🎙 نسخۀ صوتی: مخترعِ لایک دلتنگ دورانی است که اینترنت وجود نداشت — کسانی که خود به اعتیادآورشدنِ فناوری کمک کرده‌اند، رفته‌رفته ارتباط خود را با اینترنت قطع می‌کنند 🎯 گروهی از خلاق‌ترین مهندسان سیلیکون‌ولی، کسانی که لایکِ فیس‌بوک را به وجود آوردند، یا آن‌هایی سیستمِ رفرش‌کردن توییتر را با کشیدن انگشت به سمت پایین صفحۀ نمایش طراحی کردند، امروز از اختراعات خود پشیمان شده‌اند. آن‌ها می‌بینند محصولاتشان، مثل قمار یا مواد مخدر، روزانه میلیون‌ها انسان را به رفتاری اعتیادگونه وامی‌دارد. آن‌ها مسیر اعتراض و مقاومت را آغاز کرده‌اند: اطلاع‌رسانی دربارۀ خطرات اعتیادِ دیجیتال و کناره‌گیری شخصی از دنیای فناوری. 🎧 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بشنوید: http://tarjomaan.com/sound/9569/ 📌 نوشتار این مطلب را اینجا بخوانید: http://tarjomaan.com/neveshtar/8790/

🔈رسانه ها چگونه ما را مدیریت می کنند؟/1/ #انگاره_سازی: 🔅یکی از کارکردهای رسانه های جمعی انگاره سازی است. انگاره سازی چیست؟ 🔅اگر خیلی ساده بخواهم بگویم انگاره سازی یعنی تصویرسازی! فرض کنید شما یک داستان می خوانید. در این داستان یک فرد واقعی توصیف شده است. در مورد خصوصیات ظاهری و اخلاقی او مطالبی بیان شده است تا شما بتوانید او را تصور کنید. تصوری که داستان در مورد آن فرد برای شما ایجاد می کند، انگاره است. انگاره ها خیلی به ندرت مطابق با واقعیت هستند. چون تصویری از واقعیت هستند. 🔅جهان امروز هم حکایت همان مرد است و رسانه ها کارکرد توصیف آن مرد را دارند. حالا ما با یک مشکل بزرگ دیگر هم روبرو هستیم که در جهان زندگی می کنیم که فرصت نداریم همه چیز را خودمان تجربه کنیم. بنابراین امروزه اکثر تصورهای ما از جهان پیرامون از طریق رسانه های جمعی است. اگر شانس بیاوریم و رسانه های مثبتی داشته باشیم، آنها دقت می کنند که یک انگاره صحیح از جهان پیرامون برای ما ایجاد کنند اما اکثرا ما بدشانس هستیم. چون معمولا وقتی رسانه ای اخبار منفی را برجسته می کند و یک انگاره سیاه از جهان اطراف ارائه می کند به دلیل هیجانی که همراه با این انگاره است، عموم مردم از این انگاره استقبال بیشتری می کنند. 🔅قانون عرضه و تقاضا را هم که فراموش نکرده اید. هر چه برای کالایی تقاضای بیشتری وجود داشته باشد عرضه آن هم بیشتر خواهد شد. طبیعی است که در چنین شرایطی عرضه انگاره های سیاه از جهان پیرامون بیشتر می شود. حالا در این میان چه کسی ضرر می کند؟ 🔅قطعا ما ضرر می کنیم. چون اکثر رسانه ها، جهانی را که آنقدر ناامن نیست برای ما خیلی ناامن جلوه می دهند و ما در زندگی واقعی خودمان احساس می کنیم چقدر اوضاع بد است و کم کم امید و پویایی خود را از دست می دهیم و دچار افسردگی می شویم. 💢بنا به درخواست یکی از مخاطبان کانال، هر هفته با یک مفهوم سواد رسانه‌ای و تکنیک های رسانه ای آشنا خواهیم شد. با ما همراه باشید. 📚چند کتاب پیشنهادی برای آشنایی با الفبای سواد رسانه‌ای: 📚۱۵۰ هشتگ_ دکتر سیدبشیر حسینی و حسین حق پناه 📚سواد رسانه‌ای و خانواده_ معصومه نصیری

