به نظرم، در شرایط کنونی جهانی و ملی، برخورداری از نگاه ذیل، در یافتن و اخذ موضع‌گیری صحیح کمک خواهد کرد. این بیاناتِ رهبری در سال 68 در دیدار با حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی (68/08/21) است: «... اين روح پاك امروز دنيا - يعنى انقلاب اسلامى - را كه مثل روح و انديشه‌ى معصومى، در دنياى ناپاك افكار غلط و در روزگار سياه ما، بالاخره جاى خودش را در دنيا باز مى‌كند، تقويت نماييد و گسترش دهيد. ما در اين مورد، خيلى صاحب مسئله نيستيم. صاحب مسئله خود خداست كه اين فكر را پيش مى‌برد. اين سنتهاى الهى است، ما هم يكى از آن كسان و مجموعه‌هايى هستيم كه اين سنت را عمل كرديم. نه اينكه حالا خيال كنيم و اين شبهه يكباره براى ما به وجود آيد كه ما بوديم اسلام را در دنيا به اين ابهت رسانديم و اكنون كه در آفريقا و اروپا و در همه جا، مسأله‌ى اسلام براى استكبار جهانى، يك مسأله‌ى خطرناك شده و از آن احساس خطر مى‌كند، پس ما هستيم كه به‌عنوان خودمان استكبار جهانى را مى‌ترسانيم و مى‌لرزانيم و اسلام چنين كارى را نكرده است!! سنت الهى در تاريخ اقتضا مى‌كرد كه تفكر اسلامى و انديشه‌ى پاك الهى، در يك نوبت رو بيايد، و آن نوبت اكنون آغاز شده است و معلوم مى‌شود كه يكى از نشانه‌هايش ماييم. يكى از نشانه‌هايش، لبنان و آفريقا و كشورهاى گوناگون اسلامى است. يكى از نشانه‌هايش، احساس ضعف دنيا در مقابل تفكر الهى و توحيدى است كه وجود دارد و در حال به وجود آمدن است. در اين مجموعه و در اين حركت عظيم، اين فكر پاك و مقدسى كه در دنيا به وجود آمده است - فكر انقلابى و توحيدى و الهى - در صف‌آرايى با فكر شيطانى و اهريمنى قرار گرفته است.» با این نگاه، تحولات را باید دنبال کرد.

رهبری انقلاب در اواخر دهه 80(1379/02/20)، در خطبه‌های نماز جمعه، بحث مفصلی درباب «انقلاب-پیشرفت»، «ارزش‌های مختلف که ذیل اسلام در انقلاب اساس بوده است» و «نسبت بین جناح‌های مختلف در پیشرفت کشور و نحوه تعامل آنان با هم» می‌کنند که راهگشای نزاع‌های امروز ماست. همین حوالی زمانی(از 1378 به بعد)، آغاز «اصول‌گرایی-اصلاح‌طلبی» در سیاست ایران است. هر چند که امروز این دوگانه به آن شدت مطرح نیست و دوگانه‌های جدید و جناح‌های دیگری در کشور شکل گرفته و در حال تکوین است، اما فهم موضع رهبری در قبال آن، برای امروز راهگشاست. به دلیل اهمیت تک تک عبارات این بیانات و نیز مفصل بودن آن، صرفا به همین جملات ذیل بسنده می‌کنم.👇👇 لینک بیانات: https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3005

«پس، سه عنصر در این‌جا لازم شد. دلم میخواهد که جوانان بیشتر به این نکات توجّه کنند. بخصوص عناصری که در زمینه فعّالیتهای سیاسی تأثیرگذارند، درست توجّه کنند. سه عنصر در این‌جا اساسی است: یکی این‌که ارزشهایی که انقلاب براساس آنها پدید آمده است، مورد توجّه باشد و به‌شدّت از آنها حراست شود. دوم این که این ارزشها را با هم ببینند. این‌طور نباشد که یکی به استقلال سیاسی و فرهنگی و اقتصادی توجه کند، اما به دینداری توجّه نکند؛ یا به دینداری توجّه کند، اما به آزادی فکر توجّه نکند؛ یا به آزادی فکر و بیان توجّه کند، به حفظ دین و ایمان مردم توجه نکند. اگر این‌طور باشد، کار ناقص انجام میگیرد. باید به همه مجموعه ارزشها توجّه شود. بالاتر از همه، دستگاههای حکومتی هستند که باید به تمام این ارزشها توجّه کنند و همه آنها را مورد حفاظت و حراست قرار دهند. عنصر سوم، حرکت به جلو است. رکود و سکون و سکوت موجب میشود که جمود و تحجّر و کهنگی به‌وجود آید و ارزشها کارآیی خودش را از دست بدهد. کهنگی، دنباله‌اش ویرانی است. اگر بخواهند کهنگی به‌وجود نیاید، باید پیشرفت و حرکت به جلو باشد. این حرکت به جلو، همانی