#ویژه 🔹ای دل اگر رضای خدا طالبی، بیا 🔹در طوس کن زیارت فرزند مصطفی 🔹گر در خیال قبر حسینی به کربلا 🔹«قبر امام هشتم و سلطان دین رضا 🔹از جان ببوس و بر در آن بارگاه باش» ▪️ آیت الله خسروشاهی 👉 @raveshsonnati

#ویژه #سخن_معصوم ⚫️ شهادت جانگداز حضرت امام محمد تقی الجواد علیه السلام تسلیت باد. ✔️ امام محمد تقی علیه السلام فرمود: 🔅الثِّقَةُ باللّهِ تعالى ثَمَنٌ لِكُلِ غالٍ، وسُلَّمٌ إلى كُلِّ عالٍ🔅 اعتماد و توکل به خداوند متعال بهای هر چیز گرانبها و نردبان رسیدن به هر مقام بلندی است. 📚﴿بحارالأنوار، ج ۷۸، ص ۳۶۴﴾ ┈••••ه✾ 🌺 ✾ه•••••••┈┈ ✍🏻 حضرت در یک کلمه رمز موفقیت و وصول به تمامی مقامات دنیوی و اخروی را بیان فرموده است. در خانه اگر کس است یک حرف بس است ✍🏻 وآن یک کلمه، عبارت است از 👈 توکل و اعتماد به الله 👉 یعنی به وجودی که تمامی صفات جمالیه و جلالیه مانند علم و قدرت و حکمت را داراست و مالک و مسیطر بر همه چیز است. "وَ هُو عَلی کلّ شَئ قَدیر". مسلما وقتی وکیل انسان چنین وجودی باشد انسان امیدوار و و آرام و مطمئن و از تمامی موانع و آسیب های ترقی، مصون و محفوظ خواهد ماند. 🔅"و توکل علی الله و کفی بالله وکیلا"🔅 به خدا توکل کن و خدا به وکیل بودن کفایت می کند. {احزاب آیه ۳} ⁉️شرط توکل⁉️ شرط توکل عبارت است از ایمان و یقین به الله متعال، چنانچه می فرماید:🔅"و عَلَى اللهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ"🔅 و مومنان، فقط باید فقط به خدا توکل کنند. {سوره آل عمران، آیه ۱۲۲} ✍🏻 یعنی کسی که ایمان حقیقی به خداوند داشته باشد نمی تواند و محال است به غیر او توکل و اعتماد کند چون: همه هرچه هستند از آن کمترند که با هستیش نام هستی برند ✍🏻 پس توکل یک نوع نورانیتی است که به مومن متوکل، تحلیل درست از حقایق و واقعیت ها می دهد.🔅"و مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ"🔅 و هر کس به خدا توکل کند پس خداوند برای او کافی است. {سوره طلاق آیه ۳} ‼️ تذکار ‼️ استفاده از وسایل و اسباب طبیعی نه تنها منافات با توکل ندارد بلکه لازم و ضروری است؛ چون توکل به معنای تنبلی نیست بلکه استفاده از اسبابی است که خداوند، مسبب آنهاست. "یا مَن تَسَبَّبَت بلطفِکَ الاَسبَاب" ➖و این استفاده از اسباب هم به امر خود اوست.🔅"یا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ"🔅 ای کسانی که ایمان آورده اید تقوای الهی را به دست آورید و برای رسیدن به خدا از وسایل و اسباب و وسایط استفاده کنید. {سوره مائده، آیه ۳۵} 💠 حکایت در حدیث معروفی می خوانیم: مرد عربی در حضور پیامبر (صلی الله علیه وآله) شتر خود را رها کرد پیامبر اکرم "صلی الله علیه وآله" سوال کرد چرا رها کردی؟ گفت " توکلت علی الله " پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود: "اعقلها و توکل" شتر را پایبند بزن و توکل بر خدا کن! 