ڪاش هنـوز بچہ های تخریبــ بودند و از میان این همہ مین ضد معنــویت معبری بہ سوی سعادت بہ سوے خـــــدا برایمان مے گشودند ... #غواصان_تخریبچے #لشگر21_امام_رضا @Khanjanidroos

بعد از خطبه نماز جمعه در سال ۹۰ که رهبری استراتژی جبهه مقاومت را تبیین نمود و پیروزی های چشمگیر منطقه ای بدست آمد آیا جمعه این هفته راهبردهای عصر جدید تبیین خواهد شد؟ @khanjanidroos

در خونه ی هیچکی نرو الا حسین کی واکنه از لطفش درو الا حسین کیه که بخره این نوکرو الا حسین @khanjanidroos

ما می آییم ...... فردا ان شاءالله می رویم که بگوییم؛ اطاعت امر آقا جان ... شما امر بفرمائید.... ما آماده ایم....... @khanjanidroos

همه بسیجیان و رهروان شهدا .... فردا منتظر شنیدن سخنان حکیمانه ی امام شان هستند که ؛ با نفس مسیحای شان دل ها را گرم میکند. @khanjanidroos

آيا نهيب زدن بر نفس باعث پايين آمدن اعتماد به نفس ميشود؟ اگر ميشود راه کارهاي برخورد صحيح چيست ؟ ✅نهیب زدن بر نفس، قاعدتا به دلیل انجام دادن کاری ست که بر خلاف عزت او بوده. درست مانند مادری که بر سر فرزندش فریاد می کشد و او را برای کار اشتباهی که انجام داده، توبیخ می کند. اگر اینکار به درستی و بدون افراط انجام شود، کار بسیار درستی ست؛ و اتفاقا برعکس باعث رشد اعتماد به نفس در انسان می شود. چون انسان متوجه می شود که او بسیار باارزشتر از این حرفهاست که خودش را آلوده به این کار کثیف کرده و از قیمت خودش بکاهد. منتها همانطور که عرض کردم، حتما باید از افراط و تفریط در این زمینه به شدت اجتناب شود. ما در مراحل تزکیه نفس، معاتبه و معاقبه (سرزنش کردن و تنبه کردنِ نفس) را هم داریم. بزرگان عرفان می فرمایند که بعد از محاسبه، اگر اشتباهی از شما سر زده بود و کاری بر خلاف شرطی که با خودتان و خدا گذاشته بودید، انجام شده بود، خودتان را سرزنش کرده و تنبیه کنید. این تنبیه باید از طرفی افراطی نبوده و انسان را از ادامه راه منصرف نکند، و از طرفی حالت بازدارندگی داشته و موجب شود که انسان بعدا بیشتر در اعمالش دقت کند. @khanjanidroos

خانواده شوهر من سيد هستند.خواهر شوهرام خيلي اذيتم ميکنند و من از هزارتا فقط يکيشو جوابشون ميدم.درصورتي که حق کاملا با منه و من فقط جواب حرف يا رفتار ناحقشون را ميدم بدون بي احترامي.ولي هميشه بلافاصله بعدش من دچار يک مريضي سخت ميشم.يا اب جوش بر بدنم ميريزه و ميسوزم يا سرما خوردگي شديد يا.... . در حالي که حديث داريم که هيچ مريضي يا مصيبتي به شما نميرسه فقط بواسطه گناهان شما.سوال بنده اينه که چرا خدا بين سيد و غير سيد فرق ميزاره.وقتي ک من گناهي مرتکب نمبشم وقتي که به ناحق دلم را ميشکنند چرا بلا را بر من وارد ميکند و ابروم را جلوي مردم ميبرد که بگويند تلافي کار ناحقي ک با ما کرد اينطور مريض شد ✅پاسخ شما در در دو نكته بيان مي كنم: الف) تلاش كنيد با گفتگو، كمك غيرمستقيم از واسطه، نگه داشتن حرمت خودتان و ايشان اختلافات را حل كنيد. وقتي فردي عملكرد بدي داشته باشد ديگران هم از او فاصله مي گيرند. خودتان هم مراقب باشيد طوري رفتار نشود كه در موضع تهمت قرار بگيريد. مثلا اگر شوهرتان به آنها سر نمي زند ولي منزل شما زياد مي آيد ممكن است اين طور برداشت شود كه شما مانع مي شويد. بنابراين به شوهرتان بگوييد طوري رفتار كنند كه شما در معرض اتهام نباشيد. نيز به ايشان بگوييد نزد شما با آنها بحث و مشاجره نكند و در غياب شما با ايشان گفتگوي صميمانه براي حل مشكل كنند. اگر مي توانند از والدين براي رفع اين كدورت ها كمك بگيريد. اگر روابط تان طوري است كه اخلاق و شخصيتتان با هم هماهنگ نيست و يا روابط تان خيلي زياد و بي مرز است روابطتان را كمتر كنيد اينجا دوري و دوستي معنا پيدا مي كند ب) ما به خاطر پيامبر و حضرت زهرا به سادات حتي سادات بدرفتار احترام مي گذاريم پیامبر اسلام(ص) فرمود: «أَحِبُّوا أَوْلَادِی الصَّالِحُونَ لِلَّهِ وَ الطَّالِحُونَ لِی»؛ فرزندان مرا دوست بدارید و اکرام کنید، خوبانشان را براى خداوند و بدانشان را بخاطر من‏. اين برداشت شما واقعيت ندارد. يعني اين طور نيست كه خداوند نسبت به ظالم هر چند سيد باشد بي تفاوت باشد. بله خودتان اعتقادتان اين است كه اگر بي سيد بي احترامي شود و تندي شود انسان چوبش را مي خورد. و احتمالا بيشتر به خاطر القائات و فال بدي كه خودتان مي زنيد گرفتار مي شويد. ساداتي كه حق سيادت و انتساب به ائمه را رعايت كنند بزرگوار هستند و بي حرمتي به آنها ممكن است براي ما در همين دنيا گرفتاري به بار بياورد. ولي در كل سادات به خاطر انتسابشان به ائمه وظائفشان سنگين تر مي شودو بايد تلاش كنند با رفتارشان حرمت ائمه را از بين نبرند. ج) اگر اختلافي داريد كه حق ( معنوي يا مادي) شما ممكن است ضايع شود لازم است به جاي بگو مگو محترمانه بخواهيد از نفر سومي كه مورد قبول هر دو طرف است مشكل را حل كند. @khanjanidroos

گاهى انسان از ياد معشوقش، به خواب نمى رود. چگونه ممكن است آدمى كسى را دوست داشته باشد و به يادش نباشد. عبادتى ارزش والا مى‌يابد كه از روى عشق و محبّت پروردگار صورت پذيرد. امام على(عليه السلام) مى‌فرمايد: مَا عَبدتُكَ خَوفاً مِن نَارِكَ وَ لاَ طَمَعاً فى جَنَّتِكَ وَ لكِن وَجَدتُكَ أَهلا لِلعِبادَةِ فَعَبَدتُكَ؛ تو را از روى ترس از آتش و براى بهشت نمى پرستم؛ بلكه تو را مى‌پرستم؛ چون پرستيدنى هستى و فقط تو سزاوار پرستشى.من تو را نپرستم، چه كنم؟! حضرت در جاى ديگر مى‌فرمايد: و لكنّى أعبدهُ حبّاً له؛تو را بندگى مى‌كنم؛ چون دوست داشتنى هستى. عبادت عاشقانه مى‌تواند انسان را خيلى سريع بالا ببرد. آیت الله مصباح یزدی #نماز_شب @khanjanidroos