شرکت در انتخابات مهمتر از رای به اصلح است. حتی ما حاضریم 4 سال دیگر مثل آقای روحانی سر کار بیاید چه اینکه انتخابات حداکثری مایه آبروی نظام و عزت کشور است اون هم کشوری که به نام شیعه است. هم دعا و دعوت و هم امید دهی باید در دستور کار فرد فرد دلسوزان و متدینان قرار بگیرد.

این روزها این حدیث خیلی کاربرد دارد. مومن باید زیرک باشد

برخی از ناامیدی‌هایی که امروز در بخش‌هایی از جامعه در حال رخ نمایی است، می‌تواند در یک ‎#دولت_قوی این ناامیدی‌ها تبدیل به امید شود.

حکومت عمر که قابل مقایسه با حکومت روحانی نبود با این حال امیر المومنین علیه السلام برای حفظ اسلام اون هم حداقل اسلامی که توسط غاصبان باقی مانده بود ، آ حضرت همکاری نمود و مشورت های متعدد به خلیفه می دادمخصوصا در خصوص جنگ ها که جنبه امنیتی داشت. حال آن کسانی که به دلیل ناکارآمدی دولت ها و یا حتی قبول نداشتن حاکمان این نظام، قصد شرکت در انتخابات را ندارند باید بدانند سیره امیر المؤمنین علیه السلام چنین نبود.شرکت در انتخابات در وهله اول تقویت مذهب است و در رتبه بعد، تقویت نظام و همینگونه مایه عزت و قوت کشور.

شخصی از روی پل در رودخانه سقوط کرد و فریاد کمک‌خواهی سر داد. مردی که شناگر ماهری بود به آب پرید و او را نجات داد. هنوز شرشر آب از لباسهای مرد شناگر به زمین می‌ریخت که فریاد کسی دیگر را شنید که در آب افتاده بود. آن مرد به آب پرید و با زحمت فراوان شخص دوم را نیز نجات داد. خسته و کوفته کنار آب دراز کشید و نای راه رفتن نداشت. اندکی آرام گرفت و سرپا ایستاد. تازه نفسش جا آمده بود که صدای فریاد شخص دیگری را شنید که داخل آب افتاده بود. غیرتش اجازه نداد و به قصد کمک به او برخاست. اما حقیقتا خسته بود و به زحمت حرکت می‌کرد. شخصی که از کنار، تمام جریان را می‌دید نزد شناگر ناجی آمد و گفت: اگر تا شب هم اینجا بایستی باید به دل آب بزنی و غریقها را نجات دهی. به جای اینکه اینجا غریقها را نجات دهی بالای پل برو و جلوی آن دیوانه‌ای که رهگذران را داخل آب می‌اندازد بگیر. این داستان، پاسخی تمثیلی به کسانی است که می‌گویند رئیسی باید در قوه قضاییه بماند و جلوی مفاسد را بگیرد. دزدها را مسئول می‌کنند و رئیسی در قوه قضاییه بماند.

ملاک اصلی و جامع برای انتخاب فرد اصلح در انتخابات،"داشتن تقوا" در سخن و کارنامه عملی است.تعیین مصداق با جنابتان.

فلسطین، همچنان مهم ترین و زنده ترین مسئله ی مشترک امت اسلامی است. امام خامنه ای 1400/02/17 باشد که لذت اسلام ناب را سراسر سیاره زمین با زدودن اسارت ها بچشد و جوانان واله و شیدای این لذت، یکدیگر را دریابند... ✅ حمایت مالی از انتفاضه فلسطین: ش شبا: IR9706-3035-2082-2099-1732-0001 ش کارت: 6273-8111-6682-7839 ش حساب: 3520-822-9917320-1 بنام: موسسه تبلیغی جهادی میقات جوانان انقلاب اسلامی دریافت، فقط تا پایان اردیبهشت ماه 1400 http://eitaa.com/joinchat/3533570061C26a89e033c ✅ گردان تبلیغی رزمی مستشهدین