🌐حق بر قطع ارتباطات یکی از جدیدترین اقسام حقوق بشر که در بعضی از کشورها به رسمیت شناخته شده است، «حق بر قطع ارتباطات» است که به افراد اجازه می دهد پیام های کاری را که در خارج از ساعات کاری از طریق ایمیل یا سایر وسایل ارتباطی دریافت می کنند، نادیده بگیرند و از این جهت اصولاً مسئولیتی نداشته باشند. برای مثال، در صورتیکه مقام ارشد یک کارمند در خارج از ساعات کاری پرسشی را از طریق ایمیل یا پیامک مطرح نمایند، کارمندی که پیام را دریافت می کند، می تواند این پیام را نادیده بگیرد حق بر قطع ارتباطات که برای اولین بار در کشور فرانسه مطرح شد و به شکل قانون درآمده، تا کنون در کشورهای آلمان، ایتالیا و فیلیپین به صورت قانون یا اشکال دیگر مورد شناسایی قرار گرفته است کانال دیداد

بدون استراتژی رسانه‌ای در جنگ شناختی مغلوب خواهیم شد قائم مقام انجمن سواد رسانه‌ای با بیان اینکه مخاطب و افکار عمومی مهمترین و اساسی‌ترین سرمایه برای رسانه است که برای جذب و نگه‌داشتن آن از هر روشی بهره‌ می‌برد، گفت: در عصری که تسخیر تفکر مخاطب از سوی رسانه‌ها به عنوان دکترینی جدی مطرح است و تدوین استراتژی های رسانه‌ها در راستای برنامه ریزی جهت تصاحب تفکر، ادراک و نگرش مخاطبان صورت می‌گیرد، شناخت و افزایش آگاهی تنها راه برای خنثی‌سازی یا کاهش تاثیرات منفی رسانه‌ای است. http://www.irna.ir/news/83535141/

❇️دانش آموزان اوکراینی در در یک دوره‌ی آموزشی به منظور شناسایی اطلاعات غیرموثق و گمراه کننده و همچنین به طور خاص شناسایی اخبار جعلی مورد آموزش قرار گرفتند و پس از آن به صورت آزمایشی با دانش آموزانی که مورد آموزش قرار نگرفته بودند در معرض اخبار غلط و نادرست قرار گرفتند که نتایج بسیار جالبی بدست آمد. ❇️طبق این نتیجه دانش آموزان آموزش دیده دوبرابر بیشتر اخبار جعلی را تشخیص دادند. در این آموزش دانش آموزان دختر بهتر از پسران اخبار غیر موثق و جعلی را شناسایی کردند. ❇️طبق یک نظرسنجی در پایان این دوره، #سواد‌رسانه‌ای از به یادماندنی‌ترین درس‌ها بوده است. روز #مربی بر تمامی مربیان ارجمند سواد رسانه ای مبارک باد.🌺 #کارگروه‌کودک‌و‌نوجوان‌انجمن‌سواد‌رسانه‌ای‌ایران

‍ #صنایع_خلاق #فیلم_و_سینما ‌🎞یکی از تهیه کنندگان سینما که فقط نمایش یکی از فیلم‌هایش در یوتیوب بیش از نیم میلیون بازدید داشته، گفت از بازدید فیلم‌هایش در یوتیوب بالغ بر صد میلیون در قالب پرداخت‌های متعدد، درآمد داشته است. 🔹با وجود آنکه فضای مجازی تهدیدی برای فیلم‌های سینمایی بود و یوتیوب فضایی برای نشر غیرمجاز فیلم‌های سینمایی محسوب می‌شد، برخی فیلم‌های سینمایی درآمدهای9رقمی از نمایش فیلم‌هایشان به دست می‌آورند؛ درآمدی که باعث شده به این بستر به عنوان یک فرصت تازه برای کسب درآمد بنگرند. 🔹«یوتیوب/YouTube» دومین وب‌سایت پرمخاطب جهان پس از موتور جستجو گوگل و بزرگ‌ترین VOD با عظیم‌ترین آرشیو ویدیو است. در فوریه 2017، در هر دقیقه 400 ساعت ویدیو بر روی یوتیوب بارگذاری می‌شد. از ویژگی‌هایی که در توسعه یوتیوب موثر بوده، به اشتراک گذاری درآمدهایش با کاربرانش است، به گونه‌ای که یوتیوب به ازای پخش هر هزار تبلیغ بر روی ویدیوها، 7 دلار به کاربران پرداخت می‌کند و به همین دلیل، طیف گسترده‌ای از ویدیوهای باکیفیت توسط گروهی موسوم به «یوتیوبر/YouTuber» عرضه می‌شود. 