امام هادی (علیه السلام)
اَلدُّنْيَا سُوقٌ رَبِحَ فِيهَا قَوْمٌ وَ خَسِرَ آخَرُونَ.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
كُنْ عَلى عُمرِكَ أشَحَّ مِنكَ عَلى دِرهَمِكَ و دينارِكَ
به عمر خود بخيل تر باش تا به درهم و دينارت
ميزان الحكمه، ج8
امام صادق عليه السلام :
گاهى مردى را مىبينى كه در سخنورى يك لام يا واو خطا نمىكند همانا دلش از شب تاريك و ظلمانى تاريكتر است و گاهى مردى را مىبينى كه نمىتواند آنچه را كه مىخواهد به زبان آورد، امّا دلش مانند خورشيد مىدرخشد.
اصول كافى، ج٤، ص١٥٢
قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : مَا مِنْ أَحَدٍ يَمُوتُ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ أَحَبَّ إِلَى إِبْلِيسَ مِنْ مَوْتِ فَقِيهٍ
امام صادق عليه السلام فرمود: مرگ هيچ يك از مؤمنين نزد شيطان محبوبتر از مرگ عالم نيست
آیه
96 سوره الأعراف
وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ ٱلْقُرَیٰٓ ءَامَنُوا۟ وَ ٱتَّقَوْا۟ لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمبَرَكَٰتٍ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلْأَرْضِ وَ لَٰكِن كَذَّبُوا۟ فَأَخَذْنَٰهُم بِمَا كَانُوا۟ يَكْسِبُونَ ۹۶
و اگر اهل شهرها و آبادیها، ایمان میآوردند و تقوا پیشه میکردند، برکات آسمان و زمین را بر آنها میگشودیم؛ ولی (آنها حق را) تکذیب کردند؛ ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.
بَرَكَٰتٍ
برکات به معنای هر چیز کثیری از قبیل امنیت، آسایش، سلامتی، مال و اولاد است که غالبا انسان به فقد آنها مورد آزمایش قرار میگیرد.
سنن الهی در مورد امتهایی که به سویشان پیامبر میفرستاد
آثار خارجی گناهان و بیان اینکه ایمان و تقوی معیار و مدار نزول نعمت، و بی ایمانی و گناه منشا نقمت برای آدمیان است
جواب به کسانی که اعتقاد به تاثیر بد کاریها در پیدایش بلایا و مصائب را معلول جهل و عقب افتادگی علمی پنداشتهاند و بیان اینکه انسان نمیتواند بر نظام کون و نوامیس طبیعت مسلط شود
سنت ابتلاء به سختیها (باساء و ضراء) و سنت عطاء نعمت، دو سنت الهی برای آزمایش امتها است.
مکر خدا به عنوان مجازات صحیح و مکر ابتدایی از خداوند ممتنع است
اقوال متعدد دیگری که در تفسیر آیه فوق گفته شده است
مصادقة الإخوان ج ۱، ص ۶۲
پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) >امام باقر (علیه السلام)
عَنْ أَبِي حَمْزَةَ اَلثُّمَالِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : مَنْ سَرَّ مُؤْمِناً فَقَدْ سَرَّنِي وَ مَنْ سَرَّنِي فَقَدْ سَرَّ اَللَّهَ.
پيغمبر فرمود: هر كه مؤمنى را شاد كرد مرا مسرور ساخت و هر كه مرا خورسند نمود خدا را شاد ساخت.
تهذيب الأحکام ج ۶، ص ۵۱
امام صادق (علیه السلام)
وَ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ اَلْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ زَيْدٍ اَلشَّحَّامِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: «مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ - يَوْمَ عَاشُورَاءَ عَارِفاً بِحَقِّهِ كَانَ كَمَنْ زَارَ اَللَّهَ تَعَالَى فِي عَرْشِهِ»
ابو عبد اللّه صادق (ع) گفت: هركس روز عاشورا تربت جدم سيد شهدا را با معرفت و بينش زيارت كند، چنان است كه خدا را بر فراز عرش او زيارت كرده است.
حل مشکلات با روضه
یکی از اساتید مان نقل می کرد که یکی از راهکارهای حل مشکلات استفاده از روضه است.
