☀️ بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ ☀️

روستا ظرفیت مغفول کشور ما در عرصه های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی است. شاید در انتخاباتی که گذشت، ذره ای از ظرفیت سیاسی موجود در روستاهامون رو درک کردیم... سیل سرازیر دانشجوها و طلاب بود که به سمت روستاها جاری شد تا با ارائه برنامه های دکتر جلیلی برای روستا به انتخاب هر چه صحیح تر روستاییان کمک کنند. اما حیف! حیف که ماها فقط دم انتخابات یاد مردم مون میفتیم، همونا که ولی نعمتان ما بودن و هستن. چه برسه به روستایی ها که غالبا از قشر مستضعفین اند. آخه ی بزرگی فرمود: ما با همین پابرهنه ها و مستضعفین انقلاب کردیم. اما حیف که عده ای کاخ نشینِ سرمایه پرست، یادشون رفت این جایگاه امروزشون رو مدیون چه کسانی هستن خلاصه بعد انتخابات امسال و شکست بزرگ اول مون در مشارکت پایین و شکست خفیف دوم مون در پیروزی جبهه غرب گرا عزم کردیم بیشتر به روستاها بیاییم تا هم حرف های اونا رو بشنویم و صداشون باشیم هم حرف هایی بهشون بگیم و کمک شون کنیم تا به حول و قوه الهی تبدیل بشن به سلول جهش برای ایران. با ایجاد شبکه روستاییان در سراسر کشور ، میشه ظرفیت هایی که در اول پیام گفتم رو فعال کرد... فعالسازی این ظرفیت ها = پیروزی در مراحل بعد طول ندم ، بقیه اش رو ان شاءالله در پیام های بعدی مورد بحث قرار میدیم. خواهشا شما هم نظرتون رو در تکمیل یا نقد برام بفرستین الآن از روستای ورمال زابل براتون می نویسم اینجا: 👇 @revayatrosta

اوس غلامحسین از اهالی روستای ورماله قبل انقلاب به خاطر فعالیت های انقلابی اش و تعقیب ساواک از زاهدان میاد ورمال و ساکن میشه ، البته که اصالتا هم مال همین روستاس چی می خوام بگم؟ اوستا خادم مسجده تمامی امورات مسجد رو بدون چشم داشت و حقوق انجام میده بنّایی هم بلده و کارهای بنّایی مسجد رو انجام میده تازه امسال با پیگیری خود اهالی روستا و جمع کردن هزینه از قوم و خویش شهرنشین شون موفق شدن برای حیاط مسجد سنگ بخرن و اوس غلامحسین ما هم بدون دستمزد اونجا رو سنگ بکنه این یعنی رویکرد صحیح محرومیت زدایی یک کلام: محرومیت مناطق محروم با فعالسازی و پشتیبانی خود اهالی منطقه رفع میشه. بیاید با هم رویکرد مقابلش رو مرور کنیم: گروه جهادی از تهران یا شهر دیگه ای می کوبید و می اومد ورمال هزینه رفت و آمد داشت (با قطار از تهران تا ورمال و برعکس نفری حدودا ۱ میلیون و ۲۰۰ تومن) هزینه خورد و خوراک داشت (نفری روزانه ۲۵۰ تومن که در ده روز میکنه ۲ میلیون و ۵۰۰ تومن) وقت زیادی تلف میشد (فقط رفت و برگشتش از تهران ۱ روز طول میکشه یعنی ۲۴ ساعت) و در آخر هم "شاید" پروژه تمام میشد شاید هم برای گروه جهادی بعدی به ارث گذاشته میشد و از همه مهم تر مردم منطقه تنبل و متوقع بار می اومدن یعنی پروژه تنبل سازی به جای انسان سازی. و این یعنی کار ضد فرهنگی در منطقه که زمینه افول منطقه رو به وجود میاره اما اینجا خودشون از فک و فامیل شهرنشین خودشون سرمایه رو جور کردن بنا هم از خودشون داشتن و کار رو در آوردن این کار ماهاست ما طلبه ها به عنوان جلودار عرصه فرهنگ باید اهالی مناطق محروم رو راه بندازیم و با گروه های جهادی ببندیم که فقط امورات مناطق محروم رو پشتیبانی کنند. @revayatrosta