💟رمان جالب و عاشقانه #ازعشق_تاپاییز💟 ☘اسم دیگه رمان؛ #خاطرات_یک_طلبه 🍄قسمت چهارده -علیرضا انسانیتت کجا رفته اون بنده خدا به کمک نیاز داره اگه اون بیرون بمونه فردا صبح باید تکه های بدنشو از تو کوچه خیابون جمع کنی البته اگه گرگا چیزی برامون بذارن -اسماعیل یه دنده نباش این پسره کار دستمون میده. اگه حاج‌آقا بفهمه پدر جفتمونو درمیاره -این بنده خدا چه خطری میتونه داشته باشه گناه داره بچه مردم. ثانیا قرار نیست حاج‌آقا چیزی بفهمه الان میبریمش تو اتاق جای من میخوابه پتورم میندازه رو سرش حاج‌آقا فکر میکنه منم که خوابیدم فردا صبحم که میگیم بره خودش -چی بگم من که حریف لجبازیات نمیشم. ولی هرچی شد پای خودت -باشه قبول تو فقط دهنت چفت باشه همه چی حله -همین کاراتو میکنی بهت میگن رابین‌هود وگرنه تهش کوزِت هم نیستی حوصله نداشتم جواب علیرضا رو بدم ترجیح دادم برم سمت در تا بقیه از راه نرسیدن سمت در رفتم و علیرضا هم پشت سرم روانه شد درو باز کردم حیوونکی روی یه تخت سنگ نشسته بود و داشت با خاک‌های روی زمین ور میرفت -سلام -سلام داداش خوبی ممنون از اینکه اومدی پایین -سعیدم. سعید امیریان. اومده بودم برای چیدن میوه های پدربزرگم..... حوصله نداشتم حرفاشو بشنوم یعنی فرصت نبود که بشنوم. حرفشو قطع کردم و گفتم -ببین اقا ما اینجا طلبه‌ایم اردو اومدیم. الانم خیلی دارم ریسک میکنم که بدون اجازه گفتم بیای تو . اگه مسولمون بفهمه برای من و این دوستم خیلی بد میشه . پس لطفا بی سروصدا برید تو اتاقم لامپا رو خاموش میکنم بگیرید بخابید. منم میرم اتاق دوستم. فقط پتو رو روصورتتون بندازین که اگه کسی شما رو دید فکر کنه منم که خوابیدم -این وقت شب بخوابم؟ هنوز که سرشبه -پ ن پ انتظار دارید تا صبح یه قل دو قل بازی کنیم یه وقت حوصله‌تون سر نره سعید که از طرز صحبتم خنده‌ش گرفته بود درحالی که از پله‌ها میرفت بالا گفت -شما من و یاد خانم معلم دبستانم میندازی وقتی عصبانی میشد شبیه شما میشد یکم بهم برخورد با اخم کوچیکی گفتم -اگه من جای معلم دبستانت بودم طوری ادبت میکردم که مدیریت زمان دستت بیاد. مجبور نشی این موقع شب حیرون و سرگردون باشی -راستی اسم این دوستتون چیه خیلی آدم ضدحالیه برعکس شما که خیلی گلید سعید نگاهی به علیرضا انداخت و گفت -ببخشید من یکم رکم علیرضا با ناراحتی نگاهی به سعید انداخت و خیلی جدی گفت -ببین پسر جون حقت بود همون بیرون بمونی طعمه سگ و روباه بشی تا بفهمی با صاب‌خونه درست صحبت کنی علیرضا این و گفت و باسرعت پله ها رو بالا رفت و رفت تو اتاقش منم هرچند از حرف این یارو خوشم نیومد ولی خب از ماجرای صبحی و دعوای من و علیرضا قلبا راضی بودم که حالش گرفته شد ☘ادامه دارد.... 🍄 نویسنده؛ آقای اسماعیل صادقی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

💟رمان جالب و عاشقانه #ازعشق_تاپاییز💟 ☘اسم دیگه رمان؛ #خاطرات_یک_طلبه 🍄قسمت پانزده سعید و بردم تو اتاقمون و از اینکه اتاقم بهم ریخته بود عذرخواهی کردم سعید نگاهی به دور تا دور اتاق انداخت و گفت -شما اینجا چند نفرید؟ -حول و حوش ۶۰ نفر -شصت نفر؟؟ پس بقیه کو؟ -رفتن امامزاده برمیگردن -معذرت میخوام اسم شما چی بود -اسماعیل، دوستام بهم میگن اسی، خواهر برادرامم داش اسمال صدام میزنند. ولی خودم اسماعیل رو بیشتر دوست دارم، هجده ساله با این اسم زندگی میکنم سعید خندید و گفت -یعنی میخوای بگی ۱۸ سالته؟ -گفتم قبل از اینکه سنمو بپرسی خودم بگم، شما چند سالتونه -بیست و پنج سالمه، دانشگاه یزد پزشکی میخونم دوسال دیگه مونده تا بشم پزشک -یعنی میخوای بگی دکتری -گفتم قبل از اینکه شغلمو بپرسی خودم بگم من و سعید باهم خندمون گرفت. بامزاح گفتم -پس اهل تلافی هستید -نه زیاد ولی خب خوبی‌ها رو تلافی میکنم نمی‌دونم سعید میخواست کلاس بذاره یا حرفش بی‌ریا بود به‌هرحال لبخندی زدم و گفتم -ان‌شاالله موفق باشید، من بااجازه‌تون برم پیش دوستم شما هم راحت بخوابید فقط پتو یادتون نره حتما رو سرتون باشه -باشه حتما لامپ اتاق و خاموش کردمو از اتاق رفتم بیرون قدم اولو که برداشتم صدای سعید من و جذب خودش کرد -آقا اسماعیل؟ -جانم؟؟ -این لطف تو هیچ وقت فراموش نمیکنم دوباره لبخند روی لبم اومد و با یک شب بخیر گفتن به اتاق محمدتقی مومنی رفتم که ناصرم اونجا بود ناصر و مومنی که شیطنتاشون مثل هم بود در حال خوش و بش و تخمه پوست کندن بودند منم طبق معمول شروع کردم به غر زدن و گفتم -انگار نه انگار درس و بحث دارین هر از گاهی لابلای بازیاتون یه سری به کتاب هم بزنید بد نیست خاک خورد طفلی بس که بسته موند -باز که تو گیر دادی ول کن تروخدا این موقع شب کی درس میخونه که ما بخونیم یکم از ناصر یاد بگیر ببین چه پسر خوبیه. مگه نه ناصر؟ ناصر که تخمه تو دهنش بود نگام کرد و باتعجب پرسید -تو هنوز بیداری -آره اومدم امشب اینجا بخوابم اگه مشکلی نیست مومنی پرید تو حرفمو گفت -نه مشکلی نیست به شرط اینکه مث بچه آدم بگیری بخوابی و تو کار دیگران دخالت نکنی وگرنه..... یکم جدی شدم و گفتم -وگرنه چی؟؟ مومنی که فقط اهل حرف زدن بود نه عمل با عینک مسخره‌ش خندید و گفت -وگرنه من و ناصر از اینجا میریم -آها از اون نظر راحت باش از همین الان میتونی بری ولی ناصر جایی نمیره. مگه نه ناصر ناصر که بی‌طرف دعوا بود سکوت کرد و به تخمه پوست کردنش ادامه داد خیلی خسته بودم از ناصر پرسیدم -کجا بخوابم -رو تخت من بخواب -تو کجا میخوابی -رو زمین دیگه کجا بخوابم بنظرت؟ خیلی خسته بودم و حوصله تعارف تکه پاره کردن با ناصر و نداشتم که مثلاً بگم نه داداش این چه حرفیه من رو زمین میخوابم تو رو تخت بخواب از خدا خواسته گرفتم خوابیدم تازه چشمام گرم شده بود که صدای مومنی چرتمو پاره کرد -اسماعیل؟؟ اسماعیل خوابی؟؟ -آره اگه بذاری -اسماعیل تو اتاقت کسیه؟؟ با این سوال چشمام کاملا باز شد و با من‌ومن کردن گفتم -نه کسی نیست چطور مگه؟ -پس این کفشای آنتیک مانتیک مال کیه دم در اتاقت -وااااای خدای من کفشاا اینو گفتمو به سرعت نور سمت اتاقم رفتم چرا حواسم به کفشاش نبود. اگه آقای صالحی کفشا رو میدید چه خاکی بر سر میریختم. سریع کفشا رو برداشتم رفتم تو اتاق و لابلای وسایلا پنهانشون کردم سعید خواب بود دلم میخواست با همون کفشاش بکوبم تو سرش که نزدیک بود لومون بده ناصر و مومنی که از برخوردم مشکوک شده بودند پشت سرم اومدند تو اتاق مومنیِ فضول پرسید -اسماعیل این کیه خوابیده تو اتاقت -هیچکس کی میتونه باشه -این هیچکسه؟؟ هیچکسه این قدر حجم داره و نصف اتاق و اشغال کرده وای به حال اینکه کسی باشه ناصر داشت میرفت سمت سعید تا پتو رو کنار بزنه با هول و استرس گفتم -صبر کن ناصر تازه خوابیده بیدار میشه -کیه خب چرا راستشو نمیگی؟؟ مومنی شیطنتش گل کرد و گفت -اسمش هیچکسه اسم جدیده تو بورسه منم میخوام برم ثبت احوال اسممو بذارم هیچکس ناصر تو هم بذار بی‌کس تصور کن هیچکس مومنی با بی‌کس صادقی قشنگ میشه شوخ طبعی مومنی به ناصر سرایت کرد و گفت -مسعود اصلی هم بشه دربه‌در تیممون کامل میشه حسابی داشتم کلافه میشدم باعصبانیت گفتم -بسه دیگه بالای سرش کم فک بزنید بیدار میشه، بریم بیرون بهتون توضیح میدم برگشتیم اتاق مومنی منم از سیر تا پیاز ماجرا رو برای ناصر و مومنی تعریف کردم و ازشون قول گرفتم این مسئله بین خودمون بمونه ☘ادامه دارد.... 🍄 نویسنده؛ آقای اسماعیل صادقی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

💟رمان جالب و عاشقانه #ازعشق_تاپاییز💟 ☘اسم دیگه رمان؛ #خاطرات_یک_طلبه 🍄قسمت شانزده داشتم با ناصر و مومنی درمورد سعید صحبت میکردم که سر و صدای آقای صالحی با هیئت همراه به گوش رسید قلبم شروع به تپیدن کرد استرس عجیبی تمام وجودمو فرا گرفته من خوب حاج‌آقا صالحی رو میشناسم اگه اون بفهمه چکار کردم بدجور ناراحت میشه وجود یه غریبه تو محیط طلبگی خیلی خطرناکه استرس و نگرانی به وضوح از چهره‌م فهمیده میشد ناصر که خوب میدونست وقتی استرس بهم دست میده حالم بد میشه اومد کنارم نشست و دستمو گرفت وجودش بهم دلگرمی میداد دلداری های ناصر و مومنی اینکه حاج‌آقا متوجه نمیشه و نگران نباش اتفاقی نمیافته یکم حالم رو خوب میکرد تو دلم خدا خدا میکردم که حاج‌آقا تو اتاقم نره و سرک نکشه که یکدفعه علیرضا باعجله اومد تو اتاق مومنی با دیدن من و رنگ و روی پریدم پرسید -تو چرا این ریختی شدی ناصر جواب داد -میترسه حاج‌آقا از ماجرا بو ببره -مگه شما هم میدونید ناصر با اشاره حرف علی رو تایید کرد -علیرضا تو چرا نخوابیدی -خوابم نبرد فکرم مشغول تو و اون پسره بود -مرده شورشو ببرن صدای خرناسش هفت خونه بالاتر میره اون وقت ما از ترس خوابمون نمیبره -از خودت بپرس چقدر گفتم این پسره رو نیار تو حوزه گوش نمیدی دیگه -بس کن توروخدا علی اومدی سرزنشم کنی؟ -نه لجباز اومدم بگم حاج‌آقا اومدن حواست باشه -باشه میدونم خودم صداشونو شنیدم. بازم ممنون حرفم تموم نشده بود که صدایی نگاهمونو به سمت در روانه کرد -به‌به طلبه های نمونه، ممتاز و بااخلاق با دیدن حاج‌آقا مثل برق گرفته ها از جامون پاشدیم مات و مبهوت مونده بودم بدجور ترسیده بودم اون قدر که نزدیک بود بزنم زیر گریه و همه چی و به حاج‌آقا بگم علی و ناصر و مومنی به حاج‌آقا سلام احوالپرسی کردند و من همونطور خیره به حاج‌آقا سکوت کرده بودم -چته تو آدم ندیدی سلامت کو؟ -سلام حاج‌آقا خوبید زیارت قبول -ممنون. شماها چرا نیومدین؟ مونده بودم چی بگم علیرضا بدادم رسید و گفت -زیارت مستحبه حاج‌آقا ولی درس خوندن واجبه حاج‌آقا هم از همه جا بی‌خبر حرف علی رو تایید کرد و گفت -احسنت. کار خوبی کردین. درس خوندن واجبه. زیارت و بعداً هم میشه رفت یه لحظه خندم گرفت با انگشتام جلو دهنمو گرفتم که حاج‌آقا متوجه لبخندم نشه تو دلم گفتم چه قَدَم درس خوندیم حاج‌آقا با تذکر اینکه دیر وقته بگیرید بخوابید از اتاق بیرون رفت. و من با رفتنش نفس حبس شدمو آزاد کردم بعدش چهار نفری زدیم زیر خنده. علیرضا گفت -حال کردین چطور حاج‌آقا رو قانع کردم منم که هنوز تو شُک بودم فقط لبخندی زدم و گفتم -خیلی دیونه‌ای علی که همیشه جواب تو آستینش داشت گفت -نفرمایین.... استاد ما شمایی در ضمن کمال همنشین در من اثر کرد خندم گرفت گفتم -میخوام برم مسواک بزنم کی باهام میاد ناصر باحالت کنایه گفت -نکنه میترسی -مگه تو نمیترسی تو این جنگل؟ من نمیدونم با کدوم عقلشون سرویس‌های بهداشتی رو بردن وسط جنگل ساختن خب میآوردن همین بغل کنار حوزه میساختن چه کاریه این همه راه بریم برا یه مسواک زدن ناصر گفت -همینه دیگه وقتی با تو هماهنگ نمی‌کنند گند میزنند به همه چی. حتی به دستشویی ساختن علیرضا خندید و گفت -ناصر با زبون بی‌زبونی داره مسخره‌ت میکنه اسماعیل -مسخره چیه راست میگم خب -بگذریم بریم مسواک بزنیم ساعت یک شب شد فردا هم کلاس داریم خداوکیلی عجب شبی شد این و گفتم و چهار نفری سمت سرویس‌های بهداشتی رفتیم. از پله ها پایین رفتیم. نگاهی به اتاق ساکت و بی سر و صدای خودم انداختم و تو دلم دعا کردم هرچه زودتر صبح شه این کابوس لعنتی تموم شه ☘ادامه دارد.... 🍄 نویسنده؛ آقای اسماعیل صادقی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

💟رمان جالب و عاشقانه #ازعشق_تاپاییز💟 ☘اسم دیگه رمان؛ #خاطرات_یک_طلبه 🍄قسمت هفده بعد از مسواک زدن اومدم تو اتاق ناصر شب رو اونجا خوابیدم. با اصرار من علیرضا هم شب رو کنار ما بود این‌قد خسته بودم که نفهمیدم کی خوابم برد صبح روز بعد با صدای بچه‌ها از خواب بیدار شدم صدای بچه‌ها تو راهرو مثل جیک‌جیک گنجشک تو مخم بود به خودم گفتم مگه الان ساعت چنده؟؟ سابقه نداشت بچه‌ها موقع نماز این‌قد سروصدا راه بندازن تو خواب و بیداری بودم که حس کردم هوا روشنه آخ که نمازمون قضا شده بود باعجله از زیر پتو بلند شدم و سمت در رفتم و تو مسیر هرکی دم دستم بود با لگد میزدمش که پاشید نماز صبحمون قضا شده حسابی کلافه شده بودم سابقه نداشت نماز صبحم قضا شه. ناصر و بقیه هم حال خوبی نداشتن و همش تقصیر من بود اگه اون پسره رو نیاورده بودم تو حوزه مگه مرض داشتیم تا یک شب بیدار باشیم آخرشم نماز صبحمون قضا شه وای خدا گفتم سعید سریع لباسمو پوشیدمو رفتم سمت اتاقم با عجله وارد اتاق شدم و سریع به جایی که سعید خوابیده بود نگاه کردم اما هیچکس تو اتاق نبود. سعید رفته بود و ازش فقط یه دست‌خط و شماره تلفنش بود خوشحال بودم از اینکه همه چی تموم شد. به خودم گفتم پشت دستمو داغ میکنم اگه دوباره حس هم‌نوع دوستیم گل بکنه چیزی نگذشت که ناصر با حوله رو دوشش وارد اتاق شد -سلام -سلام -رفته؟ -آره. نمیدونم کی ولی این یادداشت و شمارشو برام گذاشته -خب خداروشکر مثل اینکه ختم بخیر شد نفسی کشیدم و گفتم -بالاخره تموم شد -حالا نمیخواد اینجا وایسی بلند شو آماده شو الانه کلاس شروع شه. نمازمون که قضا شد حداقل از کلاس نیفتیم با شرمندگی صورتمو برگردوندمو گفتم -تو برو من خودم میام حولمو برداشتم و سمت سرویس‌های بهداشتی رفتم تا برا کلاس آماده شم «طرزجان» روستایی بود که با تمام زیبایی‌هاش فقط ۲۱ روز تونستیم تحملش کنیم حسابی دلتنگ پدر مادر شده بودیم دیگه نه جنگل برامون معنا داشت نه آبشار و استخر و میوه‌های جور واجور. با اصرار همه طلبه‌ها آقای صالحی رو قانع کردیم که بریم قم و از اونجا هم بریم مشهد اون سال اولین سالی بود که قم میرفتم خیلی خاطراتش قشنگ بود اون‌قدر که الان دارم در موردش مینویسم طعمش زیر زبونمه یادش بخیر من و ناصر و محمدرضا پیری و علیرضا و مومنی کفشامونو دستمون گرفتیم و به سمت حرم راه افتادیم. خوابگاه‌مون نزدیک حرم بود. زیاد فاصله‌ای نداشت هروقت دلمون میخواست میرفتیم زیارت. تو خیابون چشمم فقط به گنبد طلایی بانو بود چه ابهتی چه عظمتی وقتی به سمت ضریح رفتم ناخواسته زدم زیر گریه باور نمیکردم من باشم و اینجا. آخه مگه معنوی‌تر از اینجا هم میشه پیدا کرد. یه دل سیر گریه کردم کنار بقعه مبارکه آرامش خاصی داشتم علیرضا دستشو گذاشت رو شونم -لابلای گریه‌هات برا منم دعا کن علیرضا رفیق فابریکم شده بود. هرجا میرفتم اونم دنبالم بود جایی نبود که من باشم و علی نباشه -مگه دوست تو دهمرده نبود؟؟ -چرا بود -پس چرا دنبال منی تو، هرجا میرم مثل بچه گربه دنبالم راه میافتی -بهت گفتم دهمرده دوستم بود ولی الان نیست -چرا اونوقت؟؟ تو که طرزجان بخاطر اون کلی حرف بارم کردی علیرضا سکوت کرد و از سکوتش شرمندگی رو میشد فهمید. تقریباً ده روزی قم بودیم و قرار شد یه هفته هم مشهد باشیم. مشهد هم خاطرات تلخ و شیرین خودشو داشت. بعد از ۴۰ روز دوری از خانواده بالاخره ساک و چمدونامون رو جمع کردیم و سوار اتوبوس شدیم که برگردیم زاهدان دل تو دلم نبود دلم لک میزد برای دوباره دیدن پدر مادرم دلم برای صدای گرمشون تنگ شده بود این جاده لعنتی هم معلوم نیست کی میخواد تموم شه. از پنجره‌ی اتوبوس به بیرون خیره شدم و زیرلب آهنگ جاده‌ی یک طرفه رو میخوندم علیرضا کنار من نشسته بود. ناصرم که جفت مومنی بود بدی اتوبوس این بود که نمیشد داخلش خوابید به همین منظور خیلی کم پیش میاد که من تو اتوبوس خوابم ببره بالاخره اتوبوس نزدیک شهر رسید چراغای شهر به وضوح دیده میشد. بوی پدر مادرو میشه به وضوح لمس کرد از پلیس‌راه تا حوزه راه زیادی نبود اما کل سفر یه طرف، این مسیر یه طرف ای خدا چرا تموم نمیشه. این تیکه از مسیر جون به لبمون کرد تا اینکه اتوبوس کنار حوزه توقف کرد دقیقا همون جایی که ۴۰ روز پیش سوارش شدیم. سریع از اوتوبوس اومدیم پایین من و ناصر چمدونامون رو برداشتیم و یه تاکسی گرفتیم و به سمت خونه راه افتادیم با اینکه دو سال از ناصر بزرگتر بودم ولی شوق بیشتری برای دیدن پدر مادر داشتم تاکسی سرکوچه خونمون نگه داشت خدا میدونه چقدر دلم بغل مادرمو میخواست چقدر نگاه پدرمو میخواست زنگ خونه رو زدم و با هزار شوق و اشتیاق منتظر باز شدن در بودم ☘ادامه دارد.... 🍄 نویسنده؛ آقای اسماعیل صادقی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

💟رمان جالب و عاشقانه #ازعشق_تاپاییز💟 ☘اسم دیگه رمان؛ #خاطرات_یک_طلبه 🍄قسمت هجده چیزی طول نکشید که مامان درب حیاط و باز کرد مثل بچه‌ها پریدم بغلش -چه قدر دلم برات تنگ شده بود مامان -منم همین‌طور خوشحالم که سالمید -بابا کجاست -رفته دوش بگیره برمیگرده رفتم تو اتاقم، اتاق کوچیک و قشنگم تو این ۴۰ روز حسابی خاک خورده بود خستگی راه هنوز تو وجودم بود بدجور بدنم گرفته بود و از همه بیشتر گردنم درد میکرد ترجیح دادم استراحت کنم تمیزکاری اتاق باشه برای یه وقت دیگه. رو تختم دراز کشیده بودم و مداحی شهید گمنام رو گوش میدادم. دام لک زده بود برای دیدن مرتضی نمی‌تونستم صبر کنم پنجشنبه شه تا برم دیدنش دلم میخواست الان کنارش بودم. کلی حرف دارم برای گفتن. کلید اسرارم شده بود مرتضی اتفاقاتی که تو حوزه برام می‌افتاد اول از همه به مرتضی میگفتم. البته آبجیم هم محرم اسرارم بود. یه جورایی از جیک و پیک هم خبر داشتیم. گاهی وقتا آبجیم حرفایی رو که باید به یک خانم میزد به من میگفت من هم متقابلا بهش اعتماد میکردم و از خودم بهش میگفتم تو کل فامیل که چه عرض کنم بین دوست و آشنا هم پیچیده بود که اسماعیل و سارا رفیق همن و بدون هم نمیتونند زندگی کنند. خدا میدونه وقتی سارا ازدواج کرد. چه قدر برام سخت گذشت داشتم مداحی گوش میدادم که ناصر وارد اتاقم شد +بیداری؟ -آره تو چرا نخوابیدی +داشتم اتاقمو مرتب میکردم حسابی خاک گرفته این چهل روز خندم گرفت ناصر هم به درد من مبتلا بود -بابا نیومد از حموم بیرون +نه بابا تو که بابا رو میشناسی چهار ساعت یه دوش گرفتنش طول میکشه حالا حالاها بیرون نمیاد. راستی مامان بهت گفت عمه مریم فرداشب میخواد بیاد اینجا با شنیدم اسم عمه مریم از جام پاشدم و باتعجب گفتم -نه مامان حرفی بهم نزده. چیزی شده؟؟ +چیز خاصی نشده میاد برای همون حرفای تکراری عمه مریم تداعی یه قهر بی‌سابقه تو فامیلمونه اونم بابت مخالفت ازدواج من و دخترش از قضا عمه مریم پیشنهاد ازدواج من و فاطمه رو به بابا میده و بابا هم که از ازدواج فامیلی خوشش نمیاد بهونه میکنه که اسماعیل داره درس میخونه و هنوز بچه‌ست دخترعمم خدایی خیلی دختر خوبی بود اما مگه میشد رو حرف پدر مادر حرف زد وقتی میگن نه یعنی نههههه حرفم نباشه -مگه بابا جوابشونو نداده ؟ چرا؟ -ولی تو چی؟ -من چی؟؟ +تو نمیخوای نظر بدی؟؟ -دلت خوشه ناصر جان. درمورد چی نظر بدم وقتی مامان بابا تو خصوصی‌ترین مسئله‌ی آدم دخالت میکنند -خاک بر سرت اسماعیل که حتی نمیتونی برای آینده‌ت تصمیم بگیری با عصبانیت از جام پاشدم و گفتم -مواظب حرف زدنت باش ناصر. تو میگی چی کار کنم؟ داد بکشم؟ دعوا راه بندازم؟ هوار کنم؟ که چرا با ازدواج من و فاطمه مخالفت کردین؟ بعد اونوقت فکر میکنی زندگی که با دعوا شروع بشه عاقبت خوشی داره؟ -من که نمیگم صداتو ببر بالا. من میگم اگه فاطمه رو دوست داری چرا سعی نمیکنی بهش برسی با این حرف ناصر بغضم گرفت -تو چی میفهمی از دوست داشتن بچه‌ جون چی میفهمی چه قدر سخته بخاطر پدر مادرت چون دوستشون داری از دلت از خواسته‌ت از همه چی بگذری تا پدر مادرت ناراحت نشن. من از خیلی چیزا گذشتم نه بخاطر خودم بلکه بخاطر مامان. دیگم درمورد این موضوع صحبت نکن نمی‌خوام چیزی بشنوم ناصر که از برخوردم شُکه شده بود گفت -لیاقتت یکی مثل خودته و بدون خداحافظی از اتاقم رفت بیرون اشکامو پاک کردم و رو تختم دراز کشیدم دام میخواست بخوابم ولی دلم برای بابا تنگ شده بود منتظر موندم تا از حموم بیاد بیرون ببینمش بعد بخوابم صدای بابا که داشت با ناصر احوالپرسی میکرد بلند شد از اتاقم رفتم بیرون بابا طبق معمول ریشش و شش تیغه کرده بود -بابااااا؟؟ +جانم پسرم -باز که زشت شدی. چند بار بگم ریش بهت میاد نزن اون لامصبو بابامم طفلی گفت -فعلا بیا ماچ بده که حسابی دلم برات تنگ شده غُر زدنت باشه برای بعد

ادامه قسمت ۱۸ منم رفتم صورت تراشیده و صاف بابامو یه ماچ آبدار کردم یه نیم‌ساعتی باهم حرف زدیم از اینکه تو این مدت چی گذشت و چه اتفاقاتی افتاد گفتیم و شنیدیم. کم‌کم چشمام سنگینی می‌کرد خواستم برم تو اتاقم که بابا گفت -میدونی فردا عمه مریم‌ت میخواد بیاد اینجا؟ -آره میدونم -واسه فردا حرفی چیزی نداری بزنی نمیخپای چیزی بگی؟ نگاه مظلومانه‌ای به بابا انداختمو گفتم -مگه چیزی هم مونده که من بگم. همه حرفا رو که شما زدین. من نمیدونم عمه چرا میخواد فردا بیاد اینجا؟ بابا یکم جدی شد و گفت -اگه اون عمه‌ت هزار دفعه هم بیاد من میگم نهههه چون تو هنوز بچه‌ای میفهمی..... بچه خواستم حرف بزنم اما به خودم گفتم خفه شو اسماعیل این همه مدت خفه بودی از اینجا به بعد هم لال‌مونی بگیر نگاهی به مامان بابا انداختم و گفتم -باشه هرچی شما بگید من که حرفی ندارم نگاهم به ناصر افتاد اونم نگاهی تلخ به من انداخت و با گفتن جمله‌ی خاک بر سرت بی عرضه رفت تو اتاقش ☘ادامه دارد.... 🍄 نویسنده؛ آقای اسماعیل صادقی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