📚 {المحجه البیضاء، ج ۷، ص ۴۲۶} گفت پیغمبر به آواز بلند با توکل زانوی اُشتر ببند 💠 حکایتی دیگر ✍🏻 باز مرحوم فیض کاشانی در جلد ۷ کتاب شریف محجه البیضاء، صفحه ی ۴۳۲، حدیث مفصلی نقل می کند که خلاصه اش این است که: یکی از انبیاء که مریض شد و دارو مصرف نکرد و می گفت خدا شفایم می دهد خداوند وحی فرستاد که اگر از داروی این درد مصرف نکنی من شفایت نخواهم داد چون من شفا را در این داروها گذاشته ام. ✍🏻 استاد علی مومنی ارموی 🔅اللهم عجل لولیک الفرج🔅 •┈ ••••••ه✾ ⚫️ ✾ه•••••• ┈• 👉 @Fatemiyeh_alyasin 👉 @raveshsonnati

#ویژه #سخن_معصوم پیرامون لقب مشهور امام پنجم علیه السلام به "باقر" مباحثی است که به تدریج در چند فصل بیان می شود. فصل اول: نامگذار و زمان نامگذاری حضرت به باقر از برخی روایات به دست می آید که این لقب از طرف خدای متعال به امام پنجم داده شده است و حتی پیش از اسلام در تورات نیز مکتوب بوده است. در این زمینه دست کم دو روایت وجود دارد: 1. روایتی است که شیخ کلینی در کافی شریف ج 1 ص 527 در کتاب الحجّة باب ما جاء في الاثني عشر والنصّ علیهم حدیث سوم معروف به حدیث لوح که از جابر بن عبدالله انصاری روایت کرده است. در بخشی از آن حدیث آمده است: «وَابْنُهُ شِبْهُ جَدِّهِ الْمَحْمُودِ مُحَمَّدٌ الْبَاقِرُ عِلْمِي وَالْمَعْدِنُ لِحِكْمَتِي». با توجّه به اینکه مطابق ابتدای این حدیث، این لوح، لوحی است که خدای متعال به پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله اهداء کرده است، از این رو حدیث قدسی است و تلقیب امام پنجم از سوی خود خدای متعال ثابت می شود. 2. روایتی است که دربر دارندۀ ابلاغ سلام پیامبر اکرم به امام باقر است. این حدیث را شیخ صدوق در علل الشّرائع ج 1 ص 233 آورده است که بخشی از آن عبارت است از این فرمایش پیامبر اکرم به جابر: «يَا جَابِرُ إِنَّكَ سَتَبْقَى حَتَّى تَلْقَى وَلَدِي مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ الْمَعْرُوفَ فِي التَّوْرَاةِ بِبَاقِرٍ فَإِذَا لَقِيتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ». ادامه دارد ... @raveshsonnati

#ویژه فصل دوم در معنای لغوی باقر باقر اسم فاعل از فعل «بَقَرَهُ، یَبْقُرُهُ بَقْراً» است. بَقْر به معنای شکافتن و گشودن یا شکافتن و گشودن همراه با توسعه است. 📚📚📚 (رک: تهذيب اللغة للأزهريّ، ج‏9، ص118؛ الصّحاح للجوهريّ، ج‏2، ص594؛ معجم مقاييس اللغة لابن فارس، ج‏1، ص277؛ أساس البلاغة للزّمخشريّ، ص46؛ لسان العرب لابن منظور، ج‏ 4، ص 74؛ الطراز الأول والكناز لما عليه من لغة العَرَب المُعَوَّل للسّیّد علیخان المدنيّ، ج 7، ص 107؛ تاج العروس للزَّبیدي، ج ‏6، ص 105). به گفتۀ برخی اهل لغت اصل آن از «بَقْر البطن» به معنای شکافتن و دریدن شکم است. 