است که من در روز تاسوعا از آن به «اصلاحات انقلابی» تعبیر کردم. اگر اصلاحات، پیشرفت و نوآوری براساس ارزشهای انقلاب نباشد، جامعه دچار ناکامی خواهد شد. این، آن اصول اساسی است. به ارزشها توجّه کنیم؛ در ارزشها تبعیض قائل نشویم، در چارچوب ارزشها تحوّل و حرکت به جلو را با جدّیت تمام دنبال کنیم. البته به‌طور طبیعی در جامعه کسانی هستند که به بعضی از این سه رکن توجّه میکنند، اما به بعضی دیگر توجه نمیکنند. بعضی افراد هستند به ارزشها توجّه میکنند، اما به پیشرفت و تحوّل توجه پیدا نمیکنند. بعضی هم بعکس، به تحوّل و پیشرفت توجّه پیدا میکنند - از تغییر و نوآوری صحبت میکنند - اما به رعایت ارزشها توجّه لازم را نمیکنند. نه این‌که قبول ندارند - قبول هم دارند - اما مسأله اوّلشان، مسأله ارزشها نمیشود؛ مسأله پیشرفت و تغییر و تحوّل میشود. یک عده هم بعکس، نه این‌که به تحوّل عقیده نداشته باشند، اما مسأله اوّلشان حفظ ارزشهاست. در زمینه ارزشها، یکی به مسأله تدیّن وایمان مردم بیشتر توجّه پیدا میکند؛ یکی به مسأله استقلال کشور از کمند تصرّف قدرتها بیشتر توجّه میکند؛ یکی به مسأله آزادی توجّه بیشتری پیدا میکند؛ یکی به مسأله اخلاق توجّه بیشتری پیدا میکند. البته این امری طبیعی است که اشکالی هم ندارد. بهترش این است که همه به همه اجزا توجّه کنند؛ اما اگر یک عدّه به یک بخش توجّه پیدا کردند، یک عده به یک بخش دیگر توجّه پیدا کردند؛ بسیار خوب، اینها میتوانند مکمّل هم باشند. کسانی که در جامعه به ارزشها اهمیت میدهند، اینها مکمّل کسانی هستند که به تحوّل و پیشرفت اهمیت میدهند. کسانی که به تحوّل و پیشرفت اهمیت میدهند، مکمّل کسانی شوند که به ارزشها توجّه پیدا میکنند. البته اختلاف به وجود می‌آید، اما این اختلاف مهم نیست. ممکن است کسانی که به ارزشها بیشتر توجّه دارند، به کسانی که به تحوّل بیشتر توجه دارند، بتازند که شما به ارزشها بیاعتنایی و بیاحترامی میکنید؛ یا آن کسانی که به تحوّل اهمیت بیشتری میدهند، به کسانی که به تحوّل کمتر توجّه میکنند، ولی به ارزشها توجّه بیشتری میکنند، بگویند شما به پیشرفت و ترقّی و به جلو رفتن اعتنایی ندارید و ایستایی را ترویج میکنید. اینها در جامعه هست و یا ممکن است پیش بیاید؛ اما اشکالی ندارد و مهم نیست. باید همدیگر را تحمل و قبول کنند. وقتی که اساس را - که ارزشها و حرکت در چارچوب این ارزشهاست - همه به‌طور کلّی قبول دارند، این که حالا یک عدّه کمتر به یک بخش توجّه میکنند و بیشتر به بخش دیگر توجّه میکنند، چندان اهمیتی پیدا نمیکند. دعوا نباید بشود. مرزی که بین اینها وجود دارد، یک مرز واقعی و یک مرز تعیین کننده نیست. میتوانند با هم یک وحدت عمومی را تشکیل دهید؛ هویّت کلّی جامعه اسلامی و انقلابی را تشکیل دهند و در واقع مثل دو «جناح» عمل کنند. دو جناح، یعنی دو بال یک پرنده. اگر هر دو بال یک پرنده خوب حرکت کند، پرنده بالا و پیش خواهد رفت. کسانی که پایبند به ارزشهایند، اگر این پایبندی را خوب حفظ کنند - البته به تحوّل هم بیاعتنا نباشند - کسانی هم که پایبند و دلبسته تحوّل و پیشرفت و روبه جلو رفتن و تغییر و تبدیلند، اگر این را حفظ کنند - البته به ارزشها هم توجّه داشته باشند - جامعه از هر دو سود خواهد برد و هر دو جناح به نفع جامعه عمل خواهند کرد و در واقع انقلاب را تکمیل میکنند و پیشرفت را در سایه ارزشها تحقّق میبخشند و میتوانند خوب باشند. البته آن چیزی که میتواند همه این ارزشها را مورد نظر قرار دهد و در همه زمینه‌ها پیشرفت را شامل حال همه آنها کند، چیزی است که در قانون اساسی و در فقه ما پیش‌بینی شده است و آن این است که یک فقیه عادلِ زمان‌شناسی در جامعه حضور داشته باشد که انگشت اشاره و هدایت او بتواند کارها را پیش ببرد.»