🔹یوتیوب ابتدا برای سینمای ایران یک تهدید بود، چرا که مخاطبان رایگان به تماشای فیلم‌ها می‌پرداختند. در سال‌های اخیر، برخی با ایجاد کانال‌ و بارگذاری فیلم‌ها، از یوتیوب بابت بازدید فیلم‌هایی که متعلق به آنها نبود، کسب درآمدکردند. اکنون برخی شرکت‌های پخش فیلم داخلی، مستقیم در یوتیوب کانال زده‌ و درآمد حاصله را با تهیه کننده فیلم به اشتراک می‌گذارند. 🔹این امکان درآمدزایی در حالی فراهم شده که هیچ یک از سرویس‌های مشابه داخلی که با توجه به فیلترینگ یوتیوب، از موقعیت استثنایی برای کنترل بازار برخوردارند، حاضر به پرداخت مبلغ مشابه بر اساس کلیک و سهیم شدنِ درآمدشان از محل تبلیغات با تولیدکنندگان و عرضه کنندگان محتوا نیستند. 🔹از دو سال پیش برخی فعالان حوزه اینترنت و مشخصاً مدیران یکی از غول‌های اینترنت ایران به دنبال رفع فیلتر یوتیوب بوده و با مدیران یوتیوب نیز ارتباط برقرار کرده‌اند. یوتیوب پذیرفت استانداردهای قانونی و فرهنگی و ایران را بپذیرد و ویدیوهایی که به تشخیص مرجع ایرانی بر خلاف قوانین ایران است، در ایران پخش نشود. این قاعده درباره برخی کشورهای دیگر نیز وجود دارد. 🔹پس از این تعامل یوتیوب با طرف ایرانی و با توجه به آنکه یوتیوب بر خلاف پیام‌رسان‌ها به اطلاعات محرمانه‌ای دسترسی ندارد، ایراد باقی مانده توسط برخی مسئولین، خروج ارز در قالب پهنای باند خارجی بوده است. اما با رفع این بهانه نیز، مسئولین در پی پیگیری برنیامده‌اند.

#مفاهیم | 🔸#کنترل_حقیقت #حقیقت_یابی #راستی_آزمایی fact checking# 🔹همه کسانی که تلاش می کنند به هر نحوی دیگران را متقاعد به پذیرش نظرات شان بکنند - از سیاستمداران گرفته تا بازاریابان و از گروه¬های منفعتی و صاحب نفوذ گرفته تا صاحبان برندها ـ از انگیزه‌های لازم برای تحریف، بزرگ نمایی یا سوءاستفاده از حقیقت برخوردارند. 🔸️واژه کنترل حقیقت در روزنامه‌نگاری می تواند دو معنای متفاوت داشته باشد. از لحاظ سنتی، کنترل‌کنندگان حقیقت افرادی هستند که در اتاق¬های خبر به کار گرفته می شوند تا مطالبی را که در مقالات و گزارش های خبرنگاران به عنوان حقیقت و واقعیت بیان شده بازبینی و راستی آزمایی کنند. این نوع کنترل حقیقت، استحکام و انسجام گزارش‌ها و کنترل مجدد آمار و ارقام ارائه شده در مطالب را ارزیابی می کند و در واقع مرحله نهایی کنترل کیفی محتوای رسانه قبل از انتشار محسوب می شود. اولین بار این شیوه در روزنامه‌نگاری مدرن ـ حداقل در غرب ـ توسط هفته نامه های مهم آمریکا مثل مجله تایم در دهه 1920 به کار گرفته شد. 🔹نوعی دیگر از کنترل حقیقت قبل از اینکه چیزی منتشر شود انجام نمی‌شود، بلکه زمانی اتفاق می‌افتد که ادعایی در فضای عمومی فراگیر و دارای اهمیت می شود. این شکل از کنترل حقیقت که «کنترل حقیقت عینی و مبتنی بر نتایح واقعی» خوانده می شود، به دنبال آن است که سیاستمداران و دیگر افراد مشهور و شناخته شده مسئولیت صحت و سقم سخنان و بیانیه های خود را بپذیرند. «کنترل کنندگان حقیقت » که در این بخش فعالیت می کنند، معمولاً به دنبال منابع دست اول و موجه هستند تا بتوانند اعاهایی را که خطاب به عموم مردم مطرح شده است، تأیید یا تکذیب کنند. 🔎منبع :کتاب روزنامه نگاری، اخبار جعلی و اطلاعات فریبکارانه (بزودی منتشر می شود )