📹ببينيد| نماهنگی از بیانات رهبر انقلاب درباره حضرت آیت‌الله بهجت ➕دعایی که آیت‌الله بهجت به آیت الله خامنه‌ای توصیه کردند 🏴انتشار به‌مناسبت سالگرد ارتحال ☑️ @Khamenei_ir

امیر مؤمنان (ع) در وصف صعصعه بن صوحان خطاب به او چنین فرمودند: «واللَّهِ، ما كُنتُ عَلِمتُكَ إلّا خَفيفَ المَؤونَةِ كثيرَ المَعونَةِ ؛ به خدا قسم، تا آن جا که دانسته‌ام تو کم توقع، کم زحمت و کم خرج بودی. از آن طرف پرکار بودی و خدوم و کمک کار.»

ترویج فرهنگ خودباختگی از شاه تا برخی ها گرچه حتی تقی­زاده نیز بعدها نسخه­ «از سر تا نوک پای فرهنگی شدن» خود را خطا دانست؛ اما پهلوی در تمام مقاطع حیات خود به عملیاتی کردن آن متعهد ماند. رضاشاه به تصریح می­گوید: «ما باید صورتا و سنتا غربی شویم» و این «ماموریت» دو سر داشت: مبارزه با تعلق خاطر مردم نسبت به داشته­های خود از طریق تحقیر فرهنگ ایرانی-اسلامی، و اعتلای اغراق آمیز و تحریفی تصویر غرب در ذهن آنان.......به نظر شما برخی از مسئولین چنین عمل ننمودند؟! البته مقصر آن کسانی اند که به آنها رأی دادند😞..........انتخاب آگاهانه راه علاج است.👌

سفیر وقت انگلیس در زمان پهلوی که از شاهدان عینی جشن هنر شیراز است درخصوص شگفتی خود از اوج ابتذال این مراسم، اینگونه می­نگارد: «در سال 1977 از نظر كثرت صحنه‌های اهانت‌آمیز به ارزش‌های اخلاقی ایرانیان از جشن‌های پیشین فراتر رفته بود. به طور مثال یك شاهد عینی صحنه‌هایی از نمایشی را كه موضوع آن آثار شوم اشغال بیگانه بود برای من تعریف كرد. گروه تئاتری كه این نمایش را ترتیب داده بودند یك باب مغازه را در یكی از خیابانهای پر رفت و آمد شیراز اجاره كرده و ظاهراً می‌خواستند برنامه خود را به طور كاملاً طبیعی در كنار خیابان اجرا كنند. صحنة نمایش نیمی در داخل مغازه و نیمی در پیاده‌رو مقابل آن بود. یكی از صحنه‌ها كه در پیاده‌رو اجرا می‌شد تجاوز به عنف بود كه به طور كامل (نه به طور نمایشی و وانمودسازی) به وسیله یك مرد (كاملاً عریان یا بدون شلوار ـ درست به خاطر ندارم) با یك زن كه پیراهنش به وسیله مرد متجاوز چاك داده می‌شد در مقابل چشم همه صورت می‌گرفت. صحنه مسخره دیگر پایان نمایش هم این بود كه یكی از هنرپیشگان اصلی نمایش باز هم در پیاده‌رو شلوار خود را كنده هفت‌تیری در پشت خود می‌گذاشت و به این ترتیب تظاهر به انتحار می‌كرد. این موضوع را با شاه در میان گذاشتم و به او گفتم اگر چنین نمایشی به طور مثال در شهر «وینچستر» انگلیس اجرا می‌شد كارگردان و هنرپیشگان آن جان سالم بدر نمی‌بردند. شاه مدتی خندید و چیزی نگفت».(غرور و سقوط، خاطرات آنتونی پارسونز سفیرسابق انگلیس در ایران، صص 50 و 90-92)