اولا جانشینی انسان نه به خاطر نیاز و عجز خداوند است، بلکه این مقام به خاطر کرامت و فضیلت رتبه ی انسانیت است. ثانیا نظام آفرینش بر اساس واسطه هاست.

یعنی با اینکه خداوند مستقیما قادر بر انجام هر کاری است، ولی برای اجرای امور، واسطه‌هایی را قرار داده که نمونه‌هایی را بیان می‌کنیم: *با این که مدبر اصلی اوست: «اللٰه الذی... یدبر» [۲] لیکن فرشتگان را مدبر هستی قرار داده است. «فالمدبرٰات أمرا» [۳] *با این که شفا به دست اوست؛ «فهو یشفین» [۴] اما در عسل شفا قرار داده است. «فیه شفاء» [۵] *با این که علم غیب مخصوص اوست؛ «إنما الغیب للٰه» [۶] لیکن بخشی از آن را برای بعضی از بندگان صالحش ظاهر می‌کند. «إلاٰ من ارتضیٰ من رسول» [۷] پس انسان می‌تواند جانشین خداوند شود و اطاعت از او، همچون اطاعت از خداوند باشد. «من یطع الرسول فقد أطٰاع اللٰه» [۸] و بیعت با او نیز به منزله ی بیعت با خداوند باشد. «ان الذین یبٰایعونک... إنمٰا یبٰایعون اللٰه» [۹] و محبت به او مثل محبت خدا باشد. «من احبکم فقد احب الله» [۱۰] ---------- [۲]: ۲). یونس، ۳. [۳]: ۳). نازعات، ۵. [۴]: ۴). شعراء، ۸۰. [۵]: ۵). نحل، ۶۹. [۶]: ۶). یونس، ۲۰. [۷]: ۷). جنّ، ۲۷. [۸]: ۸). نساء، ۸۰. [۹]: ۹). فتح، ۱۰. [۱۰]: ۱۰). زیارت جامعه کبیره.

از کجا فهمیدن ادم خونریز و فساد میکنه ؟

گرچه همه ی انسان ها، بالقوه استعداد خلیفه خدا شدن را دارند، اما همه خلیفه ی خدا نیستند و به فرموده روایات افراد خاصی هستند، چون برخی از آنها با رفتار خود به اندازه ای سقوط می‌کنند که از حیوان هم پست تر می‌شوند. چنانکه قرآن می‌فرماید: «أولٰئک کالأنعٰام بل هم أضل» [۱] قرارگاه این خلیفه، زمین است، ولی لیاقت او تا «قٰاب قوسین أو أدنیٰ» [۲] می‌باشد. ---------- [۱]: ۱). اعراف، ۱۷۹. [۲]: ۲). نجم، ۹.

👆👆

همه میتونن در حد خود خلیفه خدا باشن

برای قضاوت درباره ی موجودات، باید تمام خیرات و شرور آنها را کنار هم گذاشت و نباید زود قضاوت کرد. فرشتگان خود را دیدند که تسبیح و حمد آنها بیشتر از انسان است. ابلیس نیز خود را می‌بیند و می‌گوید: من از آتشم و آدم از خاک و زیر بار نمی رود. اما خداوند متعال مجموعه را می‌بیند که انسان بهتر است و می‌فرماید: «إنی أعلم مٰا لاٰ تعلمون»

هیچ چیزی تو عالم شر مطلق نیست

به دیگران اجازه دهید سؤال کنند. خداوند به فرشتگان اذن داد تا سؤال کنند و گرنه ملائک، بدون اجازه حرف نمی زنند و فرشتگان می‌دانستند که برای هر آفریده ای، هدفی عالی در کار است.

یه نکته جالب😎

فرشتگان، یا از طریق اخبار الهی ویا مشاهده ی انسان‌های قبل از حضرت آدم علیه السلام در عوالم دیگر یا در همین عالم ویا به خاطر پیش بینی صحیحی که از انسان خاکی و مادی وتزاحم‌های طبیعی آنها داشتند، خونریزی وفساد انسان راپیش بینی می‌کردند.

-انسان، جانشین دائمی خداوند در زمین است. «جٰاعل» (کلمه«جاعل»اسم فاعل و رمز تداوم است. )

ملائکه، فساد و خونریزی را کار دائمی انسان می‌دانستند. «یفسد... و یسفک» (فعل مضارع نشانه ی استمرار است. )

تا زمین باقی است خونریزی هست😐

خلافت هم باقی است👌

و لحظه ای زمین از خلیفه خالی نمیشه

-به خاطر انحراف یا فساد گروهی، نباید جلوی امکان رشد دیگران گرفته شود. با آنکه خداوند می‌دانست گروهی از انسان‌ها فساد می‌کنند، اما نعمت آفرینش را از همه سلب نکرد.

تر و خشک با هم نسوخت ما رو هم به طفیلیه آدم خوبا بوجود اورد😍😢

خداوند متعال اسما [۱] و اسرار عالم، از نام اولیای خود [۲] تا جمادات را به آدم تعلیم داد. به تعبیر امام صادق علیه السلام: تمام زمین ها، کوهها، دره ها، بستر رودخانه‌ها و حتی همین فرشی که در زیر پای ماست، به آدم شناسانده شد. [۳] ---------- [۱]: ۱). «اسم»در عرف ما فقط به معنی نام و نشان است، ولی در فرهنگ قرآنی نامِ همراه بامحتواست. چنانکه «فَلَهُ الْأَسْمٰاءُ الْحُسْنیٰ» یعنی خداوند صفات عالیه دارد. [۲]: ۲). تفسیر نورالثقلین، ج ۱، ص ۵۴ و اکمال الدین صدوق، ج ۱، ص ۱۴. [۳]: ۳). تفسیر مجمع البیان.

-فرشتگان عبادت بیشتری داشتند و آدم، علم بیشتری داشت. رابطه مقام خلافت با علم، بیشتر از عبادت است. «نسبح بحمدک... علم آدم الأسمٰاء»

علم علم علم ارزش علم از عبادت خیلی بیشتره

ابلیس و ملائکه هر کدام به نوعی خود را برتر از آدم می‌دیدند؛ابلیس به واسطه ی خلقت؛ «أنا خیر منه» [۲] و فرشتگان به واسطه ی عبادت؛ «نحن نسبح بحمدک» اما ابلیس در برابر فرمان سجده خداوند، ایستادگی کرد، ولی فرشتگان چون حقیقت را فهمیدند، پوزش خواستند وبه جهل خود اقرار کردند. «سبحٰانک لاٰ علم لنٰا» ---------- [۲]: ۲). اعراف، ۱۲.

-عذرخواهی از سؤال بدون علم، یک ارزش است. «سبحٰانک»🙂 عذر خواهی کنید😁

خب ابلیس مامور به سجده شد بر آدم

«۳۴»و إذ قلنٰا للملاٰئکة اسجدوا لآدم فسجدوا إلاٰ إبلیس أبیٰ و استکبر و کٰان من الکٰافرین و هنگامی که به فرشتگان گفتیم برای آدم سجده کنید، همگی سجده کردند جز ابلیس که سر باز زد و تکبر کرد، و از کافران گردید.