اخبار نادرست و جعلی ۷۰ درصد سریع تر از اخبار درست و واقعی» بین کاربران بازنشر می شود در یک پژوهش دانشگاهی که به عنوان رساله دکترا با عنوان «اعتبار منبع در رسانه‌های اجتماعی؛ مطالعه موردی کانال‏‌های خبری تلگرام» با مطالعه ۳۱۶۰ پُست خبری تلگرامی انجام شده است، مشخص شده که «۳۶.۲ درصد اخبار، فاقد منبع هستند.»(همشهری آنلاین؛۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸ ) همچنین براساس یک پژوهش در دانشگاه «ام.آی.تی» که صدها هزار خبر جعلی منتشر شده در توئیتر طی سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۷ را بررسی کرده است، مشخص شده که «اخبار نادرست و جعلی ۷۰ درصد سریع تر از اخبار درست و واقعی» بین کاربران بازنشر می شود. یعنی اخبار جعلی در شبکه های اجتماعی هم حجم قابل توجهی را تشکیل می دهند و هم زودتر بازنشر می شوند.

⭕️سند نظام هویت معتبر در فضای مجازی ابلاغ شد 🔹سند نظام هویت معتبر در فضای مجازی از سوی شورای عالی فضای مجازی به تمامی وزارتخانه‌ها، موسسات و شرکت‌های دولتی و نهادهای عمومی و غیردولتی ابلاغ شد. 🔹 طبق این سند هر نوع تعاملی در فضای مجازی کشور باید با شناسه معتبر آغاز شود. براساس این سند شناسه، کدی است که برای ارجاع به اطلاعات هویتی اشخاص حقوقی و حقیقی مورد استفاده قرار می‌گیرد. 🔹طبق این سند کلیه ارائه­‌دهندگان خدمات فنی، اقتصادی (پولی و مالی)، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اداری در کشور باید در چارچوب و منطبق بر نظام هویت معتبر در فضای مجازی کشور فعالیت و از پذیرش و برقراری تعامل­‌های فاقد هویت معتبر اجتناب کنند. 🔹مرکز ملی فضای مجازی نیز موظف شده با همکاری قوای مجریه و قضاییه، ظرف مدت ۶ ماه پیش‌نویس مقررات و لوایح قانونی لازم برای استقرار نظام هویت معتبر در فضای مجازی کشور را تهیه کند.

چرا نباید آمار اخیر رفتارهای پرخطر دانش‌آموزان را جدی گرفت؟ آمارهای تکان‌دهنده از وضعیت رفتارهای پرخطر دانش‌آموزان در سال 91 و ادعای شبکه‌های اجتماعی درباره فاجعه بار بودن شرایط نوجوانان امروزی، به چندین دلیل معتبر نیست نویسنده : دکتر مهدی سودآوری| روان شناس و مدرس دانشگاه در چند روز اخیر آماری بر گرفته از پژوهشی مربوط به سال ۱۳۹۱ درباره رفتارهای پرخطر دانش آموزان دختر و پسر در فضای مجازی پربازدید و در توضیح جدول آماری ، این سوال مطرح شده است که وقتی هفت سال پیش اوضاع تا به این حد فاجعه‌آمیز بوده، امروز اوضاع چگونه است؟ آمارهایی که نه منبع درست و حسابی دارد و نه روش تحقیق آن مشخص است اما بسیاری از کانال‌ها و پیج‌ها با انتشار آن در شبکه‌های اجتماعی، نگرانی‌های مردم و به خصوص والدین را افزایش می دهند. در این بین باید به چند نکته درباره سواد رسانه‌ای، اصولی‌ترین عکس‌العمل در برابر مشاهده چنین پست‌هایی و بررسی آمار ارائه شده در این پژوهش از نظر علمی اشاره کنیم.  