💟رمان جالب و عاشقانه #ازعشق_تاپاییز💟 ☘اسم دیگه رمان؛ #خاطرات_یک_طلبه 🍄قسمت نوزده از بس خسته بودم سریع خوابم برد بعد از نماز صبح به مامان گفتم ساعت ۸ بیدارم کنه باید برم حوزه برای ترم تابستونم انتخاب واحد کنم حول حوش هشت و نیم، نُه صبح بود که بعد از صبحانه خونه رو به قصد حوزه ترک کردم ناصر بخاطر گردگیری و نظافت دیشب اتاقش خسته بود و من ناچار تنها حوزه رفتم چون تابستون بود حوزه خلوت بود یه نگاهی به تابلو اعلانات زدم و برنامه امتحانی رو روی کاغذ نوشتم مشغول خواندن و نوشتن برنامه بودم که صدای آقای شادمانی نگهبان حوزه‌مون من و به خودش جلب کرد یه پیرمرد مهربون و دوست‌داشتنی که از اتباع خارجی بود. خیلی مهربون و مقیّد. یادمه سحر قبل از طلبه‌ها بلند میشد و نمازشب میخوند. اهل غیبت و دروغ و این چیزا نبود نمیدونم چی از من دیده بود که به قول خودش این قدر دوستم داشت. بعد از صحبت با آقای شادمانی یه چرخی تو حوزه زدم کارگرا مشغول کار و بنّایی بودن . بقول یکی از طلبه ها یکی حرم امام رضا یکی هم حوزه امام صادق دائم‌البنایی بود و راستم می‌گفت یه روز نبود که بنایی نباشه تو حوزه، دائم در حال ساخت و ساز بودیم. نزدیک اذان ظهر شده بود. نماز ظهرمو رفتم مسجد جامع خوندم اینم بگم که بعد از نماز رفتم بازار و گوشی که ناصر بهم داده بود و تعمیر کردم. یه گوشی کشویی که اون زمان تو بورس بود اون زمان با اصرار خواهر برادرام که می گفتند الان همه گوشی دارند چرا تو نداری مجبور شدم گوشی بخرم خیلی دوسش داشتم ؛ یک گوشی شیک و نقلی که اکثر خاطراتمو باهاش ثبت و ضبط کردم. کارم کم کم تموم شد و من با اتوبوس رفتم خونه کلید خونه رو که انداختم ، به یه جفت کفش زنونه مواجه شدم کفشای عمه مریم بود اما بابا که گفت قراره شب بیاد خونمون نه لنگ ظهر ناصر با شنیده شدن بستن در اومد به استقبالم -سلام -سلام عمه اومد؟؟ -اره -تنها اومد؟؟ ناصر که از ماجرای دیشب هنوز از دستم ناراحت بود گفت -پس میخواستی با کی بیاد تنهاست دیگه یه دستی به سر و صورتم کشیدمو از ناصر پرسیدم -من تیپم خوبه ؟؟ ناصر هم بدون اینکه جوابمو بده رفت تو هال و کلی خورد تو ذوقم با گفتن یاالله و بسم الله وارد هال شدم عمه و مامان و بابا داشتن با هم صحبت میکردند. با دیدنم عمه استقبال گرمی ازم نکرد معلوم بود از چیزی ناراحته منم بعد از احوال پرسی و روبوسی با عمه‌خانم سمت اتاقم رفتم هنوز دستم به دستگیره در اتاق بود که عمه گفت -بشین اسماعیل کارِت دارم _چشم لباسامو عوض کنم خدمت میرسم تو اتاقم رفتم و سریع لباس راحتی هامو پوشیدم و به بقیه پیوستم. _خوبی عمه خوش اومدی. راه گم کردین بچه‌ها چطورن مشتاق دیدارتون بودیم عمه با صدای خشکی که انگار به زور داره تحملم میکنه گفت -از احوالپرسی های شما. از تو که طلبه‌ای انتظار بیشتری میره به عَمّت سر بزنی -بله حق با شماست عمه‌جون این و گفتم و با خنده ای زورکی به پدر و مادرم نگاه کردمو گفتم -خب دیگه چه خبر گفتین کارم دارین عمه که تا اینجای ماجرا حتی درست هم نگاهم نکرده بود سمت من چرخید و گفت -بابات راست میگه؟؟ شوکه شدم نگاهی به بابام انداختم و باتعجب پرسیدم -بابام چی میگه؟ -پرسیدم حرفای بابات چه‌قدر واقعیت داره؟؟ -کدوم حرفا عمه خب به منم بگید بفهمم ☘ادامه دارد.... 🍄 نویسنده؛ آقای اسماعیل صادقی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

