امروزربرخی از قابهای تصاویر علمایی که به جهان و تشیع خدمت کرده اند، و زینت کتابخانه هستتد، رسید. سید! جایت خالی است. محضر امیرالمومنین علیه السلام سلام و ادب ما را برسان

التذييل والتكميل في شرح كتاب التسهيل اثر مهم ادیب شهیر مغرب زمین جناب أبي‌حيان الأندلسي از تازه‌های کتابخانه... https://eitaa.com/rasullib

قصيدة قالها ابن مكتوم تلميذ أبي حيان، في مدح التذييل والتكميل وهي بخط منشئها. لقد عز علم النحو من بعد ما ذَلا وأقبل ما قد كان من عصره ولى وأحيا أبو حيان ميْتَ علومه وصير منه ما غدا مشكلا سهلا وسهل تسهيلَ الفوائد محسنا بشرح غدا أعلى من الدر بل أغلى أنار به سُبْلا وبين مجمَلًا وقوم منآدا وأصلح مختلا وأبدى خفيات من العلم لم تزَل معقدةً تأبى على حاذق حَلا وأوسَعه نقلا صحيحا كما بدا سنا البدرِ أو شمسُ الظهيرةِ بل أجلى فیا حُسْنَه شرحا علا صِيتُ فضلِه وأضحى بأفْق الشرق والغرب قد حلا به هُجِرَتْ كتْبُ النحاة فلم تكن لتُخطَبَ إذْ أضحت عرائسُه تُجلى وجُن به من كان بالعلم مولعا فهام به حبا وغالى به بذلا وأغنى ذوي التفسير دُر عقودِه فقلَّ لديهم ما سواه وإن جلّا وفاز بسبقٍ ربه فمتى جرى إلى غاية معْ سابق جاء قد جلى فليس له في الكتب مِثل كما غدا مصنفُه في فنه فاقدا مِثلا __________ مكتبة الإسكوريال https://eitaa.com/rasullib

🔸منزلت وصی و جایگاه امیرالمؤمنین علی (ع)؛ روایتی از کتاب تاریخ واسط ✍🏼 "وصایت" را می‌توان یکی از مهم‌ترین مفاهیم در فکر شیعی دانست که مستقیماً با مسئله جانشینی در ارتباط است. شیعه امامی وصایت را جدای از وراثت دانسته و شئون متفاوتی بر آن قائل است. بر اساس باور امامیه وصایت بر اساس نص بوده و شأن آن جانشینی رسول خدا در امور فردی، اجتماعی و الهی است، از همین‌ روی قول وصی رسول را چون قول خود رسول دارای حجیت می‌دانند. این مهم‌ را می‌توان در قرون اولیه و در فکر شیعه نخستین نیز پی‌جویی کرد. شیعیان از ابتدا بر مسئله وصایت حضرت امیر تأکید می‌کردند و حتی این امر در اشعار شاعران و رجز‌های جنگاوران در نیمه نخست قرن اول نیز دیده می‌شود. در قرون بعد بر شیوه تعیین یا تعین وصی میان شیعیانِ امامی، زيدی و اسماعیلی اختلافاتی پدید آمد. در ابتدای سلسله جلسات "سیر تکون عقائد شیعه"، در ماه رمضان پیشین به اقتضاء شرایط توضیحاتی ارائه و گزارش‌های مختلفی نیز در این باب ذکر شد. 🔹 یکی از کتبی که از نمایشگاه مسقط ۲۰۲۴ خریداری کردیم، چاپ و تحقیق جدید کتاب " تاریخِ واسط" تألیف "ابوالحسن بَحْشَل" (د. ۲۹۲ ق) بود که سال ۲۰۲۳ در کویت، توسط دارالمعانی و با تحقیق "إدریس العبد" منتشر شده است. از جمله اخباری که در این کتاب وارد شده و در موضوع وصایت و معنای آن بسیار مهم است، خبری است که در آن "عطاء‌بن‌أبي‌رباح" از "جابربن‌عبدالله" در رابطه با منزلت حضرت امیر (نزد جابر و دیگر صحابه) سؤال می‌کند. جابر نیز در پاسخ، منزلت حضرت را منزلتِ وصی معرفی می‌نماید و در ادامه بیان می‌دارد که رسول خدا (در کارهای خود) با وی مشورت می‌کرد و به تعبیری امور را بدو می‌سپرد. 📑 حدثنا أسلم، قَالَ: حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سَعِيدٍ وَغَيْرُهُ، قَالَ: ثنا مُعَلَّى بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، قَالَ: ثنا شَرِيكٌ عَنْ جَابِرٍ عَنْ عَطَاءٍ، قَالَ: سَأَلْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ مَا كَانَتْ مَنْزِلَةُ علي بن أبي طالب رضوان الله عليه فِيكُمْ؟ قَالَ: مَنْزِلَةُ الْوَصِيِّ. كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا شُووِرَ وَاسْتُؤْمِرَ. ابوالحسن بحشل الواسطی، تاریخ واسط، تحقیق إدریس العبد، کویت: دار المعانی، ۲۰۲۳م، ص ۳۱۱. https://eitaa.com/rasullib