#سراج #مباحثه_بیانات_رهبری 🔰 تقریر و تحلیلی از "نخستین دیدار رهبری با هیئت دولت چهاردهم" (06/06/1403) 1⃣ رهبری به مناسبت هفته دولت، برای نخستین بار با هیئت دولت چهاردهم دیدار کردند‌. در امتداد پیام تنفیذ رياست جمهوری و نیز بیانات در مراسم تنفیذ، این دیدار در فهم مواجهه با دولت تازه به کار چهاردهم حائز اهمیتی اساسی است. ایشان در این بیانات در دو محور بحث خود را بیان کردند. در یک محور در مقدمه‌ای به گرامیداشت ایام و اشخاص و شکرگزاری خداوند پرداختند و اشاره‌ای نیز به تشکیل سریع دولت کردند. سپس در ادامه در 13 نکته به ایراد سخن پرداختند که به علت تفصیل مطلب از تقریر همه‌ی آن موارد صرف نظر کرده و در ادامه ضمن نکات تحلیلی، به تعدادی از آن‌ها به تناسب، خواهیم پرداخت. 1-در محور اول بیانات، رهبری به «تشکیل سریع دولت» پرداختند و از آن با عناوینی چون «نعمت بزرگ»، «لطف خدا به کشور» و «موفقیت بزرگ رئیس جمهور» یاد کردند. در دیدار اخیر خود با مجلس شورای اسلامی نیز بیان کرده بودند که «هر چه زودتر کابینه‌ی پیشنهادی تصویب بشود و دولت مشغول کار بشود، برای کشور بهتر است » و در موارد مشابه نیز از این‌که «در هر زمینه‌ای کار بی‌وقفه آغاز بشود»، به عنوان یکی از «حساسیت‌های خود» یاد کرده بودند.(1) اما در ماجرای رأی اعتماد به وزرا در مجلس، بحث‌هایی در نحوه مواجهه مجلس با برخی از وزرا و نیز برخی ادعاهای ریاست جمهوری در هماهنگی کابینه با رهبری مطرح شده بود و از این جهت، فهم موضع رهبری در قبال این ماجرا برای همگان اهمیت یافته بود و پس از این سخنرانی نیز گفت‌وگوهایی در فضای سیاسی شکل گرفت. رهبری در این بیانات به «پرکاری و تلاش‌ رئیس جمهوری» در «انتخاب» و «اقناع مجلس» در کسب رای اعتماد کابینه خود و نیز به «کمک ارزنده مجلس» در اين‌باره اشاره کردند و سپس به «مشورت» رئیس جمهور با خود پرداختند و از موضع خود در «تایید» عده‌ای و «تاکید» بر چندی از کابینه و نیز «عدم شناخت اکثریت آنان» یاد کردند. فارغ از بحث‌های سیاسی، به نظر می‌رسد رهبری با این موضع، «تشکیل سریع دولت» را که برای کشور ذاتا مستحسن است، نتیجه‌ی اقداماتِ رئیس جمهور در اقناع مجلس و نیز کمک مجلس دانستند نه آن‌که این اتفاق برآمده از اراده رهبری دانسته شود. این موضع عملا مجلس و دولت را در همان موقف «مسئولیت» برگرداند؛ همان چیزی که در دیدار با مجلس شورای اسلامی به آن اشاره کرده بودند که «...در این زمینه، هم شما، هم رئیس‌جمهور منتخب محترم، مسئولیّتهای سنگینی دارید» و نیز در ابتدای همان دیدار، مجلس را نه «صرفاً یک نهاد پرسشگر»، بلکه «یک نهاد پاسخگو» دانسته بودند.(2) با این توضیح، طبعا وقتی صرفا عده‌ای از کابینه مورد تأیید و یا تأکید ایشان بوده‌اند و اکثریت را ایشان نمی‌شناخته‌اند، احراز شاخص‌هایی که خود در همان سخنرانی نام برده بودند «مسئولیت مشترک» رئیس جمهور و مجلس بوده است. بنابراین با این پیش‌فرض وقتی کابینه‌ای تماما رأی اعتماد از مجلس می‌گیرد و دولت سریع تشکیل می‌شود، ایشان از آن به یک موفقیت بزرگ برای رئیس جمهور و یک کمک ارزنده از سوی مجلس یاد می‌کنند. اما به هر حال، بابِ پاسخگویی هم برای رئیس جمهوری و هم مجلس در قبال این مسئولیت بزرگ باز خواهد بود. 2- رهبری که مدیریت انقلاب را به عهده دارند(3) و در مسیر پیشرفت انقلاب به سمت اهداف، مرحله‌ی کنونی را مرحله «دولت اسلامی» می‌دانند، طبیعتا در دیدار با مسئولین قوای اصلی حاکمیتی اعم از مقننه، اجرایی، قضایی و سایر نهادها، به نحوی در حال انجام این مسئولیت هستند. با