شب سوم ؛ حالا‌که‌دیگه‌رقیه‌افتاده‌از‌پا‌اومدی ..

ما به شوق رسیدن شب سوم زنده مونده بودیم ..

[ حسین‌جان فدایت شوم ؛ سفر به کربلا برای مردان جنگی هم سخت بود ، دختر سه ساله که سهل است .. سه ساله که چیزی از تیر و تیغ و خنجر نمی‌فهمد ، سه ساله که تازیانه نمی‌داند چیست ؛ سه ساله که نیزه و سه شعبه نمی‌فهمد .. حالا سه ساله ات دختر هم باشد که بدتر ، بابایی هم باشد که دیگر هیچ .. کاش رقیه را نمی‌بردی ، دختر سه ساله ناز و نوازش میخواهد ، نه تازیانه و خار مغیلان .. ]

همین برای امشب هم‌.

هول شد آمد که بگوید : بآ .. بابا داشتم ؛ بیشتر با خندهٔ طفلان زبانش گیر کرد :)

چشمان من تار است ، یا تغییر کردی ! چشمان خود وا کن که من راهم ببینی ؛ ای سَر بریده من بغل میخواهم امشب :) اصلاً دلت آمد که من را کم ببینی ؟ ..

- با احتیاط ؛ ماه روی نیزه ببین ، که منو یك ماه زدنم :) 💔 [ روز سوم ]

می‌افتم وقتی که از روی ناقه ، رو نِی می‌بنده چشماشو علمدار ..

حرِ پریشانِ توام یا حسین ؛

روی جنازم بکشید پرچمِ کربلا :)

همه محو خطبه‌ای که میخونه ؛ [ روز چهارم ]

می‌جنگم عمو ، جایِ پدرم ..

از الان واسه شب علی اصغر میترسم ، روضهٔ علیِ رباب به معنی کلمه قلبمو آتیش میزنه :) 💔

قلبم مثل بیرق جزو اموال اباعبدلله ، دنیا رو نمیخوام هرگز منهایِ اباعبدلله .. [ روز پنجم ]

« تازه‌ دامادِ حرم .. »

کینه ها داشت به دل از پدرش آن لشکر ، نُقل سنگ از همه سو ریخت سرش آن لشکر ..

گذر صاعقه بر شاخه ی شمشاد افتاد ؛ اضطرابی به دلِ مادر داماد افتاد

جای سالم به تنش ، زخم نیابد، ای وای ! نیزه ای خواست سرش قند بسابد ، ای وای :)

تازه داماد حرم ، پیرهنی خاکی داشت ؛ بهتر این است بگویم کفنی خاکی داشت ..

کوفه با زخم زبان گفت مبارک بادش ، عاقبت ارث پدر را به پسر پس دادش 💔 ..

علیِ‌کوچك‌حسین ..

دلدادهٔ ضریح گهواره‌ت منم :) [ روز ششم ]

راستی‌راستی رسیدیم شب هفتم ..

دهه اولم داره تموم میشه و هنوز ما موندیم و « یه عالمه گریه به روضه بدهکارم » .