اگر مشکی داشتید و حل نمی شد به خداوند بگویید:
اگر حل نشود میخواهم روضه بخوانم
به یقین حل خواهد شد.
الکافي ج ۲، ص ۹۶
امام صادق (علیه السلام)
أَبُو عَلِيٍّ اَلْأَشْعَرِيُّ عَنْ عِيسَى بْنِ أَيُّوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنِ اَلْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ أَبِي اَلْحَسَنِ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: مَنْ أَنْعَمَ اَللَّهُ عَلَيْهِ بِنِعْمَةٍ فَعَرَفَهَا بِقَلْبِهِ فَقَدْ أَدَّى شُكْرَهَا
امام صادق عليه السلام فرمود: هر كه خدا باو نعمتى دهد و او آن را از دل بفهمد، شكرش را ادا كرده است.
رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِينا أَوْ أَخْطَأْنا رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً كَما حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنا رَبَّنا وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ وَ اعْفُ عَنّا وَ اغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا أَنْتَ مَوْلانا فَانْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرِينَ (بقره: ٢٨٦)
پروردگارا! اگر فراموش يا خطا كرديم، ما را مؤاخذه مكن. پروردگارا! بار و تكليف سنگين بر دوش ما مگذار، آنگونه كه بر دوش پيشينيان ما نهادى، پروردگارا! تكليفى بيش از طاقتمان بر ما منه، از ما درگذر، ما را ببخشاى و ما را رحم كن، تو مولاى مايى، پس، ما را بر كافران پيروز گردان.
خواستههاى اين دعا:
١. مؤاخذه نكردن خدا از ما، در صورتِ فراموشى و خطا؛
٢. رهايى از بار سنگينى كه بر دوش امّتهاى پيشين نهاده مىشد؛ ٣. تكليفى بالاتر از حدّ طاقت و توان؛
٤. عفو و بخشايش و رحمت الهى؛
٥. پيروزى بر كافران؛
الأمالي (للطوسی) ج ۱، ص ۲۵۲
امیرالمؤمنین (علیه السلام)
أَخْبَرَنَا أَبُو عُمَرَ ، قَالَ: أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ ، قَالَ: حَدَّثَنَا اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْأَزْدِيُّ ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبِي ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ اَلنُّورِ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ اَلْمُغِيرَةِ اَلْقُرَشِيُّ ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مَعْبَدٍ ، عَنِ اِبْنِ عَبَّاسٍ ، قَالَ: بَاتَ عَلِيٌّ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) لَيْلَةَ خَرَجَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) إِلَى اَلْمُشْرِكِينَ عَلَى فِرَاشِهِ لِيُعَمِّيَ عَلَى قُرَيْشٍ ، وَ فِيهِ نَزَلَتْ هَذِهِ اَلْآيَةُ «وَ مِنَ اَلنّٰاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ اِبْتِغٰاءَ مَرْضٰاتِ اَللّٰهِ» .
أمالی شیخ طوسی / ترجمه حسن زاده
[۴۵۱]۴۳-ابن عباس مىگويد:شبى كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله به سوى مشركان خارج شد على عليه السّلام در بسترش خوابيد تا قريش را از كشتن پيامبر،منحرف سازد و دراين باره اين آيه فروفرستاده شد«بعضى از مردم در طلب خشنودى خدا جان خود را مىفروشند.»[بقره :آيۀ ۲۰۷]
البقره
لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَن يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ لَا انفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
ﺩﻳﻦﺩﺍﺭی ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪﺯﻭﺭ ﺩﻳﻦﺩﺍﺭ ﻛﺮﺩ؛ ﭼﻮﻥﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﺯ ﭼﺎﻩ ﻛﺎﻣﻠﺎً ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﻫﺮﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﺭﺽ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺩﻭﺭی ﻛﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻜﻴﻪﮔﺎﻩ ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻲﺑَﺮﺩ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﺰﻟﺰﻟﻲ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺧﺪﺍ ﺷﻨﻮﺍی ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ.(٢٥٦)
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج ۲۸، ص ۴۰
پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)
فِي اَلْحَدِيثِ: فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّي.