🌸🌸🌸🌸🌸 برگرد نگاه کن پارت45 رو به نادیا گفتم: –کاش جایی که امروز من رفتم و دیدم تو هم میومدی میدیدی، اونوقت همین کو‌کو رو میزاشتی روی سرت و حلوا حلوا می‌کردی. نادیا با خنده گفت: –من که چیزی نگفتم، فقط از خلاقیت مامان تعریف کردم. بعدشم اینقدر مامان این کوکو رو ضخیم درست کرده که همون شبیه حلوا شده. حالا تلما تو اون بدبختارو میگی، کاش توام دیروز سرظهر اینجا بودی، میدیدی چه عطری، چه بویی، من نمیدونم این خانم بهاری اینا با چی کباب درست میکنن اصلا بوش خیلی خوشمزس، بعد دستش را به طرفین تکان داد و ادامه داد: –وقتی بوش اینقدر آدمو سیر میکنه دیگه ببین خودش چیه، من از بوش سیر شدم. ولی نمیدونم چرا مامان هر چی می‌پزه، بو نداره. محمد امین از این حرف خوشش نیامد. –چرا نداره، احتمالا تو کرونا گرفتی متوجه نمیشی. –عه، پس چطور بوی کباب رو متوجه میشم. –برای این که مرغ همسایه غازه، همچین بویی هم نداشت. مادر چشم غره‌ایی رفت. –گیر دادنتون به سیب زمینی و تخم مرغ تموم شد حالا نوبت به آشپزی من رسید؟ –نه مامان جون، شما همین که با همین دو قلم انواع و اقسام غذاها رو درست می‌کنید یعنی دست کل آشپزا رو از پشت بستین. اصلا خود سیب‌زمینی و تخم مرغا هنگ میکنن که در این حد کارایی داشتن و خودشون و اجدادشون بی‌خبر بودن. محمد امین در حالی که ریسه می‌رفت رو به من گفت: –تلما یه بار ناهار که تو نبودی. مامان همین سیب زمینی رو آبپز کرده بود پهنش کرده بود کف سینی، بعد مثل پیتزا روش سبزیجات ریخته بود یه کمم سیر رنده کرده بود که ما فکر کنیم سسیس و کالباس توش ریخته، بعد گذاشته بود تو فر، یعنی با پیتزا مو نمیزد. یه جوری که منم گول خوردم. تازه وقتی شروع به خوردن کردم فهمیدم مامان چه هنری به خرج داده. ولی انصافا طمع باحالی داشتا نه نادی. مادر سعی داشت نخندد. و آرام غذا می‌خورد. ولی گاهی انگار کنترل لبهایش از دستش در می‌رفت و لبخند میزد. کمی نمک روی کوکو ریختم. –اگه مامان این غذاها رو درست نمی‌کرد شما الان به چی می‌خندیدید، اصلا بهتون خوش نمیگذشت، مثل برج زهرمار هی می‌خواستید گوشت و مرغ بخورید که چی بشه؟ نادیا چشم‌هایش را گرد کرد و انگشت سبابه‌اش را روی لپش گذاشت. –دیدی محمد امین؟ دیدی خواهر به چه نکته‌ایی اشاره کرد، واقعا ما غافل بودیم. راست می‌گه‌ها، خواهرم ممنونم که ما رو به خودمون آوردی. بعد هر دو با محمد امین شروع به دست زدن کردند. –مادر مچکریم، مادر مچکریم. مادر دیگر نتوانست خود دار باشد و قهقهه‌اش بلند شد و گفت: –والا شماها دیگه خیلی ناشکرید مگه همین دو روز پیش نبود ته چین مرغ درست کردم. نادیا و محمد امین با تعجب به همدیگر نگاه کردند. بعد هر دو به من نگاه کردند. گفتم: –اره دیگه سر ته دیگشم دعوا می‌کردید. محمد امین که انگار چیزی یادش آمده باشد گفت: –آهان اونو میگید. نادی همون غذائه که وقتی میخوردی شک می‌کردی مرغم توش بوده یا نه. نادی گفت: –همون که مرغ توش ریش ریش شده بود؟ محمد امین لبخند زد. –نگو ریش ریش بگو تار تار، تازه تار تارشم مثل تار ابریشم بود یعنی با چشم غیر مسلح دیده نمیشد، فقط یه حس خوردن ته چین مرغ بهت دست می‌داد. نادیا یک کو‌کو داخل لقمه‌اش گذاشت. –آره، باید به خودت تلقین می‌کردی داری مرغ میخوری. محمد امین اشاره‌ایی به لقمه‌ی نادیا کرد. –چه خبره، تموم کردی، گشنت نیستا. آرومتر. چون هر دو در یک بشقاب غذا می‌‌خوردند، محمد امین به نادیا اشاره کرد که ملاحظه کند. نادیا گفت: –من دیگه سیر شدم امین، بقیه‌اش مال خودت. با خودم فکر کردم ماه بعد که حقوقم را گرفتم یادم باشد که مقداری پروتین هم برای خانه بخرم. لیلافتحی‌پور ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💖برگرد نگاه کن 💖 پارت46 فردای آن روز مادر برایمان کباب تابه‌ایی درست کرد. چون پدر خیلی دیر از سرکار می‌آمد ما خیلی دیر وقت شام می‌خوردیم. نادیا آنچنان با آب و تاب می‌خورد و از دست پخت مادر تعریف می‌کرد که انگار بهترین غذای دنیا را می‌خورد. ساعت نزدیک نیمه شب بود، کنار پدر نشسته بودم و به اخباری که از تلویزیون پخش میشد گوش می‌کردم. پدر گفت: –تلما بابا، یه چایی برام بریز بیار. همانطور که چشم به تلویزیون دوخته بودم بلند شدم. –چشم بابا. به آشپزخانه رفتم. می‌خواستم بدانم شایعه این که گفته شده تا دو هفته همه جا را تعطیل خواهند کرد درست است یا نه. چشم و گوشم کنار تلویزیون جا مانده بود. استکان چای را روی میز گذاشتم و همانجا ایستادم. مادر نگاهی به من انداخت. –تلما این چیه ریختی؟ نگاهم را به زحمت از تلویزیون گرفتم و به استکان چای دادم. آنقدر کم‌رنگ ریخته بودم که فرق زیادی با آب جوش نداشت. –عه، چرا من اینجوری ریختم. نادیا خندید. –اگه تو کافی‌شاپم اینجوری کار کنی که به زودی درش تخته میشه که. محمد امین اشاره به تلویزیون کرد. –از فردا درش تخته شد. همه جا رو تعطیل کردن. آه از نهادم بلند شد. همانجا جلوی تلویزیون نشستم و گوش به اخبار سپردم. محمد درست می‌گفت، تا دو هفته همه جا را تعطیل کرده بودند. مثل کسانی که کشتیهایش غرق شده است به تلویزیون خیره بودم. محمد رو به نادیا گفت: –یه جوری ماتم گرفته انگار یکی از شرکای کافی‌شاپه و نگرانه الان با این تعطیلی ورشکست بشه. نادیا خندید. محمد امین به مزه پرانیهایش ادامه داد: –چیه بابا، نکنه چیزی اونجا جا گذاشتی الان دیگه نمیتونی بری برداری. درست می‌گفت، چیزی جا گذاشته بودم، اما نه آنجا، در همان حوالی کمی‌آنطرف‌تر، در پیاده رو، کنار یک درخت چنار تنومند که برگهایش را فرش زیر پای عابران کرده، میان لوازم‌التحریرهای رنگ و وارنگ. بدون این که بدانم انگار چیزی از وجودم را بدون او نداشتم. چیزی که وقتی نبود تمام وجودم را مختل می‌کرد. چیزی شبیهه شادی، زندگی، چطور دو هفته را با ندیدنش بگذرانم. صدای محکم کوبیده شدن آپارتمان همه را به سکوت وادار کرد. همه با بهت به همدیگر نگاه کردیم. اول کسی که سکوت را شکست محمدامین بود. –شبیهه طلبکارا در میزنه. پدر گفت: –پاشو ببین کیه؟ همین که محمد امین در را باز کرد خانم بهاری همسایه‌ی واحد روبه رویمان با گریه گفت: –شما خونه‌اید؟ مادر خودش را به کنار در رساند. کنجکاوی و نگرانی باعث شد کم کم همه درجلوی در تجمع کنیم. لیلافتحی‌پور ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸 💖 برگرد نگاه کن 💖 پارت47 خانم همسایه خودش را میزد و گریه می‌کرد. بدبخت شدم خدا. حالا چیکار کنم. با نگاه کردن به در آپارتمانشان همه‌ی گره های ذهنمان باز شد. از خانه‌شان سرقت شده بود. در آپارتمان را جوری شکسته بودند که دیگر قابل استفاده نبود. مادر پرسید: –کی دزدی شده؟ ما که خونه بودیم چرا صدایی نشنیدیم؟ خانم بهاری در لحظه حالت چهره‌اش تغییر کرد و جدی گفت: –منم همین رو می‌خواستم بپرسم. مگه میشه شما صدایی نشنیده باشید و دزدا تو روز روشن راحت بیان همه چی رو جمع کنن ببرن. شما اصلا متوجه نشید. اصلا غیر ممکنه، محمد امین نگاهی به پنجره‌ی پاگرد انداخت. –الان که شبه، بعد پچ پچ کنان رو به من ادامه داد: –فکر کنم خیلی بهش فشار امده، قاطی کرده. پدر با شوهر خانم بهاری به داخل خانه‌شان رفتند. گفتم: –خانم بهاری، زودتر به پلیس خبر بدید. –آره زنگ زدیم. مادر چادرش را روی سرش مرتب کرد و با خانم بهاری به داخل خانه‌شان رفتند. می‌شنیدم که دلداری‌اش می‌دهد. پدر همراه شوهر خانم بهاری برگشتند. همسایه طبقه‌ی پایین هم بالا امد و وقتی از اوضاع خبر دار شد پرسید: –حالا چیا بردن؟ مرد همسایه نفسش را بیرون داد. –کلا گاوصندوق رو با خودشون بردن. یه گاو صندوق کوچیک داشتیم که طلاهای خانمم و خواهر و مادرم توش بود. اونام از ترس این که دزد بهشون نزنه طلاهاشون رو آورده بودن اینجا تو گاو صندوق ما گذاشته بودن. نامردا همه‌ی خونه رو هم زیر و رو کردن و بهم ریختن تا اگر پولی چیزی جای دیگه داشتیم پیدا کنن. بعد از چند دقیقه ما بچه ها به داخل خانه امدیم. نادیا روسری را از سرش کشید و لپهایش را پر از هوا کرد و در یک لحظه‌ خالی‌شان کرد. –دیدید چطوری حرف میزد؟ نگاهش کردم. چطوری؟ خودش را روی مبل انداخت. –واقعا متوجه نشدی؟ یه جوری حرف میزد انگار ما دزدیدیم. محمد امین خندید و نادیا ادامه داد: –یه جوری گفت مگه میشه شما صدایی نشنیده باشید در لحظه چند تا تهمت رو به ما چسبوند. یعنی هم ما همدست دزدا بودیم هم دروغگوییم. کنارش نشستم. –اون الان حال خوشی نداره، حالا یه چیزی گفته. محمد امین خنده‌اش را کنترل کرد و گفت: –یه جوری عصبی گفت اصلا غیر ممکنه شما متوجه نشید، من به خودم شک کردم. نکنه من دزدیدم حواسم نبوده. نادیا پوزخند زد. –حالا خوبه تو شک کردی، یه جوری با اطمینان گفت مگه میشه، من مطمئن شدم ما دزدیدیم و به روی خودمون نمیاریم. شلیک خنده ی محمد امین فضای خانه را پر کرد. متعجب به نادیا نگاه کردم. از خنده صورتش قرمز شده بود. به خاطر پوست سفیدش با هر واکنشی فوری لپهایش گل می‌انداخت. به زور خنده‌اش را جمع کرد. –خب اگه ما ندزدیدیم، امشب شام چطوری کباب خوردیم. میدونی گوشت کیلو چنده. میدونی واسه پنج نفر کباب پختن چقدر زیاد گوشت میخواد؟ تازه مامان واسه رستا اینا هم فرستاد اونام چهار نفر و نصفی هستن دیگه. میشه تقریبا ده نفر. لیلافتحی‌پور ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💖برگرد نگاه کن 💖 پارت48 محمد امین از خنده خودش را روی زمین انداخت. خود نادیا هم بلند بلند می‌خندید. لبهایم را گاز گرفتم. –هیچ معلوم هست چی‌میگی؟ زشته نادی، این شوخیها رو جلوی مامان و بابا نکنیدا، ناراحت میشن. اینجوری بلند می‌خندید صداتون میره بیرونا، اونوقت فکر می‌کنن ما از این که دزد بهشون زده خوشحالیم. محمد بلند شد و نشست و رو به نادیا گفت: –نادی باور کن اینا بوی کباب از خونه ما شنیدن با خودشون گفتن اینا که همیشه بوی سیب زمینی و اشگنه و دم پختک و دیگه خیلی بخوان به بچه هاشون حال بدن بوی ته چین مرغ میومد. چطور همین امشب که خونه ما رو دزد زده اینا کباب خوردن، در نتیجه کار کارخودشونه، من هم خنده‌ام گرفت و وارد شوخی‌شان شدم. –بعد اونوقت چطوری طلا رو به این سرعت به کباب تبدیل کردیم. همین یکی دو ساعت پیش دزد بهشون زده. –معمای ماجرا همینجاست دیگه، گفتیم به پلیس زنگ بزنن که همینجای معما رو حل کنن خب. هر سه از حرفهای خودمان خندیدیم. با صدای زنگ در محمد بلند شد و در را باز کرد. مادر با عصبانیت وارد شد. –شماها چتونه، صداتون مجتمع رو برداشته، آخه الان وقت مسخره بازیه، اون بدبخت داره میزنه تو سر خودش، اونوقت شما اینجا... با امدن پدر همه ساکت شدند، دیگر کسی حرفی نزد. من و نادیا سر به زیر برای خوابیدن به اتاق رفتیم. –نادی تشک محمد رو ببر بنداز تو راهرو بیا. نادیا تشک و بالش و پتو را به یکباره بیرون از اتاق ریخت و در را بست. با تعجب نگاهش کردم. –چرا اینطوری کردی؟ گفتم ببر تو راهرو. دستش را جلوی دهانش گذاشت و ریز خندید و پچ پچ کنان گفت: –اگه برم قیافش رو ببینم یاد حرفهاش میوفتم دوباره خندم میگیرها. تشکهایمان را پهن کردیم و دراز کشیدیم. نادیا تبلتش را باز کرد و عکس ساچی را نشانم داد. –ببین چه باحال شده، سرم را کج کردم. –کجاش قسنگه؟ چرا اینجوری رنگ کرده، حداقل همه‌ی موهاش رو آبی می‌کرد. اینجوری انگار رنگ دیوار رو ریخته وسط سرش. نادیا عمیق به عکس نگاه کرد. –تلما. سرم را روی بالشت جابجا کردم. –هوم. لیلافتحی‌پور ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💖برگرد نگاه کن 💖 پارت49 –اوم. اگه من بخوام با پول تو جیبی خودم موهام رو این رنگی کنم مامان اجازه میده؟ من همه‌ی موهام رو رنگ میکنم که قشنگ هم بشه. –چرا میخوای این کارو کنی؟ –خب، میخوام ببینم چه شکلی میشم. –فکر نکنم مامان خوشش بیاد. اخم کرد. –خوش به حال ساچی، هر کاری دلش بخواد میتونه انجام بده. لبخند زدم. –مگه قراره اون هر کاری میکنه توام انجام بدی؟ اون تو کشوری زندگی میکنه که فرهنگشون، سبک زندگیشون، اعتقاداتشوم با کشور ما خیلی فرق میکنه، تو فقط چهارده سالته، به همه‌ی اینا فکر کن. موضوع اصلا هزینش نیست. گرچه هزینشم چندین برابر پول تو جیبی توئه. ناراضی گفت: –ولی من خیلی خوشم میاد. نیم‌خیز شدم. –مگه آدمها از هر کاری خوششون بیاد میتونن انجام بدن؟ منم از خیلی کارا خوشم میاد. ولی انجام دادنش یعنی این که خیلی بی ملاحظه و بی درک هستم. او هم روی تشکش نیم خیز شد. –تو چه کارایی دوست داری که نمیتونی انجام بدی؟ –خیلی کارا، ولی نمیشه گفت. شروع به اصرار کردن کرد که بگویم. –اگر قول بدی بین خودمون میمونه میگم. سرش را به علامت مثبت تکان دادـ –خب مثلا دلم میخواد همه‌ی حقوقم رو اونجور که دوست دارم خرج کنم، ولی نمیشه، یعنی فعلا شرایطش نیست، از یه طرفم خوشحالم که میتونم به خانوادم کمک کنم. آهی کشید. –یه بار یه کلیپ از ساچی دیدم می‌گفت من هر کاری دلم بخواد می‌کنم. خوش به حالش اونقدر از کنسرتاش پول درمیاره و اونقدر پولداره که اصلا کسی هم به کارش کار نداره. بلند شدم نشستم. –ولی هر کس هر کاری دلش بخواد انجام بده که حق خیلی از آدمها زیر پا له میشه. –چه ربطی داره. –خیلی مربوطه، مثلا همین دزدی خونه همسایه، احتمالا آقا دزده پول نداشته، با خودش گفته خیلی باید کار کنم تا پول زیاد به دست بیارم. پس دلش خواسته بره دزدی، به کسی هم مربوط نیست. نوچی کرد. –آخه این با دزدی فرق داره. –به نظر من که زیاد فرقی نداره، امثال ساچی هم وقت با ارزش میلیونها آدم رو با کاراشون میگیرن بدون این که چیز مفیدی بهشون بدن. –خب علاقس دیگه، مثل ورزشکارا که هر کدوم به یه رشته ورزشی علاقه دارن. –خب ورزشکارا چی میدن چی میگیرن؟ وقت میزارن سلامتی میگیرن، واسه کشورشون مدال میگیرن. باعث افتخار مردم میشن، مردمی که برای دیدن بازیهاشون وقت گذاشتن. اما امثال ساچی چی؟ خود تو تو این پنج ماهی که ساچی رو دنبال میکنی و وقت براش میزاری چی ازش گرفتی؟ اصلا خودت رو با پنج ماه پیش مقایسه کن به نظرم یه چیزایی هم ازت کم شده. فوری پرسید: –چی کم شده؟ –نشاطت، آسایشت، آرامشت، فکر راحتت. مدام از این که اون خیلی چیزا داره و تو نداری، خیلی مسافرتها میره تو نمیتونی بری، خیلی کارا میکنه و تو نمی‌تونی انجام بدی تو فکری و غصه می‌خوری. می‌دونستی ساچی چند وقت پیش خواسته خودکشی کنه. لیلافتحی‌پور ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💖برگرد نگاه کن 💖 پارت50 –اهوم. وقتی شنیدم شاخ درآوردم. دیگه از زندگی چی میخواد؟ همش مسافرت، همش تفریح، همه‌ی دنیا بهش توجه میکنن و دوسش دارن، دیگه این واقعاخوشی زده زیر دلش. مامان یه وقتا میگه ناشکری آدم رو بدبخت میکنه‌ها‌، راست میگه‌ها... خندیدم. –ساچی چه میدونه شکر چیه که بخواد ناشکری کنه توام. من یه چیز رو خوب میدونم اونم این که خوشبختی با پول و رفاه و این چیزا نیست. باید دلت خوش باشه. وگرنه این همه آمار خودکشی تو کشورهای مرفه بالا نبود. یه بار داشتم آمار خودکشی تو کل دنیا رو میخوندم سوئد مقام اول رو داشت. حالا سوئد یه کشوریه که از همه لحاڟ شهرونداش تو رفاه و آسایش هستن. نادی هم از حالت نیم خیز به نشسته تغییر وضعیت داد. –واقعا اینا چشونه؟ شانه‌ایی بالا انداختم. –این که اونا چشونه خب دلایل زیادی داره، یکیش انگیزه نداشتن برای زندگیه، بی هدف بودن. الان همین ساچی، چرا یه دوره ایی افسرده شده بوده؟ کلی مشاوره و دکتر رفته الان حالش بهتر شده، اون که چیزی کم نداره. –خب پس دلیل این همه خودکشیها، افسردگیها چیه؟ –به نظر من خودمونیم. وقتی خودمون رو می‌سپاریم دست دیگران، اونام در ما نیازهای کاذبی به وجود میارن که وقتی بهشون نمیرسیم احساس بدبختی میکنیم. حالا هر کس در حد خودش. یه پولدار وقتی ماشین صد میلیاردی نداره به نظرش بدبخته یکی مثل من و تو وقتی اجازه نداشته باشیم هر کاری دلمون بخواد انجام بدیم احساس بدبختی می‌کنیم. یکی هم مثل دوست من ساره وقتی پول دوا دکتر نداشته باشه و به نون شب محتاج باشه، برای نیازش تلاش میکنه، اصلا نمیدونه افسردگی چی هست. چون نیازش واقعیه. گنگ نگاهم کرد. –نیازش واقعیه؟ ببین الان خود تو، چون ساچی موهاش رو آبی کرده میخوای که توام اون کار رو انجام بدی، این میشه نیاز کاذب، یعنی نیازی که یکی دیگه باعث شده تو هم احساس کنی به این کار احتیاج داری. نادیا لبهایش را بیرون داد. –خب قشنگه. شاید نیاز به زیبا شدن دارم. با لبخند نگاهش کردم. –ولی تو زیبایی، اتفاقا اونجوری زشت میشی. جون تلما، اگه ساچی این کار و نمیکرد و یه آدم کارتن خواب معتاد، موهاش رو آبی میکرد تو بازم می‌گفتی قشنگه؟ بازم می‌گفتی میخوای مثل اون بشی؟ خودش را روی بالشت پرت کرد. –آخه کارتن خواب پولش کجا بود بره مو رنگ کنه؟ –گفتم مثلا. –خب چون از ساچی خوشم میاد کاراشم دوست دارم دیگه. لیلافتحی‌پور ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

محکمترین_بهانه نویسنده:زفاطمی(تبسم) پارت_یازدهم وقتی وارد آشپزخانه شدم ,پویا را دیدم که دزد را به صندلی می بست ,گفتم : -سلام شرمنده این موقع شب مزاحمتون شدم . -سلام وظیفه بود - ببخشید آقا پویا میشه صورتش رو بچرخونید سمت من ,میخوام ببینم کیه ؟ به آن فرد نگاهی کردم و گفتم : -آقا پویا باهاش چیکار کردی ؟ لطفا دست و پاشو باز کن ,بهش یه خورده آب بده بهوش بیاد .این آقا , رضا پسر غلامعلی باغبونمونه , ولی اینجا چیکار میکنه ؟ وقتی رضا به هوش آمد به من نگاهی کرد .به او گفتم : - سلام آقا رضا تو اینجا چیکار میکنی ؟ - سلام خانم ,منو ببخشید خواهش میکنم من نمیخواستم دزدی کنم .فقط اومدم شب اینجا بمونم پویا که با شنیدن این حرف عصبانی تر شده بود گفت : - جاااانم ,اومدی اینجا چه غلطی بکنی ؟ پویا که عصبانی شده بود ,دستش را بالا برد تا او را بزند .سریع گفتم : - لطفا آقا پویا ,خودتون رو کنترل کنید رضا که ترسیده بود ادامه داد و گفت : - به خدا خانم من فکر میکردم شما ایتالیا هستید . شب با بابام دعوام شده بود جایی رو نداشتم برم .یادم اومد شما رفتید مسافرت واسه همین اومدم اینجا پویا رو به او کرد و گفت : - این توضیح ها رو به پلیس بده الان هرکجا باشند کم کم میرسند . طولی نکشید که پلیس رسید و رضا را با خود به کلانتری برد و از من خواست تا برای کارهای اداری به کلانتری محل بروم . من همراه با پویا و پریا به انجا رفتیم و بعد انجام کارهای اداری به خانه برگشتیم .در بین راه پویا گفت : - ثمین خانم مگه قرار نبود بهم زنگ بزنید ,چی شد ؟ فکراتون رو کردین ؟ حتما باید بیام در خونتون بست بشینم تا جواب درخواستم رو بگیرم ؟ - لطفا از دستم ناراحت نباشید .فردا صبح جواب درخواستتون رو میدم . - پس فقط تا فردا صبح صبر میکنم . - باشه روبه پریا کردم و گفتم : - شام خوردی ؟ -نه , کار داشتم وقت نکردم شام بخورم -منم نخوردم , پس بریم خونه ما اول چیزی بخوریم ,نظرت چیه؟ - پویا سریع گفت : من موافقم ,پریا در حالی که میخندید گفت : - داداش شکموی من , مگه شما الان خونه شام نخوردی ؟ -نه من که چیزی یادم نمیاد ,ثمین خانم شما باور میکنید من شکمو باشم ؟ - چی بگم والا پریا جان بهتر میشناستون با این حرف من همگی خندیدیم .وقتی به خانه رسیدیم من به آشپزخانه رفتم تا چیزی آماده کنم که بخوریم . پویا و پریا مشغول تماشای فیلم بودند . به پریا گفتم : پریا میشه شب اینجا پیشم بمونی ؟به عمو زنگ بزن ببین اجازه میده ؟ -باشه زنگ میزنم ,تو اول یه چیزی بیار بریزم تو این معده خالیم . بعد زنگ میزنم . -نه .اول زنگ بعد شام - وای که تو چقدر کله شقی درست مثل خان داداش من پویا نگاهی به چهره متعجب من کرد و بلند خندید ,پریا که متوجه شد پویا به او و چهره متعجب من میخندد اخم کرد و گفت : - ساکت دارم به بابا زنگ میزنم . ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸 محکمترین_بهانه نویسندهزفاطمی(تبسم) پارت_دوازدهم وقتی حرف زدن پریا با عمو تمام شد ,گفت : - بابا گفت نمیشه دوتا دختر تو خونه تنها بمونن -یعنی عمو موافقت نکرد؟ - بابا گفت اگه پویا هم اینجا بمونه ایرادی نداره ,داداش میشه شب اینجا بمونی ؟خواهش؟ پویا گفت : -قیافتو شبیه گربه شرک نکن می مونم .منم بدم نمیاد اینجوری صبح زود میتونم شخصا جوابمو بگیرم. -پس شما میتونید از اتاق سهیل استفاده کنید . پریا هم تو اتاق من میخوابه .حالا بفرمایید شام. پریا گفت : - هرچه باشه سخن شام خوش تر است ,من که دارم میمیرم از گشنگی هنگامی که پریا وارد آشپزخانه شد و چشمش به میز افتاد گفت : - ثمین جان الان صبحه یا شبه ؟ -معلومه دیگه شبه -پس میتونم بپرسم چرا صبحانه آماده کردی؟ پنیر تخم مرغ و... -پریا جان نکنه انتظارداشتی برات فسنجون این موقع شب بپزم ,در ضمن من بجز نیمرو غذای دیگه ای بلد نیستم . پویا گفت : -این از سرمون هم زیاده ,چقدر غر میزنی -تسلیم من دیگه حرفی نمیزنم ,من زنداداش میخوام نه آشپز واسه داداشم ,مهم خانم خونه است بقیه مهم نیست . پریا نگاهی به من و پویا کرد و گفت : -چرا مثل آفتاب پرستا رنگ عوض میکنید و سرخ و سفید میشید ؟وااای خدا مرگ دشمنمو بده نکنه خجالت میکشید ؟بیاین عزیزانم بیاین صبحانه بخورید رنگ و روتون باز بشه پویا در حالی که اخم کمرنگی کرده بود گفت : -بسه دیگه .ممکنه ثمین خانم ناراحت بشن ؟ سریع گفتم : -نه,چرا باید ناراحت بشم ,پریاجون چقدر با نمک شدی؟مگه سرشبی تو آب نمک خوابیده بودی؟ -مگه آدم مزاحمی مثل تو میزاره آدم درست و حسابی تو آب نمک بخوابه .البته ناگفته نمونه اگه میزاشتی تا الان شور شده بودم . من که از حرفهای پریا واقعا خندم گرفته بود به زور جلوی خودم را گرفتم و گفتم : -هه هه هه خندیدم -بهتره غذامو بخورم تا اینکه تو مسخره ام کنی -پریا ناراحت شدی ؟ فقط داشتم باهات شوخی میکردم .همین -چرا باید ناراحت بشم ,بشینید شام بخوریم خیلی گشنمه -چشم قربان بعد شام به پویا گفتم : -منو پریا میریم تو اتاقم ,شما هم هرموقع خواستید میتونید برید تو اتاق سهیل بخوابید.شبتون بخیر. _شب شماهم بخیر ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 محکمترین_بهانه نویسنده زفاطمی(تبسم) پارت سیزدهم صبح وقتی خورشید با انوار لطیفش گونه هایم را نوازش می کرداز خواب بیدارشدم صبح زیبا و دل انگیزی بود .پریا غرق خواب بود ,من آهسته و پاورچین از اتاق بیرون آمدم تا مبادا او از خواب بیدار شود .دست و صورتم را شستم و سپس وارد حیاط شدم .کنار گلهای رز ایستادم و از هوای پاک و خوب صبح استشمام کردم .احساس کودکی را داشتم که سبک بال در حال دویدن است.احساس شادی تمام وجودم را فرا گرفته بود ,دلم هوای پریدن داشت .بر روی لبه های استخر شروع کردم به قدم زدن ,در همان حین که قدم میزدم چشمم به پویا افتاد که کنار درخت سرو ایستاده بود و مرا تماشا میکرد .چادرم را مرتب کردم و گفتم : -سلام .صبحتون بخیر .نکنه من باعث شدم از خواب بیدار بشید -سلام ,نه,من همیشه صبح زود برای قدم زدن بیدار میشم .,الان هم قصد پیاده روی داشتم که متوجه شما شدم.ثمین خانم حالا دیگه صبح شده ,نمیخوایین جواب درخواستم رو بدید.من تمام شب به شما فکرمیکردم و نتونستم لحظه ای از فکرشما غافل بشم به امید شنیدن جواب شما شب رو به صبح رسوندم .حالا لطفا بگید نظرتون چیه ؟ -آقا پویا راستش من فکرامو کردم و دیدم که ..... ببینید امیدوارم از دست من ناراحت نشید اما جواب من م.... پویا پرید وسط حرفم و گفت : -دیگه نمیخوام بشنوم . حتی لحظه ای به من نگاه نکرد و فقط از کنارم گذشت ,بلند گفتم: -من هنوز جواب درخواستتون رو ندادم -من تحمل شنیدن جواب منفی رو ندارم -اما جواب من مثبته پویا سرجایش ایستاد و سپس دو زانو روی زمین نشست به سمتش رفتم و گفتم : -آقا پویا حالتون خوبه ؟ -ثمین خانم میخوام چیزی بهتون بگم .قول بدید نخندید ؟ -باشه قول میدم -چندلحظه پیش که فکر کردم جوابتون منفیه ,احساس کردم قلبم داره از کار میفته .احساس کردم روحم داره از جسمم خارج میشه .تمام غمهای عالم ریخت تو دلم اما وقتی گفتید جوابتون مثبته قلبم شروع کرد به تپیدن از اینکه جوابتون مثبته خیلی ممنونم -من فقط یک شرط دارم -بگید هرچی باشه قبوله؟ -اول از همه باید خانواده هامون در جریان قراربگیرند. -بله حتما . پریا وارد حیاط شد و گفت : به به مرغ و خروسای عاشق ,میبینم سحر خیز شدید .ثمین جون بالاخره جواب مثبت رو دادی به داداش من . پویا :به کوری چشم دشمنان بعله. پریا :کور شه همه دشمناتون داداش گلم .راستی ثمین .مامانت الان رو گوشی پیغام گذاشت که تا اخر هفته بر میگردند. -ممنونم پریا واقعا از شنیدن این خبر خوشحالم . ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