اذان صبح روز ۲۰ آذر درست روز ولادت امام حسن عسکری نیمه های شب بود که به بیمارستان نجمیه رفتیم همین موقع سحر بود که پرستار گفت:«خانم افراز چقدر نوزادت خوش قدمه.»
 بیا ببین اولین برف زمستانی داره همه جا را سفیدپوش میکنه در دلم گفتم:
« تو این همه چشم به راهی، برف زودتر اومده که همه جا رو برای به دنیا آمدن بچه من زیبا کنه.»
 سحر تا اذان صبح صبوری کردم چشم هایم را با امید به لطف خدا روی هم گذاشتم وقتی چشم هایم را باز کردم خاله ات صورتم را بوسید گفت «چشمت روشن پسرت به دنیا آمد»
 نگاهت که کردم دیدم سیاهی چشم های تو قشنگ تر از سفیدی برف است دلم میخواست مثل روح الله یک اسم خاص و زیبا داشته باشی. خیلی اسم *رسول* را دوست داشتم؛ چون روز ولادت امام حسن عسکری به دنیا آمده بودی اسمت را در شناسنامه محمدحسن گذاشتیم اما در خانه رسول صدایت می کردیم..