آموزگار باشد. #راستی_دردهایم_کو +گاهی هم فقط باید بروی وسط میدان و همانجا یادبگیری.

شکایت دارم از خودم. از همتم شکایت دارم. همتم محکوم است. همتم نسبت به آرمانم محکوم است. تلاش و جهدم نسبت به تکلیفم محکوم است. همتم نسبت به ادعایم محکوم است. قلبم مدعی حقش شده است. قلبم عشقی طلب می کند که عقل به او نداده است. آری، عشق قدم اولش عقل است. گاهی در درونم جنگ بالا می گیرد. سخنم زاییده‌ی جنگ است. عشق طلبکار است. عقل طلبکار است. من بدهکارم. #راستی_دردهایم_کو

در مستحبات تعزیه داری و زیارتِ حضرتِ سیدالشهدا، مُسامِحه (کم کاری) نکنید و روضه یِ هفتگی وَلو دو سه نفر باشد، اسبابِ گشایشِ امور است! (هی نگو چه کنم حاجت بگیرم! راهش فقط همینه و بس) و اگر از اولِ عمر تا آخرش در خدماتِ آن بزرگوار از تعزیت و زیارت و غیرِهُما (کارهای دیگه) به جا بیاورید، هرگز حق آن بزرگوار ادا نمیشود! ❞بخشی از وصیتِ عارفِ بزرگِ معاصر مرحوم آیت الله سید علیِ قاضی + تا ابد #روضه هایِ خونگی>>>>

واردِ #روضه که میشیم همینطوری وارد نشیم... واردِ خونه یِ خودت که میشی دستوره که حداقل یه سلام کنی حتا اگه کسی نبود و تنها بودی بگو سلام عَلَینا، سلام و تَهیَّت بر خودمون. این که دیگه خونه یِ سیدالشهداست! سَر زَده وارِد مَشو! مِیکَده حَمام نیست! خونه ای که فرشش رو حضرت صدیقه سلام الله علیها جارو زده و امام زمان روش قدم زده... واسه همین تا ابد روضه یِ خونگی! چون امام زمان مهمونِ اون خونه ست... نمیدونم زورخونه ی باستانی رفتین یا نه؟ طاقِ ورودیش رو ارتفاع پایین ساختن که تو وقتی واردش میشی، خم بشی، سر خم کنی و گردن افراشته واردش نشی، خودت رو تَنَزُل بدی. واردِ هیئت که میشیم، کمر خم کنیم و دست به فرشِ ورودیش بزنیم و از خاکش تبرک بگیریم و به صورت مون بزنیم و خاکِ پایِ عزادارِ اهل بیت رو توتیایِ چشم مون کنیم. سلام کنیم به اهل بیت و یه ذکری بگیم قبل از شروعِ روضه حتا شده یه استغفار، یه صلوات و از امام زمان بخوایم حالِ بُکاء و گریه بهمون بده در اون جلسه... ای خدا الان نمیفهمیم کجا میریم! وقتی مُردیم و هیچ عملی جز همین روضه ها از ما قبول نمیشه میفهمیم چقدر قدرناشناسیم به روضه ها... سلام به اون روضه هایی که کنجِ اتاق تنهایی به پا کردیم و برات زار زدیم حسین...

هَمسایه ها به مَجلِسِ خَتمَت نَیامَدَند مَن بودَم و هَمین دو سه تا بَچّه هایِ تو خِیلی به مُجتَبایِ تو بَرخورد فاطِمه! فامیل کَم گُذاشت بَرایِ عَزایِ تو...

اَز زَمانی که شِنیدَم دَر آن کوچه چه شُد داغی اَز سیلی اَز این سینه جُدا نیست... علی رو یاری کنیم این شبا... روضه نیست این حرفا! به خدا اهلِ مدینه به مجلسِ ختمِ همسرش نیومدن! به خدا بهش سرسلامتی و تسلیت نگفتن! به خدا عزایِ دخترِ پیامبر رو نادیده گرفتن!

اَشک آغازِ جُنون اَست، تَماشا سَخت اَست.. دَیدَنِ بُغضِ #علی دَر غَمِ زَهرا سَخت اَست

#برکت این است که از امکانات محدود، بهره‌ی زیادی به دست بیاوری... #عین_صاد

زیبایی خلقت :) #طرح‌نوشت