سواد رسانه‌ای را جدی بگیریم سواد رسانه‌ای به معنای شناخت رسانه‌های معتبر و تمیز آن‌ها از رسانه‌های نامعتبر است. زمانی تنها رسانه‌های در دسترس، رسانه‌های چاپی مثل روزنامه، مجله و رسانه‌های دیداری-شنیداری مانند رادیو و تلویزیون بود اما امروز شبکه‌های اجتماعی این امکان را ایجاد کرده‌اند که هر شخصی از اتاق خانه خود، تبدیل به رسانه شود. به همین دلیل، امروزه تشخیص خبر و تحلیل درست و غلط آن به شدت مشکل شده است و نیاز به مهارت بالایی دارد. همین موضوع باعث شده بخش زیادی از مطالب منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی غیر معتبر باشند. حال چگونه می‌توان مطلب معتبر را از غیرمعتبر تشخیص داد؟ نکته اول، هر مطلب معتبری، دارای منبع قابل دستیابی است. نکته دوم، رعایت بی طرفی در متن نوشته شده است. خبر و تفسیر خبر دو چیز متفاوت هستند پس پست‌هایی با محتوای جهت‌دار احتمالا غیرمعتبر هستند. نکته بعدی، مشخص بودن راوی اصلی است. وقتی پستی دست به دست می‌شود و معلوم نیست چه کسی اولین بار آن را نوشته، معمولا غیر معتبر است. در ضمن، معمولا پست‌هایی که قضاوت صریح دارند، به احتمال فراوان بی‌پایه و اساس هستند. یک بار دیگر به پستی که درباره آن صحبت می کنیم، نگاهی بیندازید. تقریبا همه ویژگی‌های یک خبر غیرمعتبر را دارد اما این تمام دلیل ما برای نگران کننده نبودن این تحقیق نیست.    این آمار، اصلا قابلیت تعمیم به جامعه را ندارد با یک جست و جوی ساده در اینترنت به این نتیجه می‌رسیم که نشریه و مقاله ذکر شده وجود دارد اما با کمی دقت در شیوه انجام این پژوهش، مشخص می‌شود اصلا قابلیت تعمیم به جامعه را ندارد. این‌که هر فردی برود از صد نفر از همسایه‌های خود درباره دستمزد آن‌ها سوال کند، متوسط حقوق دریافتی جامعه را نشان نخواهد داد. در تحقیق مورد بحث، طبق ادعای خود پژوهشگر، او به سراغ مدارس رفته و هنگام خروج دانش‌آموزان پرسش نامه‌ها را به آن‌ها داده  است . طبق تجربه، فقط دانش‌آموزانی که دنبال هیجان هستند در بیرون مدرسه دور فرد غریبه‌ای جمع می‌شوند و دانش‌آموزان عادی و آرام بدون توجه به همهمه به راه خود ادامه می دهند. پس حتی اگر فرض کنیم افراد صادقانه به پرسش‌ها پاسخ داده‌اند که البته فرض قابل قبولی نیست، باز هم از همه دانش‌آموزان پرسش نشده است. در ضمن، پژوهشگران برای کاهش  احتمال صداقت نداشتن افراد در پاسخ به پرسش نامه، معمولا بیش از یک بار یک تحقیق را تکرار می‌کنند و اگر نتایج آن چند تحقیق مشابه بود، آن گاه به عنوان واقعیت پذیرفته می‌شود. قاعدتا سنجش فقط هزار نفر در کلان شهر تهران آن هم با شرایطی که گفته شد، قابل تعمیم به کل جامعه نیست. هرچند شکی نیست که بعضی از این مشکلات و آسیب‌های اجتماعی، واقعا وجود دارند و برای حل آن باید به صورت جدی سازمان‌های فرهنگی و والدین برنامه‌ریزی کنند اما مهم است که در این مسیر، دچار سیاه‌نمایی و بدبینی غیرواقعی نشویم.