نظر به بیانات ایشان در دیدار با اعضای دولت‌های مختلف، می‌توان دریافت که ایشان ناظر به قوه‌ی اجرایی دارای یک چارچوب اندیشه‌ای و منطق روشن هستند که حسبِ ظرفیت‌ آن دولت‌ها و ضرورت‌های گوناگون به طرح مباحثی با آنان می‌پردازند. مباحث ایشان در ابتدای تشکیل دولت‌ها و خصوصا در دوره اول آنان، از این منظر قابل بررسی است. با دقت در این مباحث می‌توان تفاوت‌ها و مشابهت‌هایی در طرح بحث یافت که می‌تواند محل تأمل قرار گیرد و از آن طریق، بر اساس منطق پیشرفت انقلاب که در نحوه گفتار و موضع‌گیری رهبری در قبال دولت‌ها انعکاس داشته است، شناختی از تحولات و تطورات قوه اجرایی در جمهوری اسلامی و ظرفیت‌ها/ امکان‌ها و نیز محدودیتهای هر دولت پیدا نمود. 💠 تشکل طلبگی ربیون 🌐 @rebbiion

#سراج #مباحثه_بیانات_رهبری 🔰 تقریر و تحلیلی از "نخستین دیدار رهبری با هیئت دولت چهاردهم" (06/06/1403) 2⃣ بر این اساس، پس از تلاشی اولیه، می‌توان دریافت که در این دیدار، گفتار ایشان دارای اختصاصاتی است که می‌تواند محل تأمل قرار گیرد و اقلا گمانه‌هایی اولیه درباره دولت چهاردهم در ذهن ایجاد نماید. هر چند که باید در تأسی به سیره و توصیه‌های ایشان عمل نمود و از هرگونه عجله پرهیز کرد؛ چرا که ایشان همواره بر اساس مبانی مردم‌سالاری دینی، به دولت که منتخب ملت است، فرصتِ عمل و اقدام می‌دهند و با حلمی فوق‌العاده با او مواجه می‌شوند و نیز در توصیه خود پس از برگزاری انتخابات همگان را به «همکاری و نیک‌اندیشی برای پیشرفت و عزت روزافزون کشور»(4) دعوت کرده‌اند. اما با این وجود، بصیرت سیاسی، دقت در بیانات ایشان و نیز پیگیری واقعیت سیاسی کشور و تحولات آن را اقتضا می‌کند و از هرگونه غفلت نیز باید پرهیز نمود. به نظر، مواردی چون «واقعیت سیاسی کشور و تطورات آن پس از انتخابات، واقعیت عرصه‌های مختلف اداره کشور که از دولت سابق به جا مانده است، واقعیت کنونی انقلاب در تحولات بین‌الملی، گفته‌ها و بیانات مکرر منتخب ملت در ایام انتخابات و پس از آن، شعار و گفتمان اصلی دولت، ویژگی‌های شخصی فرد منتخب و هیئت دولت، گفت‌وگوهای اختصاصی میان رهبری و رئیس جمهور» و غیر از این موارد، در مختصات گفتار ایشان در این دیدار موثر بوده است. 3- بر اساس نکته‌ی دوم در ذیل به برخی از این گمانه‌ها اشاره می‌نماییم: الف- رهبری در دیدار نخستین با دولت‌ها و خصوصا در اولین دوره، به برخی از شعارهای اصلی و پرتکرار و نیز بعضا به گفتمان اصلی آن دولتها پرداخته‌اند. در این دیدار، ایشان تنها به دو بیان پرتکرار دکتر پزشکیان یعنی «کار کارشناسی» و «عدالت» پرداختند و با وجود آن‌که دولت برای خود شعاری چون «وفاق ملی» برگزیده است به توضیح و تعلیق بر آن نپرداختند، بر خلاف گفتمان «دولت اسلامی» در دولت نهم و گفتمان «دولت مردمی» در دولت سیزدهم که با تفصیلی از آن سخن گفته‌اند. ب- به نظر می‌رسد سیاق نکات رهبری در این سخنرانی، بیشتر وجهه کارکردی داشته و در آن به تعیین چارچوب عمل و شاید به بیانی اتمام حجت در برخی عرصه‌های اولویت‌دار کشور و یا مواردی که احتمالا در دوره پیش‌رو دارای ضعف و شاید نگران کننده باشد پرداخته‌اند و نکته‌ی بسیار جدی تحولی از آنان مطالبه نشده است و نیز ناظر به پیشرفت ارزشی از ارزش‌های انقلاب طرح بحثی صورت نگرفته است. برای درک این نکته، مقایسه این سخنرانی با بیانات در دیدار با هیئت دولت سیزدهم و حتی در دیدار با هیئت دولت یازدهم مفید خواهد بود. صرفا به عنوان مثال؛ در سال 1400، پیش از بیان توصیه‌ها، « بازسازی انقلابی و البتّه عقلانی و فکورانه در همه‌ی عرصه‌های مدیریّتی» از دولت خواسته می‌شود و نیز در ساخت «دولت مردمی» یا تحقق «عدالت» و «مبارزه با فساد»، «مسئله فرهنگ و رسانه» مطالبات جدی رو به پیش طرح می‌گردد.(5) 💠 تشکل طلبگی ربیون 🌐 @rebbiion