📚📚📚(العين للخلیل، ج 5، ص158؛ جمهرة اللغة لابن دُرَیْد، ج‏1، ص323؛ المحيط في اللغة لصاحب بن عبّاد، ج‏5، ص411). برخی بر این باورند که این فعل از اسم «بَقَر» به معنای گاو به لحاظ شخم زدنش گرفته شده است. «واشتق من لفظه لفظٌ لفعله، فقيل: بَقَرَ الأَرْضَ، أي: شَقَّ، ولمّا كان شَقُّه واسعاً استعمل في كلّ شقٍّ واسعٍ. يقال: بَقَرْتُ‏ بطنه: إذا شققته شقّاً واسعاً» 📚 (المفردات للرّاغب الأصفهانيّ، ص 138). برخی بر عکس این، بر این اعتقادند که اسم بَقَر از معنای حدثی بقر گرفته شده است: «والتحقيق‏ أنّ الأصل الواحد في هذه المادّة: هو الشقّ مع توسعة، ومن هذا المعنى يؤخذ مفهوم الفتح والتوسّع. وأمّا البَقَر: فالظاهر أنَّ أصل هذه الكلمة هو الوصفيّة، فهو صفة مشبهة كحسن، بمعنى الباقر، ثمّ جعل اسما بمناسبة امتيازه من بين سائر الحيوانات بهذه الصفة، فانّ آلة الدفاع والحرب له هو قرنه وبه يشقّ طرفه شقّا، وليس له ناب ولا منقار ولا مخلب». 📚 (التحقيق في كلمات القرآن الكريم للمصطفويّ، ج‏1، ص312). ادامه دارد... @raveshsonnati

#ویژه #سخن_معصوم به مناسب تقارن سالروز شام شهادت امام باقر علیه السلام با شب جمعه این حدیث شریف از آن حضرت درباره حکومت مهدوی تقدیم می شود. حضرت فرمودند: دَوْلَتُنَا آخِرُ الدُّوَلِ، وَلَنْ یَبْقَی أَهْلُ بَیْتٍ لَهُمْ دَوْلَةٌ إِلَّا مَلَکُوا قَبْلَنَا، لِئَلَّا یَقُولُوا - إِذَا رَأَوْا سِیرَتَنَا - إِذَا مَلِکْنَا سِرْنَا مِثْلَ سِیرَةِ هَؤُلَاءِ، وَهُوَ قَوْلُ الله عَزَّوَجَلَ: "وَالْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ". 📚 بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۳۱ به نقل از کتاب غیبت شیخ طوسی یعنی: حکومت ما (اهل بیت که توسط امام زمان عج آغاز می شود) آخرین حکومت‌ها ( در جهان) است و بدون تردید هیچ خاندانی که (توان حکومت کردن دارند و) برایشان حکومتی است، نخواهد مانْد مگر اینکه پیش از (حکومت) ما حکومت خواهند کرد، تا نگویند - زمانی که روش و منش حکومتداری (عادلانه) ما را دیدند - : اگر ما (نیز) حکومت می کردیم، مانند ایشان رفتار می کردیم، و این همان سخن خدای عزیز و جلیل است (که فرمود): و عاقبت امر برای پرهیزکاران است. @raveshsonnati

#ویژه فصل سوم در علّت نامگذاری حضرت به باقر نزد اهل لغت ازهری: «وكان يقال لمحمد بن عليِّ بن الحسين: «الباقر» لأنَّه‏ بَقَر العِلْم وعرَفَ أصلَه واستنبطَ فَرعَه‏، وأصل‏ البَقْر الشّقُّ والفتح، أظنّه مأخوذاً من‏ بقر الهدهد لسليمان من تحت الأرض» 📚(تهذيب اللغة للأزهريّ، ج‏9، ص118). جوهری: «وكانَ‏ يُقال لمُحَمَّدِ بنِ عَلِيِّ بنِ الحُسَيْنِ بنِ عَلِيِّ بنِ أَبي طَالِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ «البَاقِرُ» لتَبَقُّرِهِ‏ في العلم». 📚(الصّحاح للجوهريّ، ج‏2، ص594). راغب: «وَسُمِّيَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ‏ بَاقِراً لِتَوَسُّعِهِ فِي دَقَائِقِ الْعُلُومِ وَبَقْرِهِ‏ بَوَاطِنَهَا». 📚(المفردات للرّاغب الأصفهانيّ، ص 138). زمخشری: «وتَبَقّرَ في العِلم والمال: توسّع. وهو باقرٌ وباقِرَةٌ. بَقَرَ عن العُلُوم وفَتّشَ عنها». 