چرا نباید بلافاصله بعد از جشن و مهمانی فیلم‌هایش را ببینیم؟ تماشای ویدئوی یک اتفاق ، بلافاصله پس از وقوع آن می‌تواند خاطرۀ واقعی این تجربه را تغییر دهد نویسنده :جولیا چو، مترجم: علیرضا شفیعی نسب اغلب افراد بلافاصله بعد از مهمانی، جشن یا سفر، مشغول دیدن عکس‌ها و فیلم‌هایش می‌شوند. اما پژوهشگران این‌کار را توصیه نمی‌کنند. وقتی این فیلم‌ها را می‌بینیم، تجربۀ دست اول و پرشوری را که از سفریا جشن  داریم از دست می‌دهیم و به ناظری بهانه‌جو تبدیل می‌شویم که خودمان را ارزیابی می‌کنیم و از آن جا که از بچه‌هایمان بیشترین فیلم‌ها را می‌گیریم، آن‌ها بیش از همه تحت‌تاثیر این تغییر تجربه قرار می‌گیرند. جولیا‌چو نویسنده نیویورک‌تایمز می‌گوید: شبِ مسابقۀ استعدادیابی در دبستان دخترم، از مدرسه که به خانه برگشتیم، مادرم خواست تا فیلمی را که از اجرای دخترم گرفته بود، نشان دهد. دخترم قبل از پایین‌آمدن از صحنه، در برابر والدینی که برایش کف می‌زدند تعظیم کرد و در آن‌حال، آسوده‌خاطر بود و حس غرور در چهره‌اش موج می‌زد. همین که مادرم انگشتش را روی دکمۀ «اجرا» گذاشت و دخترم با اشتیاق گردن کشید تا ببیند، مادرم را از این کار منع کردم: «راستش ... به نظرم بهتره بذاریم از این لحظه لذت ببره». چون دخترم وقتی فیلم‌هایش را می‌بیند، حالت چهره‌اش عوض می‌شود. می‌دانستم که در ذهنش، آن بالا حس یک فوق‌ستاره را داشته، اما ممکن است با دیدن آن ویدئو یکه بخورد و خاطره‌اش از آن تجربه تغییر یابد. نه این که اجرایش خوب نبود، فقط این که ممکن است در ویدئو کمی با تجربۀ خودش تفاوت داشته باشد، همان حسی که همۀ ما هنگام شنیدن صدای خود داریم. می‌خواستم خاطره‌اش دست کم تا مدت بیشتری برایش مقدس بماند و تجربۀ خودش در خاطرش تثبیت شود.دنیل شَکتر، استاد روان شناسی در دانشگاه هاروارد به من ‌گفت: «بر اساس پژوهش‌ها می‌دانیم که بازفعال‌سازی یک تجربه پس از وقوعش ممکن است تأثیر زیادی بر خاطرۀ بعدیِ ما از آن تجربه داشته باشد و بسته به این که کدام عناصر آن تجربه بازفعال‌سازی شده‌اند، می‌تواند حتی خاطرۀ اصلی را تغییر دهد. ما باید مدتی در خودِ تجربه بمانیم، از زاویۀ دید خودمان، نه دوربین.». بچه‌هایمان که سوژه همیشگی فیلم ما هستند چه؟ آیا این‌که خود را به‌صورت سوم شخص ببینند، ممکن است خاطراتشان را تغییر‌دهند یا حتی تحریف‌کنند؟ دخترم به جای این که تجربۀ آوازخوانی‌اش روی صحنه را به یاد آورد که در آن با چشمان خودش دارد به حضار می‌نگرد، خاطره‌اش با زاویۀ ‌دید فیلم‌بردار گره می‌خورد. الکساندرا باراش، استاد دانشگاه نیویورک، به من گفت دخترم غرق در تجربه‌اش بوده و متمرکز بر جزئیاتی که بیشترین محوریت را برایش داشته است. نگاه‌کردن به ویدئو قطعاً زاویۀ دید او را به سمت جزئیات مربوط به ظاهرش و شاید جزئیات دیگر -مثلاً نحوۀ واکنش فردی دیگر به او- می‌چرخاند. به گفتۀ او، این تغییر زاویۀ ‌دید ضمن این که موجب افزایش اضطراب می‌گردد حتی ممکن است ابعاد احساسی تجربه را نیز تضعیف کند. احساسات معمولاً زمانی برانگیخته می‌شود که لحظات معنادار را برجسته می‌کنیم. پس اگر می‌گذاشتم دخترم بلافاصله فیلم جشن را ببیند، خیلی سریع از یک شرکت‌کننده به یک نظاره‌گر دورایستاده تغییر موضع می‌داد. بازپخش بی‌درنگ یک رویداد مهم این قابلیت را دارد که قدرت زودگذر لحظاتمان را برباید. یک معلم نویسندگی روزی به من گفت: « اگر متنی را در مقاله‌ام با «یادم می‌آید که» به‌عنوان ورود به یک خاطره آغاز کنم، «پا روی داستان» گذاشته‌ام، به‌جای این که بگذارم داستان خودش پا بگیرد.» عکس‌ها و فیلم‌هایی را که از کودکانمان گرفته‌ایم، اگر بلافاصله پس از این که آن تجربه را زندگی کرده‌اند به آن ها نشان دهیم نیز چنین عملکردی دارد؛ آن را قبل از این که فرصت یابند بر آگاهی‌شان بنشیند به خاطره تبدیل می‌کنیم و درواقع «روی داستانشان» پا می‌گذاریم.