#سراج #مباحثه_بیانات_رهبری 🔰 تقریر و تحلیلی از "نخستین دیدار رهبری با هیئت دولت چهاردهم" (06/06/1403) 3⃣ ج- در ادامه نکته‌ی سابق که ناظر به سیاق کلی خطاب بود، به واقعیتِ اداره‌ی کشور که از دولت سابق به دست این دولت تحویل داده می‌شود نیز باید توجه نمود؛ امری که سبب می‌شود برخی از نگرانی‌های کنونی بدنه مردمی مومن به انقلاب، در این سخنرانی ملموس نباشد. به عبارتی پس از اقدامات بزرگ و بعضا زیرساختی‌ شهید رئیسی که به تعبیر رهبری در همین دیدار، برخی ثمرات آن بعدها روشن خواهد شد، واقعیتی متفاوت از سه سال پیش در داخل و خارج از کشور رقم زده است که دولت کنونی به صورت جدی مقیّد به آن واقعیت است. نمونه‌ی مسائل سیاست خارجی، از بارزترین این موارد به شمار می‌رود. د- یاد شهید رئیسی و اقدامات ایشان در این دیدار جدی است و تقریبا 5 بار از ایشان و دولتشان یاد شده است. اوج این مطلب، در قرار دادن نام ایشان در کنار امیرکبیر بود. در تاریخ جمهوری اسلامی برخی دیگر سعی داشتند نام خود را هم‌نشین با نام امیرکبیر کنند، اما این بیان فارغ از نکته‌ی خاص مقصود از آن، شاید اقدامی سیاسی و در راستای برجسته نمودن نام نیک آن شهید در تاریخ انقلاب نیز تلقی گردد. ه- در این دیدار، اشاره‌ای بسیار کوتاه به تعاملات خارجی نیز شده است که مورد توجه برخی رسانه‌های خارجی قرار گرفت: «ما به دشمن امید نبندیم؛ برای برنامه‌هایمان منتظر موافقت دشمنان و کسانی که با ما [دشمنند نباشیم]؛ این منافات ندارد با اینکه آدم با همان دشمن در یک جایی تعامل هم بکند؛ مانعی ندارد؛ امّا امید به او نبندید، اعتماد به دشمن نداشته باشید» و- در نهایت امت حزب‌اللهی، فضلا و نخبگان انقلابی را به رصد تحولات فضای سیاسی کشور بر اساس منطق پیشرفت انقلاب و نیز انجام تکالیف و مأموریت‌های انقلابی اعم از گفتمانی و غیر آن دعوت می‌کنیم. همواره باید مراقب نظامِ ارزشی انقلاب اعم از استقلال، آزادی، عدالت، مردمی بودن و جمهوریت، وحدت-انسجام ملی و سیاست‌های اقتصادی اسلامی و غیر از آن بود!! 💠 تشکل طلبگی ربیون 🌐 @rebbiion

#سراج #مباحثه_بیانات_رهبری پی‌نوشت: 1- «.... این هر دو از آن عناصری است و مواردی است که این حقیر نسبت به آنها حساسیّت دارم؛ هم نسبت به هماهنگی دو قوّه که خوشبختانه خیلی خوب در این وهله‌ی اوّل خود را نشان داد، و هم نسبت به اینکه در هر زمینه‌ای کارْ بیوقفه آغاز بشود.» بیانات در نخستین دیدار با هیئت دولت یازدهم، 1392/06/06 2- بیانات در دیدار با رئیس و نمایندگان مجلس دوازدهم، 1403/04/31 3- بيانات در ديدار با دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتى، 1382/02/22 4-پیام به مناسبت انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم، 1403/04/16 5- «و همّتتان را متمرکز کنید بر اینکه یک بازسازی انقلابی و البتّه عقلانی و فکورانه در همه‌ی عرصه‌های مدیریّتی ان‌شاءالله به وجود بیاید؛ یعنی حرکت بر روی ریل انقلاب، در بخشهای مختلف مدیریّتی‌ای که در کشور هست. در همه‌ی بخشها؛ بخشهای اقتصادی، بخشهای سازندگی، بخشهای مربوط به سیاست خارجی و دیپلماسی، بخشهای خدمت‌رسانی به مردم، بخشهای علمی و فرهنگی و غیره؛ در همه‌ی این بخشها یک تحرّک انقلابی باید به وجود بیاید. عرض کردیم که انقلابی بودن حتماً بایستی همراه باشد با عقلانیّت که شیوه‌ی صحیح جمهوری اسلامی از اوّل کار تا امروز این بوده که حرکت انقلابی با حرکت اندیشه‌ورزانه و عقلانی همراه باشد.» بیانات در نخستین دیدار با رئیس جمهور و اعضای هیئت دولت سیزدهم، 1400/06/06 💠 تشکل طلبگی ربیون 🌐 @rebbiion