📚(أساس البلاغة للزّمخشريّ، ص46). سیّد علیخان: «بَقَرَهُ‏ بَقْراً، كقَتَلَ: شَقَّهُ، و فَتَحَهُ، و وَسَّعَهُ، فهو مَبْقُورٌ، و بَقِيرٌ. و- عَنِ العُلُومِ و غَيْرِهَا: فَتَّشَ. و- فِي بَنِي فُلَانٍ: فَتَّشَهُمْ، و عَرَفَ أَمْرَهُمْ. والْبَاقِرُ: لَقَبُ مُحَمَّدِ بنِ عَلِيِّ بنِ الحُسَيْنِ بنِ عَلِيِّ بنِ أَبي طَالِبٍ عليهمِ السَّلامُ، لأَنَّهُ‏ بَقَرَ العِلْمَ، أَي شَقَّهُ ووَسَّعَهُ ودَخَلَ فِيهِ‏ مَدْخَلًا بَلِيغاً». 📚(الطراز الأول والكناز لما عليه من لغة العَرَب المُعَوَّل للسّیّد علیخان المدنيّ، ج 7، ص 107). زبیدی: «والباقِرُ، لَقَبُ الإِمامِ أَبي عبدِ اللّهِ وأَبي جعفر محمّد بن‏ الإِمامِ‏ عليٍ‏ زَيْنِ العابِدِينَ‏ ابنِ الحُسَيْنِ‏ بنِ عليٍ‏ رضيَ اللّه تعالى عنهم‏، وُلِدَ بالمدينة سنةَ ۵۷ من الهجرة، وأُمُّه فاطمةُ بنتُ الحَسَنِ بنِ عليٍّ، فهو أَوَّلُ هاشميٍّ، وُلِدَ مِن هاشِمِيَّيْنِ، عَلَوِيٌّ مِن عَلَوِيَّيْنِ، عاش سَبْعاً وخمسينَ سنةً، وتُوُفِّيَ بالمدينة سنة ۱۱۴، و دُفِنَ بالبَقِيعِ عند أَبِيه و عَمِّه، و أَعْقبَ مِن سبعة: جعفرٍ الصّادِقِ، و إِبراهيمَ، و عُبَيدِ اللّه، وعليٍّ، وزَينبَ، وأُمِّ سَلَمَةَ، وعبدِ اللّه؛ وإِنما لُقِّبَ به‏ لِتَبَحُّرِه في العِلْم‏، و تَوسُّعِه، و في اللِّسَان: لأَنه‏ بَقَرَ العِلْمَ، و عَرَفَ أَصله، و استنبطَ فَرْعَه. قلْت: وقد وَرَدَ في بعض الآثارِ عن جابرِ بنِ عبد اللّهِ الأَنصارِيِ‏: أَنّ النبيَّ صَلى اللّه عليه و سلّم قال له: «يُوشِك أَن تَبْقَى حتى تَلْقَى وَلداً لي من الحُسين يِقال له: محمّد، يَبقُر العِلْمَ‏ بقْراً، فإِذا لقيته فأَقرِئْه منيِّ السلامَ.» خَرَّجَه أَئِمَّة النَّسَبِ». 📚(تاج العروس للزَّبیدي، ج ‏6، ص 105). ادامه دارد ... @raveshsonnati

#ویژه #سخن_معصوم فصل چهارم در علت نامگذاری حضرت به باقر در احادیث آنچه در احادیث در باب علّت نامگذاری حضرت به باقر آمده است، همان است که از اهل لغت گذشت. اینک به روایت این احادیث که نکات لطیفی را نیز در بر دارد می پردازیم: 1. جناب کلینی در الکافي ج 1، ص 469 از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است: «إِنَّ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيَّ كَانَ آخِرَ مَنْ بَقِيَ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ، وَكَانَ رَجُلًا مُنْقَطِعاً إِلَيْنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَكَانَ يَقْعُدُ فِي مَسْجِدِ رَسُولِ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله وَهُوَ مُعْتَجِرٌ (معتمٌّ) بِعِمَامَةٍ سَوْدَاءَ وَكَانَ يُنَادِي: يَا بَاقِرَ الْعِلْم!ِ يَا بَاقِرَ الْعِلْمِ! فَكَانَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَقُولُونَ: جَابِرٌ يَهْجُرُ، فَكَانَ يَقُولُ: لَا وَاللَّهِ مَا أَهْجُرُ، وَلَكِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله يَقُولُ: إِنَّكَ سَتُدْرِكُ رَجُلًا مِنِّي اسْمُهُ اسْمِي وَشَمَائِلُهُ شَمَائِلِي يَبْقُرُ الْعِلْمَ بَقْراً فَذَاكَ الَّذِي دَعَانِي إِلَى مَا أَقُولُ». 