به خودم اومدم دیدم در حین آشپزی دارم به این موضوع فکر می‌کنم که اگه عرفا توبه رو بازگشت نمی‌دونن و معتقدن اصلا بازگشتی وجود نداره ، پس چیه... و بعد هی این مطلب توی ذهنم بسط پیدا کرد به هبوط آدم و و و.... بعد فکر کردم آخرین بار که داشتم فکر می‌کردم فلان رفتار مادرشوهر یا جاری رو دوست نداشتم کِی بوده... واقعیتش اینه که واقعاً شأن انسان رو بالاتر از این می‌دونم و وقتش رو ارزشمندتر از اینکه ذهنم رو درگیر این مسائل کنم؛ که خب واقعا سخته که بخوای درگیر نشی. قوه خیال رو اگه بتونیم مودب کنیم و با خودمون و عقلمون همراهش کنیم، به‌نظرم توی این دنیا بُرد کردیم. میفرمود؛ تصادف که می‌شه، برای چی می‌ایستی نگاه می‌کنی؟ دکتری؟ از بستگانشی؟ پلیسی؟ صرفا خیالت رو درگیر کردی... بنابراین ته همه ی مسائلی که می‌خوایم ببینیم و بشنویم، باید بپرسیم "که چی؟ ، نسبتش با من چیه؟" تدبیر روابط و حفظ حریم شخصی لازمه، ولی چقدر؟ تا کجا؟ تا کجا اجازه بدیم که فکر و خیالش مدام بیاد و بره؟ خیالمون رو ادب کنیم...اجازه ندیم به چیزهای بی‌ارزش بپردازه‌‌‌...

بعضی شب‌ها به سندروم "مراقب باش خوابت نبره" دچار می‌شم! انگار تمام شب‌های سختی که داشتم بهم آلارم می‌دن که مراقب باش نخوابی، چون اتفاقی میوفته، چون هیچ‌جا امن نیست، چون هیچ آدمی امن نیست... دیشب تصمیم گرفتم همونطور که خانم #توران_میرهادی گفتن "غم بزرگ رو به کار بزرگ تبدیل کنم"... اول دلم گریه می‌خواست، یه قسمت خاتون رو دیدم و برای ایران گریه کردم...بعد دیدم وقتشه؛ نشستم سیرمطالعاتی که چند ماه پیش شروع کرده بودم رو ادامه دادم؛ "تاریخ تحولات سیاسی ایران" رو خوندم و برای همه مردم ایران و مظلومان تاریخ گریه کردم...بعد دیدم چاره‌ای جز رجوع به انسان کامل ندارم و اشکها نباید هدر بره ...دعای ندبه جمعه رو همون نیمه شب، خوندم و پای همه "أين" ها گریه کردم... بعد برای بابا که همیشه می‌گفت ؛ مسبحات رو هرشب بخونیم و دعای عهد رو صبح‌ها، نمی‌میریم تا امام عصر رو ببینیم، گریه کردم و فکر کردم چرا توی بحث آخرمون که درباره همین موضوع بود، و حس کرده بود دیگه وقتی نداره، فرصت نشد تمام بحث‌های لازم این مبحث رو باز کنیم و به سطح عمیقتری از ظهور برسیم... نزدیکای صبح دیگه اشکام تمام شده بود...بعد نماز نشستم که این غم‌های بزرگ رو تبدیل به کار بزرگ کنم...

بعضی‌ غم‌ها خیلی بزرگن... و هیچ‌جوره نمی‌تونی توصیفش کنی... فقط از درد به خودت می‌پیچی... #انّا_علی_العهد

ابن‌عربی؛ آنچه را که در این کتاب [فصوص الحکم] قرار دادم، به مقداری است که رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله برایم معین و مشخص ساخته است نه آنچه را که بر آن واقف گشته‌ام، زیرا آن[چه را که من بر آنها واقف شدم ] در هیچ کتاب و در هیچ عالمی که اکنون موجود است نمی‌گنجد.... #فصوص الحکم، فص آدمی #به_وقت_درس

در کافی از جناب امام صادق علیه‌السلام روایت شده است که ملک‌الموت در حال احتضار ولی می‌گوید: "یا ولی‌الله لا تفزع". اینجا خود ملک‌الموت مدافع ولی‌الله می‌شود و می‌گوید نترس.... #به_وقت_درس #عرفان_در_وادی_عمل جلسه ۴۲۴ #استاد_یزدان_پناه

آیت‌الله حائری در بحث تربیت، میفرمودن که کارِ خونه رو به عنوان جایزه بدید به بچه‌ها. اغلب شاید ما با عصبانیت بگیم که مثلاً "بدو برو اون بشقاب رو بیار" یا بزرگتر که می‌شن، کارها رو به عنوان یک تکلیف و سختی بهشون واگذار می‌کنیم.. ولی اگر از بچگی به عنوان جایزه و تشویق و همراه با لذت و سخت‌نگرفتن باشه، به‌نظرم روحیه کار و کمک و مسئولیت‌پذیری به‌شدت در بچه‌ها تقویت می‌شه. #کتاب های راه رشد آیت‌االه حائری بسیار کتاب‌های معتبری هستن در حوزه تربیت کودک، اما کاربردی و مصداقی نیستن. نیازه که این اصول‌ رو یاد بگیریم و زیر نظر متخصص حوزه کودک، کاربردیش کنیم.