آن‌گاه که یأس انسان را فرامی‌گیرد که دنیا، دستِ اصحاب قدرت و ثروت است و مناسباتش را به جد تغییر می‌دهند، این آیات او را آرام میکند: "وَقَالَ مُوسَىٰ رَبَّنَا إِنَّكَ آتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَمَلَأَهُ زِينَةً وَأَمْوَالًا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا رَبَّنَا لِيُضِلُّوا عَنْ سَبِيلِكَ ۖ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلَىٰ أَمْوَالِهِمْ وَاشْدُدْ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُوا حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ[۸۸] قَالَ قَدْ أُجِيبَتْ دَعْوَتُكُمَا فَاسْتَقِيمَا وَلَا تَتَّبِعَانِّ سَبِيلَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ[۸۹] وَجَاوَزْنَا بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَجُنُودُهُ بَغْيًا وَعَدْوًا ۖ حَتَّىٰ إِذَا أَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قَالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ[۹۰]" آری _ همه چیز دست ربّ ست: " تو به فرعون و ملأش زینت و اموالی دادی"(انك آتیتَ) _و نیز آنچه داده شده، در "حیاة الدنیا" ست نه بیشتر.(زِينَةً وَأَمْوَالًا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا) _و عاقبت، دعای موسوی مستجاب است و فرعونیان غرق خواهند شد؛ اما دستور، استواری است.(قَدْ أُجِيبَتْ دَعْوَتُكُمَا فَاسْتَقِيمَا)

«ادبیات جنگ، ادبیات بشارت است» (بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با شرکت‌کنندگان در آیین تجلیل از پیشکسوتان دفاع مقدس) ادبیّات جنگ، به طور کلّی ادبیّات بشارتی است؛ ببینید قرآن هم درباره‌ی شهدا میفرماید که «وَیَستَبشِرونَ بِالَّذینَ لَم یَلحَقوا بِهِم مِن خَلفِهِم اَلّا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لا‌ هُم یَحزَنون». بشارت میدهند؛ بشارت میدهند به چه؟ که دو آفت مهم را نبایستی داشته باشند و ندارند؛ یعنی نفی این دو آفت را بشارت میدهند: یکی ترس، یکی اندوه؛ هم ترس را، هم اندوه را نفی میکنند. به نظر من اگر ما نشاط اجتماعی میخواهیم، اگر امید و شادابی و سرزندگی میخواهیم، اگر طراوت در نسلهای جوانمان میخواهیم، باید به این گزاره‌ی ملکوتی و قرآنی ایمان بیاوریم؛ این «یَستَبشِرونَ» خیلی مهم است. خوف و حزن دو آفت بزرگ است برای یک ملّت، برای یک جماعت، برای یک انسان. ترس و اندوه دو آفت بزرگ است؛ این دو آفت با بشارت قرآنی برداشته میشود؛ همچنان که اگر مقاومت هم بکنیم، این دو آفت برداشته میشود. آن هم [بیان] آیه‌ی قرآن است: اِنَّ الَّذینَ قالوا رَبُّنَا اللهُ ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ المَلٰئِکَةُ اَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا؛ مقاومت هم همین جور است. اگر میخواهید خوف نداشته باشید، حزن نداشته باشید، مقاومت و استقامت را سرمشق کار خودتان قرار بدهید؛ آن وقت خوف هم نخواهید داشت، حزن هم نخواهید داشت؛۱۳۹۹/۰۶/۳۱ https://eitaa.com/Habibollah_Babai