✍🏼 کتاب "مجلس مکتوب منعقد در خوارزم" تألیف فرقه‌نگار شهیر تاج الدین محمدبن‌عبدالکریم شهرستانی(د. ۵۴۸ ق) صاحب کتاب الملل و النحل است که با تألیف این رساله می‌توان به گرایش او به فرقه اسماعلیه نزاری اطمینان پیدا کرد. مؤلف این رساله را به مانند مجالس وعظ و پند و به صورت بند بند مرتب کرده که شامل ۱۰۸ بند می باشد؛ و در هر بند به توضیح و شرح مفاهیم امر یا وجود و مفهوم خلق به صورت مبسوط پرداخته و نظر خود را در ارتباط با پیدایش هستی بیان کرده است. https://eitaa.com/rasullib

کتاب «فتح الملک العلی بصحة حدیث باب مدینة العلم علی» نوشته احمدبن محمدبن الصدیق الغماری الحسنی که از لحاظ فقهی شافعی مذهب بوده و از مسلک صوفیه و مشرب شاذلی پیروی می‌باشد. مؤلف در این کتاب، در قالب بررسی طرق حدیث "مدینة العلم" سعی کرده تا تضعیف طرق این حدیث شریف را به تعصب و دوری از انصاف محدثین نسبت داده و ثابت کند که هر کجا فردی از فصائل اهل بیت خاصه امیرالمومنین علیه السلام دم زند، رَمْی به تشیع شده، او را متشیع خوانده و این دست احادیث را "منکر" می‌نامند. اصطلاحی که در هیچ کتاب مصطلح الحدیثی توضیحی درباره آن نیامده و در واقع با قواعد حدیث شناسی مطابقت ندارد. به همین جهت آن را یک اصطلاح خارج از قاعده برای تضعیف احادیث فضائل اهل بیت مخصوصاً امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌داند. https://eitaa.com/rasullib

در ریشه‌یابی جعل چنین اصطلاحی نیز باید به کتاب "احوال الرجال" نوشته ابواسحاق ابراهیم‌بن یعقوب جوزجانی (د. ۲۵۹ ق) که به جهت مواضع تند و به تعبیر دیگر ناصبی‌گرایانه در حدیث معروف و مشهور است، مراجعه نمود. (احوال الرجال، ص ۳۲-۳۲) وی پایه‌گذار قاعده‌ای در علم حدیث است که اصل پایه‌گذاری آن برای رَمْیِ روایات شیعیان در دفاع از مذهب ایشان است و آن قاعده چنین است: «فاذا روی ما فیه تایید لمذهبه وجب ان یرد». غماری در رد این قاعده می‌نویسد: بالأخره راوی‌ نیست مگر اینکه در اصول و فروع از مذهبی پیروی کند و آراء وی همسو و مطابق آموزه‌های مذهبش باشد، پس اگر بنا باشد از شیعیان چیزی که درباره فضائل علی روایت کرده اند قبول نشود، از غیر شیعیان هم نباید آنچه در تایید مذهب خود می گویند پذیرفته شود، که در این صورت منتهی می شود به رد همه آنچه در سنت آمده و چیزی از سنت هم باقی نخواهد ماند. (فتح الملک العلی، ص۱۰۷-۱۱۱) https://eitaa.com/rasullib

چند ماه گذشته کتابِ المسوّر في السوَر في غريب القرآن اثر ادیب قرن ششم أبوبكر الكرماني به چاپ رسید. او نیز همچون صدها تَن از ادیبان عرب در طول قرون متمادیه "أولى بالشئ" را از معانی "مولی" برمی‌شمارد. عجبا که چگونه برخی از متعصبان عامه به خود جرأت داده و این حقیقت را انکار کرده‌اند!؟ شاه عبد العزیز دهلوی که گوی سبقت را از همگان ربوده و در باب هفتم کتاب تحفه در مبحث حدیث غدیر چنین گفته: "اهل عربیت قاطبةً انکار کرده‌اند که "مولی" به معنای "اولی" آمده باشد." ! https://eitaa.com/rasullib