💟رمان جالب و عاشقانه #ازعشق_تاپاییز💟 ☘اسم دیگه رمان؛ #خاطرات_یک_طلبه 🍄قسمت بیست بابام خواست سر صحبت و باز کنه که عمه پرید وسط حرفش و گفت -بابات میگه این تویی که مخالف ازدواج با فاطمه‌ای. میگه خودش و مادرت هیچ مخالفتی ندارن و مخالفت فقط از ناحیه توئه دنیا رو سرم خراب شد یه لحظه احساس ضعف شدیدی بهم دست داد. آخه بابا چطور میتونه این‌قدر بی‌انصاف باشه که همه کاسه کوزه ها رو سر من خراب کنه. خودش... مامان.... همه میدونند که من دختر عممو دوست دارم اما..... تو دلم گفتم خیلی نامردی بابا...تو فکر بودم که صدای عمه بلند شد -چرا ساکتی؟ -چی بگم عمه‌ جون -بگو این حرفا چه‌قدر صحت داره؟ نگاهی به بابام انداختم برای اولین بار نگاه اخم‌الودی بهش انداختم کمی مکث کردم یه حسی بهم میگفت الان بهترین فرصته فقط کافیه به عمه بگم بابا دروغ میگه اون وقت بابا مجبور میشه با ازدواج من و فاطمه موافقت کنه. اما من خوب پدرمو میشناسم اون و مامان یه‌دنده و لجبازن مرغشون هم یه پا داره شاید من تبرئه بشم اما رابطه‌ی خواهرو برادر بدجور شکرآب میشه و بهم میخوره اما اگه خودم رو فدا کنم فوقش عمه بامن قهر میکنه اما با برادرش نه ولی چطور میتونستم دروغ بگم من که خوب میدونم بابام مخالفه همه میدونند که من و فاطمه همو دوست داریم. خدای من بدجور سر دوراهی قرار گرفتم کاش همه اینا خواب باشه. یه طرف پدرمادرم یه طرف عمه و دخترش -اسماعیل؟؟؟ -جانم عمه -به چی فکر میکنی چرا جوابمو نمیدی؟؟ نکنه؟؟ حرف عمه رو بریدم با اینکه باب میلم نبود اما مجبور شدم دروغ بگم دروغی که سالها تاوانشو تنهایی پس دادم. یه نگاه به بابام انداختم و گفتم -آره عمه حق با بابامه من فعلا میخوام درس بخونم یعنی هنوز آمادگی تشکیل زندگی رو ندارم امیدوارم درکم کنید دیگه نمیتونستم حرف بزنم یک کلمه دیگه، منجر به شکستن بغضم میشد. از جام پاشدم و رفتم اتاقم سرمو گذاشتم رو بالشت و زار زار زدم زیر گریه. تمام سعیمو میکردم که صدای گریه‌هام تو اتاقم حبس بشه. صدای عمه که داشت بهم بد و بیراه میگفت راحت شنیده میشد. عمه داشت پشت در کلی حرف بارم میکرد. که تو لیاقت دخترمو نداری و من تو اتاق زار زار گریه میکردم حالم از خودم بهم میخوره وقتی تو حساس‌ترین مسئله‌ی زندگیم حق انتخاب ندارم از یه طرف هم صدای بابا که داشت به عمه میگفت آبجی من شرمنده‌م اسماعیل جوونه، عقلش قد نمیده، خوب و بد تشخیص نمیده بیشتر اعصابمو بهم میریخت. بالاخره عمه خانم تشریفشونو بردند. با رفتن عمه بابا اومد داخل اتاقم -میخام باهات حرف بزنم پتو رو کشیدم رو سرم و گفتم -حوصله ندارم میخوام بخوابم -ولی من باید باهات حرف بزنم خواستم جواب بابا رو بدم که ناصر اومد تو اتاقم -چی کارش داری بابا تو که به خواستت رسیدی این وسط اسماعیل خراب شد نه تو بابا نگاهی به ناصر انداخت و گفت -تو دخالت نکن -اتفاقا الان جای دخالته. شما حق ندارین طبق سنت‌های قدیمی فکر کنید و هرچی شما بگید بچه‌ها بگن چشم. الان فرق میکنه دو نفر باید خودشون همو بخوان نه اینکه شما انتخابش کنید حوصله جر و بحث نداشتم به ناصر گفتم -تمومش کن حوصله ندارم نمی‌خوام چیزی در این مورد بشنوم الانم همتون برید بیرون می‌خوام تنها باشم ناصر نگاهی به مامان که تا الان ساکت بود انداخت و گفت -ببین مامان من مثل اسماعیل نیستم هرچی شما بگید بگم چشم. من با هرکی دلم بخواد ازدواج میکنم مثل علیرضا علیرضا داداش بزرگمه که برخلاف میل مامان با دخترداییم ازدواج کرد و الانم کلی خوشبخته ناصر و بقیه از اتاقم بیرون رفتند و من موندم و فکر اینکه خدا برام چی مقدر کرده و سرنوشت من قراره با کی رقم بخوره ☘ادامه دارد.... 🍄 نویسنده؛ آقای اسماعیل صادقی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌹🕊بسم الله القاصمـ الجبارین🕊🌹 🕌رمـــــان #دمشـــق_شہرعشق 🕌قسمٺ #شصت_ویک دیگر درد پهلو فراموشم شده.. و طوری با تندی سوال میکرد که خودم برای آواره شدن پیشدستی کردم... _من امروز از اینجا میرم!😥😞 چشمانش درهم شکست.. و من دیگر نمیخواستم اسیر سعد🔥😭شوم که با بغضی #مظلومانه قسمش دادم _تورو خدا دیگه منو برنگردونید پیش سعد! من همین الان از اینجا میرم! یک دستم را کف زمین قرار دادم تا بتوانم برخیزم.. و فریاد مصطفی دلم را به زمین کوبید _کجا میخواید برید؟😡🗣 شیشه محبتی که از او در دلم ساخته بودم شکست.. و او از حرفم تمام وجودش در هم شکسته بود که دلم را به محکمه کشید _من کی از رفتن حرف زدم؟😠😠از دیشب یه لحظه نتونستم بخوابم، فقط میخوام ازتون مراقبت کنم، حالا بذارم برید؟ دلم لرزید و پای رفتنم دل او را بیشتر لرزانده بود که نفسش در سینه ماند و صدایش به سختی شنیده شد.. _من فقط میخواستم بدونم چه احساسی به همسرتون دارید...همین! پیشانی ام از شرم نم زد و او بی توجه به رنجش چشمانم نجوا کرد _میترسیدم هنوز دوسش داشته باشید! انگار دیگر در این خانه هم امنیتی نبود.. و باید فرار میکردم که با خبرش خانه خیالم را به هم ریخت..😥 _صبح موقع نماز 🌷سیدحسن🌷 باهام تماس گرفت...گفت دیشب بچه ها خروجی داریا به سمت حمص یه #جنازه پیداکردن. با هر کلمه... ادامه دارد.... 🌹نام نویسنده؛ خانم فاطمه ولی نژاد ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌹🕊بسم الله القاصمـ الجبارین🕊🌹 🕌رمـــــان #دمشـــق_شہرعشق 🕌قسمٺ #شصت_ودو با هر کلمه نفسش بیشتر در سینه فرو میرفت.. و من سخت تر صدایش را میشنیدم.. که دیگر زبانش به سختی تکان میخورد _من رفتم دیدمش، اما مطمئن نیستم! گیج نگاهش مانده و نمیفهمیدم چه میگوید که موبایلش📱 را از جیب پیراهن سفیدش بیرون کشید،.. رنگ از صورتش پرید.. و مقابل چشمانم به نفس نفس افتاد _باید هویتش تأیید بشه. اگه حس میکردم هنوز دوسش دارید، دیگه #نمیتونستم این عکس رو نشونتون بدم! همچنان مردد بود.. و حریف دلش نمیشد که پس از چند لحظه موبایل را مقابلم گرفت و لحنش هم مثل دستانش لرزید _خودشه؟ چشمانم سیاهی میرفت..😣😣 و در همین سیاهی جسدی را دیدم که روی زمین رها شده بود،.. قسمتی از گلویش پاره و خون از زیرچانه تا روی لباسش را پوشانده بود... سعد بود،.. با همان موهای مشکی ژل زده و چشمان روشنش که خیره به نقطهای ناپیدا مانده بود.. و قلبم را از تپش انداخت... تمام بدنم رعشه گرفته و از سفیدی صورتم پیدا بود😖😖😖 جریان خون در رگهایم بند آمده.. که مصطفی دلواپس حالم مادرش🌺 را صدا زد تا به فریادم برسد. عشق قدیمی و زندانبان وحشی ام را #سربریده و برای همیشه از شرّش خلاص شده بودم.. که لبهایم میخندید😄 و از چشمان وحشتزده ام اشک میپاشید.😭 مادرش برایم آب آورده.. و از لبهای لرزانم قطرهای آب رد نمیشد که خاطرات تلخ و شیرین سعد به جانم افتاده.. و بین برزخی از عشق و بیزاری پَرپَر میزدم. در آغوش مادرش تمام تنم از ترس میلرزید.. و 🔥تهدید بسمه🔥 یادم آمده بود که با بیتابی ضجه زدم😭😭😭 _دیشب تو حرم بهم گفت... ادامه دارد.... 🌹نام نویسنده؛ خانم فاطمه ولی نژاد ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌹🕊بسم الله القاصمـ الجبارین🕊🌹 🕌رمـــــان #دمشـــق_شہرعشق 🕌قسمٺ #شصت_وسه _دیشب تو حرم بهم گفت همین امشب شوهرت رو #سرمیبره و #عقدت میکنه! و نه به هوای سعد که از 🔥وحشت ابوجعده🔥 دندانهایم از ترس به هم میخورد.. و مصطفی مضطرب پرسید _کی بهتون اینو گفت؟😠 سرشانه پیراهن آبی مادرش از اشکهایم خیس شده😭😭 و میان گریه معصومانه شهادت دادم _دیشب من نمیخواستم بیام حرم، بسمه #تهدیدم کرد اگه نرم ابوجعده سعد رو میکشه و میاد سراغم! هنوز کلامم به آخر نرسیده،.. خون غیرت در صورتش پاشید😡 و از این #تهدیدبیشرمانه از چشمانم #شرم کرد که نگاهش #به_زمین افتاد.. و میدیدم با داغیِ نگاهش زمین را آتش میزند... مادرش سر و صورتم را نوازش میکرد🌺😊 تا کمتر بلرزم.. و مصطفی آیه را خوانده بود که خیره ماند و خبر داد _بچه ها دیشب ساعت ۱۱ پیداش کردن، همون ساعتی که شما هنوز تو حرم بودید! یعنی اون کار خودش رو #کرده_بود، چه شما حرم میرفتید چه نمیرفتید دستور کشتن همسرتون رو داده بود و ... و دیگر نتوانست حرفش را ادامه دهد که سفیدی چشمانش از عصبانیت سرخ شد😡😡 و گونه هایش از خجالت گل انداخت. ازتصور بلایی که دیشب میشد به سرم بیاید.. و #به_حرمت_حرم حضرت سکینه(س) خدا نجاتم داده بود،..😰😭 قلبم به قفسه سینه میکوبید.. و دل مصطفی هم برای #محافظت از این #امانت به لرزه افتاده بود.. که با لحن گرمش التماسم میکرد _خواهرم! قسمتون میدم از این خونه بیرون نرید! الان اون حرومزاده زخمیه، #تازهرش_رونپاشه آروم نمیگیره! شدت گریه نفسم را بریده بود..😭😭😭 و مادرش میخواست کمکم کند تا دراز بکشم.. که پهلویم در هم رفت...😩😩 ادامه دارد.... 🌹نام نویسنده؛ خانم فاطمه ولی نژاد ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