2. علی بن محمّد خزاز رازی در كفاية الأثر في النصّ على الأئمة الإثني عشر ص 241 تا 243 فرموده است: «عَنْ مَعْمَرٍ عَنِ الزُّهْرِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ علیه السّلام فِي‏ الْمَرَضِ الَّذِي تُوُفِّيَ فِيهِ (فبعد ما وقع قلتُ له :(فَإِلَى مَنْ نَخْتَلِفُ بَعْدَكَ؟ قَالَ: يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ! إِلَى ابْنِي هَذَا، وَأَشَارَ إِلَى مُحَمَّدٍ ابْنِهِ؛ إِنَّهُ وَصِيِّي وَوَارِثِي وَعَيْبَةُ عِلْمِي وَ مَعْدِنُ الْعِلْمِ وَبَاقِرُ الْعِلْمِ. قُلْتُ: يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! مَا مَعْنَى بَاقِرِ الْعِلْمِ؟ قَالَ: سَوْفَ يَخْتَلِفُ إِلَيْهِ خُلَّاصُ شِيعَتِي وَيَبْقُرُ الْعِلْمَ عَلَيْهِمْ بَقْراً». 3. شیخ صدوق در علل الشّرائع ج 1 ص 233 فرموده است: «عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ قَالَ: سَأَلْتُ جَابِرَ بْنَ يَزِيدَ الْجُعْفِيَّ، فَقُلْتُ لَهُ: لِمَ سُمِّيَ الْبَاقِرُ بَاقِراً؟ قَالَ: لِأَنَّهُ بَقَرَ الْعِلْمَ بَقْرا،ً أَيْ، شَقَّهُ شَقّاً وَأَظْهَرَهُ إِظْهَاراً. وَلَقَدْ حَدَّثَنِي جَابِرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيُّ أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله يَقُول:ُ يَا جَابِرُ إِنَّكَ سَتَبْقَى حَتَّى تَلْقَى وَلَدِي مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ الْمَعْرُوفَ فِي التَّوْرَاةِ بِبَاقِرٍ، فَإِذَا لَقِيتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ. فَلَقِيَهُ جَابِرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيُّ فِي بَعْضِ سِكَكِ الْمَدِينَةِ، فَقَالَ لَهُ: يَا غُلَامُ مَنْ أَنْت؟َ قَالَ: أَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ، قَالَ لَهُ جَابِرٌ: يَا بُنَيَّ! أَقْبِلْ فَأَقْبَلَ، ثُمَّ قَالَ لَهُ: أَدْبِرْ فَأَدْبَر،َ فَقَالَ: شَمَائِلُ رَسُولِ اللَّهِ وَرَبِّ الْكَعْبَةِ، ثُمَّ قَالَ: يَا بُنَيَّ! رَسُولُ اللَّهِ يُقْرِئُكَ السَّلَامَ؛ فَقَالَ: عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله السَّلَامُ مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ وَعَلَيْكَ يَا جَابِرُ بِمَا بَلَّغْتَ السَّلَامَ؛ فَقَالَ لَهُ جَابِرٌ: يَا بَاقِرُ يَا بَاقِرُ أَنْتَ الْبَاقِرُ حَقّاً، أَنْتَ الَّذِي تَبْقَرُ الْعِلْمَ بَقْراً. ثُمَّ كَانَ جَابِرٌ يَأْتِيهِ فَيَجْلِسُ بَيْنَ يَدَيْهِ فَيُعَلِّمُهُ وَرُبَّمَا غَلَطَ جَابِرٌ فِيمَا يُحَدِّثُ بِهِ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله فَيَرُدُّ عَلَيْهِ وَيُذَكِّرُهُ فَيَقْبَلُ ذَلِكَ مِنْهُ وَيَرْجِعُ إِلَى قَوْلِهِ وَكَانَ يَقُولُ: يَا بَاقِرُ يَا بَاقِرُ يَا بَاقِرُ! أَشْهَدُ بِاللَّهِ أَنَّكَ قَدْ أُوتِيتَ‏ الْحُكْمَ صَبِيًّا». ادامه دارد... @raveshsonnati