#تقریر #سراج #مباحثه_بیانات_رهبری رهبر انقلاب اسلامی در چارچوب دیداری که از سال 97 تا کنون برای 4امین بار به مناسبت هفته دفاع مقدس با فعالین دفاع مقدس و پیشکسوتان جنگ تشکیل می‌شود، امسال نیز در جمع فوق سخنرانی کردند. بیانات این دیدار در سه محور اصلی ایراد گردید. پس از مقدمه‌ای در باب ارزش پیشکسوتی و نیز بیان موضوع بحث، در محور اول به دو مسئله در باب دفاع مقدس پرداختند: ابتدا چرایی جنگ هشت ساله و علت ورود جمهوری اسلامی به نبرد هشت‌ساله را توضیح دادند. در این راستا بیان نمودند که انگیزه جنگ در سردمداران نظام سلطه به سبب فکر نو و جذابیتهای سیاسی و معنوی جمهوری اسلامی که اساسا آن را توسعه‌یاب می‌کند، بسیار بیشتر از صدام بود و صدام تنها، فرصت حمله آنان و تحریک او را فراهم نمود. سپس به مطلب دوم خودشان در این محور که عبارت بود از گزارش حادثه جنگ در دو نوع توصیفی(گزارش ظاهری و شکلی جنگ: آغاز، ادامه، انتها و وضعیت دو طرف) و تبیینی(باطن جنگ و روح جبهه: جهاد فی‌سبیل الله بودن جنگ و هدف بودن دفاع از اسلام در جنگ و بنابراین عبادتگاه شدن سرتاسر جبهه و تبدیل افراد عادی به اولیای الهی در جنگ) پرداختند. در محور دوم به واقعه فلسطین و لبنان پرداختند و مشابهتی میان آن و جنگ تحمیلی و دفاع مقدس برقرار نمودند: حرکت مردم فلسطین و حزب‌الله لبنان همچون باطن دفاع مقدس در ایران جهاد فی‌سبیل‌الله بوده و جبهه مجاهد فی سبیل‌الله و مومن در عین برخورداری شدید جبهه کفر از حیث امکانات و وارد آوردن برخی خسارات و ضربه‌ها به حزب الله در ماجراهای اخیر، هم اکنون و هم در نهایت پیروز است. در محور سوم نیز به وظیفه همگانی ملت و مسئولین در مراقبت از برافراشته شدن پرچم نفوذ فرهنگی، سبک زندگی دشمن و وسوسه‌های خصمانه او در داخل کشور و دستگاه‌های مختلف اشاره کردند، همان پرچمی که رزمندگان و مجاهدین برای برافراشته نشدن آن در مرزها فداکاری کردند و خانواده‌های خود را داغدار نمودند. 💠 تشکل طلبگی ربیون 🌐 @rebbiion

تحلیل 1⃣ #سراج #مباحثه_بیانات_رهبری در باب کلیت طرح بحث رهبری در این دیدار می‌توان نکاتی را بیان نمود: اول: پرداخت به مسئله «چرایی جنگ تحمیلی» و «ورود جمهوری اسلامی به جنگ ۸ساله»، در این برهه زمانی، دارای اهمیت است. علاوه بر آن‌که این بحث برای نسل جوان مفید خواهد بود و درسهایی خواهد داشت، نسبتی با افکار عمومی و نیز ذهنیت مسئولین دارد. در شرایط کنونی داخلی و بین‌المللی که بحث از جنگ در افواه عمومی و نیز گفتار مسئولین جریان دارد، نظر به تجربه ۸ساله و تبیینِ آن، تکلیف امروز را روشن‌تر خواهد کرد. در این دیدار، تبیینی متفاوت از گفته‌های برخی سياستمداران کشور، از سوی رهبری طرح می‌گردد. این‌که «ما اقدامی علیه کشورهای متخاصم خود انجام نداده بلکه آنها با ساخت پایگاه اطراف ایران یا ترور و تحریم و غیر آن دشمنی میکنند» سخنی بسیار صحیح است؛ اما در ماجرای جنگ و یا تعامل میان ایران و کشورهای متخاصم باید توجه داشت که ماجرا از آن‌جا آغاز شده است که جمهوری اسلامی، فکری نو برای اداره جهان طرح نموده و نظامی دارای جذابیتهای سیاسی و معنوی برای ملت‌ها بوده است. اساسا نظام مستقرّ جهانی که وصفِ سلطه داشته و به سلطه پذیر و سلطه‌گر تقسیم می‌شود، این تنها صدای مخالفِ در برابر خود را که از قضا قدرتمند بوده و توسعه یاب است، نتوانست و البته نمی‌تواند بپذیرد، به همین دلیل انگیزه دشمنی در او وجود دارد و به دنبال فرصت‌ برای ابراز این دشمنی بوده و هست. با این توضیح، این که برخی گمان می‌کنند با مذاکره با کشورهای متخاصم درباب مسائلی چون ارسال موشک به برخی کشورهای جهان چون روسیه، یمن و لبنان یا مسئله انرژی هسته‌ای یا حقوق بشر و حقوق زن می‌توانند ذهنیت آنان درباب خود را اصلاح کنند و از این طریق تنش زدایی کنند، تصوری ساده‌انگارانه است و این ریشه در آن دارد که به تعبیر رهبری از بن دندان تبیین فوق را درک نمی‌کنند.(1) 💠 تشکل طلبگی ربیون 🌐 @rebbiion