چرا استوری ها جذابند؟ سیدجواد رسولی | روزنامه نگار جادوی شبکه‌های اجتماعی این بوده است که شما لازم نیست دنبال خبرهای مربوط به دوستان تان باشید، ما این خبرها را به سرعت جلوی چشم‌تان می‌گذاریم و از طرف دیگر اگر شما خبری، عکسی، ویدئویی از خودتان گذاشتید، دوستان تان آن را می‌بینند و به آن واکنش نشان می‌دهند. لایک می‌گیرید. معنای پست گذاشتن در واقع همین رابطه دو طرفه بوده است: «حس مورد توجه واقع شدن» و «لذت در جریان بودن».استوری‌ها، ایده‌ای که در واقع اینستاگرام آن را از اسنپ‌چت کپی کرده است این جادو را چند قدم به جلو برده‌اند و برای کسی که می‌خواهد لحظه‌هایش را به اشتراک بگذارد، همه چیز بسیار آسان‌تر و سریع‌تر شده است.با امکان استوری می‌توانیم تقریباً تمام لحظات یک تجربه را روایت کنیم. دیگر خیلی مهم نیست که آن لحظه‌ها چقدر اهمیت داشته باشند. بیننده با یک اشاره مختصر می‌تواند از آن لحظه عبور کند و به لحظه بعدی شما برود و تعداد این‌ها می‌تواند خیلی زیاد باشد. کسی دیگر غر نمی‌زند و اگر نخواست باقی لحظه‌های تجربه شما را ببیند، باز با یک اشاره کوچک روی صفحه گوشی سراغ نفر بعدی می‌رود  بنابراین میزان در جریان بودن از زندگی دیگران یا در جریان قرار دادن دیگران از زندگی خودمان، با امکان گذاشتن استوری چندین برابر شده است. بدون این که کسی شکایتی داشته باشد. از طرف دیگر، برای کسی که روایت‌های زندگی خودش را دراستوری‌ها منتشر می‌کند هم تغییرات جذابی اتفاق افتاده‌است. هم فرایند گذاشتن استوری بسیار ساده و سریع است و هم دیگر نوع توجه گرفتن از دنبال کنندگان متفاوت شده است. خبری از لایک و کامنت و بحث و جدل نیست. همه این اضافات به نفع یک ارتباط دو طرفه و خصوصی حذف شده‌اند. واکنش به استوری معنایش ورود دو طرف به فضای گفت‌وگوی خصوصی است. جایی که پیش از این و در دوران پست‌ها، برای وارد شدن به آن باید ملاحظه خیلی چیزها را می‌کردید و ورود به فضای شخصی و خصوصی مستلزم طی کردن مراحلی بود.استوری همه آن «اضافات» را حذف و در صورت جذابیت کافی روایت، شما را به سرعت وارد تعامل شخصی و خصوصی می‌کند. بدون قضاوت دیگران، بدون معلوم بودن واکنش دیگران و بدون تلف شدن وقت.اما بدون‌شک، آن چیزی که استوری را جالب‌تر از پست‌های عادی می‌کند، میرا بودن آن است. فقط ۲۴ ساعت داستان شما در معرض دید دیگران است و بعد از آن تا خودتان نخواهید ناپدید می‌شود. همین است که عطش تماشا را بیشتر می‌کند. اینستاگرام هم تعمداً تماشای استوری‌هایی را اول از همه پیشنهاد می‌دهد که به مرگ نزدیک‌ترند که اگر نبینیم از دست می‌روند و برای همیشه ناپدید می‌شوند. جهان گذرایی از تجربه‌ها و داستان‌ها پیش چشم ماست.استوری‌ها آن قسمت جذاب‌تر شبکه‌های اجتماعی‌اند چون هم مصداق «واندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد» هستند و هم در صورت نیاز «کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس».    ‌‌