ادامه فصل چهارم ۴. شیخ صدوق در کمال‌ الدين و تمام النعمة ج ۱ ص ۳۱۹ فرموده است: «عنْ أَبِي خَالِدٍ الْكَابُلِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى سَيِّدِي عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ زَيْنِ الْعَابِدِينَ علیه السّلام فَقُلْتُ لَهُ: يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! أَخْبِرْنِي بِالَّذِينَ فَرَضَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ طَاعَتَهُمْ وَمَوَدَّتَهُمْ وَأَوْجَبَ عَلَى عِبَادِهِ الِاقْتِدَاءَ بِهِمْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله فَقَالَ لِي: يَا كَنْكَر! إِنَّ أُولِي الْأَمْرِ الَّذِينَ جَعَلَهُمُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ أَئِمَّةً لِلنَّاسِ وَأَوْجَبَ عَلَيْهِمْ طَاعَتَهُمْ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ علیه السّلام ثُمَّ الْحَسَنُ ثُمَّ الْحُسَيْنُ ابْنَا عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ انْتَهَى الْأَمْرُ إِلَيْنَا، ثُمَّ سَكَتَ، فَقُلْتُ لَهُ: يَا سَيِّدِي! رُوِيَ لَنَا عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيٍّ علیه السّلام أَنَّ الْأَرْضَ لَا تَخْلُو مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ جَلَّ وَعَزَّ عَلَى عِبَادِهِ، فَمَنِ الْحُجَّةُ وَالْإِمَامُ بَعْدَكَ؟ قَالَ: ابْنِي مُحَمَّدٌ وَاسْمُهُ فِي التَّوْرَاةِ بَاقِرٌ يَبْقُرُ الْعِلْمَ بَقْراً هُوَ الْحُجَّةُ». 5. شهید ثانی نیز در مسکِّن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد، ص87 فرموده است: «وَرُوِيَ‏ أَنَّ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيَّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ابْتُلِيَ فِي آخِرِهِ بِضَعْفِ الْهَرَمِ وَالْعَجْزِ فَزَارَهُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ علیه السّلام فَسَأَلَهُ عَنْ حَالِهِ فَقَالَ: أَنَا فِي حَالَةٍ أُحِبُّ فِيهَا الشَّيْخُوخَةَ عَلَى الشَّبَابِ وَالْمَرَضَ عَلَى الصِّحَّةِ وَالْمَوْتَ عَلَى الْحَيَاةِ، فَقَالَ: أَمَّا أَنَا يَا جَابِرُ فَإِنْ جَعَلَنِيَ اللَّهُ شَيْخاً أُحِبُّ الشَّيْخُوخَةَ وَإِنْ جَعَلَنِي شَابّاً أُحِبُّ الشَّيْبُوبَةَ وَإِنْ أَمْرَضَنِي أُحِبُّ الْمَرَضَ وَإِنْ شَفَانِيَ أُحِبُّ الشِّفَاءَ وَالصِّحَّةَ وَإِنْ أَمَاتَنِي أُحِبُّ الْمَوْتَ وَإِنْ أَبْقَانِي أُحِبُّ الْبَقَاءَ. فَلَمَّا سَمِعَ جَابِرٌ هَذَا الْكَلَامَ مِنْهُ قَبَّلَ وَجْهَهُ وَقَالَ صَدَقَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله فَإِنَّهُ قَالَ: سَتُدْرِكُ لِي وَلَداً اسْمُهُ اسْمِي يَبْقُرُ الْعِلْمَ بَقْراً كَمَا يَبْقُرُ الثَّوْرُ الْأَرْضَ فَلِذَلِكَ سُمِّيَ بَاقِرَ عِلْمِ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ أَيْ: شَاقَّهُ». فعلا ادامه ندارد 😊 @ raveshsonnati