#جریان_فکری #تدبر_در_حالات #اندازه_انسان 💠 غم های مقدس ۱ 👈ما برای اینکه بفهمیم چقدر بزرگ شدیم می توانیم به جنس و اندازه غم هایمان نگاه کنیم و در آنها تدبر کنیم. انسان به اندازه آن چیزی است که برای ان دغدغه و غم دارد. متن زیر میتواند ما را در فکر فرو ببرد که من چقدر بزرگ شدم. ✅ استاد علی صفایی کتاب اخبات: آدمى بايد ... بفهمد كه وقتى پاى بچه‏ اش مى‏ شكند، سرش مى‏ شكند، اسهال مى‏ گيرد، لوله خانه‏ اش آب مى‏ دهد، آيا بايد همه غم‏هاى عالم در او صف بكشد؟! همّ و غمّ او همين‏ ها باشد؟! به حقِّ حقّ قسم، وقتى در روز قيامت، خداوند اولياى خود را محشور مى‏‌كند و ما مى‏‌بينيم كه غم و غصّه‏‌هاى آنان چه بوده، به حال خود گريه مى‏‌كنيم و شرمنده مى‏‌شويم كه چقدر غصّه‏‌هاى ما حقير بوده است! وقتى در روز قيامت على (ع) را به صحراى محشر مى‏‌آورند و ما را هم مى‏‌آورند و غصّه‏‌هاى او را با غصّه‏‌هاى ما مقايسه مى‏‌كنند، خجالت مى‏‌كشيم! مى‏‌بينيم فلان آدم كه در يمامه گرسنه مانده، جزء غصّه‏‌هاى حضرت بوده، در حالى كه غصّه من اين بوده كه تخم بلبلم جوجه نكرده و يا باد ماشينم در رفته و يا روى ماشينم خط كشيده‏‌اند! ... خدا شاهد است كه ما نه خدا را شناخته‏‌ايم و نه قدر خود را و اين گِله خداست كه انسان را خيلى ذليل مى‏‌كند: «وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حقَّ قَدْرِه» كه قدر حق را نشناخته‏‌ايد. 👆امشب رو به قبله بنشینیم با اشک های این دختران شهید گریه کنیم و از خدا بخواهیم که ما هم با علی هم غم شویم و برای فرج و رفع مشکلات مردم غزه و نابودی اسرائیل دعا کنیم😔 پای این کلیپ باید ضجه زد😭 https://eitaa.com/roohallah_tarbiat

#جریان_فکری #تدبر_در_حالات #اندازه_انسان 💠 غم های مقدس ۲ اگه در کلیپ بالا جنس غم خوردن برای بچه یتیم و هم غم علی شدن را بفهمیم شاید این مناجات های مجاهد بزرگ چمران عزیز برایمان معنا پیدا کند. ✅ از مناجات های شهید چمران: خدایا! تو را شکر می کنم که غم و درد های شخصی مرا که کثیف و کشنده بود از من گرفتی،و غم ها و درد های خدایی دادی،که زیبا و متعال بود. خدایا! تو تاروپود وجود مرا با غم و درد سرشتی،تو مرا به آتش عشق سوختی،در کوره غم گداختی،در طوفان حوادث ساختی و پرداختی،تو مرا در دریای مصیبت و بلا غرق کردی،و در کویر فقر و حرمان و تنهایی سوزاندی. خدایا! تو را شکر می کنم که سنگ زیرین آسیا کردی،و به من قدرت تحمل دادی که این همه درد و فشار را،که در تصور نمی گنجید،بر قلب و روحم حمل کنم،از مجالس جشن و شادی بگریزم و به مراکز خطر و بلا و درد و رنج پناه برم. خدایا! در غم و درد شخصی می سوختم،تو آن چنان در درد ها و غم های زجردیدگان و محرومان و دل شکستگان غرقم کردی،که درد ها و غم های شخصی را فراموش کردم. تو مرا با زجر و شکنجه همه محرومین و مظلومین تاریخ آشنا کردی،از این راه تو علی را به من شناساندی ، تو مرا با حسین آشنا کردی، تو دردها و غم های زینب را بر دلم گذاشتی، تو مرا با تاریخ در آمیختی، و من خود را در تاریخ فراموش کردم ، با ازلیت و ابدیت یکی شدم، و از این نعمت بزرگ تو را شکر می کنم. خدایا! تو را شکر می کنم که به من درد دادی و نعمت درک درد عطا فرمودی، تو را شکر می کنم که جانم را به آتش غم سوزاندی، و قلب مجروحم را برای همیشه داغدار کردی، دلم را سوختی و شکستی، تا فقط جایگاه تو باشد.