تحلیل 2⃣ #سراج #مباحثه_بیانات_رهبری دوم: مسئله تعامل_جنگ در جمهوری اسلامی را ذیل افق جهانی‌اش که رقم زدن یک الگوی جدید برای اداره جهان است باید فهمید.(2) در این فرایند، انقلاب اسلامی، «نهضت» و «نظام» را توأمان پیش می‌برد. به عبارتی، از سویی واجد حرف و فکری نو است که در ذات خود آن‌چنان قدرتمند است که صرف طرح صریحش و ایستادگی بر آن، برای نظام مستقر وحشت آفرین است و از سویی اهل تعامل است تا آن‌جا که به تعبیر رهبری با مجموعه ای از کشورها که نیمی از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند تعامل میکند. این رویکرد، مرد میدان و مرد دیپلماسی خود را می‌خواهد. هم تعامل کند و تا زمانی که وقت نهضت نشده است، عصیانی مطلق و مبارزه ای کور نکند، آن‌چنان که می‌بینیم جمهوری اسلامی در سازمانهای جهانی‌ای که خود دستاورد سردمداران نظام سلطه پس از جنگ جهانی اول و دوم است مشارکتی فعال دارد و از سوی دیگر فراموش نکند که جمهوری اسلامی حرفی نو دارد که برای رقم زدنش باید تلاش نمود. در نگاه رهبری، شهید رئیسی نمونه‌ای موفق در این‌باره بود. «یک نقطهی برجسته‌ی دیگری که در ایشان وجود داشت این است که در سیاست خارجی دو خصوصیّت را ایشان با هم و در کنار هم رعایت میکرد: یکی تعامل، یکی عزّت‌مداری و عزّتمندی. ... اهل تعامل بود، امّا از موضع عزّت؛ نه آنچنان تند و بهاصطلاح دورکننده که [ارتباط] قطع بشود، نه بیخودی امتیاز دادن و دست پایین گرفتن و مانند اینها؛ نه، از موضع عزّت، امّا در عین ‌حال با تعامل.» پس از توجه به این نکته و نکته‌ی قبل، این گمانه در تحلیل ربط محور اول و دوم کلام رهبری نیز شکل می‌گیرد که امروز اساسا ماجرای فلسطین و لبنان، اوج نزاع نظام سلطه جهانی و حرکت جهانیِ نظام اسلامی است و ماجرا را در این وزان باید تحلیل نمود و اقتضائات آن را رعایت کرد، از جمله آن‌که در عین تعامل با جهان، باید جاذبه‌های سیاسی و معنوی جمهوری اسلامی را حفظ نمود و نگذاشت پرچم مبارزه با استکبار که ذاتِ جبهه‌ی دموکراسی‌های وابسته‌ی به مشی لیبرال دموکراسی را تشکیل می‌دهد از او گرفته شود بلکه در این رابطه باید پیشگام بود و هر روز این پرچم را گسترده‌تر و برافراشته‌تر کرد.(3) سوم: یکی از ایرادات دستگاه محاسباتیِ برخی مسئولین و خصوصا سیاستمداران و برنامه‌ریزان آن است که در مقام محاسبه و تصمیم، مفاهیمی چون «جهاد فی سبيل الله»، «دارالاسلام، دارالکفر»... را در منطق خود نمی‌گنجانند؛ لذا این موارد نهایتا در سخنرانی آنها محدود می‌شود و یا حتی کار به جایی می‌رسد که به علت عدم استفاده درست از این مفاهیم، به تدریج این مفاهیم از حافظه تاریخی ملت حذف می‌گردد. این خلأ اگر تدارک نشود، به تدریج سبب سکولار شدن اداره و پیشرفت کشور می‌گردد. جبران این امر، نیازمند اقدامات «کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت» روحانیت و حوزه‌های علمیه است(4) ؛ مجموعه‌ای از اقدامات که موجب اتصال و نزدیک نمودن معارف دینی به عرصه حکمرانی و اداره کشور در سطوح مختلف آن می‌شود. از ویژگی‌های این سخنرانی رهبری آن بود که چند بار به بهانه‌هایی از این مفاهیم استفاده کردند. به نظر پیگیری این خطّ برای جبران عدم توازن رخ داده در ادبیات حکمرانی و اداره کشور که بوی عقب نشینی از این مفاهیم و حتی ترس از به کارگیری آن دارد ضروری است. 💠 تشکل طلبگی ربیون 🌐 @rebbiion